Lilienne E. Knox

Miano: Lilienne Elisabeth Knox
Wiek: 53 lata
Pochodzenie: Miasto Oshibana

Wygląd: Lilienne jest kobietą w średnim wieku, o niewyróżniającej się posturze i jasnej, kremowej skórze. Czas ją oszczędził, bo mimo przekroczenia pięćdziesiątki dalej wygląda jak zdrowa trzydziestopięciolatka (co częściowo zawdzięcza swojej magii), chociaż magini może się już „poszczycić” paroma zmarszczkami. Ma spory biust oraz dobrze umięśnione biodra i ramiona, poznaczone drobnymi bliznami – pamiątką z lat gdy służyła w szeregach Runicznych Rycerzy. Jej twarz zdobi para dużych oczu o pomarańczowych tęczówkach, drobny nos i zawsze pomalowane usta. Długie, blond włosy spina zazwyczaj w roztrzepany kucyk, ma też zadbaną grzywkę, która nie przesłania jej pola widzenia. Ubiera się różnorodnie, zazwyczaj jednak preferuje krótkie spódnice, luźne koszule, pantofle oraz gorsety, i to właśnie w takim zestawie można ją najczęściej ujrzeć. Nie rozstaje się ze swoim kraciastym beretem.

Charakter: Gdyby pojawiła się pewnego dnia potrzeba by opisać Lilienne jednym słowem, to najprostszym określeniem byłoby: „dobra”. Kobieta jest naprawdę sympatyczna, miła i pomocna, zawsze się uśmiecha, stara pocieszać innych, a brak własnych dzieci sprawia, że nieco „matkuje” każdemu z kim ma do czynienia. Nienawidzi przemocy, zdecydowanie woli rozwiązywać wszystkie spory za pomocą słów. Odrzuciła stosowanie siły po odejściu od Runicznych Rycerzy, i chociaż wie jak walczyć i umie władać bronią, to od co najmniej paru lat nie podniosła ręki na nikogo. Kompletna pacyfistka. Nie da się jej zepsuć humoru, zawsze potrafi znaleźć jakiś drobny, pozytywny element, który przegoni smutki. Momentami wydaje się nieco odbiegać myślami od świata rzeczywistego i rozmawiać z istotami, których nikt inny nie widzi. Ma dość nieszablonowy sposób myślenia. Uważa, że największą wartością są przyjaciele i kontakt z innymi, ale też umiejętność zaakceptowania samego siebie oraz stworzenia własnego świata, w którym wszyscy, a szczególnie sam tworzący, będą szczęśliwi.

Magia: Blurring Reality Boundaries aka "Equalizer"

Zdolności niemagiczne:

Cytat :

Pierwszorzędne:
-Władanie bronią białą i obuchową
-Spostrzegawczość
-Dyplomacja

Drugorzędne:
-

Trzeciorzędne:
-

Zdolności fabularne: Gotowanie
Moc magiczna: 3000
Klejnoty: 1000

Przynależność: Mermaid Heel
Znak gildii: Prawe ramię
Ranga: Mag
Miejsce zamieszkania: Ma dom w Oshibanie, ale pomieszkuje też w kwaterach Mermaid Heel

Rodzina: Matka nie żyje, a z rodziną z jej strony nigdy nie miała kontaktu. Ojca nie zna. Ma męża: Dlanor Merie (50 lat, archeolog, prowadzi badania w Lesie Waas)

Ekwipunek: Torba, a w niej: woreczek z cukierkami, grzebień, cztery gumki do włosów, bandaże, piersiówka z alkoholem do odkażania ran, długopis, notatnik, łańcuszek, dwie chustki do nosa, klucz od domu w Oshibanie, pilniczek, krem do rąk, pomadka, kawałek tkaniny. Na serdecznym palcu prawej ręki: obrączka ślubna.

Historia: Historia Lilienne zaczyna się od jej matki – Samanthy Knox. Mąż kobiety, zaraz po narodzinach córki, opuścił ją, zostawiając samą z dzieckiem. Samantha była wpływową liderką ligi handlowej z Oshibany zajmującej się wydobyciem rudy, jednak dosłownie z dnia na dzień, zyski grupy handlarzy, którym przewodziła gwałtownie spadły. Ten krach związany był z budową połączenia kolejowego (pozwoliła ona wybić się mniej znaczącym kupcom, a Samantha przegapiła odpowiedni moment na inwestycje przez zamieszanie z mężem) z którego słynie dziś Oshibana. Liga handlowa się rozpadła, a chociaż matka Lilienne wciąż miała sporo pieniędzy, to musiała pracować o wiele ciężej niż wcześniej by utrzymać się na rynku pełnym nowych, młodych handlarzy. Samantha chciała też znaleźć nowego męża, jednak żaden nie chciał się wiązać z matką mającą dziecko. Kobieta zaczęła pić i zaniedbywać córkę, często wyjeżdżała na parę tygodni „na wakacje” z nowo poznanymi mężczyznami, resztę czasu spędzała w pracy. Miała dość niestabilną osobowość, w jednej sekundzie potrafiła się wściekać, by chwilę później być roześmiana i radosna.
Właśnie w takiej rzeczywistości wychowywała się Lilienne. Już od najmłodszych lat całymi dniami siedziała sama w domu, wiedząc, że jej matka woli szukać sobie męża niż się nią zajmować. Zaniedbana dziewczynka była nieco opóźniona w rozwoju i w wieku dziesięciu lat wciąż miała psychikę sześciolatki. Z tego powodu nie przepadali za nią rówieśnicy, którzy traktowali ją jak głupie dziwadło. Matka czasami była miła, częściej jednak przychodziła pijana i oskarżała córkę, że to przez nią nie może sobie znaleźć mężczyzny.
Samotność, brak miłości i nienawiść innych sprawiły, że Lilienne postanowiła odkryć magię. Było to tak naprawdę dziecięce życzenie, by z pomocą czarów stworzyć lepszy świat, ot tak, skinięciem palca, jak to robili czarodzieje, których widziała czasami z okna swego domu. Trudno powiedzieć, czy już wtedy dziewczynka naprawdę odkryła sama z siebie magię „Equalizera”, pozwalającego zrównać świat marzeń z rzeczywistością, czy była to tylko dziecięca wyobraźnia. Faktem jest jednak, że Lilie stworzyła sobie przyjaciół z którymi mogła rozmawiać i dzięki którym nie czuła się samotna. Przyjaciół, których inni nie widzieli i w których istnienie nie wierzyli. Jednak dla dziewczynki było niepodważalnym faktem to, że wszystkie jej zabawki i rysunki potrafiły pojawić się w świecie materialnym i na niego oddziaływać. Co więcej, dzięki tej „magii” dziewczynka potrafiła stworzyć nie tylko istoty z którymi mogła się bawić, ale też sprawić by cały świat był piękniejszy. Zaczęła dostrzegać pozytywy tam, gdzie wcześniej ich nie było. Matka nie była już wredną, niewyżytą dziwką, mającą w nosie swoją córkę. Była ciężko pracującą kobietą, której brakowało miłości i której Lilie musiała pomóc. Cały świat stał się piękniejszy, pełen ciepła. Z czasem jednak, gdy dziewczyna zaczęła dorastać, „magia” zniknęła, zastąpiona przez brutalną rzeczywistość. Matka zmarła z powodu choroby wenerycznej, jej długi przeszły na córkę, dom spłonął przez nieuwagę dziewczynki, a wszystkie zabawki i rysunki zostały zniszczone w pożarze. Lilienne dorosła z dnia na dzień. Pracując gdzie się tylko dało spłaciła wszystkie lichwy jakie zaciągnęła jej matka przed śmiercią i wynajęła pokój u pewnego małżeństwa. Ostatecznie dołączyła do straży miejskiej, gdzie okazało się, że nadzwyczaj dobrze idzie jej walka bronią białą. Sława młodej, ambitnej wojowniczki dotarła do Runicznych Rycerzy, gdzie została przyjęta. Niemal przez dwadzieścia lat łapała magów, pilnowała porządku i skrupulatnie wykonywała rozkazy swoich przełożonych. Tam też poznała swojego przyszłego męża, Dlanora Merie.
Była bardzo obowiązkową, cyniczną, chłodną, nieprzejednaną osobą dla której liczył się tylko żołd, jednak z czasem, zaczęła stawać się coraz bardziej optymistyczna i uprzejma wobec innych. Ostatecznie, stała się na tyle miłą osobą, że dowództwo... wycofało ją ze służby, mówiąc, że zbytnio matkuje swoim kompanom i jest zbyt sympatyczna dla więźniów. Rzeczywiście, na rok przed odejściem doczekała się przezwiska „Ciocia Lilie”, a każdy rekrut Rycerzy wiedział, że może liczyć na jej pomoc (i na ciepły, domowy obiad).
Już wtedy, w wieku trzydziestu paru lat, kobieta zaczęła na nowo odkrywać w sobie magię (już nie „magię”, czyli coś co równie dobrze mogło być wytworem dziecięcej wyobraźni). Po latach szło jej to strasznie topornie, jednak nauczyła się używać mocy, którą kiedyś stworzyła jako dziecko (i prawdopodobnie właśnie dzięki temu jej charakter zmienił się tak drastycznie).
Mając czterdzieści lat wyszła za mąż za Dlanora, który sprzeciwiając się decyzji przełożonych odnośnie wycofania ze służby Lillie, również odszedł z szeregów Runicznych Rycerzy. Przez parę miesięcy żyli razem, jednak mężczyzna poczuł nagły przypływ pasji do badań archeologicznych. Od tego czasu coraz rzadziej pojawiał się w domu, zawsze jednak wcześniej czy później wracał. Elisabeth wiedziała, że mąż ją kocha (a może przekuła swoje marzenia w rzeczywistość?), dlatego nigdy nie przejmowała się jego wyprawami. W wieku czterdziestu pięciu lat dołączyła do gildii Mermaid Heel, by rozwijać swoje umiejętności magiczne i znaleźć kogoś, komu będzie mogła „matkować”. Miała ku temu wiele sposobności, bo spora część członkiń organizacji była młoda. Przyjęcie było formalnością – płeć miała odpowiednią, umiejętności magiczne posiadała, w dodatku była niezwykle sympatyczną osobą, czego chcieć więcej? Pomagała Akeno w dążeniach do osiągnięcia statusu Mistrzyni Gildii i do dziś stara się ją wspierać radą, jako osoba starsza, doświadczona życiowo. Jest jedną ze słabszych magiń w Mermaid Heel, ze względu na niebojową naturę swoich zaklęć i trudności w ich rozwijaniu, związaną z latami magicznej abstynencji.
Nie była uczestniczką wydarzeń Dai Matō Enbu z X792 roku ani użycia Projektu Eclipse w X791.

Cele: Żyć szczęśliwie i sprawić, by inni też byli szczęśliwi.

Sława: Lilienne jest nie tyle "sławna", co znana w niektórych kręgach. Pamiętają ją starsi dowódcy i żołnierze Runicznych Rycerzy, jeszcze z czasów, gdy służyła w ich szeregach. Poza tym jest dość rozpoznawalną członkinią Mermaid Heel dla tych, którzy interesują się losami gildii. Znają ją także dzieci z sierocińców z różnych miast, bo zdarza jej się często pomagać w ich opiece.

Ciekawostki:
-Zjawisko tworzenia w swojej głowie nowych "istot" i nadawanie im autonomii względem reszty umysłu nazywane jest "tulpą". Bardzo możliwe, że "przyjaciele" z którymi rozmawiała w dzieciństwie i rozmawia teraz Lilienne nie są tylko efektem magii, a właśnie wyodrębnioną częścią osobowości.
-Lilienne prezentuje postawę eskapistyczną (eskapizm - uciekanie od rzeczywistości)
-Lilie lubi jasne kolory (żółty, pomarańczowy, różowy), ale nie przepada za wplataniem ich do swojej garderoby. Jej ulubionym wzorem jest krata.
-Nazwisko "Knox" pochodzi od Ronalda Arbuthnotta Knoxa, angielskiego teologa i pisarza, który stworzył dekalog pisania powieści detektywistycznych. Anagram jego imienia stanowi imię męża Lilie - Dlanor.