Kompleks sportowy

Kompleks sportowy jest wydzielony na dwie części: wewnętrzną uchowaną w dużym budynku oraz zewnętrzną, widoczną już przed bramą. Był to ogromny teren, na którym każdy znajdzie sobie dla siebie jakieś miejsce.

Budynek był ogromny, gdyż musiał pomieścić kilkanaście sal treningowych oraz kilka szatni. Wchodzi się do środka poprzez proste, przeszklone po części, białe drzwi. Wnętrze nie jest wystrzałowe, bowiem jest po prostu typowe dla tego typu miejsca. Były to bowiem jasne panele na podłodze oraz biało-niebieskie ściany. Pierwsze, co się rzuca w oczy po wejściu do środka to recepcja, a także schody w górę na prawo oraz dwa korytarze: jeden z lewej i drugi z prawej. We wszystkich widać multum drzwi z różnymi numerkami, które stanowią szatnie. Wyjątkiem jednak jest dłuższy korytarz w lewym tunelu, bowiem tam, na ścianie po prawej widnieją dwie pary podwójnych drzwi z zamykającym zawiasem - one prowadzą do największej hali z trybunami u góry. Na samym końcu tego samego korytarza widać kolejne schody do góry, one zaś prowadzą na trybuny oraz na miejsce rekreacji swobodnej - ping pong, joga i tym podobne. Wśród szatni widać również i inne sale korekcyjne i tym podobne, głównie rozmieszczone na przeciwko wejścia na główne boisko, na którym można bez problemu zagrać sobie w piłkę nożną, koszykówkę, siatkówkę - co tylko dusza zapragnie. A wszystko dzięki składzikowi umieszczonemu zaraz za drzwiami na końcu hali.

Dla tych, którzy wolą rekreację na świeżym powietrzu przygotowanych jest kilkanaście kortów. To jeden do siatkówki, jeden do koszykówki, duże boisko do piłki nożnej, jeszcze do tego tenis... Po prostu, ciężko jest się tutaj nudzić. Wszystkie przyrządy typu piłki, rakiety są przygotowane dla graczy i są do wolnego użytku pod warunkiem, że zostaną oczywiście zwrócone!

Sakuru często bywała w tym miejscu. Zazwyczaj o porze takie, gdzie prawie nikogo nie było widać na zewnątrz. Wszyscy siedzieli w środku, czyli przychodziła wieczorem. Teraz też tak było. Postanowiła rozruszać stawy na jednym z kortów. Piłka nożna? Nie przepadała za nią. Tenis? Nie miała z kim grać. Może by tak porzucać do kosza? Dobry pomysł. Zdjęła czarną pelerynę i położyła na ławce. Obok zaraz przysiadł Thirio. Saku podwinęła rękawy i zabrała się za kozłowanie. Szło dobrze, ale kiedy przyszło do trafienia w kosz... Udało się za trzecim razem. Przeciągnęła się z cichym westchnieniem, pozwalając piłce potoczyć się do ławki.
- Koszykówka to nie mój żywioł, przyjacielu... - skierowała słowa do ptaka, który w tym samym monecie, wylądował na szczycie tablicy.

Gdzieś pod płotem stał Hizashi przyglądający się dziewczynie. Widząc jak rzuca do kosza uśmiechnął się tylko. Cóż, koszykówka była tym co uwielbiał, blondyn grał na tyle często na ile pozwalały mu mięśnie i wolny czas między misjami. Odbił się nogą od płotu i trzymając ręce w kieszeni podszedł do dziewczyny.
- Grasz w koszykówkę? Ciekawe - Powiedział stojąc tak i rozglądając się dookoła.
Nie wiedział nic specjalnego, nikogo z nią nie było co raczej trochę go zaskoczyło. Mało było takich dziewczyn które same przychodzą na boisko i to jeszcze o takiej porze dnia.
- Za karę tu jesteś? - Zapytał lekko zaciekawiony.

Zdziwiła ją obecność nieznajomego chłopaka. Niewiele osób z własnej woli chciało z nią porozmawiać. Ciut zmieszana i zaskoczona, odwróciła się do chłopaka.
- Nie... Przychodzę tu dość często w wolnych chwilach... - odpowiedziała na wcześniej zadane pytanie. Kiedy ostatnio rozmawiała z człowiekiem? Chyba tydzień temu zamieniła trzy zdania z barmanem w gildii. Może i mało mówiła do ludzi, ale nie można jej było nazwać odludkiem. Nie zamykała się czy zaszywała gdzieś sama. A nawet jeśli, to i tak nie byłaby sama - miała Thirio. Ów ptak usiadł jej na ramieniu i z ciekawością przyglądał się blondynowi spojrzeniem krwistoczerwonych oczu. Niecodzienny widok. Zatrzepotał skrzydłami.
- A jeśli o koszykówkę chodzi... Za dużo w nią nie gram... - wydusiła z siebie po chwili ciszy.

Blondyn pokiwał tylko głową potakująco jednak i tak nie słuchał tego co miała do powiedzenia. Nie interesowała go pobudka jaka skierowała tutaj dziewczynę. Po prostu podszedł i zagadał ponieważ możliwe że będzie to okazja aby zdobyć kolejnego "wdzięcznego" osobnika który będzie podążał za nim.
- Poczekaj, jakieś ptaszysko usiadło Ci na ramieniu - Powiedział po czym wyciągnął pistolet i wycelował w ptaka.
- Ya-Ha!!! - Krzyknął i oddał trzy strzały po czym jeszcze kilkanaście na upewnienie się czy aby trafił.
Po tym gdy już wystrzelał cały magazynek schował swoją broń do kabury.
- Nie ma za co - Odrzekł z uśmiechem którego nie powstydził by się sam demon.

Thirio w porę odleciał z ramienia Sakuru. Sama dziewczyna odchyliła się troche, by nie ryzykować oberwania jednym czy dwoma pociskami. Po skończeniu ostrzału blondyna, westchnęła.
- To nie jest zwykły ptak, jestem z nim powiązana duszą... - wyjaśniła. Pewnie i tak go to nie interesowało. Spojrzała na sokolego przyjaciela, czy aby na pewno uniknął ataku. Na szczęście był cały i zdrowy. Zaraz po słowach dziewczyny, ptaszyna odezwała się:
- Wierzysz w takie rzeczy? Thirio powiedział to z niewidocznym uśmiechem. Napewno gdyby ptaki mogły się uśmiechać, ludzie dostrzegali by je cały czas, wpatrujące się w ludzką, grzeszną duszę.

- Dziwne to - Powiedział patrząc na dziewczynę i na ptaka.
- Ale mniejsza o to, grasz w kosza? - Dodał po chwili podchodząc po piłkę.
Cóż, miał chęć z kimś zagrać jednak nie było osoby chętnej do tego. Pewnie to przez jego wygląd bądź też zachowanie. Hizashi był narwańcem to fakt jednak czasami nawet ktoś taki jak on potrzebuje po przebywać trochę z innymi ludźmi chociaż może to być dla nich niebezpieczne ponieważ chłopak nie potrafi wyrażać swoich emocji w inny sposób niż kontakt fizyczny a najczęściej jest to kopniak.

Propozycja wspólnej gry. Mogła się spodziewać. W sumie, to co jej szkodzi? Potrenuje trochę.
- Chętnie - powiedziała krótko, tym razem bez emocji. Cóż to za nagła zmiana w głosie? Sama nie wiedziała. Jeśli o grę chodzi... Zapewne przegra. Nie pojmowała większości zasad, co nie zdarzało jej się w innych grach. Zawsze myślała o koszykówce jak o grze ulicznej, gdzie nie ma wielu zasad. Coś jak na początku zapoznania się z mechanizmem np. szachów. Tyle że w szachach tego jest multum. Założyła pasmo włosów za ucho, by nie wchodziły jej w oczy.

Hizashi rzucił jej piłkę aby zaczęła. Gdyby zostawił ją sobie było by to zbyt łatwe. Był pewny tego że bez problemu przeszedł by dziewczynę.
- Postaraj się tylko - Powiedział ustawiając się.
Uśmiechnął się lekko i ugiął lekko nogi w kolanach. Nie mógł pozwolić jej przejść obok siebie, byłby to olbrzymi wstyd ponieważ chłopak zawsze gra na obronie. Widać było po jego oczach że teraz jest w swoim żywiole, każda nawet najmniejsza rywalizacja sprawiała iż Hizashi zaczynał "żyć".

Postaraj się. Łatwo powiedzieć, gorzej wykonać. Sakuru próbowała sobie przypomnieć jak dokładnie grała w koszykówkę z braćmi. Niestety, nic szczególnego to nie było. Kozłowanie, omijanie, rzucanie - tyle. Ile i za co punktów się dostawało - tym bardziej. Zawsze grali na ilość koszy. Westchnęła ciężko. Wystartowała, piłka raz odbijała się od jejręki, raz od ziemi. Jej celem było trafienie do kosza. Nie wiedziała czy ominie blondyna. Spróbowała. Thirio zatrzepotał skrzydłami. Czy dopingował swoją towarzyszkę? Prawdopodobnie.