Sypialnia Panicza

Przestronna sypialnia z dwiema garderobami, niedużą pracownią/biurem, własną łazienką oraz wyjściem na taras.

Garen Kappa:
Zgodnie z rozkładem dnia dzisiaj na moją głowę spadł ten przykry lub nie obowiązek obudzenia Panicza. Używając więc mojej mocy teleportacji pojawiłam się w sypialni panicza, nie otwierając nawet jednych drzwi. Miałam przy sobie telefon komórkowy z bezprzewodowymi słuchawkami o zasięgu 5 metrów. Najnowsze cudo techniki. Założyłam więc słuchawki śpiącemu paniczowi na głowę i weszłam nieśmiało do szafy, a następnie nacisnęłam przycisk "Play", ustawiając uprzednio urządzenie na maksymalną głośność. Panicz usłyszał mniej więcej coś takiego. Następnie wyszłam z szafy i ukłoniłam się.
- Dzień dobry, Paniczu - powiedziałam nieśmiało - Zadanie wykonane.
A potem, jeśli nie było żadnych innych obiekcji czy poleceń zadowolona z dobrze wykonanego zadania po prostu "wyszłam" z pokoju, używając teleportacji.

Usłyszawszy przeraźliwy dźwięk ze słuchawek, Panicz natychmiast zerwał się na równe nogi. Jego serce biło jak szalone. Nie wyglądał na zadowolonego ze sposobu w jaki Garen go obudziła.
- Ga... Garen...- To jedyne co był w stanie powiedzieć tuż po takim przebudzeniu.

Stres Panicza: 5/20
Przychylność Garen: 4 - 4 =0

Garen Kappa:
- Prze, prze, przepraszam - wydukałam - Nie, nie, nie chciałam.
Ukłoniłam się raz jeszcze i czekałam na dalsze instrukcje.
- Mogę coś jeszcze dla Panicza zrobić?

Panicz spojrzał się na Garen jakby była niespełna rozumu. Jeśli nie chciała, to czemu zrobiła coś, co wygląda na w pełni zaplanowaną "zbrodnię"?
- Em... No nie wiem, to co zwykle? Muszę ci mówić co masz zrobić?
Panicz nie wyglądał na zadowolonego. Brutalne przebudzenie + Służka, która zupełnie nie wie jak służyć...

Garen Kappa:
- Tak, tak, tak ... - podrapałam się po brodzie wyraźnie zamyślona - Wiem co mam robić, Paniczu. Ale ja pytałam czy życzysz sobie, bym zrobiła Panu coś ekstra. Na przykład ... lo, lo, lo, loda

Ostatnie słowo wydukałam i zrobiłam się cała czerwona na twarzy. Nie przepadałam za tym kolesiem, ale rodzice by mnie chyba wtrącili do lochu jakbym straciła tą robotę. Więc zgodnie z grafikiem udałam się do garderoby i po chwili przyniosłam z niej dwa zupełnie różne, ale tak samo dostojne i wykwintne garnitury. Jeden był czarny a drugi biały.
- Który Pan sobie życzy? - zapytałam, odzyskując normalny kolor twarzy.

- Loda? W sumie mam ochotę na coś słodkiego. Możesz je potem przynieść - powiedział panicz, nie mając pojęcia o czym mówi czerwieniąca się dziewczyna, która w miedzyczasie poszła do garderoby po ubranie.
Ouji spojrzał sceptycznie na stroje przyniesione przez słuzkę.
- Nie wydaje mi się, żebym był dziś z kimś umówiony... Nie ma potrzeby zakładania garnituru - powiedział. Zdecydowanie, na co dzień nie będzie przecież chodził w takich strojach. Potrzebuje czegoś wygodniejszego.

Garen: Stres 1/4, Przychylność 0
Panicz: Stres 5/20

Garen Kappa:
Pokiwałam głową. Słodkie lody. Znaczy deser. Zrobi się. Tylko najpierw ogarnę to ubranie. Weszłam więc do garderoby i poszukałam czegoś odpowiedniego. Wyszłam, niosąc w rękach wczoraj wyprasowane ubranie. Rzuciłam jakbym była na jakimś pokazie mody:
- Oto nasza następna kreacja! - wykrzyczałam, a że byłam nieśmiała, to nie różniło się to od normalnego tonu głosu normalnej osoby - Proooooosto z pięęęęęęęęękneeeeeej Jaaaaaaaaponi!
Pokazałam Paniczowi przepiękne kimono. Kontynuowałam przemowę:
- Wygodne. Przewiewne. Zasłania i eksponuje piękną klatę Panicza, a także jego niezwykłe przyrodzenie.
Czerwieniłam się, mówiąc to, ale wymagała tego sytuacja. Może go rozśmieszę i jakoś mi wybaczy.

Panicz wreszcie wyglądał, jakby dziewczyna zrobiła coś dobrze. Stanął przed nią i podniósł ręce do góry, czekając aż dziewczyna wypełni swoje obowiązki.

Garen Kappa:
Przełknęłam ślinę. To było trochę krępujące.
- Mam nadzieję, że ma Pan majtki na sobie? Jeśli nie to czy mógłby Pan powiedzieć to od razu przyniosę - powiedziałam i poczekałam na reakcję panicza. Jeśli powiedział, że nie ma, to udałam się do garderoby i przyniosłam majtki, a potem poprosiłam czy mógłby je ubrać sam, bo to trochę krępujące patrzyć na jego klejnoty. Następnie pomogłam mu ubrać kimono. Jeśli powiedział, że ma, to wtedy go rozebrałam i ubrałam w kimono. Gdy już skończyłam tą robotę odniosłam dwa wcześniejsze garnitury, o których zapomniałam, do do garderoby. Wróciłam, ukłoniłam się raz jeszcze, cholera jak ja go nie znoszę, i zapytałam:
- Coś jeszcze Panu trzeba? Coś ekstra? Czy życzy sobie Pan już lodów czy dopiero po śniadaniu?

Sposób przebierania Panicza:
W zależności od wariantu. Jeśli Panicz nie miał na sobie majtek to poprosiłam go o to, żeby ściągnął dolną część piżamy (zakładając, że jest dwuczęściowa) a następnie samodzielnie sobie majtki ubrał i dał mi znak. Ja w tym czasie byłam do niego odwrócona plecami, by nie podglądać. Następnie ściągnęłam z niego górną część piżamy, chwytając za materiał i przeciągając przez ręce, które dał w górę. Jeśli miał na sobie majtki, to najpierw ściągnęłam z niego górną część piżamy, robiąc to dokładnie w tej sam sposób co w wariancie bez majtek, a potem dolną. Chwyciłam spodnie za materiał i pociągnęłam w dół, tak by zmieniły się w kłębek materiału i stóp panicza. Następnie klęcząc na wysokości jego przyrodzenia, pomogłam mu ostrożnie podnieść nogi i wyjść z tego kłębka. Kimono później założyłam mu naciągając je przez głowę.

Antonowi ogarnięcie się zajęło chyba troszkę więcej czasu niż reszcie służby, za to był czysty, pachnący, a jego ubranie, ani fryzura nie miało najmniejszej skazy. Podszedł do pokoju panicza i uniósł dłoń, by zapukać, jednak słysząc głosy w środku zrezygnował i używając uniwersalnego klucza służby przeszedł przez pokój gościnny, a następnie taras do przestronnej łazienki panicza. Widząc, że jeszcze nikt nie zabrał się za przygotowywanie porannej toalety westchnął z zażenowaniem. Przetarł wannę czystą szmatką pozbywając się kurzu, który mógł osiąść w nocy, odkręcił wodę i podstawiając dłoń pod strugę poczekał, aż temperatura się unormuje i będzie odrobinę wyższa, niż ta odpowiednia dla delikatnej skóry panicza, po czym dopiero zakręcił odpływ czystym, nierdzewnym korkiem. Nim ta ogromna wanna napełni się minie trochę czasu, a temperatura miała być wyższa, by panicz zdążył zjeść śniadanie, zanim woda ostygnie poniżej dopuszczalnego progu. Teraz dopiero otworzył drzwi do legendarnej sypialni #1
- Dzień dobry paniczu Hakuba - powiedział kłaniając się już na samym progu, po czym podniósł zmrużony, zimny i nienawistny wzrok na jedną z niekompetentnych (nie żeby ktokolwiek w rezydencji miał niższe kompetencje niż on sam) dziewuch, która wbiła się na należne jedynie jemu miejsce u boku panicza - Właśnie przygotowuję poranną toaletę, życzy sobie pan bardziej słodki, czy bardziej wytrawny zapach środków kąpielowych?

Panicz dał z siebie zdjąć koszulę nocną oraz spodnie, po czym sam zmienił bieliznę. Następnie dał się ubrać w kimono.
- Hmmm... Skoro już proponujesz, to możesz się zabrać do tych lodów. Dziękuje ci za pomoc.

Garen: Stres 1/4 Przychylność +4
Panicz: Stres 4/10

Garen Kappa:
Widząc, że trochę zapunktowałam u Panicza i naprawiłam błąd z budzeniem, ukłoniłam się raz jeszcze i wzięłam brudne majtki panicza. Przyłożyłam je do nosa i pokiwałam głową.
- Proszę Pana - powiedziałam, zupełnie nie zwracając uwagi na lokaja, który właśnie wszedł - Ale jak się Pan podciera robiąc kupę, to proponuję używać papieru toaletowego zamiast majtek, bo potem śmierdzą i trzeba prać ...
Ponownie się ukłoniłam i zniknęłam (używając umiejętności Teleport), pojawiając się najpierw w pralni, gdzie wrzuciłam te brudne majtki, a następnie w kuchni, gdzie miałam zrobić lody.
z/t

Panicz poczerwieniał na twarzy i już miał wydać reprymendę dla nieuprzejmej służki, ale ta zniknęła. Nie mniej, poszło jej po przychylności.
Na szczęście z odsieczą przybył jego przyjaciel - Anton - Z zapytaniem jaką kąpiel sobie życzy.
- Według twojego uznania Antonie - powiedział mu Ouji, ufając że mężczyzna jak zwykle dobrze wybierze.

Garen: Stres 1/4 Przychylność 0 (-4)
Panicz: Stres 4/10

Lokaj kiwnął głową na znak zrozumienia, po czym, widząc, że znienawidzone kobiece ścierwo przestało zatruwać powietrze podszedł do okna, odsłonił masywne firanki wpuszczając do sypialni miękkie, ciepłe promienie słoneczne, po czym otworzył obydwa skrzydła na oścież. Dziś było wyjątkowo ciepło, a z tarasu do sypialni z pewnością wlał się słodki zapach kwiatów. To na pewno nie wystarczy, by zabić mentalny smród po obecności Garen, ale zawsze coś.
- Jestem pewien, że ktoś już zajmuje się śniadaniem, gdyby jednak było czegoś natychmiast potrzeba proszę mnie zawołać, jestem tuż obok - powiedział, po czym ponownie zniknął w łazience i zaczął przeszukiwać szafki w poszukiwaniu dobrze komponujących się środków myjących... nie domestosa. Wyciągnął lawendową sól do kąpieli, zwykły, ziołowy szampon, który z pewnością wzmocni cienkie i słabe włosy panicza oraz praktycznie bezzapachowy, odświeżający płyn do ciała z granulkami peelingu. Do tego wszystkiego dołożył jeszcze gąbkę, świeżą, zakładaną na dłoń myjkę oraz dwa, obszerne, białe ręczniki z wyhaftowanymi inicjałami Oujiego. Wody było jakoś do połowy wanny, a śniadania niet. 
- Czemu te baby się tak wloką - mruknął pod nosem po raz kolejny sprawdzając temperaturę i wsypując dwie łyżki soli, niech się rozpuści oraz napełni pomieszczenie przyjemnym zapachem.

Tymczasem Panicz przyszedł za Antonem do łazienki, obserwując jak lokaj krząta się przygotowując jego kąpiel.
A gdy już wydawało się, że jest gotowa, zrzucił z siebie kimono, które dopiero co założyła na niego Garen, jak również bieliznę i wszedł do wanny.

Panicz: Stres 3/20
Anton: Przychylność 12 (+6)

Po tym jak stanął wraz z drugą służką u drzwi sypialni Panicza cicho odchrząknął, po czym odstawił na chwilę tacę na mały stoliczek pod ścianą, pukając za chwilę delikatnie w drzwi od sypialni.
- Paniczu, śniadanie gotowe. - po czym otworzy powoli drzwi, przepuszczając wcześniej koleżankę po fachu do środka nim sam wejdzie, zabierając ze sobą tacę z herbatą.
- Dzień dobry Panie Hakuba. - powie spokojnie, pochylając lekko głowę w formie okazania szacunku. Zaraz po tym przejdzie wraz z dziewczyną do przygotowywania miejsca do posiłku dla mężczyzny – zdejmie wszystko z tacy, rozstawiając na stoliczku - filiżankę obok głównego talerza, czajniczek z zaparzoną wcześniej herbatą za całym jedzeniem i wszelkiego rodzaju dodatki, których mógłby zażyczyć sobie Panicz obok naczynia z herbatą.
- Panicz już sobie życzy herbaty? - zapyta, prostując się przy okazji znad stołu. Jeżeli zechce herbaty w tej chwili, to naleje mu jej do filiżanki, po czym wycofa się odrobinę, stojąc i czekając na dodatkowe prośby. A jeżeli nie, to po prostu się wycofa i będzie na jego zawołanie.

  Anton był dosyć zaskoczony nagłą decyzją Panicza o skorzystaniu z kąpieli przed posiłkiem, ba, nawet dostał nagłego ataku paniki, że woda może być za gorąca, no ale może obawiał się skurczy, lokaj podszedł zatem do drzwi oddzielających łazienkę od pokoju, wychylił się przez nie i szepnął - Zaraz - do jedynej osoby w służbie, którą jako tako tolerował, po czym najzwyczajniej w świecie zamknął za sobą drzwi. Zebrał z podłogi kimono wieszając je na jednym ze znajdujących się w ścianie haczyków, a bieliznę składając na znajdującej się pod nimi szafeczce.
- Będzie chciał to panicz po kąpieli założyć, czy mam przynieść coś świeżego? - zapytał zauważając, że kimono nie zdążyło się nawet wygnieść, następnie zebrał pozostałe płyny i gąbkę zanosząc je ku wannie. Zakręcił kurek, gdyż z zanurzonym paniczem wody było wystarczająco, po czym zamoczył gąbkę, nalał na nią kapkę płynu i wręczył Oujiemu. 
- Kiedy będzie panicz gotowy proszę mi powiedzieć, a zajmę się plecami i włosami - poinformował biorąc do ręki słuchawkę prysznicową i czekając na słowo, czy skinienie.

Weszłam do pokoju Panicza pierwsza. Powtórzyłam to, co powiedział Felix i wraz z nim zaczęłam rozstawiać jedzenie z tac. Każdy talerz z jedzeniem obok siebie, w tym z jajkiem sadzonym na środku. Rozłożyłam również odpowiednio sztućce. Gdy lokaj skończył układanie rzeczy ze swojej tacy, stanęłam obok niego, lustrując nakryty stolik. Nie byłam dobra w tego typu robotach - albo coś było krzywo, albo nie na miejscu, albo coś psułam, wylewałam... Dlatego ucieszyłam się, że chłopak postanowił nalewać herbaty Paniczowi. Odsunęłam się od stołu trochę dalej niż lokaj w nadziei, że nie przypadnie mi jakaś trudna sprawa do wykonania. A może znowu ktoś będzie potrzebował pomocy?

- Proszę Antonie - mówi Ouji, dając znak Antonowi, że jest gotowy do mycia.

Tymczasem, do pokoju Panicza weszła służba. O ile Felix poradził sobie z doniesieniem herbaty zupełnie bez problemu, o tyle Julie spowodowała małą katastrofę.

Cytat :

Zadanie: Przynieść tacę z jedzeniem nie przewracając się.
Trudność: 9 (bo Niezdarność)
Wynik rzutu: 4
Atletyczność Julie: 2
Wynik: 8 (niepowodzenie)

Dziewczyna przewraca się, lądując na niesionym przez siebie posiłku. Śniadanie panicza znajduje się teraz na jej uniformie. Przetrwały jedynie suche kromki ciemnego pieczywa.

Charon: Stres 0/6, Przychylność 8, Brudny Fartuszek, Koszula oraz spódniczka (-3 do rzutów).

Anton zamoczył włosy panicza,nalał ziołowego szamponu na własne dłonie, po czym porządnie namydlił fryzurę Oujiego i ostatecznie spłukał wszystko, uważając, by paniczowi nie spłynęło nic na oczy. Potem wyszorował mu plecy, a gdy z włosów ściekł nadmiar wody zawinął mu głowę jednym z ręczników w turban, a z drugim stanął obok wanny czekając aż panicz się wymoczy i zdecyduje wyjść oraz osuszyć. Nie słysząc nic o chęci zmiany ubrania pomoże wdziać również kimono,  a ostatecznie zdejmie mu z głowy turban i rozczesze wilgotne włosy. Wyschnie toto samo, suszarka w końcu niszczy kudły. Oj jakby Anton chciał, by coś zniszczyło jego końcówki.

Panicz posiedział sobie w wannie. Lubi gorącą wodę. Dał się umyć Antonowi, a potem wyszedł i przy pomocy sługi wytarł się i na powrót ubrał.
- Dziekuję Antonie.
Z wciąż mokrą głową wyszedł z łazienki, akurat by spostrzec jak spektakularnie Charon wywraca się na jajka sadzone, które następnie pozostają na jej uniformie.
Chłopak natychmiast rzucił się, by jej pomóc, nawet nie żałując śniadania. Podał jej rękę i delikatnie podciągnął, aby stanęła na nogach.
- Wszystko w porządku? Lepiej szybko zdejmij ten uniform, trzeba go wyprać.

Anton: Przychylność 15 (+3)
Charon: Przychylność 14 (+6), Brudny uniform (-3 do wszystkich rzutów w walkach).

- Urgh... - A niech to! Wiedziałam, że tak się zdarzy! Nic nie potrafię porządnie zrobić, nawet donieść głupiego śniadania... Nie spodziewałam się jednak reakcji Panicza. Oszołomiona tym zdarzeniem mogłam jedynie odpowiedzieć:
- Tak, Paniczu.
Po czym ukłoniłam się szybko, zabrałam talerze z prze ze mnie przyniesionej tacy i wyszłam z pokoju Panicza, by następnie udać się do swojego pokoju.

[z/t]

Garen Kappa:
Weszłam po schodach na górę. Nie chciałam używać teleportacji, bo jednak bardzo szybko kończyła mi się mana, hehe. Otworzyłam drzwi jedną ręką, a w drugiej trzymałam pucharek. W chwili gdy weszłam powinnam mijać drugą pokojówkę, która się pobrudziła, a także powinnam zastać panicza, który właśnie się wykąpał. Postawiłam pucharek z lodami na stoliku czy gdzieś, gdzie było wolne miejsce, a następnie uderzyłam się w czoło. Zapomniałam o łyżeczce. Szybko więc przeprosiłam i ponownie zbiegłam do kuchni, by wziąć pozłacany mały przedmiot - łyżeczkę deserową. Wróciłam, położyłam łyżeczkę obok pucharku i ukłoniłam się jak najniżej mogłam.
- Lody gotowe, Paniczu - powiedziałam - Prze, prze, przepra, praszam - wydukałam i zaczęłam sie czerwienić. Byłam zbyt nieśmiała, a na takie słowa musiałam zebrać całą swoją odwagę - Moje zachowanie było strasznie karygodne. Zasługuję, by mnie Pan zwolnił ...

Nawet nie spodziewał się, że właśnie tak potoczy się los śniadania, które przygotował. Nie zdążył nawet w żaden sposób zareagować, by poratować chociaż dziewczynę, ta zdążyła upaść na jedzenie. Wtem wyszedł również panicz, który pomógł jej na pewno szybciej niż Felix byłby w stanie.
Sam chłopak pokłonił się lekko przed paniczem, gdy dziewczę już zdążyło wyjść.
- Najmocniej pana przepraszam, że taki los spotkał część pańskiego śniadania. - przeprosił spokojnym tonem, prostując się powoli. - Jeżeli panicz sobie życzy, to mogę zaraz iść przygotować śniadanie na nowo. - dodał po chwili, spoglądając na mężczyznę, oczekując na jego decyzję.