Rosalie Espada

Witajcie w moim teatrzyku,
wybaczcie mi brak przedstawienia się.
Moje MIANO brzmi,
Rosalie Espada, miło mi!

Mój WIEK, pragniecie go poznać?
Wyglądam na młodszą niż w rzeczywistości jestem,
lecz z wielką chęcią Ci odpowiem, chociaż to niegrzeczne że, mnie o to pytacie.
Liczę sobie szesnaście wiosen, taka prawda.

Znów mnie pytasz, lecz tym razem pytanie inne jest...
Skąd POCHODZĘ, czyż nie?
Odpowiem na to pytanie, aczkolwiek z niechęcią,
moim rodzinnym miastem jest Magnolia.

A teraz, czas do działania przystąpić!
Mój WYGLĄD?
Widzisz na co dzień raczej niską dziewczynę,
która ma zaledwie metr sześćdziesiąt.

Myślicie, że skończyłam? Otóż nie, droga publiczności.
Oczy me w barwie nieba są, a włosy długie i kręcone barwy zboża.
Kocham tak bardzo kolor zielony,
nic dziwnego, że w tej barwie jest sukienka moja.

Biały kołnierzyk ją zdobi i niebieski krawacik,
w barwie mleka również są zakończenia długich rękawów.
To samo dotyczy końca sukienki,
która jest białą koronką.

Lecz to nie wszystko, och nie.
Czerń zdobi moje nogi, w postaci rajstop, które tak bardzo lubię,
oraz buty, w barwie gorzkiej czekolady.
Właśnie tak wyglądam na co dzień.

Lecz tak wiele do opowiedzenia zostało,
między innymi CHARAKTER, czyż nie?
Rozsiądźcie się wygodnie, goście
i słuchajcie dalej!

Myślicie, że jestem słodka i niewinna?
Nie rozśmieszajcie mnie.
Mogę tak dla was wyglądać,
lecz prawda jest zupełnie inna.

Może i czasami jestem urocza,
lecz to taka idealna maska.
Tak bardzo kocham patrzeć na cierpienie innych,
to jak zabawa lalkami.

Kiedy mi się znudzi, mogę ją wyrzucić,
robi, to co ja zechcę.
Kocham robić z siebie ofiarę losu,
aby ktoś inny mnie chronił.

Nie obchodzą mnie uczucia moich "zabawek",
po prostu one są właśnie w tym celu, prawda?
To taka przecudna zabawa,
bawić się innymi, nie uważacie, drodzy goście?

Co by tu jeszcze mogę wam opowiedzieć...?
A, właśnie! Zawsze jestem uparta, niczym osioł,
tak bardzo jest przydatne w trudnych chwilach.
A ja po prostu chcę mieć przyjaciół, którzy będą moimi zabawkami...

Po prostu, nie mówię im tego dosłownie.
"Pobawmy się"!
I nie bójcie się mnie, jestem grzeczną dziewczynką,
która pragnie zapomnieć o własnym smutku.

O czym móc mogę wam opowiedzieć...?
A tak wiele mi zostało do opowiedzenia.
Kolejną, ważną częścią jest MAGIA,
której nazwa brzmi "Mistrzyni Marionetek".

Lecz sama magia to nie wszystko, prawda?
Kolejną rzeczą, którą mogę się pochwalić,
są moje ZDOLNOŚCI NIEMAGICZNE.
Usiądźcie jeszcze wygodniej, mówię dalej.

Zawsze taka dobra byłam w ukrywaniu się,
oraz mój świetny słuch jest na tyle dobry, że wszystko usłyszę.
Lecz to nie wszystko, o nie kochani,
ostatnią rzeczą jest to, że opanowałam samoregenerację.

Właśnie to są moje zdolności, pierwszorzędne,
lecz daleka droga jeszcze jest przede mną, o tak.
Już niedługo, dotrę na sam szczyt,
będę miała wkrótce zdolności trzeciorzędne.

Zmieniła się rzeczywistość, tak jak zmienia świat.
Drugorzędnych cech już parę mam
Spójrz, czy widzisz to co ja?
W walce sztyletami ze mną nie masz szans.

Ach tak, na pewno to dostrzegliście?
Iż korzystam, jak na razie,
z ZDOLNOŚCI FABULARNYCH,
to aktorstwo i torturowanie.

Moja MOC MAGICZNA, na razie jest jej tak niewiele,
liczy sobie na razie zaledwie osiem tysięcy dwieście.
A kwestia PIENIĘDZY również niedobrze wygląda,
gdyż sakiewka mieści tylko tysiąc klejnotów.

Na tą chwilę moja PRZYNALEŻNOŚĆ,
już nie jest tajemnicą, Fairy Tail to mój dom.
Zaś błękitny SYMBOL GILDII
zdobi pięknie moją lewą dłoń.

Na razie, niestety, moja RANGA,
to tylko przeciętny Mag.
A moje MIEJSCE ZAMIESZKANIA, o to pytacie?
W kwaterach gildii mnie znajdziecie.  

Moja RODZINA...
Nie odpowiem wam na to pytanie,
lecz jedną wzmianką mogę wam rzucić.
Rodzice są martwi, zadowoleni?

EKWIPUNEK... to nie jest wasza sprawa, lecz skoro nalegacie...
Dobrze, powiem wam, drodzy widzowie.
Oprócz sakiewki z monetami,
posiadam sztylet aby się obronić i ukochaną małą laleczkę .
Kolczyk Stinga Eucliffea,
Kolczyki Silvera Fullbustera

Nie znacie jeszcze mojej HISTORII, czyż nie?
Zatem, to chyba ten punkt wam opowiem jak najkrócej,
a wszystko zaczęło się właśnie zimą, w roku x786
kiedy przyszłam na świat.

Moja rodzina, była całkowicie przeciętna,
nie byli magami, tylko zwyczajnymi ludźmi.
Prowadzili prosty sklep z ubraniami,
jakoś nam się dobrze wiodło.

Było nam dobrze w trójkę,
lecz niestety, nic co jest piękne nie trwa wiecznie.
Taka jest właśnie brutalna prawda.
Moi rodzice zginęli w wypadku, miałam siedem lat wtedy.

Ich wóz spadł do przepaści, zostawiając mnie samą w domu samą.
Nie wiedziałam wtedy, co mam ze sobą zrobić. Zostałam sama, bez rodziny.
Więc co uczynić mogłam? Nie chciałam trafić do domu zastępczego, zatem...
pod osłoną nocy, uciekłam z miasta biorąc sztylet który należał do mojego ojca.

Wędrowałam w samotności, aż udało mi się dojść do niewielkiej chatki,
mieszkała w niej pani, która była krawcową.
Przygarnęła mnie z litości, taka jest prawda,
zamieszkałam u niej, pomagając w różnych pracach domowych.

Lecz, w równe siedem lat później, uciekłam i od niej.
A wiecie dlaczego kochani?
Ponieważ miała synka,
którego bardzo nie lubiłam.

Pewnego dnia, moja złość sięgnęła zenitu i
ostrymi nożyczkami zniszczyłam wszystkie jego zabawki.
To było niesamowite uczucie, niszcząc je.
Tego dnia, ujawnił się mój sadyzm.

Kiedy krawcowa się o tym dowiedziała,
była bardzo przerażona, widząc mój uśmiech na twarzy.
Lecz to nie był mój dom, o nie,
więc uciekłam, tak jak wspominałam.

Co robiłam zatem przez te dwa lata?
Wędrowałam, uczyłam się,
aż napotkałam starego maga, który mi wyjaśnił czym jest moc.
Zatem, od tamtego dnia ćwiczyłam magię, chcę stać jeszcze potężniejsza.

Wędrowałam z bezimiennym magiem półtora roku,
aż ten niestety zmarł w nocy.
I rozpoczęła się moja najdłuższa podróż,
aby znaleźć miejsce w tym świecie.

Równocześnie, moi drodzy widzowie,
poznaliście moje CELE.
Dojść na szczyt, stać się potęgą i
mieć własne dom w tym świecie.

SŁAWA, co...?
A jak uważacie, kochani?
Na razie niestety żadna,
lecz to na pewno się zmieni.

I w końcu do samego końca się zbliżamy.
Bardzo mnie to raduje wiecie?
Jedyną CIEKAWOSTKĄ, może być to,
że moje imię oznacza "różę" a nazwisko "miecz".

Inną rzeczą, ciekawą, a jakże
Jest mój sekret, mała fobia taka.
Chociażbym nie wiem co robiła,
Paraliżuje mnie tantofobia

I to już koniec.
Lecz myślicie, że ja was stąd po prostu wypuszczę?
Mylicie się kochani, oj bardzo...
Zabawa właśnie się zaczyna.

"Zostaniecie moimi zabawkami, kochani...?"