Mikoto Yamamoto

Liczba postów · **Dołączył/a** : 09/12/2015

Miano:
Mikoto Yamamoto
Wiek:
Skończył już 13 lat! ( urodził się w kwietniu x790)
Pochodzenie:
Niewielkie miasteczko na południu Fiore, położone nad morzem - Cedar

Wygląd:
Mikoto to drobny chłopaczyna, może nie wątły, ale szczupły. Waży ledwie 35 kilogramów przy 151 centymetrach wzrostu (uważa się za wysokiego jak na swój wiek!). Ma jasną karnację podobnie z resztą do siostry i mamy. Trochę tego nie lubi, wolałby być nieco "ciemniejszy" jak ojciec, bo wtedy jego rumieńce nie byłby tak widoczne (a te dość często wkradają się na jego buźkę). Buźkę, która otoczona jest bujną czupryną jasnych, bardzo jasnych włosów(choć nie wiadomo skąd to ma, ale końcówki niektórych kosmyków są nieco ciemniejsze). Czupryny z równo przyciętą grzywką, ale nieco niesfornymi włosami na czubku głowy. Tak, ładnie, równo przyciętą grzywką, ale dłuższymi kosmykami po bokach buźki, która przez to wydaje się jeszcze drobniejsza okolona w ten sposób. A buźkę i bez tego ma bardzo drobną. Drobną i charakteryzującą się delikatnymi, dziewczęcymi rysami - drobny nosek, wąskie usta. Przez to wielokrotnie brany jest za dziewczynkę co też go trochę denerwuje, a jednocześnie zawstydza. Prócz włosów tylko jedno jeszcze akceptuje w swoim wyglądzie - oczka. Te ma duże w kolorze jasnego brązu, czy pomarańczowym jakie się czasem wydają. Ogólnie więc jest drobnych chłopcem i miłej twarzy i szczerym spojrzeniu. Zwykle ubiera się w jasne bluzy czy kurtki, do których wciąga ciemne spodnie. Aktualnie jest nie inaczej, nosi cienką, nieco na niego za dużą kurtkę z kapturem spiętą pasem na wysokości bioder i podobnymi paseczkami na łapkach. Mimo to strój jest dość luźny. Spodnie ma ciemne i wygodne, a buty na wysokiej podeszwie(aby dodać sobie parę centymetrów) wzmocnione w kostce. - Klik.

Charakter:
Jest odważny, spokojny i pewny siebie. Niczego się nie lęka. - Tal chciałby o sobie powiedzieć, niestety prawda jest nieco inna... Mikoto jest nieco bojaźliwym chłopcem, który czasem najchętniej schowałby się za ojcem gdyby tylko była taka możliwość. Łatwo się denerwuje i równie łatwo się zawstydza(wtedy zdarza mu się jąkać). Więc ogólnie można w nim czytać jak w otwartej księdze. Po prostu nie potrafi ukrywać swoich emocji tak jakby tego chciał. Jest otwarty i szczery. Można powiedzieć, że niewinne szczery. Żywiołowy i pełen energii i ciekawy świata jak to większość dzieciaków w jego wieku. Jak łatwo zgadnąć w swoich wyborach nie kieruje się rozumowaniem, a impulsami, które odczuwa w tej chwili. Ale chociaż jak wcześniej wspomniano łatwo się zawstydza potrafi czasem okazać większą śmiałość. Tylko czasem. Poza tym nie lubi dziewczyn - uważa, że są głupie (oczywiście poza mamą i siostrą). A, i jest trochę obrażalski.
Ot, zwyczajny, prostoduszny i nieco głupkowaty trzynastoletni chłopak.

Magia:
Magia Gwiezdnych Duchów.
Zdolności niemagiczne:
Pierwszorzędne:
Spostrzegawczość
Przywództwo
Fotograficzna pamięć
Drugorzędne:
-
Trzeciorzędne:
-
Zdolności fabularne:
Opiekun
Moc magiczna:
3000
Klejnoty:
1000

Przynależność:
Brak przynależności - czyt. Neutralni
~~Znak gildii:~~
-
Ranga:
Zwykły Mag (0)
Miejsce zamieszkania:
Po tym jak opuścił dom w Cedar, nie ma stałego miejsca zamieszkania.

Rodzina:
Owszem posiada. Pierwsza jest siostra, która wyruszyła w świat w pogoni za przygodą. Mikoto chce być właśnie taki jak ona, a nawet ją wyprzedzić.
Poza tym rodzice. Mama, która zajmowała się nim do ucieczki z domu, ma nadzieje, że teraz będzie mogła kontynuować swoją pracę, z której zrezygnowała po narodzinach Shiny - jego siostry. Chyba ją lubiła. I oczywiście staruszek, który należał do gildii magów, a obecnie zajmował się przewozami ludzi swoją łodzią. Z wszystkimi ma bardzo dobre relacje, chociaż pewnie rodzice spiorą mu skórę za ucieczkę z domu...
Ekwipunek:
Futerał na klucze (2 klucze), torba na ramie z drobiazgami niezbędnymi podczas podróży(oczywiście szczoteczka do zębów też się tam znalazła), ulubiony tomik powieści o bohaterach, rozkładany kij bo
Historia:
Jego historia? - Nuda, nie ma w niej tak naprawdę nic co można by opowiadać. Ale jak trzeba to trzeba...
Mikoto to drugie i ostatnie (jak dotąd) dziecko zwyczajnego małżeństwa. Ojciec był magiem w niewielkiej gildii, matka pracowała w sklepie magicznym. Kiedy na świat przyszła jego siostra to właśnie na rodzinie skoncentrowali się najbardziej. On sam przyszedł na świat pięć lat po swojej siostrzyczce, w którą był zapatrzony jak w obrazek. Chciał być jak ona, niestety niewiele ją przypominał. Nie potrafił jak ona od najmłodszych lat jeździć konno, a i magicznego talentu - ku swojemu ubolewaniu - nie odziedziczył. Nie mniej jego dzieciństwo było szczęśliwe w tej może nie bogatej, ale również nie biednej rodzinie. Był rozpieszczany jak to najmłodsze dziecko. Dni spędzał na zabawie z rówieśnikami (kiedy jego siostra była czymś zajęta, bo w innym wypadku trzymał się jej. Nie zdając sobie oczywiście sprawy z tego, że może być to dla niej uciążliwe). Miał wielu przyjaciół i niczego mu nie brakowało. Niczego prócz magicznego talentu, bo w końcu jak miał zostać bohaterem bez tego? A to było jego największym marzeniem. Zawsze przecież z zapartym tchem słuchał opowieści o wielkich rycerzach i ich przygodach.
Już nawet pogodził się z tym, że nigdy nie zapisze się na kartach historii. Do czasu, aż jego siostra postanowiła opuścić dom i ruszyć w poszukiwaniu przygód. Rozumiał ją, nawet trochę się cieszył, że jej się to udało. Nie mniej miał też jej za złe, że tak go zostawiła. Jednak po jakimś czasie, kiedy złość mu przeszła wszystko wróciło do normy. Znów życie toczyło się spokojnie, a dnie mijały na zabawie z przyjaciółmi. Do pewnego dnia kiedy jedna z jego przyjaciółek zdradziła mu, że zdobyła magiczny przedmiot. Oczywiście bardzo to chłopca zainteresowało i chciał się dowiedzieć czegoś więcej. A dobroduszna koleżanka wiedząc jakiego Mikoto ma na tym punkcie hopla obiecała, że pokaże mu przedmiot. A nawet podaruje, pod jednym warunkiem.
- Cooo?! Chyba żartujesz!
- Nie żartuje, zrobisz to i dostaniesz klucz w prezencie. - odpowiedziała spokojnie z uśmiechem. Była od niego całe dwa lata starsza i może było to dla niej normalne. Ale dla Mikoto nie!
- Nie zrobię tego! - znów krzyknął nieco zaróżowiony na twarzy.
- Jak nie to nie, nie będę cię zmuszała. - odparła i wzruszyła ramionami.
Mikoto przygryzł wargę zastanawiając się nad tym. Bardzo chciał to mieć, ale... Ale... A ona czekała uśmiechając się delikatnie.
- Dobra. Zorbie to. Ale obiecaj! - wykrztusił w końcu, a ona tylko przytaknęła przykładając prawą łapkę do serca, a drugą unosząc w górę. Naprawde wyglądała jakby przysięgała uroczyście.
Nieco niepewnie Mikoto podszedł do niej. Dziewczyna już była gotowa. biedny chłopaczyna musiał stanąć na palcach, bo była od niego sporo wyższa. I kiedy przymknęła ślepka cmoknął ją w policzek po czym odskoczył jak poparzony.
- He? Żartujesz? To się nie liczy! - wyglądała na złą, naprawdę złą.
- Liczy! Nie powiedziałaś, że w usta! - odparł nieco czerwony na twarzy wskazując na nią palcem. Jeszcze chwilę tak się kłócili, aż w końcu dziewczyna zrezygnowała widząc upór Mikoto. Wymusiła jednak na nim obietnice, że kiedyś zrobi to porządnie...
Tym magicznym przedmiotem okazał się klucz. Klucz Gwiezdnego Ducha. I chłopak potrafił go aktywować. Naprawdę był magiem! Mógł zostać bohaterem. Jego marzenie było możliwe do zrealizowania.
Oczywiście chciał wyruszyć w świat tak jak siostra, ale matka kategorycznie się na to nie zgodziła. Nie było szans, aby ją przekonać. Dlatego chłopak musiał posunąć się do drastycznych kroków. Miał trochę odłożonych pieniędzy z kieszonkowego. Postanowił i nie było niczego co mogło go powstrzymać. Uciekł z domu ruszając w ślad za siostrą. Chciał ją odnaleźć i pokazać jej, że także jest teraz magiem. Nie mógł się doczekać, aż zobaczy jej minę. Chociaż po ucieczce miał wrażenie, że coś łatwo mu to poszło. Podświadomie wiedział, że coś, albo ktoś mu pomógł. I słusznie, bo staruszek faktycznie mu trochę w tym pomógł, a nawet dorzucił trochę drobnych do ukrytej sakiewki. jednak chłopak niedługo zawracał sobie tym głowę i w końcu całkiem o tym zapomniał. W końcu zaczęła się jego wielka przygoda!
Cele:
Przede wszystkim chce być nie gorszy od swojej siostry, która już dawno go przegoniła. Poza tym chce zdobyć jak największą liczbę gwiezdnych kluczy i zaprzyjaźnić się z ich duchami. Poza tym nie ma jakichś konkretnych celów... no może poza wymyśleniem sposobu jak udobruchać rodziców za ucieczkę z domu.
A i jeszcze jedno, chce zostać bohaterem. Ale to bardziej marzenie niż cel.
Sława:
Zwykły trzynastolatek sławny? Nope~
Ciekawostki:
Uwielbia opowieści o bohaterach
Często ludzie biorą go za dziewczynę z powodu rysów twarzy
Uważa, że dziewczyny są głupie
Jego jasne włosy ciemnieją przy końcówkach
Lubi gorącą czekoladę

Liczba postów · **Dołączył/a** : 13/03/2015

Dopisz do ekwipunku, ile kluczy posiadasz, a tak to:

Tylko nie sprawiaj siostrze problemów!

Liczba postów · **Dołączył/a** : 09/12/2015

Postaram się~ [salutuje]

Klucze też dodałem. o/