Wioska u podnóża góry

First topic message reminder :

Strasznie chłodne klimaty sobie obrali ludzie budujące tę wioskę. Jest to po prostu kilka drewnianych, solidnie ocieplanych domków ułożonych w półkolu wokół ogromnego ogniska. Często są atakowane przez Vulcany, ale mieszkańców niewiele to najwyraźniej obchodzi. Możliwe, że wśród nich był jakiś mag z mocą pozwalającą na przestraszenie tych małpo-podobnych bestii. Ogień w centrum całkiem często się pali, pokazując przejezdnym, że mogą się tu schronić. Domki są bardzo przytulne mimo tego, że na takie nie wyglądają. Ogrzewają się nie tylko z ognia w centrum, ale również i z kominków w środku. Jeden z nich jest zajęty przez grupę złożoną z trzech mężczyzn i dwóch kobiet, która wioskę założyła, a pozostałe są do dyspozycji osób przyjeżdżających w te okolice. Każdy z nich posiada co najmniej cztery łóżka, góra pięć oraz niewielkie zapasy żywności.

- Zazwyczaj tylko miecz był środkiem obronnym, oraz najlepszym towarzyszem który nigdy cię nie opuści. Nawet do śmierci. Tak mówił Kiyoshi. Trzymając złamany miecz w ręku, po chwili Hazuki ułożył go na klatce piersiowej Kiyoshiego. Po czym pożegnał się i spoglądał jak ogień zaczyna się rozprzestrzeniać, nic tylko patrzeć. Po kilku minutach Hazuki skierował się w głąb góry, a dokładnie w stronę gdzie ma się znajdować owa jaskinia.
- Wpierw udajmy się do moich towarzyszy, nie martw się to nie jest pułapka. Z resztą ludzie w wiosce raczej dużo nie powiedzą, za bardzo się boją. Zwłaszcza przez ten incydent.
Tak więc gdy już wszystko się zakończyło, zwłaszcza pogrzeb. Dwójka udała się do jaskini, no lecz już przed nią czekała mała niespodzianka. Dokładnie to nadciągała z jaskini. Gdy już dwójka się zbliżyła na jakieś pięćdziesiąt metrów do jaskini, z niej dobiegły dziwne odgłosy. Jakby walki?
Po chwili z jaskini wyleciało dwój osobników, a raczej wypadło. Jakby zostali wyrzuceni.
- Ittetetete, co to jest. Rzekł jeden osobnik w niebieskiej zbroi, natomiast drugi właśnie wypluwał śnieg z ust. - ...O Hozuki Krzyknął radośnie, po chwili zauważył Norie. Aż serduszka pojawiły mu się w oczach, po chwili podbiegł do dziewczyny i klęknął przed nią. - Witaj piękności, zostaniesz moją żoną? Po chwili jednak dostał po łbie od poprzedniego. - Może byś przeją się sytuacją?!
Hozuki stał i po chwili lekko się uśmiechnął, w końcu ma jeszcze dwój przyjaciół. Nie może teraz pogrążać się w smutku, opowie im wszystko jak już będzie po wszystkim.
- Gin, Kin. Zwrócił się w stronę osobników, którzy po chwili stanęli do siebie plecami. Oraz wystawili po prawej nodze w górę i lewej ręce do przodu. Tym samym mówiąc jednocześnie. - Mowa jest srebrem, a milczenie złotem. Zawszę jednak możecie dać diamenty, ale drżyjcie przed braćmi.
Wpierw odezwał się Gin. - Ginkaku! Po chwili drugi. - Kinkaku. No i po chwili stanęli normalnie, tworząc dziwną pozycję. - Bracia Kaku~~..
Hozuki tylko złapał się za głowę. - Widać że się przeją sytuacją, tak po za tym. Co się stało.
Nim pytanie doszło do końca, z jaskini wyszło dziecko. Tylko że nie było to normalne dziecko, posiadało kilka ważnych szczegółów. Uszy i ogon, był ubrany cały na biało. Dość stylowy ubiór, nie wiadomo kim był. Jedynie co trzymał w łapkach to duży kawałek mięsa, który właśnie kończył. Gdy już cały zjadł, kość wyrzucił na bok. - Więcej? Powiedział słodkim głosem, po czym padł na cztery łapy i zaczął wąchać śnieg. Może szukał jedzenia?

Dużo nie mówiąc, Ginkaku po chwili upadł na ziemię. Załamał się że jego zaloty zostały odrzucone, no ale co poradzić. Taki mamy klimat. Wracając jednak do Kinkaku, który po chwilę się ogarnął. Spojrzał na dzieciak, po czym się cofnął bardziej do Norie i Hazukiego. No widać problem leżał w pewnym osobniku, co prawda gdy Norie wyciągnęła trochę słodyczy. Kin od razu rzekł. - Radzę ci uważać na niego, niby wygląda słodko. Lecz jest to prawdziwy potwór, jego siła jest niewyobrażalnie wielka. No lecz gdy tak sobie mówił, dzieciak podleciał do ręki paladyna. Po czym powąchał słodkości i zaczął je zjadać, aż mu się uszy trzęsły. Gdy już zjadł usiadł na tyłku i spoglądał na dziewczynę. - Siostrzyczka ma więcej?
Na temat garnka wypowiedział się Gin, który podniósł się z ziemi i otrzepał ze śniegu. - To co mieliśmy to zjadł ten mały szkrab, plus o mało nas nie połamał. Widać wszystko wskazywało na to, że to dzieciak wywalił ich z jaskini. Jakaś tajemnica. Co prawda sam dzieciak nie wyglądał groźnie, nawet się nie zachowywał. No lecz po chwili coś zwróciło jego uwagę, a mianowicie czyjś zapach. W tym momencie znów wypowiedział się Kin. - Fairy tail, he? Nieźle, co cię sprowadza w te....... Naglę zdanie się urwało. Dzieciak poleciał w stronę jaskini, gdzie przy niej stał zakapturzony osobnik. Dość niski, też wyglądał na dziecko. A może to karzeł.
- Wujek Kazu!!
Krzyknął radośnie chłopczyk, po czym stanął obok osobnika. Który tylko cicho westchnął.
- Jeszcze wiele musisz się nauczyć, no nie ważne. Wracaj do domu Shiro.
Gdy tajemniczy osobnik o imieniu Kazu, wydał polecenie Shiro. Ten sobie usiadł i strzelił focha.
- Nie chcę, wolę popatrzeć.
Kazu złapał się tylko za głowę i pokręcił nią, no lecz postanowił jednak darować sobie tą całą gadaninę z dzieciakiem. Następnie skierował wzrok na Norie. - A więc to ty zepsułaś mi kukiełkę, tyle pożytku z tego chłopa. Prawdopodobnie chodziło mu o Kiyoshiego, lecz tego nie wiadomo do końca. Osobnik po chwili sięgnął po kryształowy amulet, po czym skierował go obok. Błyskotka zaczęła lśnić na czerwono, po chwili wyrzucając ciało Kiyoshiego na ziemię. Widać jeszcze żył.
- Już mi jest nie potrzebny. Najbardziej zszokowany był Hozuki i pewnie Norie, pozostała dwójka nie wiedziała o co chodzi. Przecież niedawno Kiyoshiego palili na stosie, a tutaj jest cały. No może trochę poobijany, ale żyje. Hozuki już miał zamiar ruszać do przodu, lecz naglę Kazu wystawił rękę i pomachał palcem wskazującym. Na znak żeby tego nie robił. - Pewnie jesteście zaskoczeni że on żyje? Pewnie teraz wasze małe główki pracują i zadają sobie pytanie. Jaka jest jego magia?
Po chwili Kazu zdjął kaptur, ukazując swoje prawdziwe oblicze - Pozwólcie że wam pokażę, magię która zaginęła wieku temu i teraz należy do mnie!
Po chwili można było dostrzec jakąś postać, która zmierzała ku Kazu. Dokładnie do była za jego plecami, co prawda nie było go jeszcze widać. Raczej jego zarysy.
- Czyż nie mam racji?~~~
Po chwili postać mężczyzny była bardzo dobrze widoczna, co prawda można i nie dowierzać. No ale sama postać była dobrze znana niektórym.
Muzyczka na rozkręcenie
- Cobra
Osoba która się ukazała, była nikim innym jak znanym osobnikiem z dawnego Orasion seis. Erik Cobra.
- Słyszę bicie waszych serc!

-------------------------------
No i bym zapomniał, za poprzedni post i teraz ten będzie 1200 MM regena.

Kazu wraz z Shiro stali sobie spokojnie, Cobra natomiast wyszedł na przeciw. Co prawda nie odezwał się jeżeli chodzi o temat ucieczki z rady, bo było to dla niego dość nienormalne pytanie. No ale za to odezwał się Kazu.
- Proszę wybacz mi Azure Bringer, co prawda białas chciał się z tobą zmierzyć. No lecz jest na innej misji. Drapiąc się po głowie, po chwili spojrzał na Shiro. Który to wąchał jego nogę, no po prostu się załamał. - W sumie nie spodziewałem się jakiś przeszkód, po prostu przylazłem po naszego pupila. Znów uciekł. No i po chwili zapadła cisza, Cobra zrobił kilka kroków do przodu. - Mnie nie powinnaś pytać jak uciekłem, a raczej jakim cudem jeszcze żyje! Co prawda Norie tego nie wie, ale pewnie niedługo się dowie więcej.
- Tak więc pozwól że ci wytłumaczę żelazna damko. Cobra umarł dawno temu, ten tutaj to jego dusza którą zdobyłem. Po wprowadzeniu do mojej magicznej kukiełki, stworzyłem dla niego ciało zastępcze. No i poprawka, on nie pracuje dla mnie. On należy do mnie! Co prawda ostatnie słowa dotarły do Cobry bardzo wyraźnie, aż go trochę wnerwiły.
- Tss mówiłem żebyś nie mówił w taki sposób, nie jestem twoją zabawką! Warknął, po czym skierował na niego swoje dość groźne spojrzenie. Dzieciak trochę się przestraszył, po czym zasłonił swoje usta dłonią. - Hai hai, wybacz Cobra san.
-- Zmieniam tryb pisania taki test--
Eri po prostu spojrzał na wszystkich obecnych, co prawda miał wolną rękę jeżeli chodzi o kontrakt z Kazu. No co innego można poradzić, w końcu mu to na rękę i tak jest tylko chodzącym duchem. Jakby pomyśleć to nawet nie pamięta jak umarł, no ale kogo to. Ważne że może się zabawić, to jest lepsze od bycia trupem. - Tak więc który pierwszy, mam dużo czasu. Więc zabawię się z wami. Powiedział, po czym zaczął zbierać truciznę w ustach. Miał zamiar zlikwidować najsłabszych i zmierzyć się z kimś silnym, dlatego też nie ma co się wstrzymywać na początku.
- Dokuryu noo!!!
Widząc jak Gin i Kin, wraz z Hazukim. Odskakują w jedną stronę, wprawie że jednocześnie. Co było błędem z ich strony, Cobra od razu zareagował. - Głupcy słyszę was. Myślami jak zwykle do przodu. - ..Hoko!! Smoczy oddech zabójcy, skierował się w całą trójkę. Tym samym po chwili w nich uderzając i wywalając w śnieg, co prawda nie miało do dużej siły destruktywnej. Z ciał całej trójki widać było fioletowe opary, które wydobywały się z różnych części ciał.
- Co jest? Nie mam siły~~ Z ledwością wypowiedział Hozuki, reszta po prostu też nie miała siły. No byli bardzo osłabieni po tym ataku.
- Słyszę jak trucizna rozchodzi się po waszych ciałach! Radosny uśmiech wariata, to przedstawiała teraz twarz Cobry. Jednak wracając do naszego paladyna, mężczyzna po prostu uśmiał się lekko.
- Azure he? Trochę o tobie głośnio panienko. Co prawda nie masz okazji mierzyć się z moją prawdziwą mocą, jakoż iż tamten dzieciak jest ograniczony. Przez co nie posiadam mojej dawnej potęgi. Powiedział, po czym przez ramię kciukiem wskazał Kazu.
- Słyszałem! Odpowiedział jedynie, po czym zaczął głaskać Shiro.
Jak na razie Cobra postanowił stać i czekać na jakąś zagrywkę od strony Norie.

Gdy Norie zwracała się do Shiro, on uniósł uszka. Po czym z zaciekawieniem spojrzał na paladyna.
- Mogę? Co prawda po chwili Kazu pstryknął go w nos, następnie wyjął z kieszeni lizaka. Po czym dał dzieciakowi, on tylko usiadł i zaczął go zjadać.
- Niestety Shiro nie jest człowiekiem, ani nie posiada magii Take over. Jest on po prostu wytworem naszego szefa. Kazu postanowił ruszyć w drugą stronę, w sumie miał mało czasu więc po prostu musi wracać. - Wracamy, ojciec czeka na ciebie Shiro kun. Dzieciak tylko merdał ogonem, po czym ruszył za Kazu. - Cobra masz wolną rękę, oraz jak tu zabawisz.... Możesz iść gdzie chcesz, masz dzień wolny.
No i tyle w tym temacie, po chwili Kazu złapał dzieciaka za główkę i zniknął. Jakby się teleportował.
-----------------
To co tam gadał Kazu, nawet trochę ucieszyło go. No pozostało tylko zabawić się tutaj, najlepiej to by było pójść. No ale wracając do rozmowy. Zatruć go, zaszantażować? Z resztą dziewczyna nie wiedziała jednego, nie ważne co pomyśli i co powie. Jaki ruch wykona, on i tak będzie krok do przodu.
- Wybacz lecz moja trucizna tak nie działa, musiałaby to być ogromna dawka. Zazwyczaj miałem do tego mojego przyjaciela, lecz teraz nawet nie wiem gdzie jest. Tak więc nie musisz się martwić o tą trójkę. Co prawda kiedyś miał złą reputację, ale nie był do końca taki zły. Orasion seis go oszukało, Brain go wykorzystał. On tylko chciał żyć normalnie, a skończył tak jak teraz. Chodzące zwłoki, no lecz jeszcze nie wszystko stracone. Jest coś co chce zobaczyć, a raczej kogoś.
- Tu nie chodzi o to czy go się boję, to zwykły dzieciak. Z resztą jestem mu bardzo wdzięczny, w końcu będę mógł dokończyć moje sprawy i zobaczyć pewną osobę. Której nie było dane mi zobaczyć, dlatego wybacz mi ale... Słyszę każdą twoją myśl!
Po chwili dłonie Cobry pokryły się łuskami, a raczej całkowicie zmieniły się w smocze łapy. Z których aż parowała trucizna.
- Dlatego też nie mogę przegrać, muszę ją zobaczyć!
Po chwili mężczyzna ruszył do przodu, w stronę Norie.

Zapomniana przeszłość
Kierując swe kroki ku Norie, Cobra wręcz się uśmiechał dość szalenie. No lecz zwolnił i zaprzestał swego ataku by odpowiedzieć. - Jesteś w błędzie, nie chodzi mi o przyjaciela. Lecz o coś ważniejszego, coś co pozostawiłem na tej przeklętej ziemi. Spoglądając ku niebu, przez chwilę się zastanawiał. - Potomka. Dlatego też tą sprawę musi załatwić sam, nie zważając na okoliczności. Po chwili jednak wracając wzrokiem na dziewczynę, która wypowiedziała się na temat jego doskonałego słuchu. On stał spokojnie i zaczął słuchać, co prawda słyszał każdą myśl.
- Heh~~ ta sprawa ciebie się nie tyczy, lecz dzięki za chęci. A teraz!!
Po chwili ruszając w stronę paladyna pełną prędkością, Cobra przygotował swoje ręce do ataku. Miał jak na razie dość wszystkiego, każdego który stawał mu na drodze. Oraz tych co go kontrolowali, no lecz jeżeli to ma mu zapewnić wypełnienie jego ostatniej woli. Nie będzie się wstrzymywał. Na ostatnią myśl dziewczyny po prostu odpowiedział. - Słyszę!
Rozpoczyna się bitwa!
Będąc już dość blisko po chwili zauważył jak dziewczyna wbija miecz w ziemię, po czym zaczyna w niego uderzać robiąc trochę hałasu. Mężczyzna się uśmiał. - To nie zadziała...? No lecz po chwili gdy postanowiła dość mocniej narobić hałasu, to akurat trochę zabolało Cobre. Gdy zauważył że Norie ruszyła na niego, on odruchowo odskoczył w tył. Co prawda przez poprzednie uderzenie jeszcze mu brzęczało w uszach, więc nie mógł przewidzieć następnego ciosu. Który okazał się po prostu atakiem miecza, zasłaniając się rękami. Cobra przyjął cios na siebie, po czym wywalił się na ziemię. Na jego dłoniach powstały dwie rany, lecz nie leciała z nich krew. Raczej zaczęła parować na fioletowo. - Heh widzę że jesteś całkiem niezła, lecz to nie działa! Żeby mnie pokonać, musisz zniszczyć to ciało.
Po chwili mężczyzna postanowił wstać, po czym odskoczył na bezpieczną odległość. - Co prawda dalej boli.
- Rozpoczyna się bitwa!
- Nie mam czasu, dlatego też załatwmy to szybciej!
Po chwili Cobra zaczął zbierać truciznę w ustach, tym samym kierując się w stronę paladyna. Wypuścił falę w jej stronę.

Więc Cobra miał potomka tutaj na Ziemi? Nic dziwnego, że tak mu zależało by odnaleźć swoją zgubę, w końcu nie ma nic silniejszego niż więź rodzica ze swoją pociechą… tak, mówi to Norie która zignorowała ostrzeżenia rodziców i poszła szkolić się na rycerza. Świat jest jednak wielki, dużo większy niż magowi się mogło wydawać, jeśli nie miał żadnych poszlak to najpewniej poszukiwania mogą trwać wieki.
Sprawa jej nie dotyczyła, aczkolwiek jako paladyn miała obowiązek pomagać potrzebującym. Czy był to seryjny morderca, którego mieli zlinczować i powiesić wieśniacy, czy ktokolwiek inny. Jeśli śmierć miała być sprawiedliwością, wtedy jedynie organ wydający takie dekrety może skazać nieszczęśnika, nigdy osoby postronne. Jednak sprawy moralne trzeba było odłożyć na później, gdyż walka właśnie się rozkręcała. Paladyn stała już gotowa do swojego manewru, a Cobra tylko potwierdził jej ostatnią myśl.
Myślał, że to nie zadziała? To miała być tylko podpucha i w sumie test, czy jego słuch jest aż tak dobry. Jednak logicznym było, że nie jest aż tak gdyż wtedy każde jej słowo by go raniło. Jednak grzmot jaki wywołało uderzenie ducha, który był 3 krotnie silniejszy od samej paladyn oraz znacznie większy już go zabolało. Wygląda na to, że z trudem przyszedł mu unik bo go trafiła. Zaniepokoiły ją za to dwie rany, z których leciała fioletowa para. No tak… przecież był martwy, a to ciało było sztuczne. Nie będzie krwawił, a czy może się zmęczyć? To bardzo dobre pytanie, ale wolała je sprawdzić po walce jak już będzie stała zywa.
- Wystarczy, że przetnę Ci ścięgna – odpowiedziała przygotowując się do kolejnego natarcia – Zaboli bardziej jeśli się nie poddasz – skomentowała i obserwowała co wyczynia Cobra. Szykował się do wypuszczenia tego samego ryku co wcześniej. Norie stanęła w stabilnej pozycji obronnej, po czym duch znowu uderzył pięściami wraz z nią, a potem na szybko próbowała skonstruować obronę przed oddechem w postaci posłania dwóch Bastard Swordów, a następnie wyskoczenia w górę i jeszcze mocniejszego uderzenia pięściami, by wywołać większy huk. Potem jeśli znowu to ogłuszyło Cobrę, postanowiła wbić się z góry w niego i spróbować go ciąć po mięśniach na klatce piersiowej (przecięcie takowych bardzo utrudnia oddychanie oraz ruchy rękoma. Raczej nawet nie tyle utrudnia co zwyczajnie boli przy poruszaniu mięśniami. Cięcie w kształt litery V). Jeśli atakował ją wręcz to próbowała się odchylić, lub wykorzystać miecz jako tarczę by odbić go tak jak to zrobiła podczas walki z Kiyoshim, a następnie przejść do kontr ataku, jak również z nią atakował Ghost Trick.
//1000 MM. Zostało 2450

Cobra po chwili usłyszał pewną niedogodność naturalną, co go przez chwilę przeraziło. Przecież w końcu znajdowali się pod górą, prawda. Tak więc jeżeli Norie narobi większego hałasu, to będzie bardzo źle. Co prawda mężczyzna miał zamiar poinformować ją o tym. - Głupia, chcesz żebyśmy wszyscy zginęli. Zaraz wywołasz lawinę! Powiedział dość głośno i wyraźnie, po czym jednak było za późno. Jakoż iż śnieg zaczął się zsuwać z góry i powoli tworzył lawinę, Cobra nie miał zamiaru zostać zasypanym. No lecz widocznie było za późno, gdyż lawina nabrała prędkości. Widać pomysł ze strategią wobec Cobry to był dobry plan, lecz zły jeżeli chodzi o położenie.
Po chwili lawina zmiotła całą szóstkę, tym samym niosąc wszystkich na dół. Norie miała takiego pecha, że akurat w coś uderzyła głową. Po czym straciła przytomność.
Minęły dwie godziny.
Norie odzyskała przytomność, gdy otworzy oczy. Ujrzy pewien widok. A dokładnie Kinkaku, który leży na niej. Tym samym jest dość radosny z tego powodu. Drugi fakt jest taki, że obydwoje są zasypani śniegiem. Co teraz poczną.

--------
Jakoż iż trochę minęło, odzyskujesz 1300 MM.

// 3750 MM
Norie kompletnie o tym nie pomyślała, tak bardzo skupiła się na walce że zapomniała o otoczeniu, a raczej nie spodziewała się że te grzmoty wywołają lawinę. Cobra chciał ją nawet ostrzec, jednak zrobił to za późno. Śnieg zaczął sunąć w dół tworząc lawinę, akurat w momencie kiedy Norie lądowała. Mogła tylko patrzeć na tą białą falę, która na nich sunęła. Nie było czasu na unik. Odruchowo zasłoniła się, nawet szermierz powtórzył jej gest jednak siła paladyna była nikła wobec ton nadciągającego białego puchu. Fala zmiotła ją, jak również resztę. Norie dzielnie ściskała w ręce miecz, aczkolwiek po kilku chwilach uderzyła w coś głową i straciła przytomność.
Już wydawało jej się, że jest w Valhalli i właśnie toczy dzielne boje wraz z jej idolką masakrując kolejne fale przeciwników. Bardzo piękna wizja, która została niestety przerwana gdyż się ocknęła. Straciła poczucie czasu, jak każda osoba nieprzytomna, aczkolwiek wzrok miała nienajgorszy. Kiedy otworzyła oczy ujrzała, że ktoś na niej leży i przygniata ją cielskiem. Był to jeden z bandytów, chyba Kin. Norie spróbowała poruszyć ręką i pomasować się po głowie. Było jej cholernie zimno przez ten śnieg, aczkolwiek spojrzała ciepło na swojego „bohatera”. Cóż począć Norie próbowała ich odkopać rękoma. Przywołanie teraz Ghost Trick mijało się z celem, dlatego musiała użyć do tego rąk – Dzięki Kinkaku. A teraz odkopmy się i poszukajmy reszty oraz mojego miecza – oczywiście tą drugą część dodała jeśli miecza nie miała obok siebie, w końcu mogła go wypuścić podczas lawiny.

Leżąc pod śniegiem, dwójka mogła usłyszeć jak i poczuć. Trzęsienie, oraz wybuchy. Nie wiadomo co się działo na zewnątrz, może toczyła się walka. Tego na razie nie wiedzą. Po chwili telepanie się razem i próby odkopania, ktoś wyciągnął pomocną dłoń do ręki Norie. Jak się okazało był to Gin oraz Hozuki, widać nic im nie było. No ale wracając do tego że po chwili wyciągnęli dwójkę, po czym usiedli na śniegu.
- No można przyznać że Fairy tail to są sami wariaci. Zaśmiał się Ginkaku, po czym zaczął rozglądać. Obok całej czwórki leżał też Kiyoshi, który odzyskał swoją świadomość. Jak na razie nie miał siły wstać.
- Widać trucizna przestała działać dopiero po dwóch godzinach, to i tak jest źle. Dodał Hozuki, po czym przyczłapał się do Kiyoshiego.
No lecz wracając do otoczenia, nigdzie nie było widać Cobry. Pewnie zasypało go i leży pod śniegiem, albo kto wie. Może wykorzystał moment i uciekł, kto wie. Można jeszcze było dostrzec rękojeść, która wystawała ze śniegu. Prawdopodobnie należała do miecza Norie. Co prawda Kin był tak przyklejony do Norie, że utrudniało jej to poruszanie się. Chociaż na pewno da radę się podnieść i gdzieś pójść, nie zważając na Kin'a.
-------
600 MM regenerate.

Norie jak na kogoś przysypanego śniegiem miała się całkiem dobrze, oprócz tego że Kinkaku chyba do niej przymarzł. Niepokoiły ją za to te wybuchy i trzęsienie ziemi, w końcu byli w górach a co jeśli któraś z nich jest wulkanem, który się budzi do życia? Nah, bardziej prawdopodobne jest to, że ktoś tam walczy i tym bardziej paladyn musiała się wygrzebać jak najszybciej. Z pomocą przyszli Gin i Hozuki, którym na szczęście nic nie było. Cobra w końcu używał trucizny, więc nie zostawia to trwałych śladów na ciele, ale może zostawić wewnątrz ciała. Chwyciła pewnie rękę i wyciągnęła siebie jak i Kina.
- Sami wariaci, ale jesteśmy jak rodzina – odpowiedziała uśmiechając się. Mimo, że w gildii non stop działy się jakieś burdy, a członkowie często coś dewastowali to jednak nie dało się ich nie lubić. Ze wszystkich gildii ta jedna miała to coś, tą iskierkę wyjątkowości – Wiecie co to były za wybuchy i trzęsienie? – zapytała, bo skoro byli na górze to może coś wiedzieli. Tymczasem Norie ukradkiem zerknęła na Kiyoshiego, który też został wykopany. Natomiast na wieść o tym, że przespała tak dwie godziny zrobiła oczy jak spodki – D-dwie godziny? – w sumie jakby nie patrzeć gdyby nie Kin to pewnie Norie by pod tym śniegiem zamarzła albo nabawiła się hipotermii. Z drugiej strony o jedną rzecz była spokojna, wszyscy byli cali aczkolwiek Cobry nigdzie nie było widać. Norie obstawiała, że udało mu się zbiec i może to przez niego te wybuchy – Odkopaliście może Cobrę albo czy go widzieliście lub jakiekolwiek ślady tego, że mógł zbiec? – w sumie by dojść do miecza w miarę komfortowo to musiała się pozbyć Kina z siebie. Przymarzł do niej, a na przymarznięcie jest tylko jedno lekarstwo. Przytuliła go i zaczęła grzać poruszając nim na przemian w górę i w dół jakby się wycierała gąbką. Tak Kin może był w siódmym niebie, aczkolwiek Norie zwyczajnie chciała wywołać tarcie przez co będą musieli się w końcu odkleić, a że miała sporo siły to podnoszenie i opuszczanie chłopa, który na pewno ważył mniej niż 100kg nie było trudne. Jak już doprowadziła się do porządku to sięgnęła po swój miecz i zarzuciła go sobie na plecy, a potem zaczęła szukać śladów jakie mógł pozostawić Cobra lub jeśli takowych nie było i tamci stwierdzili że go nie widzieli to mniej więcej próbowała ocenić gdzie mógł leżeć zakopany. Pewnie gdzieś w pobliżu miejsca, gdzie ona była więc na początku tam sprawdziła, a zresztą jak szukała miejsca gdzie mógł być pogrzebany im też to poleciła, a jednemu nawet kazała rozpalić ogień by mogli się ogrzać.
- Swoją drogą… jesteście może magami? Kiyoshi zna się na magii, więc strzelam że i wy coś tam pewnie umiecie – spytała i w głowie jej coś zaświtało. Po co zapuszkować złoczyńców, skoro można dać im szansę rehabilitacji?
//MM full

No więc gdy wszyscy się ogarnęli, oraz z radością odsapnęli. Zaczęły się odpowiedzi. - Te wybuchy, to my. Szukaliśmy was, no i trochę nas poniosło~~ Odpowiedział Gin, z głupim uśmieszkiem. Po czym na pytanie, na temat Cobry zapadła cisza. No trwała przez krótką chwilę, w końcu odpowiedział Kiyoshi. Który leżał na śniegu. - Chyba w ostatnim momencie udało mu się schować do jaskini... Rany wszystko mnie boli.
Czyli prawdopodobnie Cobra zwiał, zostawiając walkę i zajmując się własnymi sprawami. No w końcu tylko na to czekał, żeby oddalić się stąd. Gdy po jakimś czasie rozpalili ognisko, wszyscy zebrali się w okół. Po czym teraz zostało dobrze się ogrzać. - Każdy z nas jest magiem, tylko zazwyczaj nie używamy magii. Chyba że to konieczne. Odpowiedział Hozuki, po czym przyłożył ręce do ogniska. Najbardziej uradowany był jednak Kinkaku, który nie zwracał na nic uwagi. Tylko po prostu się uśmiechał głupio do ogniska, pewnie cała ta sytuacja z lawiną. Oraz fakt że mógł się przytulić do Norie, bardzo go uradował. No cóż, nie pozostaje nic innego. Jak powrócić do pierwotnego celu, skoro Cobra uciekł. Tylko że teraz bardziej interesujący fakt jest taki, że nie wiadomo kim był ten dzieciak Kazu.

Poniosło ich? Niby nie wielu używa takiej magii w górach, by znaleźć ofiary lawiny, ale skoro nie sprowadzili kolejnej to dobrze świadczyło o ich ostrożności. Co tu dużo gadać o wiele lepiej znali te góry, jak również wiedzieli na ile mogą sobie pozwolić. Na pewno kiedyś im się to również zdarzyło, że ściągnęli lawinę. Chociaż nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem, a wyciągnąć wnioski bo drugi raz raczej tego błędu paladyn nie popełni. Gorzej jeśli znowu dojdzie do walki z Cobrą, a skoro o nim była mowa to zapadło niezręczne milczenie aż odezwał się Kiyoshi.
- Rozumiem. Wygląda na to, że będę miała okazję z nim się zmierzyć ponownie - oraz planuję nieco powęszyć w sprawie smoczego zabójcy trucizny. Swoją drogą to dosyć osobliwe, skoro ponoć zabójcy smoków specjalizowali sie w magii żywiołów, a ten akurat posługiwał się trucizną. Nie do końca rozumiała funkcjonowanie terminu żywioł, ale powoli zaczęła przyjmować stanowisko że skoro trucizna może być żywiołem to czemu nie żywioł słodyczy? Smoczy Zabójca ciastka z kremem, drżyjcie pomioty nieczyste i nie słodkie - No jesteś w trochę lepszym stanie, niż podczas walki ze mną - Kiyoshi faktycznie miał się o wiele lepiej, chociaż Norie coś nie dawało spokoju. Dlaczego Cobra kiedy został zraniony nie krwawił? Skoro rzekomo Kiyoshi także był lalką i spalili lalkę, to skąd u niego krew, którą się zalewał? Sprawdzi to niebawem bardzo prostą metodą, ale chciała poczekać aż wszyscy będą w jednym miejscu przy ognisku. Cobra na pewno już uciekł w końcu jaskinie mają to do siebie, że wiele korytarzy można w nich znaleźć, zwłaszcza w tych górskich albo wulkanicznych.
- Nie macie żadnej gildii? - zapytała, skoro są magami to jeden krok ku ich możliwej rehabilitacji został spełniony, a i ludność uwolni się od rzekomych bandytów. Paladyn również przyłożyła ręce do ogniska i zaczęła je pocierać o siebie, żeby jeszcze szybciej się rozgrzać - Swoją drogą... kim był ten cały Kazu? Wiecie coś o nim? - w sumie był w ich jaskini to mogli też coś o nim wiedzieć, a nawet strzępek informacji się przyda. W końcu za kimś takim też list gończy trzeba wysmarować, zwłaszcza że intencji na pewno czystych nie miał - Ale zanim do tego przejdziemy chcę coś sprawdzić. Nie widzieliście tego fragmentu walki, ale udało mi się skaleczyć Cobrę, a jego ciało nie miało w sobie krwi. Chcę mieć pewność, że na 100% wśród nas nie ma nikogo od tego dzieciaka, a na pewno wiemy że dzieciak wsadza czyjąś duszę do lalki, a jak duszę to i wspomnienia - sama też by dać przykład ściągnęła rękawiczkę i zwyczajnie skaleczyła się o swój miecz. Tyknęła jej brewka, a jak zaczęła lecieć krew to zwyczajnie polizała ranę, jak to się zwykle robi podczas skaleczenia nożem. Również obserwowała czy reszta to robi. Kwestie bezpieczeństwa, powinni to zrozumieć. No w końcu gdy każdy faktycznie utoczył sobie nieco krwi - To tylko względy bezpieczeństwa - dodała.

Tak więc gdy już wszyscy do siebie doszli, oraz odpoczęli dość porządnie. Wszystkim co prawda zaburczało w brzuchu, nawet Norie. No w końcu głód największym wrogiem wojownika, co poradzić na pewno będzie trzeba wrócić do miasteczka. Z resztą na pewno tylko Kiyoshi jest tam niemile widziany, ale wszyscy myślą że nie żyje. Tak więc niby zadanie zostało wykonane. Pozostaje kwestia Cobry i Kazu.
- Co prawda pamiętam tą walkę, a raczej moja świadomość... Nie byłem się w stanie kontrolować. Odpowiedział Kiyoshi, po czym opatulił się płaszczem. Kin i Gin rozglądali się, chcieli być pewni że nie zostaną zaatakowani. W końcu nie wiadomo co może się wydarzyć, zwłaszcza w takich okolicznościach.
Na pytanie na temat gildii, Hozuki pokręcił głową. No widać byli przyjaciółmi, oraz nie posiadali gildii. Może nie byli do nich przekonani, kto wie. Na kolejne pytanie, związane z Kazu. Odpowiedział Kiyoshi.
- Dokładnie nie wiem, jest z jakieś nowo powstałej grupy. Jego magia jest dość nietypowa. Zamknął mnie w naszyjniku, po czym połączył moją duszę z innym ciałem... Właśnie i tutaj jest ważny szczegół, połączył z innym ciałem. Czyli pewnie nie tylko może z kukiełkami, ale i z czymś jeszcze.
- Kukłę? Czyli może równie dobrze wsadzić duszę do jakiegoś innego ciała, z czego pamiętam. Miał przy sobie jeszcze kogoś, tylko że z niego wyciągnął duszę i ją wyrzucił. Następnie mnie tam wsadził. Dodatkowo jego magia może zmieniać wygląd ciała...... Boli wszystko. No więc Norie pozostaje w kropce, ale wszyscy postanowili się zranić w palec i pokazać że leci krew. Po chwili odezwał się Gin.
- No ale musi mieć jakiś limit kontrolowania takiego czegoś? Prawda? Tego akurat nikt nie wiedział, pozostaje kwestia czy aby na pewno poszedł z Shiro. Może jeszcze wrócić dokończyć sprawy, ale to jest mało możliwe. Co prawda była już noc, a nad naszą czwórką lśnił ogromny księżyc w pełni. Oświetlał wszystko, tak więc było wprawie jak w dzień. Naglę nieopodal pojawiła się tajemnicza osóbka, której nawet nie zauważyli Kin i Gin.
- W końcu cię znalazłam Azure Bringer. Gdy Norie się odwróciła, mogła ujrzeć dziewczynę w lekkiej zbroi. Wraz z trzema zdobionymi mieczami.
------------
MM full
Wygląd osóbki

Żołądek prawdziwego wojownika burczy bezgłośnie lub jak rozjuszona bestia, zależnie gdzie się znajduje (nie żołądek, a wojownik). Słyszała opowieści o tym, jak dzielny wojownik rykiem swojego żołądka był w stanie przestraszyć przeciwnika, który chyba myślał że tamten trzyma jakiegoś demona w sobie. Chociaż Norie była cholernie głodna, a racje żywnościowe trzeba uzupełnić w miasteczku to wiedziała, że Kiyoshiego w takim stanie jakim jest lepiej tam nie zanosić, a jeśli już to opatulić go płaszczem by nikt go nie poznał. Kto wie czy ludzie nie będą chcieli go zlinczować przy pierwszej lepszej okazji? Zadanie niby zostało wykonane, a bandyci poniekąd powstrzymani, aczkolwiek nie była pewna czy może je uznać za wykonane z powodu zniknięcia Cobry i Kazu.
Być może Kiyoshi pamiętał ten ostatni urywek walki, zanim jego dusza opuściła ciało. Moment kiedy się przebudził po tym jak Norie go pokonała. Wygląda na to, że dzieciak również może narzucić swoją wolę słabszym magom lub nie może jej w pełni narzucić komuś kto jest od niego potężniejszy. To by tłumaczyło dlaczego Cobra mógł mu pyskować i dzieciak się go bał.
Oni natomiast jak potwierdziły się ich przypuszczenia nie posiadali gildii, a raczej mogli faktycznie nie czuć potrzeby. Chociaż takimi magami często interesowała się rada magiczna jeśli nie mieli nic lepszego do roboty – Zatem możecie potem iść ze mną. Myślę, że w Fairy Tail znajdzie się dla was miejsce, o ile zechcecie. Szczerze to myślę, że pasowalibyście tam– o tak pasowaliby do tej gildii, jako taka wesoła gromadka, a w barze zawsze przyda się ktoś kto będzie pilnował porządku kiedy to mistrza nie ma. To była taka luźna propozycja, którą im rzuciła, po chwili jednak wrócił wątek tamtego dzieciaka.
- Połączył z innym ciałem? – zastanawiała się czy jest to możliwe, a jeśli tak to czyje ciało zostało spalone na stosie i co stało się z duszą, która rezydowała w tamtym ciele? A może to było ciało zmarłego i Kazu umiał je animować za pomocą wsadzenia do nich dusz?
- Może zmieniać wygląd?! – zapytała bardziej zdziwiona, ale bardziej niepokojące było to, że miał kogoś jeszcze. Cobra na pewno był w kukle, jednak kim może być ta dodatkowa osoba? Tego raczej się nie dowie, gdyż ciało zostało spalone. Może to był po prostu zwykły rycerz albo łotrzyk? W końcu skoro może zmieniać wygląd ciała to niekoniecznie jest powiedziane, że może dodać osobie tkankę mięśniową czy wytrzymałość. To była bardzo trudna sprawa, ale nie pozostaje nic innego jak przeszukać biblioteki pod kątem tej magii i jej nazwy. Skoro to magia, która przepadła to znaczy że gdzieś mogą być o niej wzmianki, jak i potencjalne opisane słabości. Nie zmienia to faktu, że musi teraz o tym powiadomić radę magiczną. To daje zbyt wielkie możliwości infiltracyjne i muszą się mieć na baczności. 
- Cobra mówił, że jest słabszy niż kiedyś bo jest ograniczony jego potencjałem. Mam teorię, że jeśli mag jest dostatecznie silny to Kazu nie może go w pełni kontrolować. Jeśli jest na poziomie przeciętnego maga to być może już zyskuje nad nim kontrolę tak jak zrobił to w wypadku Kiyoshiego – zastanawiała się na głos, aczkolwiek nie chciała szermierzowi w żaden sposób ubliżyć. Pozostał też właśnie kwestia Shiro, który był jedną wielką zagadką. Czy wróci tu by dokończyć robotę czy raczej zniknie? Według Norie jeśli miałby chcieć zatrzeć ślady to nasłałby kogoś silniejszego na nich by dokończył robotę. Była już noc, o takiej porze nie jest bezpiecznie przemierzać góry. Księżyc był w pełni, a nieopodal ktoś się pojawił. Norie zastanawiała się nad rozwiązaniem tej kwestii, kiedy ktoś się pojawił i odezwał się do niej. Norie odwróciła się by ujrzeć dziewczynę w lekkiej zbroi oraz z trzema mieczami. Wyglądała dosyć nietypowo, zwłaszcza jej czerwone oczy które nie sugerowały nic dobrego. Mogła być równie dobrze kolejną marionetką. Norie wstała. Była głodna, aczkolwiek jej ciało już wypoczęło i wróciła do pełni sił.
- Och niezmiernie mnie to cieszy, jednak z kim mam przyjemność i czemu mnie szukałaś? – stanęła tak, by w razie czego tamtą gromadkę osłonić. Tym razem nie popełni tego samego błędu.

Tajemnicza dziewczyna stała, spoglądając swymi czerwonymi oczkami na Norie. Tym samym podeszła bliżej, w sumie na jakieś dwa metry. Spoglądając w oczy dziewczynie, po chwili dodała. - Szukałam cię, żeby się z tobą zmierzyć. Wiatr zaczął wirować w okół dziewczyn, tym samym unosząc śnieg który zaczął też wirować.
- Wybacz brak moich manier, nazywam się Sakura Sasaki. Oczywiście przestawienie trwało krótko, po czym wszystko opadło i pogoda zmieniła się na lepszą. Nie padało, niebo było czyste. Wszystko w okół ucichło, a sama Sakura wyciągnęła dłoń w stronę Norie. Chciała się przywitać, no lecz naglę wszyscy mogli usłyszeć burczenie obydwu brzuchów. Tak dokładnie, Norie i Sakury. Co prawda dziewczyna trochę się zrumieniła ze wstydu, nie spodziewała się że narobi sobie takiego czegoś. No ale podróżowała dość sporo, więc też zbytnio nic nie jadła.
Po chwili wstał Hozuki, który chcąc załagodzić sytuację. - Może wpierw coś pójdziemy zjeść, w końcu walka o pustym żołądku jest najgorsza. No wiadomo, kto walczy o pustym żołądku.
Zbierając się, Kin i Gin wzięli złapali Kiyoshiego. Następnie zaczęli schodzić w dół, do miasteczka.
- Na dole powinien być bar, tam się zatrzymamy i wynajmiemy pokój. Ukryjemy też tam Kiyoshiego, do tego czasu. Rzucił na koniec, po czym czwórka się oddaliła na dół.
Natomiast Sakura spoglądała dalej na Norie i się zastanawiała, jej wzrok był normalny. A twarz nie wskazywała zbytnio na jakieś pozytywne emocje i negatywne, może była lekko zawstydzona burczeniem brzucha.

Gdy Norie wzięła pod ramię Sakurę, oraz zaczęła do niej mówić. Ona strasznie się zarumieniła, tak aż za bardzo. Zrobiła się czerwona jak burak, z podwójną warstwą buractwa. No ale wracając do tego że paladyn zaciągnął za sobą dziewczynę. - D-d-d-d-dobrze, zje-dzmy c-c-coś. Wyjąkała, tym samym będąc ciągnięta zza swoją bohaterką. Na pytanie które znów się pojawiło, trochę się ogarnęła. Oraz z lekkim uśmiechem odpowiedziała. - Norie san, bo widzisz. Od dłuższego czasu śledzę twoje poczynania, wręcz z uwielbieniem. Chciałam się zawszę z tobą zmierzyć, chce sprawdzić czy mogę stać się równie silna jak ty i podążać własną ścieżką. Rumieńce nie znikały, a wręcz wciąż się trzymały. Widać podobało się to Sakurze, cała ta nagła sytuacja.
Gdy wszyscy dotarli do baru, w sumie go przejęli. Barman jakoż iż nie wiedział o niczym, a było pusto. Przyrządził ciepłe posiłki, oraz napoje. Po czym dodał. - Mam tylko dwa pokoje. Oczywiście dla pań zostawiłem ten bardziej luksusowy, jest łazienka oraz prysznic. Dla panów trochę mniej luksusowy, nie ma prysznica. No ale na korytarzu się jeden znajduje. Po dłuższej chwili, przy dużym stole pojawiły się dania. Jeden duży dzik z grilla, sporo świeżych bułeczek. Gar zupy i trochę kiełbas i przeróżności mięsnych.
- Jakoż iż trochę nabroiliśmy, dziś my wszystko stawiamy. Odpowiedział Hozuki, po czym wszyscy przystąpili do jedzenia. Oczywiście Kin jadł z łzami w oczach. - T-t-to nie fair, Norie chan będzie w oddzielnym pokoju. / Masz za dużą wyobraźnię Kinkaku, zajmij się jedzeniem. / Kiyoshi jedz i zaraz wracamy do pokoju, nikt cię nie może zauważyć.

Sakura postanowiła przemilczeć wszystko, lecz uśmiechała się. Wiedziała że Norie mówi dobrze, dlatego też po prostu przytaknęła. Co prawda sprawiało jej radość przebywanie w otoczeniu Norie, dlatego też udałą się z resztą. Gdy już wszyscy byli przy stole, rozpoczęła się zabawa i śmiechy. No co tu dodać, nic innego niż dobrze spędzony czas. Kiedy jednak doszło do tematu pokoi, Sakura aż zaczęła parować. W jej myślach tylko było Sama z Norie senpai. No co prawda to było dość, no wiesz dziwne. No ale kto ocenia, nie ja. Ja to popieram, będzie śmiesznie ( ͡° ͜ʖ ͡°). Gdy już wszyscy podjedli, a niektórzy się najedli. Kinkaku był bardzo zadowolony, na wieść że dostanie mocny uścisk na dowiedzenia. No lecz czy aby na pewno to będzie pożegnanie, kto wie.
- Dobra czas udać się spać, jutro zakończysz swoje zlecenie Norie chan. Powiedział Hozuki, po czym cała czwórka udałą się na górę. Tak samo Sakura ukłoniła się i odeszła od stołu, następnie skierowała się na górę. Tam weszła do pokoju i zaczęła swój rytuał przez prysznicem.
Norie natomiast została na dole, kończąc posiłek. Po chwili do niej podszedł barman, który postawił na stolę jeszcze trochę wina.

No co prawda gdy Norie wkroczyła do pokoju, zastała jednie nagą Sakurę. Która gdy spojrzała na nią, od razu zaczerwieniła się i uciekła do łazienki. Widać nasz paladyn dość dziwnie działał na dziewczynę, no ale co poradzić. W końcu to jest dość dziwne, może niedługo się czegoś dowiemy więcej. Po paru minutach Sakura wylazła z pod prysznica, tym samym była ubrana w koszulkę i majtki. Ukłoniła się i po chwili stanęła z boku, widać dalej była zawstydzona. - P-prysznic w-wolny Norie senpai. Rzekła po czym usadowiła się obok na fotelu. Co prawda pokój był dość czysty i ładnie urządzony, był tylko jeden mały szczegół. Jedno małe łóżko, co prawda dwie osoby się pomieszczą. No ale będzie trochę ciasno [Oj zły MG] - J-jak co t-to ja będę s-spała na fotelu, nie będzie d-dla mnie problemu. Powiedział, po czym po prostu siedziała i przyglądała się Norie. Na dworze spadł śnieg, pogoda zaczęła się zmieniać i robiło się troszkę zimno. Co prawda niby bar był ogrzewany, ale okna nie były takie szczelne. Oraz budynek, tak więc noc mogła być zimna i to bardzo. Tak więc pora na pora, teraz co się wydarzy to będzie ciekawe.