Cześć, mogę Cię zjeść?

Miano:

Trzeba przyznać, że jej rodzice wykazali się ogromną finezją w nadawaniu swoim córkom imion i tak jak jej siostry ona także może poszczycić się pokaźnym wianuszkiem symbolicznych nazw. W całości leci to ni mniej ni więcej tak - Hell Malaisa Leylah Iniuriae Mea Calista Gemma, szósta córka Kassandry Glafyry Haralampi Ifigenii Larysy Partenii Teodoty i Samuela z domu Ninis. Oczywiście każde jej imię coś oznacza i do czegoś się odnosi, jednak dziewczyna nigdy nie przedstawia się pełnym mianem. W zasadzie to najczęściej wymyśla jakieś na poczekaniu, jakby nawet jej pierwsze imię było ogromną tajemnicą pokroju „pani spod trójki nie sprząta po swoim piesku”.  Teoretycznie może mieć to związek z tym, że się ukrywa.  

Wiek:

Pi razy drzwi, czyli na ząb nieco przeterminowana, a na oko jakieś siedemnaście wiosen. W rzeczywistości ciut więcej, bo liczy sobie aż dumne osiemnaście lat i kilka miesięcy. Taka dorosła jest, a co.

Pochodzenie:

Zamkowe miasto, w którym czas nie ma znaczenia, a ten kto mieczem w stogu siana, ten sam w nie wpada.

Wygląd:

Chciałoby się rzec, że istny anioł, że dzieło wyjęte spod pędzla Botticelliego, no ale... no po prostu nie. Oczywiście jest na swój sposób ładna, jakiś tam wdzięk posiada i trudno jej odmówić uroku, przez co na pewno mogłaby się komuś spodobać – w końcu są gusta i guściki – ale z całą pewnością nie jest ani seks bombą ani tym bardziej jakimś cudem w cudzie. Niskie toto, ledwo urosło 158cm ponad ziemię, drobne takie, a jednocześnie łatwiej zauważyć u niej fałdkę tłuszczu niż wystające żebro czy łopatkę. Stąd nie trzeba być bacznym obserwatorem, żeby dopatrzyć się u niej kobiecych atutów. Co prawda nie są ogromne i nie świeci nimi na prawo i lewo, ale nie można powiedzieć, by była płaska. Podobnie wygląda sprawa z wcięciem w tali oraz z biodrami - są, ale bez przesady. Słońca wyraźnie unika, co odbija się niezdrowo bladym odcieniem skóry, a z drugiej strony jej włosy mają tak żywy kolor, jak gdyby kąpały się w promieniach. I płomieniach, bo są w końcu rude i to nie byle jak, ale najzwyczajniej i najprawdziwiej w świecie rude. Niczym ogień, a w zależności od światła dominują w nich albo czerwone albo złociste refleksy. Podobnie sprawa ma się z oczami, bo przy różnych źródłach oświetlenia i innych jego natężeniach potrafią być raz albo bardziej zielone albo bardziej niebieskie, a wszystko tylko po to by pod innym kątem patrzenia wydawać się szare. Tak naprawdę jej tęczówki naznaczone są tymi trzema kolorami na raz, co sprawia, że jest dumną posiadaczką heterochromii iridis, czyli różnobarwności tęczówki. Poza tym zaburzeniem posiada jeszcze jedną skazę, a mianowicie śladową ilość bladych piegów. Tkwią one na jej policzkach i stosunkowo małym, nieco zadartym nosie, doprowadzając ją do szału. Zdecydowanie są jej kompleksem, choć ciężko uwierzyć, by tak błaha rzecz była powodem noszenia przez nią masek. A bo i owszem, Hell zdarza się ukrywać własną buźkę, jak gdyby brała udział w całorocznym karnawale. Tylko jej stroje są jakieś takie inne, niekoniecznie wpasowujące się w kanwę takich zabaw. Fakt faktem czasami przywdzieje jakąś sukienkę bądź spódniczkę, ale raczej nic bufiastego i ograniczającego swobodę ruchu. Komfort przede wszystkim! W końcu co jej po zapierającym dech w piersiach look’u, kiedy nie będzie w stanie przeskoczyć przez kałużę? No właśnie. W kolorach nie przebiera: jasne, ciemne, wyblakłe, neonowe, czerń czy biel – obojętne. Byleby całościowo do siebie w miarę pasowało, nawet jeśli na zasadzie kontrastu. Buty na platformach i koturnie są jej przyjaciółmi, bo jakoś trzeba dodać sobie parę centymetrów.

Charakter:

Co mogło wyniknąć ze wspólnego łóżka czarownicy i szlachcica? Nic ciekawego bądź coś bardzo ciekawego. Hell jest istotą totalnie nieprzewidywalną. Pozornie spokojna i opanowana, w środku niczym wulkan. Łatwo ją wytrącić z równowagi, ale ciężko porządnie zezłościć. Jest spontaniczna we wszystkim co robi, nigdy nie planuje długofalowych działań, ma talent do wpadania w kłopoty. Często szczera aż do bólu, jednak o dziwo jej oczy potrafią kłamać. Ba! Jest urodzoną kłamczuchą. Każdemu opowie inną historię trafienia do DH, inny powód ukrywania swojej tożsamości i poda inny adres zamieszkania. Potrafi wiele zdziałać, na przekór sobie lub innych. Często chce się wymigać od roboty i stosuje wiele tanich sztuczek. Naiwna nie jest, ale żeruje na naiwności wszystkich wokół niej. Od najmłodszych lat niezwykle ciekawa świata, żądna wrażeń i nowych wyzwań. Podnieca ją ryzyko i niebezpieczeństwo - prawdopodobnie w ten sposób próbuje zabić nudę i rutynę codziennego życia. Albo jest zdrowo popieprzona, ciężko jednoznacznie stwierdzić. Wbrew pozorom uwielbia się śmiać i jeśli chce, to potrafi być miła jak mało kto, jednak w jej myślach dominuje cyniczne spojrzenie na świat i wszystkich, którzy ją otaczają. Czasem sprawia wrażenie przyjacielskiej i wylewnej, jednak nie ufa nikomu, zwłaszcza sobie. Łatwo nawiązuje znajomości, jeszcze łatwiej je kończy. Nikt tak naprawdę jej nie zna, co pewnie wynika z tego, że nawet ona sama do końca siebie nie zna. Może zaskoczyć wszystkich w najmniej oczekiwanym momencie, niekoniecznie pozytywnie. Trudna w głębszych kontaktach, niemalże upośledzona i często gęsto nie ogarniająca relacji damsko-męskich. Na tej płaszczyźnie jest typową kaleką emocjonalną i gubi się w tych wszystkich gierkach, dlatego najczęściej szuka najprostszych rozwiązań. Unika miłości jak ognia, gdyż nauka płynąca zarówno od matki jak i od ojca nie zakiełkowała w niej ani troszeczkę. Prawa przestrzega tylko wtedy kiedy musi, bo ma własny kodeks moralny i nie przejmuje się ogólno przyjętymi zasadami. Jakby tego było mało, to należy nadmienić, że Hell lubi dotykać. Obmacywać, macać, tykać, molestować. Dotyk od dawna jest dla niej bardzo ważny, tak jak kolory. Normalnie ludzie dostrzegają kolory tylko na początku dnia i na jego końcu. Nie wiedzą z czego składa się każda chwila i nie wiedzą z ilu faktur składa się jedna rzecz. Nie wiedzą, bo nie potrafią pojąć, że najpiękniejsze niebo ma barwę słodkiej pomarańczy. Ale Hell to wie i wie wiele innych, ciekawych rzeczy. W dodatku od zawsze wychodziła z założenia, że została stworzona do Wyższych Celów, że musi zrobić Coś Wielkiego. Słowem – czyste popapraństwo, chaos w chaosie zamknięty.

Magia:

թիթեռ (t’it’yerr), oznaczające po prostu "motyl".

Zdolności niemagiczne:

Cytat :

Pierwszorzędne:
- Pirotechnik,
- Silny umysł,
- Fotograficzna pamięć.

Drugorzędne:
-

Trzeciorzędne:
-

Zdolności fabularne:

Aktorstwo.

Moc magiczna:

3100.

Klejnoty:

1000.

Przynależność:

Dragon's Howl.

Znak gildii:

Na karku, ciut ciemniejszy od koloru jej skóry.

Ranga:

Mag (maskotka, ha).

Miejsce zamieszkania:

Tam, gdzie siostra.

Rodzina:

- Samuel Ninis – ojciec, głowa rodziny Ninis; nie żyje,
- Kassandra Glafyra Haralampia Ifigenia Larysa Partenia Teodota Ninis – matka, szyja podtrzymująca głowę rodziny; jeszcze żyje (powoli zabijana przez chorobę),
- Taida Feba Symforoza Arystyda Cyrylia Aspazja Leokadia Ninis – siostra, pierwsza córka z domu Ninis; niestety żyje,
- Sybilla Artystea Fotyna Ofelia Glizeria Agatonika Helena Ninis – siostra, druga córka z domu Ninis; nie żyje,
- Misteria Azara Hieronima Safona Jolenta Nastazja Kalista Ninis – siostra, trzecia córka z domu Ninis; cudem, ale żyje,
- Izydora Idalia Ksenia Leona Telesfora Genadia Eulalia Ninis – siostra, czwarta córka z domu Ninis; nie żyje,
- Lilith Nikandra Melita Ilia Metoda Nimfa Raisa Ninis – siostra, piąta córka z domu Ninis; jakoś żyje,
- Anima Amaranta Feba Argea Eleuteria Leokrycja Eufemia Ninis – ukochana siostrzyczka, bratnia dusza i inne takie, siódma córka z domu Ninis; żyje i nie umrze!

Ekwipunek:

- Maska
- Łańcuszek z wisiorkiem, który imituje wszystkie te niezwykle potężne cacka z magicznymi kamieniami; jest trefny, ale fajnie wmawia się innym, że działa
- Skórzana torba, w której trzyma wszystkie rzeczy potrzebne do bycia (pieniądze i inne takie takie), swoje notatki, znaleziska oraz wiele, wiele innych ciekawych przedmiotów, w większości równie tajemniczych, co bezużytecznych

Historia:

Urodziła się podczas burzy, jako owoc burzliwego związku dwojga magów - Kassandry Glafyry Haralampii Ifigenii Larysy Partenii Teodoty, czarownicy, oraz szlachica, Samuela Ninis. Od najmłodszych lat, jak zresztą każde ich dziecko, Hell przejawiała talenty magiczne, dlatego spędzała dużo czasu z nosem w książkach i zapiskach, starając się wyciągnąć z nich jak najwięcej wiedzy teoretycznej. Gdy miała chwilę czasu jej edukacją, tym razem praktyczną, zajmowali się rodzice. Bardzo chciała dorównać umiejętnościom swojej babki od strony matki, ale jak się okazało za bardzo i za szybko. Zniechęcona mozołem pracy, którą musiała wykonywać, by zostać wtajemniczoną w arkana magiczne zaczęła eksperymentować sama, jako źródła swych wybryków mając skrypty podkradane rodzicom. Zafascynowana przeszłością własnej rodziny, którą tak starannie państwo Ninis starało się ukryć, chłonęła z niemałą radością każdą informację odnośnie przodków matki. Nie potrafiła pojąć dlaczego jej rodzina nie umiała obyć się bez rygoru i całej masy surowych zasad, chciała bawić się i czuć swobodnie z własnymi talentami. Była w całkowitej opozycji nie tylko do rodziców, którzy trzymali swoje córki na krótkiej smyczy, ale także do swoich starszych sióstr, które ślepo podporządkowywały się nakazom i zakazom panującym w ich domu. Jedynie w swojej młodszej siostrze, Animie, potrafiła znaleźć prawdziwego przyjaciela – kogoś, z kim łączyła ją więź silniejsza niż więź między matką a córką; kogoś, za kim poszłaby w ogień i kogo chciała bronić przed całym złem tego świata (czyt. rodzicami), nawet kosztem własnego życia.  To z nią Hell dzieliła fascynację odnośnie własnych korzeni i to z nią studiowała zapiski. Przez długi czas nie działo się nic złego, jednak nadszedł czas, kiedy skumulowana, negatywna energia musiała się ujawnić. Pewnego wieczoru młoda Hell pokłóciła się z rodzicami, żądając od nich pokładania w niej większego zaufania jeśli chodzi o przekazywanie wiedzy i nauki praktyczne. Krzyczała, błagała, zarzucała i upierała się, nie przejmując się obecnością trzech starszych sióstr w pokoju. Zła na cały świat postanowiła udowodnić im, że nie jest już małą dziewczynką i zasługuje na wtajemniczenie. Zbieg okoliczności, może pech, a może los lub przeznaczenie sprawiły, że młoda Ninis przyzwała kilkanaście złotych motyli. Widziała przerażenie wymalowane na twarzach bliskich, jednak pewna tego, że zdoła nad nimi zapanować nie bała się ani trochę. Oczywiście jak to bywało w setkach przypadków przed nią i w setkach przypadków po niej, młodzieńcza duma, pewność siebie i buta zawiodły ją na całej linii. Nie miała szans w konfrontacji z mocą jaką posiadała taka ilość motyli. Przez pierwsze kilka sekund wszystko było piękne – motyle trzepotały swoimi skrzydłami, które mieniły się czystym złotem. Sielanka skończyła się w chwili, gdy jeden z nich dotknął przypadkowego przedmiotu na swojej drodze i wybuchł. Wtedy też, jak na zawołanie, reszta jego pobratymców zaczęła chaotycznie przemieszczać się po pokoju, tworząc kolejne wybuchy, przed którymi ciężko było uciec. Doprowadziło to wszystkich wewnątrz na skraj śmierci i, co gorsza, kosztowało życie ojca Hell oraz jej dwóch sióstr, które nie zdążyły uchylić się w porę. Kassandra próbując uratować chociaż trzecią córkę, Misterię, złapała ją za rękę i nie zważając na niebezpieczeństwo rzuciła się w stronę drzwi. Poparzone, z licznymi skaleczeniami zdołały uciec, a moment, w którym matka odwróciła się i posłała jej te przerażające spojrzenie na zawsze wyrył się zarówno w świadomości jak i podświadomości Hell, która osunęła się na podłogę. To, co się przed chwilą wydarzyło nie docierało do niej. Widok okaleczonych ciał ojca i sióstr był dla niej tak absurdalny, że była pewna iż śni. Dopiero widok Animy ją rozbudził, która zaalarmowana odgłosami wybuchów zbiegła na dół. To właśnie ona wyprowadziła Hell z posiadłości i nie pytając o nic biegła prosto przed siebie, ciągnąc swoją siostrą jak najdalej od domu.
Młode Ninis długo nie mogły do siebie dojść, zarówno psychicznie jak i fizycznie. Jednak gdy w końcu odzyskały względna równowagę, nie zastanawiały się nad tym, co robić. Ucieczka przed zrozpaczoną matką i rozwścieczonymi siostrami była jedynym, na co mogły sobie  pozwolić. Życie w ciągłym ukryciu, non stop w biegu. Przez kilka tygodni tułały się po całym Fiore, doświadczając trudów życia bez opieki rodziny, ucząc się nowych sztuczek z pozostałych zapisków, wpadając w kolejne kłopoty. Nigdy jednak nie oglądały się za siebie, a szły pewnie i twardo, z postanowieniem, że to co się wydarzyło nie przeszkodzi im w zgłębianiu tajników magicznych. Trzeba im przyznać, że wiele przeżyły, również bardzo - na swój sposób - dojrzały. Przynajmniej na tyle, by stać się prawdziwymi Magami, odpowiedzialnymi za swoje czyny. To, razem z ich charakterkami tworzyło i tworzyć będzie iście wybuchową mieszankę. Stosunkowo niedawno trafiły też do gildii nie cieszącej się zbyt dobrą sławą. Tak w zasadzie nie wiadomo jak to się stało, że nagle były członkiniami Dragon’s Howl, może komuś zrobiło się szkoda dwóch pozornie zagubionych kociaków, a może ktoś uznał, że to będzie śmieszne wziąć takie młode osóbki pod swoje skrzydła. Tak czy siak – dotarły tam i tak oto zaczął się kolejny etap w ich życiu.

Cele:

Pomijając oczywistą chęć rozwinięcia swoich zdolności magicznych, Hell stara się przeżyć. Brzmi śmiesznie, ale kiedy niemal czuje się na karku oddech śmierci wszystko przestaje być nagle takie kolorowe. Ucieka, kłamie i ukrywa się, byleby tylko jak najszybciej odnaleźć zapiski babki, prababki, pra(pra)babki i być w stanie stawić czoła swojej popieprzonej rodzince. Przy okazji chce zostać Władcą Świata.

Sława:

Raczej nie ma żadnej. Na świecie jest zbyt wiele gorszych złoczyńców od niej, choć z drugiej strony jeśli ktoś miał znajomości z jej rodziną, to na pewno dowiedział się co zrobiła. Generalnie się tego nie wypiera, ale tylko zapytana wprost.

Ciekawostki:

- Jak było wspomniane, zdarza jej się nosić maski.
- Ma kilka blizn na ciele – zwłaszcza na prawym ramieniu i prawej łopatce. Są to blade, srebrzyste blizny po oparzeniach, pamiątki po motylkach.
- Uwielbia koty, bo są słodkie i mięciutkie i mają fajne łapki i uszka i ogonki.
- Ma strasznie słabą głowę, ale chociaż upija się niemal od razu, to nie zalicza tak szybko „zgona”.
- Jest oburęczna i całkiem dobra w pracach manualnych.
- W jakimś tam stopniu można j uznać za tsun tsun dere dere.

Zapisz rangę jako Mag, już możesz dopisać tę maskotkę, ale w nawiasie~ Wtedy będzie czysty, złocisty akcept! A karta poza tym bardzo ładna <3

(jednak mam grafikę tylko na zielony akcept :<)

Aww, dziękuję! <3
Poprawione~