Targ

Centrum terenów przed miastem przypomina coś służyło prawdopodobnie za targ. Był to okrągły plac z kostki brukowej o średnicy około dziesięciu metrów. Pośrodku niej stoi fontanna z niewielkim, okrągłym zbiornikiem z platformą na środku. Platforma ta podobno podtrzymywała posąg lidera gildii Phantom Lord, Jose Porly, aczkolwiek po incydencie z Fairy Tail został on zdjęty, do tej pory nie ma żadnego zamiennika. Tak więc to z tej platformy strzelają wiązki wody, tworząc wspomnianą fontannę. Prostą, ale zawsze coś. Na "rondo" prowadzą cztery kamienne ścieżki, między innymi jedna stanowi wejście na zachodnie przedmieścia, dwie prowadzą na północne i południowe przedmieścia, a ostatnia wydaje się prowadzić całkiem wgłąb Oak. Wokół placu, między drogami znajdują się ruiny budynków, jak z resztą zwykle w tych okolicach.

Mao miał mao pojęcia odnośnie budowy Oak i okolic. Znaczy umiejscowienia poszczególnych placówek. I w ten sposób zamiast trafić na peron z pociągami, trafił na targ. A przynajmniej coś, co przypominało owy targ. Widocznie los tak chciał... Cholera, znów. Ehh... Przeklął w myślach swoją głupotę. Nie pierwszy raz zdarzyło mu się zabłądzić. Ostatnim razem gdy to się stało, spotkał Alexis i Fireborn Mage'a. Co prawda wyszedł z tamtej sytuacji cało i nawet zyskał sojuszniczkę, jednak mimo to, było to przerażające spotkanie. W końcu każdy moment spędzony z Firebornem jest przerażający. Nigdy nie wiadomo co mu odwali na szajbę. Tymczasem jednak...
- Skoro jestem już w Oak to może rozejrzę się za tym magiem ognia? Może tym razem nie będzie chciał mnie zabić...?
Z tą myślą Okamiyuu ruszył na poszukiwania czegokolwiek co może być istotne. Może jakieś nowe znajomości?

Po wykonanej misji Mao postanowił zaszaleć albo i nie. Przyszedł na Targ w zupełnie innym celu niż poszukiwanie czegoś do zjedzenia czy jakiegoś ubrania. Każdy się na niego spoglądał z racji, że przecież ostatnio kręcił się z Firebornem, a ten jest poszukiwany za spowodowanie szkód w Crocus. No i za inne występki, jednak ostatnio przez to sprawa została nagłośniona.
Szukając wspomnianego jegomościa, wpadł na kogoś zupełnie innego. Tak charakterystycznych oczu nikt w gildii nie miał. Lewe było niebieskie, a prawe - czerwone. Z kimś się to mogło mu skojarzyć. Między innymi z dwiema skrzydlatymi istotami - tamtą Walkirią z "Fantomu", a także z Renee, którą spotkał chwilę temu. Jednak nie pasowały w tej kwestii włosy z powodu swojego koloru - były fioletowe. Miała również bardzo charakterystyczny strój. Czerwone, przypominające smocze skrzydła naramienniki ze złotymi wzorami, a także pelerynę z taką samą, dolną krawędzią. Poza tym miała jakiś dość bogaty strój składający się z niezwykle krótkiej sukienki ze schludnym kołnierzykiem, a także długie zakolanówki. A jej imię? Daireann Doyle. Kilka razy przychodziła do Mao porozmawiać, jednakże za każdym razem nie znaleźli chwili na to.
- Witaj, Mao. Co Cię w te okolice sprowadza? - zapytała miłym, zwyczajowym dla niej głosem. Na jej twarzy widać było niezwykle delikatny uśmiech, zawsze jej towarzyszący w życiu. Przynajmniej to wynikało z obserwacji naszego bohatera. - Zakupy, czy może po prostu przechadzka? Słyszałam, że ostatnio wypełniłeś wiele misji.

Wygląd

Daireann Doyle. Co jak co, ale jej Mao się tutaj nie spodziewał. Ona? Co ona tu robi? Roboty nie ma, że trafiła do Oak czy co? Mimo to księciunio nie odczuwał w tej sytuacji żadnego negatywnego uczucia. Nie żywił do Doyle ani nienawiści, ani niechęci. Z drugiej strony nie lubił jej jakoś szczególnie, chociaż to było spowodowane raczej brakiem znajomości. Był w stosunku do niej obojętny. Jedyną rzeczą, która przemawiała bez bliższej znajomości jako plus, to fakt, że owa kobietka miała bardziej "dziwne" oczy niż Mao. Heterochromia, bo właśnie tak nazywało się to coś, sprawiało, że Okamiyuu uważał po cześci Daireann jako osobę bliską mu, przynajmniej pod jednym względem. A nie, to były jednak dwie rzeczy. Jej skąpy ubiór zawsze wzbudzał w Mao pożądanie i chęć wiadomo czego. Ciekawe czy miałaby coś przeciwko założeniu na niej pieczęci z Cesarskiej Grozy. Może by tak kiedyś jej to zaproponować...
- No proszę, Daireann. Kto by się spodziewał, że na siebie tutaj trafimy. Tak się składa, że jestem akurat po misji i ten no... powiedzmy, że zwiedzam Oak.
Przecież nie przyznam się, że się zgubiłem!

Słysząc o misji i o sposobie zagospodarowania rolnego czasu, puściła mu delikatny uśmiech. Wyraźnie była w pewnym sensie zadowolona, że jej nie zbył i nie powiedział, że jest po prostu zajęty. To bowiem też mogło się zdarzyć, jak dotychczas. Odpowiedź chłopaka jej sprzyjała.
- Na misji? Słyszałam od Mistrzyni, że bardzo często ostatnio wychodzisz w celach zarobkowych. Radzisz sobie? – zapytała, po czym go obejrzała z cichutkim chichotem. Zasłoniła przy tym usta. Co ją tak rozbawiło? – Przepraszam, nie było pytania, bo widzę, że nie masz nawet zadrapania po misji i stawiam, że nawet się na niej nie zmęczyłeś.
Dziewczyna zaraz spojrzała się na fontannę pozbawioną najważniejszej części. Podobno pochodziła z tych rejonów, więc prawdopodobnie doskwierał jej brak jakiegoś elementu.
- Za czasów, kiedy Jose Porla był znaną figurą tego miasta, tutaj stała jego podobizna w postaci rzeźby. Tutaj, na fontannie. Teraz pozostał pusty podest, ponieważ mieszkańcy nie chcą nikogo uważać za ważną osobę. Nawet padła w pewnym momencie propozycja, aby postawić tutaj podobiznę Arieha… Jednak większość się sprzeciwiła ze względu na to, że mógłby zniesławić Oak – westchnęła. Jej zachowanie zdecydowanie sugerowało, że wie o tym mieście wiele, nie tylko jego historię, ale też i bieżące wydarzenia.

Mao nie miał najmniejszego pojęcia z czego śmieje się koleżanka z gildii. Mimo to uśmiechnął się zamiast wielce obrażać. Nie zamierzał zaczynać spotkania w negatywny sposób.
- Nie ma sprawy. I tak, nie oberwało mi się jakoś szczególnie, chociaż łatwo też nie było. Nic o czym warto wspominać.
Odpowiedział zarazem na pytanie jak i na późniejszą wypowiedź. O fontannie nie wiedział wiele, w sumie to nie wiedział nic. Poza tym co teraz widział, czyli nic istotnego. W każdym razie wysłuchał wywodu Doyle. Arieh symbolem Oak? Gdyby chcieli zrobić z miasta spelunę w stylu Tortugi z "Piratów z Karaibów" to czemu nie. Ale w normalnych przypadkach to raczej nie, oj nie... W każdym razie...
- Wybacz bezpośredniość, ale spytam wprost bo obijanie w bawełnę nie jest w moim stylu. Skad znasz Arieha i co tu robisz, hmm?

Nie zapytał o powód śmiechu, toteż i nie otrzymał żadnej odpowiedzi. Towarzyszka w rozmowie podeszła zaraz do samej fontanny i ujęła w obie dłonie jakąś część wody, aby zbliżyć sobie ten półmisek do ust, napić się. Oczywiście spora jej część ściekła przez szczeliny, bo nie da się zrobić idealnej miski z dłoni. Zaraz po tym delikatnie otarła usta.
- Już lepiej – stwierdziła, po czym odwróciła się w stronę chłopaka. – Coś mówiłeś? – zapytała po niedługim momencie, aby znowu zacząć chichotać. Wydawałoby się, że zignorowała zupełnie wypowiedź Mao dotyczącą Arieha i zajęła się piciem wody. Zaraz jednak puściła mu oczko i wróciła do niego.
- Żartowałam, słyszałam to pytanie. Przyjechałam do Oak w celu odwiedzenia pewnej dziewczyny, która kiedyś była ze mną na misji. Obecnie jest chora, powiadomiła mnie o tym, że nie może zjawić się Crocus na comiesięcznym naszym spotkaniu. Poza tym, chciałam zobaczyć, czy coś od mojej ostatniej wizyty tutaj się zmieniło. Pochodzę z tego miasta – przyznała z dozą szczerości, która nawet na chwilę jej nie odpuszczała. Nie wspomniała jednak o samym powiązaniu z Ariehem. To jednak zostało zwiastowane przez nagłe zmieszanie, odwrócenie wzroku…
- Nie wiem, czy to jest miejsce do rozmowy na ten temat – stwierdziła trochę niepewnie i odwróciła głowę, rozglądając się. – Może pójdziemy tam? – zaproponowała, pokazując na położone dość niedaleko ruiny zamku.

Przenosimy się do Ruin Solider, zrób z/t

Chłopak był trochę zażenowany postawą Doyle. Zignorowała go całkowicie i nie odpowiedziała na żadne pytanie. Prawa brew lekko podniosła się do góry w geście irytacji i zażenowania. Książę miał już powtórzyć pytanie jednak się wstrzymał. Co było powodem wstrzymania się? Odpowiedz koleżanki. Nie interesowało go jakoś mocno kim jest owa koleżanka koleżanki. Ble, co za powtórzenia. W każdym razie odpowiedziała tylko na połowę pytania i w dodatku tę mniej znaczącą. Mimo tego, że jest miła to dość ostro mnie irytuję, ehh.. Co za babsko. Jak ja znoszę to Sabertooth. Normalnie wykorkuję. W końcu... Odpowiedziała. Nie była to jednak satysfakcjonujące odpowiedź. O ile coś takiego można nazwać odpowiedzią.
- Niech będzie. Panie przodem.
Zasugerował i gestem ręki puścił Doyle pierwszą. Następnie ruszył za nią. Lekko ugiął głowę w bok i spojrzał na jej tyłek. Jego usta ułożyły się w "gwizdek". Wstrzymał się jednak. Takie działanie byłoby nie na miejscu, chociaż teraz. Ale tyłeczek to ma dobry. Szybko jednak wyprostował się i dogonił ją, po czym szedł obok niej aż do ruin.
- To jak, coś ciekawego powiesz mi o Ariehu? Mam z nich pewne rachunki do wyrównania...
Spytał gdy już byli na miejscu.


[z/t]