Hol

Jest to pierwsze pomieszczenie w którym się znajdujemy po wejściu do budynku. Na przeciwko wejścia znajduje się tablica z misjami. Dookoła są porozstawiane stoliki a przy nich krzesła. Po prawej jest jeszcze mały barek. Nie trzeba tłumaczyć do czego ten barek jest. Na lewo od wejścia zaś są schody prowadzące na górne piętra. Na górnych zaś piętrach znajdują się pokoje mieszkalne i siedziba mistrza gildii również.

Dziewczyna o jasnych blond włosach weszła wesołym krokiem do holu. W dłoni miała swój futerał z najdroższą jej rzeczą na świecie, czyli jej własnymi skrzypcami, które dostała od swojej drogiej i ukochanej babci. Zawsze jak ma je przy sobie, czuje, że kobieta jest blisko niej, blisko jej serca.
Usiadła przy jednym ze stolików i nagle wpadł jej do głowy pewien pomysł..; Stanęła na stoliku, oczywiście bez butów i wskoczyła, łapiąc się belki od sufitu. Stamtąd obserwowała kto wchodzi i wychodzi z gildii. Nikt nie potrafił jej dotąd zrozumieć. Julia była zagadką.

Ciemnowłosy chłopak z blizną na twarzy właśnie wyszedł z gabinetu mistrzyni. Po jego twarzy można było się domyślić, że nie odbył on przyjemnej rozmów. Przerzucił sobie miecz przez ramię, tak, że teraz zwisał mu z pleców i narzekając pod nosem udał się w stronę wyjścia. Faktycznie opuścił by budynek gdyby nie sam fakt, że na ziemię padał cień. Niby nic niezwykłego a jednak wokół nikogo nie było. W pewnym momencie chłopak spojrzał w górę a gdy dostrzegł dziewczynę, bez namysłu rzucił, lekko poirytowanym tonem:
- Ej! Co ty tam robisz blondyneczko?

Spojrzała w dół, mrużąc oczy.
- Obserwuje! A co nie widaaaać? - spytała i pokazała mu język. Ona była typem człowieka, który robił to co akurat wpadło mu na myśl. I nagle wpadł jej kolejny pomysł do głowy, uniosła dłoń w górę i z szerokim uśmiechem na niego spojrzała.
- Jestem Juliaa! Jak brzmi twoje imię? - zawołała. Strasznie była tego ciekawa. Ogólnie to było po niej widać. Chciała poznać kogoś nowego, należała do gildii od niedawna i nikogo z niej nie znała, prócz mistrzyni.
Zaraz złapała się obiema dłońmi za belkę, wciąż patrząc się swoimi niebieskimi oczyma na chłopaka.

"Wkurzająca laska" Chłopak skrzywił się gdy tylko wystawiła mu język. Chwilę później taka jak Julia wskoczył na stół, a ze stołu na pierwszą lepszą belkę. Gdy wygodnie niej usiadł, odpowiedział dziewczynie:
- Jestem Hiro, po prostu Hiro. Co tak obserwujesz i czemu nie robisz tego z dołu. - wypowiadając ostatnie słowa odruchowo spojrzał we wspomnianym kierunku i lekko się wzdrygnął. Nie przepadał za wysokościami, co prawda nie był to "Lęk Wysokości" ale mimo wszystko wolał stać na ziemi.

- Noo dobrze Hiiiro. - powiedziała i spojrzała na niego. Czyżby miał lęk wysokości? Pomyślała. Widziała jak on się wzdrygnął, czy może lepiej jest zejść z tej belki.
- Obserwuje kto wchodzi i wychodzi.. czułam się trochę samotnie, więc czekałam, aż ktoś przyjdzie. Wiem, że to nietypowe zachowanie. - podrapała się po policzku, uśmiechając się głupkowato. Zaraz złapała się belki i zeskoczyła na stół, a gdy już tam była potknęła się o futerał i spadła ze stołu na podłogę.
Była z niej trochę niezdara, ale chciała poznać więcej osób. Lubiła ludzi i pragnęła mieć przyjaciela, kogoś kto będzie bliski jej sercu. Na razie takiego nie znalazła, Tsumi był tylko kolegą, przecież nie wiedziała czy może mu do końca i w pełni zaufać.
- Ah.. przepraszam, głupie pierwsze wrażenie.. - szepnęła i usiadła na podłodze, pocierając bolące miejsce, które znajdowało się na głowie. Mruknęła cicho coś pod nosem. Ten upadek trochę zabolał, wyglądało na to, że będzie miała guza.

Hiro wziął przykład z Julii i również zszedł na ziemie, o wiele lepiej czuł się stojąc o własnych siłach. Gdy później dziewczyna się wywróciła, czarnowłosy mimowolnie zaczął się śmiać, podszedł do blondynki, pogłaskał po glowie i wystawił w jej kierunku dłoń pytając przy tym:
- możesz wstać? ku swojemu własnemu zaskoczeniu stwierdził, że spotkanie Julii poprawiło mu humor.

- Takk mogę. - powiedziała cicho. Jej wzrok powędrował w kierunku jego dłoni, spojrzała na nią i zamrugała, wciąż jednak pocierała guza na głowie. Druga wolną dłonią chwyciła ta jego. Westchnęła cichutko i poprawiła grzywkę.
- Dobrze, że dla nich nic się nie stało.. - wyszeptała i spojrzała na futerał.

Kiedy już pomógł wstać dziewczynie, podszedł do jednego z krzeseł i wygodnie się w im rozsiadł. Hiro patrzył się w sufit i wzdychał jakby był niesamowicie zmęczony, jednak po chwili ciszy odezwał się do nowo poznanej:
- Swoją drogą Julia, od jak dawna jesteś w gildii? Nie czekając na odpowiedź dodał:- I co masz w tym futerale? Zastanawiało go to od dłuższej chwili, a konkretniej od momentu w którym zobaczył jak dziewczyna się o niego potyka. Nie wyglądał jakby nosiła tam broń chociaż może coś mniejszego jak noże do rzucania. Nie chciało mu się zgadywać, więc zaczekał na odpowiedź blondynki.

Ona po prostu podeszła do stołu. Musiała się zastanowić, ile to już było.. a no tak, dwa tygodnie. Ona jest świeżakiem w Sabertooth, dlatego nikogo dobrze nie zna.
- Jestem tu dopiero dwa tygodnie. Nie bywałam tu często.. - wyszeptała i westchnęła cichutko, po czym przeniosła dłonie na futerał. Spojrzała na to.
- Tutaj, mam bardzo ważną i bliską memu sercu pamiątkę. - dodała i kąciki jej ust uniosły się delikatnie w górę, tworząc ciepły uśmiech. Na samo wspomnienie w jej sercu poczuła przyjemne ciepło.

-Hmm pamiątka co? Ja też mam swoją Sięgnął ręką za koszulę i wyjął 2 medaliony. Otworzył obydwa wieczka i przez chwilę wpatrywał się w zdjęcia na nich. Trwało to jakąś minutę ale otrząsnął się ze stanu rozmarzenia i znów wrócił do rozmowy
-Ja jestem tu od...prawie miesiąca. Większość tego czasu spędziłem na poznawaniu okolic, bo widzisz ja nie jestem z Fiore... I znów rozmarzył się przypominając sobie jak spędzał czas z bratemi rodzicami. To były bardzo dobre czasy...

Uśmiechnęła się do niego, po usłyszeniu jego wypowiedzi.
- Każdy ma jakieś miłe wspomnienia. - szepnęła i spojrzała się na jego medaliony. Pewnie miał tam zdjęcia rodziców, albo kogoś bliskiego. Julia nie była wścibska, więc nie chciała pytać, tym bardziej jeśli okaże się to, bolesnym wspomnieniem. Bała się, że Hiro po prostu sobie od niej pójdzie. Nie chciała tego. Poznała kogoś i cieszyła się. Otworzyła futerał, a w nim były skrzypce. Bardzo lubiła na nie patrzeć, mieć je przy sobie. Może to była rzecz, ale blondynka traktowała ją jak przyjaciela. Za chwilę zaburczało jej cicho w brzuchu, na co ona się zarumieniła.
- Ahehe.. przepraszam. - westchnęła cicho i poklepała się po nim.

- Haha, nie ma sprawy, każdemu się zdarza. Wcisnął medalion za koszulę, zerknął na skrzypce otwierając przy tym oczy ze zdziwienia. Nie tego się spodziewał ale to chyba przez przyzwyczajenie do przebywania w towarzystwie ludzi którzy trzymali noże w każdym możliwym miejscu. Obrócił się na ławce w jej kierunku i znów zaczął ze swoimi pytaniami.
- A ty skąd pochodzisz Julio?

Uśmiechnęła się do niego. Prawdę mówiąc ten wesoły uśmiech nie schodził jej na razie z buzi.
- Z wioski w Shirotsume. - wyszeptała i zamknęła futerał, chowając skrzypce. Zaraz usiadła na krześle, przy stole i oparła głowę o dłonie, kierując swój wzrok na niego. W jej oczach, były widoczne iskierki szczęścia, chociaż przed chwilą się przewróciła i zaryła o ziemie.
- A ty, Hiro? - spytała cicho. Miała delikatny głos. Odgarnęła kosmyk włosów za ucho.

-Ja pochodzę z wyspy daleko na południe od Fiore. Nie pamiętam jej nazwy ale było tam ciepło i to bardzo. Chłopak lubił wyspę z której pochodził, miał z nią dobre wspomnienia.
- Do Fiore przypłynąłem rok temu i przez większość czasu walałem się próbując coś osiągnąć aż w końcu dołączyłem do SB. Ekscytująca, co nie? Ostatnie zdanie wypowiedział nieco sarkastycznie. Zaciekawiło go to, że rozmowa z tą roztrzepaną dziewczyną coraz bardziej go wciągała.

- Dla mnie każda historia jest interesująca. - powiedziała i założyła nogę na nogę. Widać było, że ona nie potrafiła długo usiedzieć w jednym miejscu. Jej wzrok błądził po pomieszczeniu, aż w końcu zatrzymał się na chłopaku.
- Jeśli będziesz wierzył, na pewno coś osiągniesz. - po tych słowach uśmiechnęła się słodko, zamykając przy tym oczy. Cieszyła się z rozmowy z chłopakiem, był bardzo miły.

Wierzyć, co? Hiro spojrzał w sufit próbując sobie przypomnieć co za pytanie chodziło mu po głowie odkąd zobaczył dziewczynę.
-Mam! Nieświadomie powiedział to o wiele głośniej niż chciał
-Tak się nad tym zastanawiałem, Julio czemu dołączyłaś do Saberów? Gdybym zobaczył cię na ulicy pomyślałbym, że jesteś z FT czy MH. On sam jako takiego powodu nie miał, poza tym, że lubił koty. Jednak jego partnerka w rozmowie mogła jakiś mieć.

-Nie mam szczególnego powodu. Po prostu gildia była na mojej drodze. - wyszeptała i uśmiechnęła się do niego. Na futerale miała naklejki w kształcie kotów. Lubiła je w każdej postaci. Mogłaby zagłaskać kotka na śmierć, dla niej każdy jest bardzo słodki.
- W sumie, każda gildia jest dobra, ponieważ można zarobić i zdobyć przyjaciół, prawda? - spytała i spojrzała się na drzwi.

Hmmmm, więc wszystko jasne. Hiro wstał z ławki, poprawił miecz przy pasie i stanął przed Julią. Z uśmiechem na twarzy zwrócił się do niej:
- Czy zechciała byś zmierzyć się ze mną?
Pragnął on tego z czystej ciekawości. Dziewczyna zachowywała się niecodziennie i tak też wyglądał więc takie kwestie jak "jaką magią się posługuje" zdecydowanie należały do ciekawych.

Spojrzała na niego i zamrugała kilka razy. On chciał z nią walczyć?
- Ee... - wyszeptała. Nie wiedziała co powiedzieć. Walka.. przecież nie była taka zła, prawda? Jeśli to było dla zabawy, to nie była zła.
Zaraz wstała i pokiwała głową.
- Dobrze, mogę z tobą walczyć. - uśmiechnęła się i pokiwała głową. Julia myśli, że walka z nim okaże się ciekawa. Kto wie.

Uśmiechnął się, odsunął od niej na jakieś 3 metry i z pochwy przy pasie wyciągnął stalowy miecz. Wygląd  Miał on tępe ostrze, mierzył 1,20m i przypominał katanę bez jelca. Hiro spojrzał na niego z satysfakcją w oczach, była to walka ze znajomą z gildii i więc nie chciał jej specjalnie zranić, a w końcu stłuczenia to norma. Przybrał klasyczną bojową pozycję z prawą nogą wysuniętą do przodu, ugiętymi kolanami i mieczem trzymanym w prawej ręce przed sobą. Czekając na pierwszy ruch z jej strony dodał:
- A więc zaczynajmy.

Julia spojrzała się na niego, a dokładnie na jego broń. Czego powinna teraz użyć? Biorąc pod uwagę, że on chcę walczyć stalowym mieczem, mogłaby wybrać to samo. Po chwili w jej dłoni pojawił się miecz, miał śliczne ostrze i ładnie zdobioną klingę.
- Katana. - powiedziała cicho. Spojrzała się na Hiro i zaczęła na niego biec, chcąc zrobić zamach mieczem na jego lewy bok.

"A więc walka na miecze. Przynajmniej się zabawie." Hiro ma zamiar sparować lecący w jego kierunku cios po czym ciąć od swojego, prawego dolnego boku. Dziewczyna najpewniej sparuje to tak jak zrobił to on więc później powtórzy to cięcie tyle, że od lewego, dolnego boku.

Hiro udało się sparować cios wykonany przez Julię. Nie było to zbyt trudne ani skomplikowane. Ot odbił miecz. Dziewczyna też miała wystarczająco dużo czasu żeby sparować cios, ale to czy to zrobi zależało tylko od niej.
Kilka osób przechodzących przez hol zatrzymało się i zaczęło oglądać walczących. Ot walka, nic specjalnie ciekawego.

Cytat :

Zaczyna: Hiro

Jak to w takich momentach człowiek skupiał się tylko na walce, mimo iż nie była to prawdziwa walka a raczej "sparring". Mimo to ciemnowłosy się wczuł. Gdy odbił jej pierwszy atak uśmiechnął się do niej i powtórzył jej ruch, cięcie od prawego boku, po nim poszło od lewego, dolnego boku do prawego, górnego. Nie były to jakieś zbyt skomplikowane ciosy, najprostsze cięcia i tyle. Hiro czekał jednak na jakiś zwrot wydarzeń, chciał zobaczyć na co dziewczynę naprawdę stać.