Przedmieścia i las

Na południowym wschodzie Clover znajduje się ogromny las, nie tak gęsty i tajemniczy jak Waas, jednak wciąż kryjący w swoim wnętrzu wiele nieznanego i nie mówię tu tylko o nowych gatunkach zwierzątek. Jego obrzeża w pobliżu miasta są całkiem dobrze zbadane i powszechnie uważane za bezpieczne, a do tego obfitujące w masę jadalnej flory takiej, jak smaczne grzyby, leśne jagody oraz żurawina. Domy mieszkalne w tym miejscu to głównie wille nowobogackich oraz szeregowce, lub osiedla jednorodzinnych przeznaczone dla klasy średniej chcącej uciec przed zgiełkiem Clover. Dojazd do pracy w centrum jest uciążliwy, szczególnie jeśli nie posiada się własnych czterech kółek, nie odstrasza to jednak amatorów zieleni i mieszkania tuż obok "zielonych płuc Fiore".

Istnieje kilka rodzajów szermierzy. W zależności od tego, kto był wzorem dla młodego wojownika - lub też nauczycielem, jeśli nasz uczeń miał talent lub pieniądze - takim mistrzem miecza się stawał.

Fighter jest rycerzem sprawnie sprawdzającym się na wojnie. Szybkie cięcia mieczem, wymierzone z klasą, pozwalają mu z gracją przewyższać tępych rycerzy, którzy tłuką orężem tam, gdzie popadnie. Podcięcie mięśni nóg i ścięcie głowy kolejnym uderzeniem kontynuowanym w zamachu - oto styl prawdziwego gladiatora.

Zwadźca używa broni mniej masywnej od miecza, jednak szybszej. Nie walczy tak brutalnie, unika trwałych uszczerbków na zdrowiu celów - co nie oznacza jednak, że nie potrafi ich sprawnie wyeliminować. Jest osobą, którą wyznacza się do pojedynków lub zakładów - walczy efektywnie i ze śmiertelną precyzją, jednak na tyle z gracją, aby cele, które mają przeżyć, mogły wyzdrowieć bez trwałego kalectwa.

Starcia na ulicy nie są jednak frontalną walką regularnych armii w których skuteczny jest fighter, ani też nie przestrzegają jakichkolwiek zasad, jak ma to w przypadku pojedynków. Zbóje i rzezimieszkowie wykorzystają wszystko, na swoją korzyść, zwłaszcza, jeśli jest to związane z zadaniem śmiertelnego ataku z zaskoczenia. I takim właśnie szermierzem, który wykorzystuje nieuczciwe sztuczki by nagle przeważyć swoje szale - był Szami.

Dlatego właśnie, schodząc z powozu, jakby od niechcenia wyciągnął swe ostrze i położył je na ramieniu, przyjmując pozę znudzonego turysty. Dzięki temu położeniu bronii wyglądał równie niepozornie, co ze schowanym orężem, był jednak w stanie dużo szybciej zaatakować w razie potrzeby, dosłownie jednym ruchem. Czegoś takiego nie byłby w stanie zrobić, gdyby przyszło mu wyciągać broń w trakcie starcia.
- Bierzmy ten raport, sprawdźmy co u malucha i hmmm... pewnie trzeba będzie ruszyć w teren, jeśli nie chcemy narazić dobrego imienia Lamii wśród tłumu wystraszonych i zniecierpliwionych rodziców. Coś czuje, że nie daliby nam poczekać nawet pół dnia.

Wszystkie dzieci zgromadzone w jednym miejscu i czasie, obserwacja lub zasadzka. Ktoś porwany, lecz nie przypadkowo bo w celu doprowadzenia do głównej kryjówki. Takie rozwiązanie byłoby idealne, gdyby nie opinia społeczna. Ludzie rzadko kiedy myślą logicznie, kierują się raczej chwilowymi emocjami. Zwłaszcza, kiedy chodzi o ochronę ich pociech, będących niejako przedłużeniem własnego życia.
- Czas nagli.

Przy odrobinie szczęścia, może jeszcze zastaną młodą Zuzannę w domu. Dowiedzą się czegoś. Choć gdzieś, w głębi duszy, głos sceptycyzmu podpowiadał, by przygotować się na informację o jej nagłym zaginięciu. Także na to, że zostaną wtedy bez żadnej poszlaki i pomysłu na to, co można począć dalej.

Kto jest kim w drużynie... No tak, każda magia nadaje się do czegoś innego, każda ma inne efekty, każda działa z inną inaczej. A oni poszli tutaj kompletnie ciemno, bez jakiejkolwiek wiedzy, bez wstępnego zapoznanie, w końcu nawet nie znali swoich imion, gdy przyjechali na miejsce! Ogarnięcie drużynowe póki co było na poziomie mistrzów, nie ma co ukrywać. Jednakże powoli udawało im się to nadrabiać dosyć szybko.
Teraz tylko jedno pytanie pozostało – kto tu jest kim i czym się posługuje? Nega nie była mistrzynią w rozpoznawaniu magii magów jedynie przy pomocy spojrzenia na nich. Niektórzy faktycznie dawali o tym znać z kilometra, panie kochany, Błękitna dawała o tym znać nawet z dwóch! Nie ma co kłamać, że ona jednak trzyma się na dystans od przeciwnika, w końcu nie chce ubrudzić swojej broni! Drużynowy Szlachcic zdaje się być osobą walczącą z bliska, przynajmniej tak mówiła broń, a druga dziewczyna... Nie miała kompletnie pomysłu czym mogłaby się posługiwać.

Z powozu zeszła jako ostatnia, w końcu lepiej nie przywalić z działa nikomu z obecnych, a na końcu mogła sobie je na spokojnie wziąć i zeskoczyć z powozu, a już na ziemi założyć je znowuż na plecach. Tak, zaraz wygodniej mając ten ciężar na plecach. Przy okazji przysłuchała się także co mówi Szami. A właśnie, trzeba już zacząć szukać tych dzieci, by nie spędzić tutaj dni, tygodni, miesięcy czy lat! Wyruszenie w teren nie brzmiało tak źle, nawet dobrze. A akurat reputacja była tutaj tym mniej ważnym czynnikiem. Ważniejsze było, by zadanie wykonali najskuteczniej jak tylko to się dało.
- Zjedliby nas jak świeżą bułkę na śniadanie... - odpowiedziała cicho na temat czekania chociaż chwili z poszukiwaniami. Ludzie w panice chyba pracują trochę inaczej, a także inaczej mogliby postrzegać ich robotę. Na dodatek każdy rodzic tych dzieci martwi się o nie, chyba. Powody mogli mieć różne dlaczego się martwią, lecz martwili się.
Dziewczyna rozejrzała się chwilę, to na lewo, to na prawo, tak dla rozejrzenia się. Nic specjalnego w okolicy chyba nie było, a przynajmniej na ten moment.

-Tak, ruszajmy. - przytaknęła mężczyźnie. Co oni chcieli zrobić? Chyba jeść... Nie, misja, teraz są na misji. Ale jeszcze warto usłyszeć co dziewczyna ma do powiedzenia o całej tej sytuacji, więc odwróciła się jeszcze w jej stronę, gdyby chciała jeszcze coś powiedzieć do reszty Sałatek.