Akira

Miano: Akira
Wiek: 17
Pochodzenie: Siedmiogród

Wygląd:
Nierzucający się w oczy worek kości o niepokojącym spojrzeniu. Niby to chce przytulić, porozmawiać, a za dwie sekundy zjada. Jasna karnacja, jak u większości mieszkańców tych regionów, wcale nie odróżnia go od reszty. Czerwone, głęboko osadzone w nieprzeniknionej czarni białek źrenice śmieją się radośnie spod ciemnej burzy włosów. Pęknięte, radosne oblicze zarazem zaprasza i odrzuca. Rysy twarzy zadziorne, wyraźne i lekkie. Język? Gietki, rozwidlony jak u węża. Z grzbietu chytrusa zwisa luźno czarna kurtka z 'fenszej skoorej'. Na nogach wygodne jeansy i nieśmiertelne trampki znanej firmy 'niedozajechania'. Ręce wyposażone w elegancki łapki.

Charakter:
Bardzo spokojny wariat, którego masz dosyć w chwili spotkania. Niby towarzysz podróży, a gada tak, że karzesz mu się zamknąć. Ile można z takim wytrzymać? On ze sobą ledwo może. Jak był mały to myślał, że miał na imię 'idź stąd'. Lubi kręcić językiem w ustach, wodzić wodnistymi oczami i pociągać nosem. Świrus? Tak..? Kto nie jest? On był normalny z siedmiorga rodzeństwa, które sam musiał... zabić. Jakbyś miał zjeść a umrzeć co byś zrobił? CO?! Wzbudza szacunek i sympatię wśród postronnych, bo na mieście jakoś trzeba wyglądać. Superego? To my! Nie przeżyjesz rozmowy z ego, a co dopiero z id! Żyje według zasad 'bez jak wielu rzeczy mogę żyć' a bierze co mu się żywnie podoba. Nie sztuką jest mieć... aaa widzisz... sztuką jest zdobywać! Nikt nie respektuje twojego wolnego czasu tak jak ty sam, to nasze motto. Zastanawiasz się może teraz? Wiesz, że jesteś tylko człowiekiem z ziemi i nie ma na to lekarstwa? Wiesz to na pewno?!

Magia: Narcomancy
Zdolności niemagiczne:
   

Cytat :

Pierwszorzędne:
   - Akrobatyka

   Drugorzędne:
   - Władanie bronią białą

   Trzeciorzędne:
   - Szybkość

Zdolności fabularne: Opiekun
Moc magiczna: 3000
Klejnoty: 1000

Przynależność: Smoczy Wyjec
Znak gildii: Wewnątrz dłoni
Ranga: Mag
Miejsce zamieszkania: Kamień.

Rodzina: Zabił i zjadł.
Ekwipunek: Złoty miecz z głową węża

Historia:
Nie byliśmy wcale najstarsi i nie mieliśmy najłatwiej z nich wszystkich. Życie w Siedmiogrodzie było ciężkie, rodziców nie mieliśmy nigdy. Mieszkaliśmy w siódemkę w starej chacie zbitej z byle czego. Tak, jak dach był dziurawy to kradliśmy sąsiadom deski z płotu kawałek po kawałku by dobić koślawe dachówki. Zima, cały rok zima i śnieg, którego zeżreć się nie da. NA CHOLERĘ TEN MRÓZ! MRZEMY I TAK! Byli też oni. Sześciu braci nas było i jedna dziewczyna. Tak, ją zabić było najtrudniej. Ją na pewno było. Jedzenie skończyło się już dziesięć dni temu, a najstarszy zaszlachtował dwójkę. Wiedzieli co ich czeka. Może nie? My... wiedzieliśmy. Głód wyzwala w każdym zwierzę. Żyjesz tylko ty, albo wcale. Zabij albo daj się zabić! Ja nie dam, nie! NA PEWNO! Ten niepokój, gdy zamykają się drzwi, a za nimi brat i nóż schowany pod poduszką. Zrób to teraz! Tak zginęła ich dwójka. No nic, jak trzeba będzie to zapłaczę i za kolejnymi dwoma. Trzy miesiące w śniegu, a nasza chata wciąż przykryta. Nie ma jak stąd wyjść, nie ma nic, nie ma jak złapać tu powietrza. Patrzymy na siebie żołądkiem, nie wiedzieliśmy kiedy przestać wtedy. JA NIE CHCĘ! Tak i ja musiałem krzyczeć, bo nóż najstarszego zaczął i mnie wybierać. Zgotowałem mu równy los, zabrałem mu serce! Przyszedł drugi, ostatni... i tak została ona. Jej oczy będą nam się zawsze śnić. Jak mogłaś tak na nas patrzeć wtedy! Nienawidzę cię i nie zapomnę! Było nas siedmiorga tej zimy. Przeżyłem ja sam... ja i twoje wspomnienie.
Z pierwszym dniem wiosny śnieg stajał i żółty płomień strawił krzywą chatkę. Nie było tu już nic wartego uwagi. Po co mamy czekać? Na co? Kogo? To myśmy ich zabili. Nic po nas przecież tam, gdzie umarli pragną zemsty. Odprawiliśmy rytuał, przepadły i złe duchy. GIŃCIE DYABLY! JA WAS TUTAJ NIE CHCĘ! Plułem w płomień dla przestrogi, a może to na szczęście? Okadził nas dym, został popiół i wspomnienie. Szedłem przed siebie długo, daleko, szybko i pewnie. Co przed nami? Jest i droga. Za nami? Płoną mosty. Spotkał nas wąż. O istoto magiczna! Niech twoja radość będzie moją! Przygarnij mnie pod swoje skrzydła. Zatruj jadem! Tak, trucizna! Ona ukoi ból istnienia. Żyję..? Zapukałem wreszcie tam gdzie trzeba, zobacz, tam o szczęście! Wielu marnych jak i ja żebraków, w ich rękawie dziwne sztuczki. Smocze Wyjce? Widziałeś kiedy smoka? Magia? Tak, to dziwne. Nie potrafimy nic a wzięli. Mistrz pomyślał, żem ja jak oni jeden. Wszyscy razem, oni z wężem gonimy się w tym szaleństwie. Cel nasz? Nie powiem, aaa to tajemnica. Cel uświęca środki jednak, cel uświęca środki.

Cele: Zjednałem ludzi w sobie, zjednam wszystko i wszystkich.

Sława: Czym jest i ona?
Ciekawostki: Tak, jesteś bardziej szalony niż my wszyscy! To, że mnie widzisz, nie zmienia faktu, że przed tobą to nie ja, ale MY STOIMY.
Arcyciekawy? O mnie? A kto by nie był? Widziałeś to wszystko?
Będąc pożerany żywcem nie myśl o tym jak bardzo napełnisz nasz żołądek, pomyśl o tym raczej jak o alternatywnej podróży na spotkanie śmierci.

Tak więc...
1) Umiejętności wszystkie na start masz pierwszorzędne. Chodzi mi tutaj o niemagiczne.
2) Uznam, że Siedmiogród to po prostu jakaś mała wioska albo kraj poza Fiore.
3) Zostaw wygląd sztyletu w KP i opis jego efektu dorzuć do KM. Dużo do pisania nie ma, ale jednak miło by było, aby pojawił się tam, bo to jednak efekt magiczny.
4) Z historii nie dowiadujemy się nic na temat tego, jak i kiedy dostaje się do gildii. Wiadomo tylko tyle, że ma braci, doszło do morderstw i tak dalej. Prosiłabym Cię o to, abyś dopisał okoliczności znalezienia się w Dragon's Howl. No i ogólnie w Fiore.
5) Dopisz chociaż dwie dodatkowe ciekawostki.

Prosiłabym o poprawienie wszystkiego poza dwójką, która jest jedynie moim zwróceniem uwagi. Wtedy mnie złap.