Park

Duży Ogród/Park okalający rezydencję.

Po wyjściu z pralni Meredith skierowała swoje kroki w stronę ogrodu taszcząc ze sobą kosz prania, który do lekkich nie należał. Dodatkowo góra mokrych ubrań częściowo przysłaniała jej widok. Mimo to Mer bez problemu znalazła drogę do stojącego nieopodal wyjscia z budynku, dużego wieszaka i już po chwili mogła zająć się rozwieszaniem prania.

Garen Kappa:
Śledząc panicza udałam się za nim do ogrodu. Nie to, żebym miała plany pójścia do ogrodu, po prostu chciałam go śledzić, bo być może będzie potrzebował pomocy i akurat wtedy wkroczę, podbudowując sobie reputację i odzyskując przychylność. Taki miałam plan. W ogrodzie zauważyłam Meredith rozwieszającą pranie. Pomachałam do niej przyjacielsko.

Poranny spacer Panicza zaprowadził go w okolice sznurów do prania, często używanych w ciepłe dni przez służki do wywieszania prania.
Zastał tam Meredith, która pracowicie zajmowała się swoimi obowiązkami. Świeże i czyste ubrania, pościel, obrusy i inne takie odbijały światło idealnie.
- Widzę, że dużo prania dzisiaj było - zagadnął Panicz dziewczynę.

Meredith: Przychylność 10 (+4)

Garen Kappa:
Podbiegłam do Panicza i ponownie się ukłoniłam.
- Jeszcze raz przepraszam - powiedziałam - Czy byłby mi Pan w stanie wybaczyć?
To było bardzo nieczyste zagranie z mojej strony. Nie przepraszałam go na darmo. Chciałam owinąć sobie panicza wokół małego palca. Przejąć kontrolę nad jego duszą. Bo kto by się nie przejął taką uroczą małą i słodką istotką jak ja? Zwłaszcza taką, która go tak usilnie przepraszała i w której głosie czuć było prawdziwą skruchę. Odwróciłam się do niego plecami i niby pod pretekstem schylania się po coś co mi spadło, wypięłam się na niego, a że miałam tą wyjątkowo krótką spódniczkę (+milion do rzutów) to widział wyjątkowo dużo.

Cytat :

Próba poderwania Panicza przebiegłością :3.

Meredith stała wieszając pranie, kiedy Panicz poszedł do niej i zagadnął.
- Rzeczywiście Paniczu, wyjątkowo dużo dzisiaj prania Pyon. - powiedziała i ukłoniła się delikatnie. Zaraz potem Mer dostrzegła Garen idącą za Oujim , która pomachała do niej na przywitanie, na co dziewczyna odpowiedziała uśmiechem. Po chwili jej przyjaciółka podbiegła do Panicza i zaczęła z nim rozmawiać, więc Mer nie pozostało nic innego jak dokończyć swoją pracę. Po rozwieszeniu całego prania jeszcze raz się ukłoniła i odeszła zostawiając Garen i Panicza samych.

z/t

Garen była uparta w próbach przebłagania panicza, próbując go nawet uwieść widokiem swoich majteczek. Panicz co prawda jej przebaczył, jednak gdy ta sie na niego wypięła, on odwrócił wzrok. W jego sercu wciąż gościło inne dziewczę, którego na świecie już nie było.

Cytat :

Garen uwodzi Panicza:
Przebiegłość: 3
Rzut: 4
Wynik: 12

Panicz
Afekcja: 3
Rzut: 6
Wynik: 18

Niepowodzenie

Garen: Przychylność 2, Stres 16/4, -1 do kostki przy próbach uwodzenia Panicza. 16 tur odreagowywania.

Garen Kappa:
Nagle okropnie rozbolał mnie brzuch. Był to wynik nagromadzonego w mym organizmie stresu, który musiałam odreagować.
- Prze, prze, przepr, praszam - wydukałam, czerwieniąc się. Miałam nadzieję, że Panicz sobie pójdzie i zostawi mnie bym w spokoju mogła poświęcić wolny poranek na pozbycie się stresu. Upadłam na kolana i chodząc na czworakach robiłam:
- Miau! Miau!

Panicz jednak sobie nie poszedł i ze zdziwieniem patrzył jak dziewczyna pada na czworaka i zaczyna miauczeć.
Podszedł do niej bliżej, nachylił się i wyciągnął rękę.
- Czy... Czy wszystko w porządku? - zapytał z troską w oczach.

Garen Kappa:
- Nieee - powiedziałam i dalej udawałam kontka - Miau. Nic mi nie jest, próbuję tylko odreagować stres.
Widząc wyciągniętą rękę panicza, obróciłam się na plecy. Tak robią koty jak chcą, żeby ktoś pogłaskał je po brzuchu. Chociaż może to psy? Ja tam nie wiem. Nie byłam ani kotem ani psem, a aktorka ze mnie też marna, więc ...

- H-he? - chłopak cofnął rękę, zdziwiony zachowaniem dziewczyny i tym, że nagle zaczęła miauczeć.

Garen Kappa:
No i zmieniłam się w kota. Panicz mnie nie rozumiał. Miałcząc więc udałam kota i zwyczajnie uciekłam. Nie chciałam, by mnie taką widział. Zamierzałam mu potem wszystko wyjaśnić. Biegłam dość pokracznie na czworakach.
z/t?

Panicz upadł na tyłek, gdy Garen nagle zerwała się do ucieczki. Zupełnie nie rozumiał tej służki. Raz jest dla niego okropna, innym razem posłusznie robi to co się jej powie, a w końcu zaczyna miauczeć i ucieka, czołgając się na czworaka.

Garen: Przychylność 2, Stres 13/4

Po wywieszeniu prania Meredith udałansię do pralni wncelu odłożenia kosza. Gy tam wchodziła minęła w drzwiach Charon, która, jak dziewczyna zauważyła potem, zostawiła w pomieszczeniu brudny fartuszek. Mei nie wiedziała czemu dokładnie dziewczyna się ubrudziła ale dociekliwa nie będzie. Zresztą jeśli pokojówka będzie chciała jej powiedzieć co stało się z jej uniformem to zrobi to sama.
Po odstawieniu kosza na pranie Mei wróciła do ogrodu. Miała chwilę czasu wolnego zanim wyschnie pranie i postanowiła zaczerpnąć świeżego, porannego powietrza. Poza tym będzie miała na oku schnące pranie i ściągnie je z wieszaka kiedy będzie trzeba.

- Ach, jesteś z powrotem! - zauważył Panicz, gdy Meredith pojawiła się na miejscu powróciwszy z Pralni - Wiesz może co się stało z tamtą... Garen?
Panicz wciąż był pod wpływem tego, co kilka minut wcześniej się wydarzyło tj. jednej z jego służących padających nagle na plecy, a potem umykającej na czworaka jak najdalej. W dodatku miaucząc.

Meredith zdziwiła się na pytanie Panicza. Jeszcze niedawno widziała Garen i wyglądała całkiem normalnie. Nawet próbowała uwieść Oujiego w ramach zyskania przychylności. Chyba, że nabawiła się stresu..
- Z Garen wszystko jest w porządku Paniczu. - powiedziała. - Ona po prostu. odreagowuje stres Pyon. - dziwnie było jej rozmawiać o przyjaciółce, ale skoro Panicz pyta to musi odpowiedzieć...

- Rozumiem... - odpowiedział Ouji, drapiąc się po skroni - Eeem... Miałem się wybrać na spacer po ogrodzie... Zechciałabyś się przyłączyć?

Mer była zaskoczona pytaniem Panicza i przez dłuższą chwilę zastanawiała się co zrobić. Z jednej stronu musiała przecież pilnować prania, a z drugiej strony spacer jeszcze nikomu nie zaszkodził. W dodatku w towarzystwie Panicza...
- Bardzo chętnie Paniczu Pyon. - powiedziała i uśmiechnęła się delikatnie.

Panicz, usłyszawszy odpowiedź swojej służki, z uśmiechem wyciągnął w jej kierunku łokieć, zapraszając ją do chwycenia zań.
- Będę zaszczycony.

Meredith zarumieniła się delikatnie na reakcję Panicza. Wspólny spacer to jedno, ale taki gest był trochę niezręczny. Mimo tyo dziewczyna podała rękę Paniczowi.

Panicz uśmiechnął się do niej delikatnie, gdy wzięła go pod ramię. Chłopak ruszył powoli, co chwilę rzucając uwagę na temat piękna kwiatów rosnących przy alejce. Co jakiś czas spoglądał też na Meredith... czy może właściwie trochę ponad nią.
- Twoje uszy - zapytał w końcu, wskazując na królicze uszka służki - Czy są prawdziwe?

Meredith spacerowała z Paniczem po parku i rozglądała się dookoła. Nie odzywała się prawie wogóle i starała się nie myśleć w jak dziwnej sytuacji się teraz znajduje. Służka z Paniczem w ogrodzie? Razem? Cóż być może Ouji nie należał do tych, którzy przejmują się zdaniem innych, ale Mer owszem i w duchu modliła się o to, by nikt obcy teho nie zauważył.
- T-tak są prawdziwe - odpowiedziała na pytanie dotyczące jej uszek - - Z takimi się urodziłam Pyon.

Panicz wyciągnął niepewnie rękę w ich kierunku.
- Czy... czy mógłbym ich dotknąć? - zapytał.

Meredith była zmieszana. Pytanie Panicza zupełnie zbiło ją z tropu, poza tym nitk inny poza nią i jej rodzicami nie dotykał jej uszu. No chyba, że kiedy spała robiła to Garen. Może i ma swoje, kocie uszy, ale kto ją tam wie...
- N-nie wiem -powiedziała, a jej dłoń instynktownie powędrowała w stronę uszu - Nikt inny wcześniej ich nie dotykał Pyon.

- Um... Będę delikatny - zapewnił Panicz proszącym tonem.