Teatr Katharsis

First topic message reminder :

Jeden z dwóch teatrów w Magnolii, ten elegantszy, większy i bardziej okazały. Miejsce do którego przychodzą członkowie z wyższych sfer aby spędzć wieczór oglądając jedną z klasycznych sztuk autorstwa mistrzów dramaturgii.
Budynek jest duży, co najmnej trzypiętrowy chociaż z powodu kopuł i wykruszy ciężko stwierdzić to z całą pewnością. Białe ściany, kolumny, płaskorzeźby i wielkie okna nadają mu wygląd pałacu. Wnętrze jest równie ozdobne jednak nie przytłacza. W ogromnym halu wysoko pod sufitem wisi stary, misternie zdobiony żyrandol dający niewiarygodną ilość światła. Szatniarki w identycznych granatowo-złotych kostiumach czekają tylko byś oddał im swój płaszcz, gdzieś kręcą się inni członkowie obsługi. Obok kas wisi repertuar wykaligrafowany na kremowym pergaminie ramę ze starego złota. Wszędzie są lustra, dużo luster w których można przekonać się o tym jak dobrze lub fatalnie prezentuje się nowa suknia czy też dopiero co odebrany garnitur.
Rano i wczesnym popołudniem panuje tutaj spokój, teatr ożywa dopiero wieczorem stając się jednym z najbardziej cenionych w mieście miejsc. 
Szykownie, elegancko i bogato - tak wygląda Katharsis.

Yuchiya wróciła z Michaelem do pokoju, w którym rozmawiali na początku "współpracy". Dziewczynę bardzo ciekawiło czy to, czy pracodawca chce pokazać jej cel misji czy może inne bzdury. Michael ledwo doczłapał się do pokoju i najwyraźniej próbował coś zrobić. Dziewczyna przechyliła głowę i uniosła brew, zastanawiając się nad sensem działań pijanego mężczyzny. A może właśnie sensu były pozbawione? Po chwili jednak stało się coś niespodziewanego. Jedna ze ścian obróciła się, ukazując tajne pomieszczenie. Yuchiya tworzyła szerzej oczy i uśmiechnęła się na widok tego, co było w środku. W końcu, cel misji. Teraz wystarczyło jakoś ją wykraść. Tyle starań, nie mogła teraz tego zaprzepaścić. Musiała to przemyśleć. Postanowiła jeszcze tu wrócić, a na razie dalej udawać potulną pracownicę, która jest po prostu naiwna, głupiutka i nic więcej. Tak więc musiała ukryć swoją ulgę i ekscytację, po prostu miło się uśmiechając, co było coraz trudniejsze. Dziewczyna nabierała coraz większego obrzydzenia do tego mężczyzny. Na razie postanowiłam dalej za nim iść, a do pokoju jeszcze wrócić.

Wyprowadziwszy dziewczynę z pokoju Michael pociągnął ją za sobą na koniec korytarza gdzie otworzył kolejne drzwi.
Pokój do którego weszli był pogrążony w zupełnej ciemności ale właściciel tak szybko na ile mógł w tym stanie zapalił światło odkrywając tajemnicę tego miejsca.
Całe pomieszczenie wytapetowane było czerwoną tapetą, a jedynym wyposaženiem było wiszące, duże, okrągłe łoże z obowiązkowo czerwoną pościelą. Dla dodania efektu zapalone światło także miało czerwony kolor, a na suficie było lustro.
- Teraz zobaczys i doznasz prawdziwych cudów. - powiedział już bez bełkotu w głosie mocno przyciskając dziewczynę do ściany i nachalnie ją całując.

Yuchiya przez chwilę pożałowała, że wcześniej nie zatłukła tego zboczeńca i nie ukradła księgi. Dlaczego? Otóż powód jest prosty. Michael przeszedł w końcu do sedna. Było oczywistym od początku co takiego chciał zrobić. Dziewczyna nie miała wyboru, musiała jeszcze chwilę udawać. Całowała się z nim bez oporu, chociaż w duchu czuła potworne obrzydzenie. Miała jednak tym razem plan. Objęła Michaela i wykorzystując to, że jest pijany i raczej nie skupia się na otoczeniu postanowiła wytworzyć dzięki swojej magii lodowy pistolet w swoich dłoniach, znajdujących się teraz za nim, po czym odepchnąć lekko i kopnąć Michaela w... Czułe miejsce i trafić w jego dłonie, które powinny zasłonić krocze. Dzięki temu nie będzie mógł nimi poruszać, gdyż zostaną do niego przytwierdzone. Zaraz po tym chciała strzelić w jego twarz, by zupełnie nie mógł nic zrobić do końca całej akcji i aby nie mógł nikogo wezwać. W budynku było już pusto, a przynajmniej taką dziewczyna miała nadzieję. Tuż obok była księga. Chciała po tej akcji szybko pobiec do pokoju obok, upewniając się przed tym, że nie ma nikogo w pobliżu, a następnie po prostu usiąść na miejscu Michaela i tak jak on otworzyć tajne przejście. Tam była księga i Yuchiya miała zamiar ją zabrać. Po tym wystarczyło schować za pazuchę i po prostu na spokojnie wyjść, jak gdyby po zakończonej pracy. Koniec zabawy. Dziewczyna tylko na to czekała, po to wytrzymywała cały ten cyrk.

----------------------------------------------------------
3200MM-700MM (za wytworzenie pistoletu i 2 pociski) = 2500MM

Dobierający się do dziewczyny, a dokładniej jej spodenek Michael w ogóle nie zwrócił uwagi na to, że dziewczyna manipuluje za jego plecami tworząc broń. Był zdecydowanie zbyt pijany, napalony i pewny swej pozycji by w ogóle o tym pomyśleć. Dlatego też kolejny krok, a przynajmniej ruch nogą tak bardzo go zaskoczył i zabolał.
- Ty mała suko. - wycharczał zginając się z bólu i zgodnie z podejrzeniami Yuchi trzymając się za krocze. Nie zdołał jednak powiedzieć nic więcej, bo zaczął wrzeszczeć z bólu i strachu wywołanych zamrożeniem dłoni na przyrodzeniu. Lecz i na polu wrzasku nie dane mu było się dzisiaj popisać gdyż kolejny strzał z lodowego pistoletu zamroził mu twarz i znokautował go.
Pozbywszy się natrętnego amanta członkini Szablozębnych mogła swobodnie udać się do pokoju, w którym ukryta była księga. Gdy już się tam znalazła i usiadła na miejscu, które poprzednio zajął jej niedoszły kochanek mogła podobnie jak on odblokować tajny pokój.
Włożywszy dłonie pod stół poczuła zimną jakby metalową płytkę, którą należało wcisnąć. Jednak gdy to zrobiła zamiast otworzyć się przejście w ścianie za jej plecami opadła krata w drzwiach, a w całym budynku rozległ się sygnał alarmu. Najwidoczniej mężczyzna był mniej głupi niż zboczony i zabezpieczył się jakoś dodatkowo przed ewentualną kradzieżą.

To było zbyt piękne, więc musiało się stać coś, co to wszystko popsuje. Alarm. Tylko kiedy Michael niby go włączył? Przed chwilą pokazywał działanie przycisku, potem poszedł z Yuchiyą do pokoju obok. Cóż, jak widać jakoś to się udało. Dziewczyna musiała szybko działać. Miała zamiar wziąć Michaela z pokoju obok, który leżał znokautowany i zaciągnąć z powrotem tam, gdzie księga. Następnie chciała strzelić lodowymi pociskami we wszystkie dostępne drzwi, dokładniej w klamki, zamki, by nikt nie mógł się dostać. Zaraz po tym wystarczyło strzelić w nogi Michaela, by nie mógł uciekać i anulować zaklęcie na twarz. Dziewczyna próbowała potrząść mężczyzną, by ten się ocknął, ewentualnie na to poczekać, a następnie próbować wyłudzić informacje jak otworzyć sejf. Zamierzała grozić, nie na żarty, zabranym od niego sztyletem (los z loterii). Nie miała skrupułów. Jeśli będzie się upierał zamierzała go zranić. W razie niepowodzenia, czyli jeśli ktoś dostanie się do pokoju, dziewczyna chciała wziąć Michaela za zakładnika i kazać komuś zrobić coś z sejfem, położyć księgę na ziemi i odsunąć się, by dać jej odejść.

--------------------------------
2500MM-100MM x ilość drzwi (proszę o napisanie na gg ile, dam wtedy edyta)

Dziewczyna musiała działać bardzo szybko, bo nie wiadomo było kiedy pojawi się ktoś zaalarmowany alarmem, który wywołała.
Gdy dostała się ponownie do pomieszczenia, w którym znajdował się Michael okazało się, że mężczyzna jest już przytomny. No ale przy tak naparzającym alarmie trzeba by być głuchym albo martwym by się nie ocknąć. Jednak wciąż leżał na podłodze z przymrożonymi na przyrodzeniu rękoma dzięki czemu nie stanowił żadnego zagrożenia, ale o wiele łatwiej dało się go przetransportować do pokoju z sejfem.
Gdy już się w nim znaleźli Yuchi zamroziła drzwi odgradzając ich od świata zewnętrznego, a potem rozmroziła twarz mężczyzny, który natychmiast wykorzystał tę okazję do naubliżania kobiecie.
- Co ty sobie wyobrażasz głupia suko? Myślisz, że zdołasz mnie okraść? Jak sądzisz ilu tu było takich jak ty? Setki i żadnemu się to nie udało. Alarm słychać w całym mieście i zaraz będą tu wszyscy gwardziści. - zaczął w dość ostry sposób jednak gdy tylko poczuł na swym gardle zimną stal sztyletu zmiękła mu rura (chociaż zrobiła to pewnie zaraz po tym gdy go w nią postrzeliła) - System otwierający Sezam współgra tylko z moimi liniami papilarnymi.
Gdy tylko skończył mówić (co ciekawe dwa lodowe strzały całkiem wybiły z niego alkohol, bo mówił całkiem sprawnie w przeciwieństwie do tego co było jeszcze kilka chwil wcześniej) ktoś z wielką siłą uderzył w drzwi prowadzące do pokoju.
- A nie mówiłem. Lepiej się poddaj póki możesz. Stąd nie ma żadnej drogi ucieczki.

Masz 2400MM

Dziewczynie udało się na spokojnie przetransportować zboka do pokoju obok i zamrozić drzwi. Trzeba było działać szybko i zdecydowanie. Yuchiya spokojnie wysłuchała przekleństw, po czym po prostu przytknęła mu sztylet do gardła. Już nie musiała się hamować, mogła być sobą.
-Już nie jesteś taki mądry, co? Lepiej nie cwaniakuj, bo dostaniesz po ryjcu.
Powiedziała chłodno, z wyrazem twarzy wskazującym na to, że nie zawaha się zrobić mu krzywdy. Zaraz po tym szarpnęła Michaela i uwoliła mu jedną rękę, podciągając pod przycisk. Cały czas trzymała sztylet przy gardle, by nic nie kombinował. Zaraz po tym przymroziła mu kolejnym pociskiem dłoń do klatki piersiowej i ponownie zamroziła mu twarz. Nie chciała słuchać jego okropnego głosu. Gdy system się otworzy, zamierzała wziąć księgę, a następnie podejść do Michaela, znów przykładając mu sztylet do gardła. Musiała jakoś się wydostać, a zakładnik był niezbędny. Była teraz inną osobą. Już nie głupiutką, milutką pracownicą, lecz sprytną, szybko przetrawiającą fakty osobą, zimnym draniem. Rozejrzała się za jakimś oknem, przez które po prostu chciała wyskoczyć. Jeśli okazałoby się, że nie dałaby radę upaść tak, by nie zrobić sobie krzywdy, po prostu chciała wykorzystać Michaela jako materac, a następnie targać go ze sobą, cały czas trzymając mu sztylet przy szyi. Postanowiła też długo iść, ukrywając się przed ludźmi w uliczkach czy innych takich, ciemność powinna jej sprzyjać. W ten sposób postanowiła pójść do zleceniodawcy i przekazać mu obezwładnionego złodzieja, a także księgę. Mógł sobie dzwonić po policje czy inne takie, w końcu to już nie jej działka.

-------------------
2400MM - 200MM = 2200MM

Przerażony mężczyzna już bez szemrania dał się zaciągnąć dziewczynie do stołu gdzie własną ręką choć nie własnoręcznie otworzył jej wrota do swego skarbca. Gdy tylko to zrobił to zanim się zorientował został ponownie zakneblowany i unieruchomiony przez lodowe pociski. Zresztą nawet gdyby chciał się zorientować to jednak strzał w twarz czy to z lodowej czy normalnej broni odbiera człowiekowi świadomość, chociaż ten z normalnej broni na dłużej. O całą wieczność dłużej.
W każdym bądź razie dziewczyna nie zwracając uwagi na trzaski dochodzące z korytarza i wyginające się zawiasy wbiegła do "Sezamu" i zabrała z niego księgę, która wywołała tak wielkie zamieszanie. Gdy już miała ją ze sobą mogła zacząć rozglądać się za jakąś drogą ucieczki. I tu niestety spotkał ją niemały zawód. W obu pomieszczeniach, tym normalnym i tym ukrytym nie było okien. No dobrze, trochę przesadzam. Było jedno niewielkie okienko w części oficjalnej, ale umieszczone było niemalże przy samym suficie i było tak wąskie, że niełatwym byłoby się przez nie przedostać. Zwinna i zgrabna Yuchi mogłaby dać sobie sama radę, ale przeciśnięcie przez nie Michaela nie wchodziło w rachubę. No i jeszcze pozostawał fakt, że nie można było ocenić czy skok przez nie jest bezpieczny.
Dziewczyna musiała jednak szybko podjąć jakąś decyzję. Szarpać się z nieprzytomnym złodziejem i próbować wyjść drzwiami narażając się na spotkanie z ludźmi na korytarzu kimkolwiek byli albo zostawić go i spróbować samej wyskoczyć przez okienko ale omijając walkę.
A w drzwiach jeden z zawiasów został wyrwany i kwestią sekund było gdy i drugi puści.

Yuchiyi udało się zabrać księgę, co było już połową sukcesu. Jednak druga część planu nie wypaliła. Prosty powód - okien nie było. Znaczy, były, ale bez szans, by zabrać ze sobą Michaela. Do tego było to mało bezpieczne wyjście, jednak na pewno bardziej rozsądne niż przeciskanie się z nieprzytomnym zbokiem przez straż. Wzięła Michaela blisko okna, tak na wszelki wypadek gdyby skok okazał się śmiertelny czy aż nazbyt niebezpieczny - wtedy pozostaje opcja z przeciskaniem się z zakładnikiem, czego dziewczyna szczerze wolała uniknąć, gdyż było po prostu upierdliwe. Targać się z nieprzytomnym zbolem to na pewno marzenie niejednej młodej dziewczyny, jednak nie tej. Jeśli jednak Yuchiya uzna, iż skok może się udać, postanawia po prostu skakać. Jeśli będzie trzeba, pod koniec chciała wytworzyć niewielka "zjeżdżalnie" z lodu - by jeśli już nie łamać się, a upaść tyłkiem na coś takiego i zjechać w sekundę na ziemię, a nie zadkiem o twarde podłoże - była to jednak opcja tylko przy widocznym niebezpieczeństwie (możliwości połamania się przykładowo). Sądziła jednak, że nie będzie tak źle z jej zwinnością i gibkością, co było niewątpliwie jej umiejętnością (yoł!). Zaraz po tym wystarczyło ruszyć z kopyta, ukrywając się w ciemnych zaułkach i w ten sposób przebiegając do pracodawcy, który zlecił oddanie księgi.

----------
2200MM (chyba że za zjeżdżalnie liczysz, to wtedy coś się odejmie przed twoim odpisem, jednak to pasuje bardziej do pasywnej umiejętności związanej z moją magią)

Szarpanie nieprzytomnego faceta kolejny już raz z jednego punktu w drugi było dla tak drobnej istoty jaką była lodowa magini nie lada wyzwaniem. Kosztowało ją to zarówno sporo sił jak i, co gorsza, czasu.
Na szczęście jej lód oraz drugi zawias trzymały jeszcze drzwi i ludzi starających się je wyważyć w ryzach dzięki czemu cały czas była bezpieczna. Jednak musiała się naprawdę zacząć sprężać, bo ktoś już przeciskał łapę w szczelinie powstałej po wyrwaniu górnego zawiasu. Jeszcze chwila i albo całkiem się przepchnie albo da radę złamać ostatnią zaporę.
Po podciągnięciu się do okienka kobieta zobaczyła ciemną noc i jeszcze ciemniejszą uliczkę, która prowadziła nie wiadomo jednak na pewno z dala od teatru i jego szemranego właściciela. Skok z pierwszego piętra jednak nie należał do najbezpieczniejszych. Zwłaszcza, że na dole nie było niczego z wyjątkiem kostki brukowej pokrywającej podłoże, a okienko było zbyt małe by przyjąć odpowiednią pozycję do bezpiecznego skoku. Jednak dziewczyna posiadała spory talent akrobatyczny i mogła sobie pozwolić na takie ryzyko.
I dobrze, że ryzyko podjęła ponieważ pomimo niezbyt wygodnego lądowania podczas, którego poobijała sobie trochę dłonie i kolana to była bezpieczna. Przynajmniej do czasu aż jej oprawcy pozostawali wewnątrz budynku, a ona poza nim. Gdyby zaś została w środku to musiała by walczyć z kilkoma oprychami, którzy dokładnie w tym samym momencie, w którym ona dokonywała skoku wiary rozwalili drzwi w drobny mak i wdarli się do pomieszczenia.
Teraz Yuchiya musiała tylko jak najszybciej oddalić się z tego miejsca, zgubić ewentualny pościg, oddać książkę zleceniodawcy i odebrać swoją nagrodę.

Możesz zrobić z/t do Biblioteki

Yuchiyi udało się wydostać, dzięki jej gibkości i zwinności. Zapewne Michael zapamięta ją na bardzo długo i nie będą to miłe wspomnienia. To jednak dziewczynę cieszyło. Lubiła po sobie pozostawiać takie właśnie ślady, zwłaszcza u takich osób jak wspomniany zbok. Tak więc brunetka wyskoczyła z okna, nieco się obijając, jednak to nic takiego. Dziewczyna była poniekąd typem chłopczycy. Zostawiła zbirów z tyłu i biegła, wybierając ciemne uliczki i starając się nie wykonywać przy tym hałasu i zwracając uwagę na to, czy nikt jej nie śledzi. Dziewczyna biegła jak najszybciej mogła, póki nie uznała, że jest na pewno bezpieczna. Wystarczyło teraz udać się do biblioteki, by oddać księgę.

z/t

-----------------------
2200MM+1000MM (bo poprzednio nie dodałam) = 3200MM