Konkurencja III - Golden Egg - Don

Wychodząc z tunelu zawodnik trafia na Arenę. Nie rzypomina ona jednak tego pustego, piaszczystego miejsca, którym była pierwszego dnia gdy każda gildia dokonywała tu pokazu swych zdolności. Teraz wyglądała jakby zostałą wyrwana z górskiej przełęczy. Piach pod nogami został zastąpiony przez drobne kamyki, a zamiast pustej przestrzeni była cała masa różnorodnych głazów i kamiennych ostańców, za którymi można się było schować albo ewentualnie rzucać. Najbardziej widoczne było jednak „skalne gniazdo” na drugim końcu Areny. Była to dziwaczna konstrukcja mająca jakieś 3 metry wysokości, która najbardziej właśnie przypominała ptasie gniazdo lecz zamiast być stworzonym z gałązek w całości była wykonana z potężnych skalnych bloków. Materiał z jakiego było wykonane sprawiał, że wyglądało ono wyjątkowo topornie i nieporadnie ale też groźnie. I chociaż wyglądało na to, że można się na nie wspiąć to upadek z niego ewidentnie zakończy się śmiercią.
Jednak nie tylko to zagrażało śmiałkom, którzy wchodzili na Arenę. Wokół gniazda owinięty był Wąż Górski i pilnym okiem oglądał cały plac boju.

Wąż Górski

---

Twoim zadaniem jest zdobycie złotego jaja, które jest wielkości strusiego i znajduje się w samym środku gniazda, a następnie dostarczenie go do tunelu, którym wszedłeś na Arenę. Osoba, która zrobi to najszybciej wygrywa.
Mniej postów =/= szybciej

Chłopak wkroczył na arenę ostrożnie, żeby wąż jak najdłużej nie zaatakował. - Zakończmy to jak najszybciej - Pomyślał kiedy był już na arenie. Nie chcąc tracić czasu, Don zaprzestał ostrożnego kroku, i zaczął biec jak najszybciej w kierunku gniazda. Z prędkością i spostrzegawczością maga, myślał że tylko to wystarcza. Jednak kiedy wąż się zbliżał, zawodnik pstryka palcami, by oślepić bestie, uniknąć szarży i by pobiec dalej.

MM 9750 - 300 = 9450

- Drodzy państwo kolejnym śmiałkiem, który wystąpi dziś na Arenie będzie mag Blue Pegasus, Don Narukami. Mag światła podczas próby zdobycia jaja i wygrania konkurencji zmierzy się z Wężem Górskim. W warunkach dzisiejszego pojedynku, może to być najtrudniejszy przeciwnik.
Takie mało optymistyczne słowa doszły do uszu Dona podczas wkraczania na Arenę. Szybko jednak zostały zakłócone przez oklaski i wiwaty zgromadzonej publiczności. Chwilę później chłopak zaczął działać i nie było już czasu na wsłuchiwanie się w publikę. Teraz ważny był tylko on, cel i bestia stojąca mu na drodze.
Bestia, która zaczęła sunąć na chłopaka z niesamowitą prędkością niemalże w tym samym momencie, w którym on puścił się biegiem. Jej olbrzymie cielsko jechało po ziemi rozrzucając stojące jej na drodze głazy z taką łatwością jakby były z gąbki, a z powodu swej masy zostawiała za sobą wielką bruzdę przeoranej ziemi.
Ponieważ prędkość węża i człowieka była znaczna ich spotkanie nastąpiło bardzo szybko. Wtedy białowłosy wykorzystał prostą sztuczkę swej magii i wywołał tuż przed gadem wybuch światła, a następnie uskoczył w bok w celu ominięcia go. Nie przewidział tylko jednego, że jego sztuczka zadziała znacznie skuteczniej niż sądził. Błysk nie tylko podrażnił oczy stworzenia ale też wywołał falę ciepła, która spowodowała odcięcie i podrażnienie drugiego z jego czterech podstawowych zmysłów.
Chodzi tu o zdolność widzenia w podczerwieni. Receptory odpowiedzialne za tą zdolność znajdowały się na tych świetlistych wypustkach wystających z wypustek na twarzy. Ponieważ są one tak bardzo odsłonięte umożliwiają widzenie w większym zakresie itp. ale są też niesamowicie wrażliwe.
Szok jaki wywołała tak nagła fala ciepła i światła i utrata połowy zmysłów wpędziła węża w niekontrolowany atak bólu i szału. Zaczął on nagle wić się i miotać swym cielskiem na wszystkie strony. Miażdżył przy tym wszystko co stało mu na drodze, a pobliskie skały latały jak szalone. Z tego powodu chłopak musiał się natychmiast wycofać z próby obiegnięcia monstrum. Nie dało się w żaden sposób rozczytać ruchów potwora i chwilowo jedynym wyjściem z sytuacji było wycofanie się poza zasięg rażenia, co nie było łatwe gdyż był on całkiem spory.

- Ten wąż widzi w podczerwieni?! Nieźle... - Pomyślał chłopak. Jednak musiał szubko działać, bo szał bestii nie pomagał, chociaż by mógł. Ale jak się nie ma co się lubi... Don postanowił zaryzykować, i się nie poddawać. Oczywiście nie biegł dalej w stronę węża, ale latające skały... mogły by się jakoś przydać. Po krótkiej serii uników na ziemi, mag zaczął szybko przeskakiwać z latającej skały na kolejną, powoli omijając "przeszkodę" i zbliżając się do jajka. W razie niebezpieczeństwa którego nie mógł uniknąć, ten ze swoją prędkością światła omijał ją, i kontynuował uniki. Swoją drogą, to w jaki sposób Don się poruszał, wyglądało jak by tańczył. Ta gracja i pewność ruchów zadziwiłyby co najmniej większość ludzi oglądających to.

Moc magiczna 9450 - 700 = 8750

To czego podjął się białowłosy było szalone. Skakanie po wzlatujących w powietrze głazach, których nieregularny kształt wcale tego nie ułatwiał i to nad szalejącym z bólu wężem górskim wymagało nie tylko ogromnych zdolności ale też pokładów szaleństwa.
Sztuczka ta nie była łatwa i czasami mag musiał skakać na głazy oddalające go od celu, by w ogóle utrzymać się w powietrzu ale mimo wszystko sukcesywnie i powoli zbliżał się do celu. Trzeba też przyznać, że robił to z niesamowitą gracją i wdziękiem wprowadzając widownię w zachwyt i ciągłe ochy, achy i wstrzymywania oddechu. Gdyby wyniki tej konkurencja zależały od publiki Don miałby zwycięstwo w garści.
Niestety wynik zależał od tego jak prędko upora się ze zdobyciem jaja i dostarczeniem go na miejsce. A po pokazie akrobatycznym gdy ostatecznie wylądował na ziemi okazało się, że pokonał 3/4 trasy i od gniazda z cennym środkiem dzieliło go już tylko kilka metrów. I wszystko byłoby ładnie i fajnie gdyby nie fakt, że nagle hałas jaki dotychczas towarzyszył oszalałemu płazowi ucichł.


Nie musiałeś używać prędkości światła.

To było niezła rozgrzewka. - Pomyślał lądując nieopodal gniazda. Jednak to, jak publika nagle umilkła nie spodobała się chłopakowi. Czuł że może chodzić o węża. - Może przechytrzę tę bestie... - Chłopak nie tracąc czasu ponownie pstryka palcami wywołując kolejny "wybuch światła" jak by mogli to nazwać ludzie widzący to po raz pierwszy, a także stworzył swojego sobowtóra, który miał w razie czego odwrócić uwagę węża. Podczas kiedy "miraż" biegł mniej więcej w stronę stwora, chłopak od razu zacząć biec tak szybko jak się da po jajko. Jednak cały czas pozostawał bardzo czujny, i gotowy do ewentualnej prędkości światła.

Moc Magiczna 9450 - 700(1400) = 8750(8050)

Błysk, który ponownie użył mag nie wywołał już tak nerwowego ataku ze strony węża. Nie tylko dlatego, że chociaż się uspokoił to był do niego odwrócony tyłem i zwyczajnie go nie widział, ale też dlatego, że świetliste wąsy były teraz zupełnie czarne i nie odbierały danych cieplnych.
Stworzenie klona dało jednak o wiele lepszy efekt. Gdy tylko zielony wąż obrócił się w stronę gniazda dostrzegł dwóch Donów. Jednego oddalającego się i jednego zbliżającego się. Oczywistym było, że skupi się na tym bliższym.
Dzięki temu prawdziwy Pegaz zdołał zbliżyć się o kilka kolejnych metrów. Tylko o kilka, bo miraż został całkiem szybko zniszczony przez węża, któremu nagle wyrosły dwie ręce przy pomocy których zniszczył świetlny twór. Może gdyby biegł w jakimś innym kierunku, a nie wprost na węża zajął by mu więcej czasu. No ale co się stało to się nie odstanie.
W każdym razie teraz chłopak był na celowniku potwora, który szybko się do niego zbliżał. Ale magowi pozostało do celu już tylko jakieś 18m dlatego nie czekając na nic wykorzystał jedno ze swych zaklęć i w mgnieniu oka znalazł się obok złotego jajka. Teraz pozostało je tylko wynieść z Areny.

Masz 8350MM

Mając już w garści jajo, Don poczuł że może mu się udać szybko uwinąć, ale widok węża z rękami był demotywujący. - Serio? I co jeszcze..? - Pomyślał chłopak. Kontynuując swoje szalone pomysły, mag od razu ruszył na wprost ku wyjściu dzielącym go i potwora. Trzymając jajko mocno przy sobie, chłopak był gotowy na kolejne akrobatyczne wyczyny wokół tego wielkiego cielska. Jednak będąc w zasięgu ataku ramion, ten dzięki swojej prędkości światła znajduje się na "barkach" węża, i szybko przebiega wzdłuż tego cielska. Będąc blisko wyjścia, Don ponownie ze swoją prędkością światła przenosi się w samo wyjście.

Moc magiczna 8350 - 1400 = 6950

Wąż zbliżał się do chłopaka z każdą sekundą. Było widać, że środowisko w jakim się znajdują bardzo mu odpowiada. Ale mag nie zamierzał też stać bezczynnie. Ruszył prosto na wielkiego gada, by jak najkrótszą drogą dostać się do wyjścia. Nie można mu było odmówić zuchwałości.
I zapewne gdyby był to ktoś inny to zostałby zmasakrowany gdy tylko znalazłby się w zasięgu węża. Jednak Don potrafił dobrze wykorzystać swoją magię. I chociaż nieporęczne i ważące parę kilo jajo znacznie mu utrudniało działanie to jednak udało mu się bez jakichkolwiek niespodzianek dostać na grzbiet potwora i ruszyć po nim do mety.
I zapewne by mu się to udało gdyby nie to, że wąż także miał w zanadrzu kilka sztuczek. Otóż w trakcie gdy chłopak biegł po nim 3 fragmenty jego ciała, dokładniej te uzbrojone w specyficzne tarczki przypominające trochę skrzydła, zaczęły się obracać i wyrzucać na boki ziemię oraz kawałki skał. Pech chciał, że akurat gdy to się zaczęło młody mag stał jedną nogą na jednym z takich fragmentów co doprowadziło do utraty równowagi. Ponieważ biegł on bardzo szybko, a w rękach miał złote jajko nie był w stanie utrzymać równowagi i spadł na ziemię.
Szczęśliwie dla niego spadł trochę do tyłu i przez to nie trafił w miejsce z którego wirujący fragment węża zbierał ziemię i wyrzucał ją po drugiej stronie. Mógłby takiej wycieczki nie przeżyć. Jednak jajko miało mniej szczęścia. Nagle zginęło pod gigantycznym ciałem potwora ale zaraz zostało z dużą siłą wyrzucone po drugiej stronie. Leciało bardzo szybko i wysoko ale i tak można było na nim dostrzec sporą ilość wgnieceń i zadrapań.
W każdym razie jeszcze sekundę temu wydawało się, że wszystko już skończone, a teraz Pegaz ponownie musiał zdobyć jajo leżące pod ścianą Areny, a drogę do niego blokowało mu wielkie, zielone cielsko.


Masz 7650MM

O rany... - Powiedział jak by do siebie. - Dlaczego zawsze mam pod górkę? - Ale Don nie mógł teraz zacząć się zamartwiać. Trzeba było odzyskać jajko, ale kolejna niespodzianka węża nie była mu na rękę. Ale na szczęście młody mag miał już plan i na to. - Oby wypalił... - Z tą myślą chłopak ponownie stworzył "drugiego siebie" który miał odwrócić uwagę, biegając dookoła, tak by wyglądało że stara się wrócić po jajko. Sam oryginał postanowił znowu posłużyć się bestią. Kiedy miraż się pojawił, to on sam używając prędkości światła, znalazł się na boku monstra, by móc jak najsilniej się wybić i złapać ponownie jajo.

Moc magiczna 7650 - 800 = 6850

Od momentu, w którym 3 segmenty ciała bestii zaczęły wirować spadła też jej prędkość przez co o wiele łatwiej było jej unikać. Jednak nie oznacza, to że zmniejszyło się zagrożenie. Kręcące się segmenty sprawiały, że na wszystkie strony, z dużą prędkością latały różne kamyki czy wielkie głazy, które mogły łatwo wyrządzić spore kuku.
Szybko stworzony przez maga klon skutecznie odwrócił uwagę węża. Udało się to dzięki temu, że przypadkiem młodzieniec uszkodził mu wcześniej sensory podczerwieni oraz faktowi, że wciąż nie został odkryty od momentu upadku z grzbietu potwora.
Klon pokazał się przed wężem i skupił na nim swoją uwagę, przez co musiał uważać, bo potwór nie dość, że ruszył za nim w powolną pogoń, to jeszcze łapał w ręce skały i ciskał w niego. Jednak oryginał to niespecjalnie obchodziło. Klon doskonale spełnił swoje zadanie i Don mógł skupić się na przedostaniu do zgubionego jajka. Ponieważ na ciało węża ciągle spadały kawałki skał i był skoncentrowany na gonieniu świetlnego złudzenia nie zauważył on nawet jak z jego grzbietu wybił się młody mag.
Sytuacja kolejny raz zmieniła się w zaledwie kilka chwil. Jeszcze moment temu mag był bez jajka i w śmiertelnym niebezpieczeństwie, a teraz znowu jedyne co mu zostało to przedostać się do wyjścia.

Świetnie. Teraz tylko wyjść... - Pomyślał chłopak. Pomimo ciągłych niespodzianek węża, mag cały czas był dobrej myśli. Wystarczy dostać się do wyjścia... - No to idziemy na całego - Biegnąc po raz kolejny w stronę węża, lecz tym razem bardziej w jego "dolne partie", by zwrócić na sobie jak najmniejszą uwagę stwora. Zbliżając się do niego i odłamków Don przeniósł się swoją prędkością światła w górę, na te wszystkie odłamki w powietrzu. Nie skupiając się na gracji, pędził po nich jak najbliżej wyjścia. Chcąc nie chcąc, wyglądało to naprawdę wspaniale przez swój staż w cyrku. Ale wracając... Kierując się do wyjścia, będąc już wystarczająco blisko, siwowłosy ponownie używa swojej prędkości światła by znaleść się zaledwie krok od wyjścia, lub w jego bliskim pobliżu. W międzyczasie tego wszystkiego jego klon cały czas starał się odwracać uwagę.

Moc magiczna 6850 - 1500 = 7350

Błysk
Don jest przy jajku.
Ooooh.
Jęk widowni.
Ruuuuuaaaaa
Ryk węża, który zorientował się, że znowu został oszukany
Błysk
Chłopak jest w tunelu
Dzyń
Zegar został zastopowany


Tabela końcowa, która wyświetliła się po zakończeniu konkurencji przez ostatniego zawodnika.
1. Don - Blue Pegasus - 6 punktów
2. Kolt - Sabertooth - 5 punktów
3. Takeru - Neutralni - 4 punkty
4. Haruka - Fairy Tail - 3 punkty
5. Iwaru - Lamia Scale - 2 punkty
6. Eleanora - Raven Tail - 1 punkt