Północa strefa mieszkalna

First topic message reminder :

Północna strefa mieszkalna jest chyba jest najbardziej przeludnioną dzielnicą w Oak. Jest ona bardzo gęsto zabudowana budynkami mieszkalnymi. Same budynki są głównie dwupiętrowe, rzadko kiedy trafiają się wyższe, ale jednak są. Warto jeszcze wspomnieć że dachy są pochyłe więc poruszanie się nimi wymaga nie lada zdolności utrzymywania stabilności.
Same ulice, bo o nich też warto wspomnieć, są ułożone w równą siatkę składającą się z prostokątów. Najwyraźniej budowane je specjalnie w ten sposób by ułatwić poruszanie się po mieście. Co więcej, nie ma drobnych uliczek pomiędzy samymi budynkami. Stanowią one spójną całość.

- Tak, wiem... Domy dziecka są często utrapieniem dla przebywających tam młodzieńców. Stracili rodzinę albo rodzina ich po prostu wyrzuciła. Szkoda mi tych pobratymców, naprawdę... Moi rodzice bardzo lubią się opiekować dziećmi, więc czasem nawet adoptują dzieciaki, aby im pomóc i żeby nie musieli żyć bez rodziców! - powiedziała pogodnie, choć początkowo jej ton głosu był co najmniej smutny. Naprawdę cieszyła się z życia i było to niezaprzeczalne stwierdzenie.
Za chwilę, jak tylko Ryutaro otworzył jej drzwi, ona skinęła głową z pogodnym uśmiechem w ramach podziękowań za ten iście dżentelmeński gest. Podobało jej się zachowanie chłopca. Bardzo. Zostali oni powitani przez całkiem spory tłum dzieci, w najmłodszym wieku. Najstarsze było chyba w wieku sześciu lat, może trochę więcej. Widząc nowego kolegę, od razu wstały i zebrały się koło wejścia, istne stadko dzieci w ilości piętnastu, a także świecące oczka pełne chęci poznania nowego przybysza.
- Hej, hej, spokojnie, dzieci! - zaśmiała się wesoło Ada i pogłaskała jakiegoś małego blondaska po główce. - Idźcie na razie się bawić, potem z kolegą się przywitacie! - dodała, dzieciaki od razu wróciły, a ona zaczęła prowadzić Ryu do swoich rodziców na zapleczu. Weszła tam po cichu, ale nie zastała ich. - Ah... pora obiadowa. Poczekamy tutaj, dobrze? - zapytała.

Łohoo. Tłum go zaskoczył, choć wcale nie był taki duży. Po prostu nie miał okazji zetknąć się osobiście z tyloma dzieciakami w jednym miejscu. Ba, jak z jednym czy z dwoma się pobawił albo chociaż porozmawiał, uznawał to za sukces.
- Cześć wam! - przywdział na twarz jeden ze swoich najbardziej promiennych uśmiechów i pomachał im ręką. Poczuł się trochę nieswojo, jako że został osaczony, ale na szczęście z pomocą przyszła mu Ada. Podążył za dziewczyną z pewną ulgą. Dzieciaki nie wyglądały, jakby go chciały pożreć, ale i tak zaczynał trochę obawiać się swojego zadania. Co jeśli nie znajdzie z nimi wspólnego języka?
- Nie ma sprawy - wzruszył lekko ramionami. Przecież mógł poczekać, jego nerwy chyba dadzą sobie radę. Nie był jeszcze aż tak doświadczonym magiem pod względem pracy, więc trema była u niego normą tuż przed rozpoczęciem roboty. A później szło jak z płatka. Tyle, że nigdy jeszcze nikomu nie mędrkował. Zaczął się zastanawiać, czy przypadkiem nie wsadził głowy do paszczy lwa i czy nie lepiej byłoby rozbijać w tej chwili gang bandytów.
- Hej ale... pomożesz mi, prawda? Nigdy nie miałem specjalnego kontaktu z młodszymi od siebie - odezwał się zaraz, wyciągając na wierzch obawy.

- Oczywiście, że Ci pomogę! - powiedziała wesoło, uśmiechając się przy tym do chłopca niewinnie. Wyraźnie chciała mu dodać trochę otuchy tymi uśmiechami i położyła mu dłonie na ramionach. Spojrzała się w jego oczy, pokazują mu swoje z rozbawionymi iskierkami. - Nie masz,c czego się bać, one Cię nie zjedzą! - dodała. I zaraz dało się usłyszeć kroki, stukot obcasów. To chyba jej rodzice. Raczej na pewno, bo zaraz weszła długowłosa blondynka oraz ciemnowłosy mężczyzna w ubraniach. Ubrani byli całkiem luźno, ale ciężko było uznać koszulę z krawatem w odcieniach beżu połączone z prostymi, uprasowanymi, czarnymi spodniami za coś luźnego.
- Kogo tu przyprowadziłaś, Ada? - zapytała kobieta. Dziewczynka od razu podbiegła i ją przytuliła radośnie.
- Ten chłopiec chce nauczyć dzieci magii! - odpowiedziała jej Ada.
- To świetnie... ale jaka to jest magia? - zapytała, patrząc się na chłopca. Chyba chciałaby wiedzieć...

Vi podążał za Saylą w stronę domu jej wuja. Musieli się na prawdę dziwnie prezentować, w końcu rzadko kiedy widzi się wychudzonego mężczyznę podtrzymywanego przez młodzieńca z opaską na oku, do tego prowadzonego przez małą dziewczynkę...
- Nie potrzebuje specjalnych wyjaśnień, bardziej chciałbym byście wezwali jakiegoś maga który zajmuje się opętaniami. Niech znajdzie Laurę i jej pomoże, bo jestem pewien że tam w środku wciąż jest niewinną dziewczynką. - Powiedział na tyle cicho by usłyszał go tylko ten facet i Sayla. Nie chciał by jakieś niepowołane osoby zaczęły szerzyć niepotrzebnie plotki.
- Choć mam jedno pytanie, ale zaczekam z nim dopóki nie dotrzemy do pańskiego domu.

Nie zajęło to długo, jak Vi dotarł ze swoimi przewodnikami do mieszkanka tego mężczyzny. Ojciec od razu został posadzony na kanapie tuż przed zgaszonym kominkiem. Wpatrywał się w wypalone od wielu dni kłody drewna, już po części popękane kłody... Wpatrywał się tak w nie bez słowa, a Sayla od razu poszła zrobić coś do zjedzenia dla swojego wujka.
- Dobrze... jeśli nie chcesz wyjaśnień, to nie będę Cię nimi męczył. Z pewnością skorzystam z Twojej sugestii, muszę wystawić ogłoszenie aby ktokolwiek uratował moją córkę. Nie mam pojęcia, jak to zrobi... ale chcę znowu widzieć moją uśmiechniętą Laurę... - wyszeptał cicho, czuć było ból w jego głosie. Zagryzł wargę ze zdenerwowania, a po jego policzku popłynęła jedna, niewielka łza. Widać, że naprawdę cierpiał z powodu utraty córki. - Przypominała mi tak bardzo Martel... jej matkę, a moją żonę... Ona potrafiła zdusić w sobie tego potwora.
Zawiesił głos, bo wtedy właśnie przyszła Sayla i postawiła talerzyk z kanapkami na stoliku tuż przed kanapą.
- Wujku, mam przynieść nagrodę dla tego pana? Sayla przygotowała z Twojego portfela... bo bardzo chciała Cię wtedy odnaleźć. Wzięła nawet tamten klucz od mamy... - wtrąciła się dziewczyna.
- Dobrze, podaj je temu panu... - wyszeptał mężczyzna i pogłaskał siostrzenicę (albo bratanicę - kto to wie?) po głowie. - A po tym zmykaj do domu, rodzice muszą się martwić.
Dziewczynka od razu wesoło skinęła głową i pobiegła do pokoju obok. Stamtąd przyniosła dwa worki, trochę niestarannie wyszyte napisami "10 000" oraz "6 000 i klucz". Pokazała je Vi'owi z uśmiechem.
- Wybierz jeden! Musi coś wujkowi zostać! - powiedziała wesoło, a kiedy wybrał, ta od razu położyła drugi worek na stolik, po chwili wskoczyła mu momentalnie na szyję aby ucałować go w policzek z uśmiechem typowym dla dziecka. Była naprawdę szczęśliwa, że mogła przeżyć przygodę, że wujek jest bezpieczny... o kuzynkę też się martwiła, na pewno się martwiła, ale chyba polubiła chłopaka i właśnie chciała mu to pokazać. Zaraz zeskoczyła i pobiegła do domu.
- Rozkoszne dziecko... Chciałeś mnie o coś zapytać, prawda?

Nagroda za misję

Cytat :

10.000 klejnotów LUB 6.000 klejnotów i miedziany klucz
350MM

Oczywiście pytanie możesz zadać.

//Nazwałaś raz Laurę "Saylą" gdy to ona się wypowiadała ale zrozumiałem. I tak, będę się czepiał :P//

Vi wziął ten worek z kluczem. Kasę jeszcze miał i mu na niej w obecnej sytuacji nie zależało, a owy klucz go ciekawił. Zaraz schował pieniądze do kieszeni, oczywiście ich nie przeliczając bo nie wypadało. Klucz za to trafił do drugiej. "Jestem ciekawe do czego on jest... mniejsza na razie o to."
- Pa Sayla, mam nadzieje że się jeszcze spotkamy. - Powiedział dziewczynce na pożegnanie i pomachał jej krótko. Kiedy już wyszła, przemówił do jej wuja.
- Moje pytanie jest proste. Czemu Laura wystawiła nagrodę za znalezienie pana? Skoro to ona była tą która pana porwała to czemu by to zrobiła? To nie robi żadnego sensu. - Chłopak oparł się plecami o najbliższą ścianę, złożył ręce na piersi i obserwował wychudzonego faceta. Było mu go szkoda, najpierw stracił żonę, teraz jego własna córka została opętana przez demona. Życie jednak bywa okrutne...

Mężczyzna odprowadził wzrokiem dziewczynkę, uśmiechając się przy tym niezwykle delikatnie. No tak, została jej tylko ta dziewczyna, która zapewne codziennie będzie go odwiedzać razem z rodziną, aby ten człowiek nie czuł się samotnie. Jednak tak długo dumał nad stratą, że dopiero w ostatniej chwili zorientował się, że właśnie ktoś coś do niego powiedział. Tak, to znowu Vi... nie był zdenerwowany jego wizytą, po prostu zapomniało mu się, a przy takim stanie ciała i umysłu... nie trudno o zapomnienie czegoś.
- To Laura... Nie mam pojęcia, jak to się stało, że to ona wystawiła nagrodę, a nie na przykład rodzina Sayli. Możliwe, że wtedy była jeszcze o zdrowych zmysłach i to coś jej nie namieszało w głowie. Nie mam pojęcia, ile jest w tym prawdy, ale może choć trochę... to są tylko moje przypuszczenia - westchnął jedynie cicho, zerkając w stronę jednookiego. - Jeszcze... jakieś pytania? Wybacz, popędzam... ale muszę po tym wszystkim odpocząć.

Możesz zrobić z/t lub po prostu zadać jeszcze jakieś pytanie.

Vi tylko pokiwał głową i odsunął się od ściany. Poprawił swój płaszcz i założył ręce za głowę.
- Nie mam więcej pytań. Powodzenia, kiedyś tu pewnie wpadnę by zobaczyć co z wami. - Spojrzał na faceta i uśmiechnął się. Nie miał pewności czy sam dożyje do momentu powrotu tutaj, nie wspominając już o ojcu Laury i samej dziewczynce... - Do widzenia. - Rzucił i wyszedł z budynku. Z powrotem założył ręce za głowę, bo przecież musiał otworzyć drzwi, no nie?
"Gdzie by tu teraz się udać... w sumie mógłbym się przejść gdzieś..." Tak wiec Vi zrobił i ruszył przed siebie licząc że trafi na jakiś park czy inne coś lub, ewentualnie, opuści miasto i trafi na łono natury...


z/t

Istnieje prosta zasada ewolucji, która mówi o tym, że silniejsze osobniki zjadają słabsze, zaś na szczycie łańcucha pokarmowego znajduje się jeden, najpotężniejszy gatunek, którego nikt już nie potrafi zabić. Mniej więcej podobnie sytuacja przedstawia się w hierarchii morderców.

Deszczowy przybył do północnej dzielnicy w poszukiwaniu informacji na temat bliżej nieokreślonego czegoś, co zbierało potężne żniwa w okolicy. Jeśli był to jakiś człowiek lub potwór, zamierzał go zgładzić. Jeśli wirus - przejąć nad nim kontrolę i odnaleźć jego twórcę. Jeśli coś innego, to cóż... zobaczy się w praktyce.

Jedno było pewne - coś, wbrew woli Dotum'a, działało w tym rejonie i co gorsza, było równie skuteczne jak sam Mag Doskonałej Trucizny. Może to zbieg okoliczności, lecz z drugiej strony, może to konkurencja wykonuje jakiś ruch? Trzeba było zbadać tę sprawę. Wszystko w imię realizacji Projektu Odtrucie.

Prostokątne ulice sprzyjały do szybkiej obserwacji terenu i zachowań mieszkańców. RD wychodził z założenia, że skoro tak wiele trupów znajduje się w okolicy, twarz kogoś, kto zdołał przeżyć trasę, będzie budzić zainteresowanie. Jeśli kto by Deszczowego zaczepił bądź wpatrywał się w niego intensywnie, z chęcią ów osobę zaczepi, aby zasięgnąć języka. Że zainteresowany jest ów zgonami i odnalezieniem ich przyczyny, ukrywać nie zamierza.

Jak może wyglądać ktoś, kto coś wie o tych zgonach? Jak może wyglądać zabójca? Jak może wyglądać plotkarz? Jak może...- Neonyemu tłumiły się myśli w głowie. Jego autofobia zaczynała się nasilać- potrzebował porządnej rozmowy z człowiekiem... Potrzebował kontaktu z ludźmi. Jednak... te pytania miały sens. On w końcu nigdy nie był na misji. Nigdy nie przyjął żadnego zlecenia. A szczególnie już takiego, gdzie ktoś umiera...

Chłopak przechodził się miastem. Rozglądał się wszędzie i wypatrywał kogoś podejrzanego. Jednak co to znaczy? Jego poszukiwania przybrały formę szlajania się bez określonego celu. Starał się panować nad sobą, ale mnogość ludzi, których nie znał i z którymi chciałby [ale nie umiał] pogadać wzmacniała jego lęk. Nogi zaczęły mu przypominać watę. Ręce telepały się jak galaretki. Oczy biegały po wszystkich twarzach. Na twarzy wymalował mu się krzywy, kanciasty uśmiech. Popadał w panikę... Dlaczego? Zbyt... dużo... Kontakt! Proszę...

Paul przysiadł na ziemi pod ścianą jakiegoś sklepu. Wtem zauważył zbliżającego się do niego człowieka. Ten kształt wydał mu się znajomy. Zgarbiony staruszek z ołówkiem za uchem... To nie był on. Mag go nie znał... ale przypominał mu ojca. A może to tylko napad histerii?

Dzień był słoneczny, niebo wręcz czyste. Zapowiadało się na idealną pogodę, bez żadnych zanieczyszczeń .Dwójka magów z różnych gildii, przybyła na ratunek. Co prawda znalezienie pracodawcy może przysporzyć nie lada problem, w końcu jest na najbardziej zaludniona strefa. Pełno ludzi, gdzie nie spojrzeć. Pozostało więc teraz poszukać osoby która list napisała, musi więc to być jakiś zarządca. Tak więc najlepszym sposobem, będzie pytać ludzi o drogę. No albo na temat zlecenia, może komuś coś się obiło o uszy. W końcu plotki tu pewnie rozchodzą się szybciej, niż świeże bułki.
Na prawo od RD i Neona, stał zakapturzony jegomość. Nie było widać twarzy, nic szczególnego. Po prostu stał i wyglądał podejrzanie. Na lewo natomiast stała grupka dziewczyn, która coś szeptała sobie do uszu. Czyli widać ploteczki, można było tylko usłyszeć małą część ich rozmowy.
- Ponoć to jakiś demon zabija
Ludzi zbierało się coraz więcej, żeby przejść w głąb strefy mieszkalnej. Będzie trzeba nie lada wysiłku, co prawda korzystanie z dachów jest utrudnione. Z powodu iż mają dość nieprzyjemny dla nóg kąt, przy pierwszej okazji można łatwo spaść.

Istnieje jeden dobry powód, dzięki któremu Nemi dobrze się czuła w tłumie ludzi - otóż można ich wszystkich podporządkować swojej przywódczej woli, zaś jej Alterego, Deszczowy Tancerz, potrzebował jeszcze sporo nakładu pracy nad marketingiem i urealnieniem zmyślonego życiorysu. Toż to, stanęła tak, aby zagrodzić największej ilości osób przejście, poczym zaczęła hałasować. Nie ważne, czy wyjdzie na durnia, czy też zostanie potraktowana z podziwem. Pierwsza zasada PR a także budowania realnego przebrania: nie ważne co się o tobie mówi, ważne, że się mówi i to sporo.
- Mieszkańcy Północej strefy mieszkalnej - krzyknęła unosząc w górę jedną z rąk - Oto przybył do was Deszczowy Tancerz, Łowca Nagród, również tych najniebezpieczniejszy listów gończych z  Dragon's Howl! Dzielny mąż z najpotężniejszej z Gildii: Szablozębnych! Nie lękajcie się się więc przyszłości! Przybyłem tu, by zbadać sprawę tajemniczych mordów i zaprzestać ich rozprzestrzeniania się. Każde zło trawiące to miasto spotka słuszna kara od Inkwizycji! - obniżyła dłoń i uniosła ją ponownie, czekając na jakieś okrzyki, oklaski, bądź sugestie publiczności.

Słysząc zachowanie Raindencera szybko odsunął się od jego widowiska.
Te dziewczyny na pewno zainteresują się tym show, ale ten typ... Spróbuję nawiązać z nim kontakt. Ale czy to na pewno bezpieczne? pomyślał Neony i skierował się powoli w stronę nietypowego przechodnia. Starał się dostrzec jakieś znaki przynależności do gildii lub innej organizacji.
Gdy zbliżył się dość blisko zrobił delikatny ukłon i przywitał się z ciepłym uśmiechem na twarzy. Kanciaste rysy dodawały mu głupkowatego, ale przebiegłego wyglądu.
-Witaj. Jak słyszę, ktoś tutaj interesuje się okolicznymi morderstwami... Słyszałeś coś o tym przypadkiem? Wolałbym unikać zagrożenia.

Raindacer widać postanowił trochę zwrócić na siebie uwagę, co prawda dobry pomysł. No lecz skutki jego mogą być trochę uciążliwe, no ale na to przyjdzie pora. Większość ludności zwróciła uwagę, oraz zaczęła pomiędzy sobą rozmawiać.
- Deszczowy tancerz, słyszałem o nim.
Ludzie zaczęli coraz bardziej się schodzić w jedno miejsce, aż w końcu wszyscy spoglądali na RD. - Tak też o nim słyszałem, podobno jest silnym magiem. Oraz walczy z tym Dragon Howl's.
Tak więc pełno ludu zleciało się, tym samym otaczając radośnie RD. Widać miała kilu swoich fanów, tak więc wszyscy radośnie słuchali wypowiedzi deszczowego. No lecz jak zaczęli wszyscy gadać, tak zagłuszali wszystko. No więc zrobił się mały chaos, a deszczowy miał teraz na głowie cały tłum. Który zadawał różne pytania. Typu 'Walczyłeś już z Dragon Howl's, 'Ilu już pokonałeś, 'Jaka była najtrudniejsza walka w twoim życiu, Tak więc masa pytań, ale żadnej odpowiedzi. No i dodać jeszcze z dwójkę dzieciaków, które chciały autograf.
Wracamy natomiast do Neona, który jednak postanowił podejść do tajemniczego osobnika. Który tylko przyglądał się zamieszaniu, oraz deszczowemu. No lecz po chwili zwrócił uwagę na chłopaka. Nie ujawniając swojej twarzy, ani niczego innego. Odpowiedział prosto, a raczej dziwnie.
- Więc wy jesteście tymi, którzy chcą powstrzymać Zew natury. Interesujące.
Osobnik po chwili udał się w stronę wyjścia z miasteczka, tym samym dając swoje ostatnie słowa Neonowemu.
- Mogę ci jedynie życzyć powodzenia dzieciaku, oraz twojemu partnerowi.
Po tych słowach, naglę zniknął. Jakby wyparował. Można powiedzieć że to jakiś rodzaj magii, no ale kto wie.
Tak więc nikt nie otrzymał odpowiedzi, no cóż. Zdarza się, jedynie poszlaki.
----------
Tym czasem nad głowami mieszkańców, inaczej mówiąc na dachach. Pojawiło się naglę czterech zakapturzonych osobników Można powiedzieć że nad Neonowym znajdowało si
ę dwóch, z drugiej strony też dwóch. Przez zamieszanie deszczowy nie mógł dostrzec ani jednego, natomiast cień który został rzucony przez dwójkę nad Neonem. Pomógł mu ich zauważyć. Wszyscy byli zakryci czarnymi płaszczami, co prawda od jednego było widać ciemną aurę. Stał on dokładnie przy krawędzi dachu, tym samym spoglądając na Neona. Drugi natomiast, po chwili stanął obok niego.
- Shuu san, czyżby ten dzieciak wpadł ci w oko?
Widać pora na żarty, no cóż. Nieznajomy zaczął się cicho śmiać, natomiast Shuu nie był w nastroju.
- Nie waż się wtrącać, on jest mój!
Powiedział dość agresywnie w stronę znajomego, który tylko pokiwał głową i odskoczył na dach obok.

Co się dzieje? Zew natury... Nie masz na to czasu debilu! Jesteś zagrożony...
Neony machnięciem obu rąk wytworzył kilka wstąg neonu dookoła siebie i wywołał ich błysk [MALARZ] o tak dużej sile, że spokojnie oślepiłby każdego w promieniu kilku metrów. Postanowił nie czekać na reakcję agresorów i ruszył biegiem w stronę tłumu przeistaczając się w formę neonu. Jego tężyzna fizyczna była na tyle mizerna, że z łatwością powinien przecisnąć się przez skupisko fanów Raindancer. Widząc ją krzyknął z całych sił:
-Raindencer! Napastnicy! Z dachów!
Nie wiedział, czy usłyszała, ale spojrzał na dach gotowy do wystrzelenia neonowego lasera. Jego włosy świeciły we wszystkich kolorach tęczy, a na rękach zbierał się świetlisty pył. Grymas niezadowolenia i przygryziona warga dodawały mu pewności siebie, ale czuł się bardzo zagrożony. W jego krwi płynęła duża dawka adrenaliny i fotonów.

Deszczowy wziął pisanko i wypełnił dzieciom ich druczki, jednocześnie próbując ogarnąć bajzel jaki powstał.
- Jeden Dragon Howl jest silny jak całe bractwo bandytów wraz z Hersztem. Straż nie ma szans, jednak przeciw mnie... jak jest z czterech, to zaczynam walczyć na serio. - podsumował - A najsilniejszy był chyba Bluenote Stinger, walka dwóch praw natury była prawie jak armagedon a i jego magia miała przewagę nad moją. Jednakże moi drodzy, na wszystkie pytania odpowiem, jak rozwiąże problem trapiący wasze ziemie. Najlepiej gdy ugościcie mnie darmową strawą, napitkiem i noclegiem. Więc kto mi może coś powiedzieć na temat tych dziwnych mordów? Kto pomoże wielkiemu Raindencerowi i stanie się częścią jego legendy?
Wertuje tłum, gdyby ktoś się szczególnie wybijał, to wskazuje go palcem i każe mówić. Na zakończenie pyta:
- Dobra a gdzie znajdę jakąś osobistość, która mi pokaże, jak wygląda to dziwne ciało?

Każdy atak fizyczny wymierzony w niego, lub tłum, który zauważy, blokuje zmianą tryb młota, manipulując przedłużeniem zasięgu i zwiększeniem obrażeń, tak, by uchronić tłum przed atakiem, np wielkiej skały (cios uderza w powietrze tak by rozbić obiekt w miejscu w którym nikogo nie udeży. Po ataku od razu odpala dysk/ringblade kinetyczny, który rzuca w górę, w niebo, tak, by nikt z tłumu nim nie oberwał.

Jeśli zobaczy też osobę osobę, którą z jakiś względów uzna za wroga, bądź uzna z jakiegokolwiek powodu, że jest w sytuacji zagrożenia, też rzuca dyskiem w górę. Gdyby dostrzegł dwie postacie, to dwa dyski. Jakby zobaczył, że Neony z kimś się tłucze na czary, to też rzuca dysk w niebo.
----------
Zmiana: 300 + ciul wie ile
Dysk: 250 (?)
Trza poczekać na ocenę zaklęcia chyba, bo mogę być zmuszony edytować post.

Neonowy spanikował, co prawda nie dało mu to nic. Co prawda użył swojej magii, żeby oślepić napastnika. Oraz jego znajomego obok, co prawda nie tylko. Ludzie zwrócili uwagę na światło, co kilku oślepiło. Gdy po chwili Neon wystrzelił swój laser w stronę pierwszego napastnika, trafił go bez problemu. Centralnie w środek twarzy, która była zasłonięta rękami. A raczej łapami.
- Tss przeklęta magia, no cóż. Widać będzie ciężej niż ostatnim razem. Powiedział Shuu, który po chwili zrzucił z siebie płaszcz.Jego wygląd był zaskakujący, nie był to człowiek. Raczej coś, co jest pokryte futrem oraz ma pysk lwa.
- Wy ruszajcie przodem, znajdzie tego osobnika. Ja się zajmę tą dwójką.
No więc nim wszystko się zaczęło, trójka zakapturzonych ruszyła w głąb miasta. Ludzie natomiast zaczęli panikować z powodu występu Neona, raz postaci Shuu. Tak więc wszyscy uciekli w głąb miasta, co poniektórzy z miasta. Tak więc na scenie został tylko Neon i deszczowy.
Shuu zeskoczył z dachu, tym samym wbijając się mocno w ziemię. Widać że był dość silny i wytrzymały na ataki fizyczne, sama muskulatura na to wskazuje. Co prawda łapy ma teraz trochę poparzone i poranione, przez atak Neona.
Osobnik po chwili ustawił się w pozycji bojowej, następnie spojrzał na Neona.
- Zabawimy się tu przez chwilę.
Stojąc tak przez chwilę, osobnik czekał na pierwszy ruch od strony Neona i RD.

----------------
Opcje
1- Neony zostaje i zajmuje się Shuu / RD rusza za pozostałą trójką. No albo na odwrót.
2- Razem walczycie i później ruszacie dalej.
3- Możecie olać przeciwnika, lecz źle to się skończy.
---------
Mini reguły
1. Wpisywać MM przy każdym użyciu zaklęcia [Paczy na Fretkę neonową]
2. Podejmować dobre decyzje i przemyśleć wszystko dwa razy. W każdym poście, będą małe podpowiedzi, lub zadania które ułatwią wam zadanie.
3. Bawcie się dobrze.

- Wywierasz dość silne ciśnienie - ocenił, patrząc na pokaz Shuu - Jednak nigdy nie zostaniesz wielkim przestępcą, kiedy nikt nie będzie świadomy twoich dokonań.
Wyskoczył w górę, używając pchnięcia mocy do szarży. Jako iż Neon wydawał się trochę nieogarnięty, prawdopodobnie na RD spadnie pierwsza linia kontrataku. Taki był właśnie plan, bowiem zbroja RD dużo bardziej nadaje się do przyjmowania ciosów fizycznych od wątłego ciałka Neona.
Był niemal pewien, że cios lecącej żelaznej rękawicy, napędzany lotem całego ciała i tak zostanie zablokowany, pomimo iż moc pięści napędzanej   masą całego ciała zamkniętego w zbroi, rozpędzonego dodatkowo dużą prędkością, powinna być ogromna.
a) Jeśli zablokowaniem ataku będzie chwyt unieruchamiający rękę, RD korzysta ze zręczności aby złapać równowagę na ziemi, a następnie z siły, aby samemu rzucić ciałem wroga w grunt, wzmacniając efekt wbijania się w ziemie pchnięciem mocy użytym na ciele wroga.
b) Jeśli to będzie blok, RD będąc jeszcze w powietrzu, łapie przeciwnika za ręce lub głowę i wprowadza swoje ciało pchnięciem mocy w RUCH OBROTOWY i uderza kilka razy ciałem wroga o ziemię, samemu kręcąc się w powietrzu. Ląduje, oczywiście, łapiąc równowagę.
Jeśli cios doszedłby do skutku, to oczywiście kontynuuje combo A lub B, wybierając lepsze w zależności od sytuacji w walce. Jak już wróg leży na ziemi, odskakuje aby zostawić Neonowi czystą linię do strzału swoją mocą, która pewnie bardziej będzie się nadawać do walki z tym przeciwnikiem. Choć prawdę powiedziawszy, bardziej przygotowany jest na to, że Neon będzie strzelać już wcześniej, więc gotów jest na ewentualny unik w trakcie walki przed zaklęciem Neona, gdyby przypadkiem znalazł się na linii jego ciosu.
- W imieniu sił dobra i zła, poddaj się i oddaj w ręce władzy, inaczej będę skłonny wymierzyć ci osąd od woli ludu, taki, który nie trzyma się już żadnych praw. - zagroził z pełną świadomością, że przestępcy zazwyczaj nie słuchają "dobrych rad".

-------------
Do MG:Jestem teoretycznie silniejszy, więc Neony teoretycznie robi za wsparcie, więc przyjmijmy, że w postach walki będę pisać pierwszy, ale poza walką niech na mnie nie czeka.
Do Neona: Widzisz zbroję. Nie jesteś w stanie określić płci osoby pod pełnym uzbrojeniem. Więc musisz albo przyjąć, że nie znasz płci, albo uznać Nemi za faceta, skoro takiego udaje.

Max - (pchnięcie mocy: szarża) - (pchnięcie mocy: combo)
6900 - 500 - 500 = 5900 MM

Raindencer ruszył do ataku. Jego ruchy wyglądały jak taniec. Nie wiem jak potężny jest przeciwnik, ale wyglądają jakby byli na podobnym poziomie. Co ja o tym wiem? Jestem młodym magiem, a to moja pierwsza walka...
Neony postanowił nie czekać, aż towarzysz wykona całą robotę. Też chciał pomóc i pokazać, że do czegoś się nadaje. W końcu neon też może być dobrą bronią!
Miał do walczących dość sporą odległość. Mógł nie trafić, patrząc na ciągłe ich ruchy. Postanowił wykorzystać pewną sztuczkę, którą opracował dawno temu.
Podbiegł kawałek w stronę walczących i zebrał w dłoniach dwa oddzielne strumienie światła gotowe do strzału. Gdy wiedział, że są przygotowane do strzału połączył dwa oddzielne ruchy ze sobą.
1. Odepchnął się nogami do tyłu i przeistoczył w neon by nabrać dodatkowego pędu.
2. Zbliżył do siebie dłonie tworząc promień krzyżowy.
Miał nadzieję, że w ten sposób dodatkowo spotęguje laser, przedłużając jego "źródło". Strzał potrzebował chwili na opuszczenie rąk chłopaka. Jeżeli efekt był prawidłowy, to powstały dwie wstęgi neonu, które następnie połączyły się i trafiły prosto we wroga.

Efekt wzięty z Zasady Źródła Fotonowego. Gdy dwa źródła promienia fotonów skierujemy w tę samą stronę i z ogromną prędkością, porównywalną do światła, oddalimy od celu, powstaną dwa pociągłe źródła, które następnie połączą się nadając fotonom dodatkową prędkość.

Początkowa - Podwójny laser - końcowa
2450 - 800 = 1650

Shuu stał spokojnie, jakby nigdy nic się nie stało. Wpierw skupił się na Deszczowym, który leciał na niego . Co prawda sam osobnik, nie chciał mierzyć się z tancerzem. Dlatego postanowił dać z siebie wszystko żeby go odrzucić z pola walki. - Tss nie mam zamiaru z tobą walczyć! Ryknął, następnie gdy deszczowy był już nad przeciwnikiem. On zrobił szybki skok do przodu, tym samym odwracając się i łapiąc za nogę naszego bohatera. W tym samym momencie zakręcił się 360 stopni i wyrzucił RD w powietrze, jego siła była dość imponująca. Zdołał wyrzucić dziewczynę bardzo wysoko, w stronę centrum strefy mieszkalnej. W tej chwili prawe biodro Shuu zostało przebite laserem, który po chwili wybuchł robiąc dużo dymu. Osobnik jedynie krzyknął z bólu, co prawda ten krzyk był krótki. No ale jednak oberwał mocno, przez co na pewno się wkurzy.
- Nieźle dzieciaku, teraz przynajmniej walka się wyrównała.
Rzekł, wychodząc z gęstego kłębu dymu. Trzymając rękę na ranie, spoglądał na Neona. Z taką raną pewnie długo nie pociągnie.

RD w tym momencie znajdował się wysoko w powietrzu, mógł zauważyć większą część strefy mieszkalnej. A nawet ludzi uciekających w panice, tylko przed czym? Przed jednym z domów, stało dwóch zakapturzonych osobników. Drzwi były wyważone, tak więc pewnie czegoś tam szukają. Brakowało tylko jednego, można więc stwierdzić że był w mieszkaniu. Pozostaje tylko kwestia co teraz.

Neonowy był teraz w niebezpiecznym położeniu, pozostał sam. Przynajmniej na jakąś chwilę, albo i dłużej. Shuu zrobił swoje pierwsze kroki ku chłopakowi, co prawda rana mu bardzo przeszkadzała.
- Heh, widać to będzie najlepsza walka.
Dodał, po czym ruszył z kopyta w stronę Neona. Pierwszy jego cios był wycelowany w brzuch chłopaka, co prawda jeżeli dostanie z takiego rozpędzenia oraz siły. Nie licząc masy ciała, to marny jego los.

RD jeszcze chwile temu miał cichą nadzieję, że przynajmniej na tej misji nie wleci w żadną ścianę. Biorąc pod uwagę jego moc, były nikłe szanse, aby kiedykolwiek to osiągnął.

Jednakże nie bez powodu był nazywany Deszczowym Tancerzem. Choć tym razem nie padało, RD obrócił się w powietrzu i jakby odbił się, tym razem od czegoś niewidzialnego* tak jakby tańczył na niebie. Odbił się więc od powierzchni - której tym tym razem nie było - dzięki czemu kontynuował swoje szaleńcze poruszanie się po polu bitwy. Tym razem leciał prosto w dwójkę osób zebranych przed domem. Planował spaść na nich jak kometa za sprawą zaklęcia zmiana W TEN SPOSÓB.

----------
* RD zmienia kierunek poruszania się w powietrzu dzięki pchnięciu mocy
5900 + 500 (wcześniejsze zaklęcie nie doszło do skutku) - 500 (zmiana wektora i przekierowanie siły w powietrzu) - 500 (hamowanie pchnięciem mocy) - 300 (zmiana) - 200 (zwiększenie zasięgu obrażeń o 2m kwadratowe) = 4900 MM na koniec postu

[u]Rozpiska zmiany:[/u]:

[u]Rozpiska pchnięcia mocy użytego do ataku:[/u]:

Przeciwnik wyglądał dla Neonyego jak szarżująca szafa. Jego rana nie wyglądała poważnie, ale ewidentnie sprawiała ból... Może to dobry trop? Nie ma czasu na takie myślenie!
Chłopak wyczuł silne zagrożenie ze strony pędzącego wroga. Nie chciał pozwolić mu na trafienie. Impet uderzenia byłby w stanie zabić prawie anorektycznego młodzieńca.
Chłopak postanowił nie oszczędzać się. Przeistoczył się w neon by oddalić się od wroga, a przy okazji tworzył rękoma warstwę światła malarzem. Gdy obraz zasłonił jego ciało skupił wiązkę lasera i wystrzelił prosto.
Miał w planach oślepić rywala i trafić go w głowę. W razie czego przykucnął gotowy do oddania wślizgu. Jeżeli nie trafi, lub przeciwnik nadal będzie szarżował, wykona wślizg z pomocą neonowej postaci by przewrócić go chociaż na chwilę. Mogłoby to dać mu czas na ucieczkę lub schowanie się. Jeden atak wykorzystał tak dużo mocy, że po kilku podobnych Neony będzie już całkowicie bezbronny.

Początkowa - Malarz - Laser - Końcowa
1650 - 200 - 400 = 1050

Tym czasem, przed domkiem. Dwójka zakapturzonych osobników rozmawiała między sobą, spoglądając na wyważone drzwi. - Mam nadzieję że Shuu wytrzyma przez dłuższy czas.
Atmosfera była dość napięta, nieznajomi chyba się trochę denerwowali całym zamieszaniem. No lecz na otuchę można było dodać iż było pusto. Ludzie pouciekali, pochowali się w swoich domkach. - Da radę, jest on przecież.... Ghaa!. Słowa zostały przerwane, tak samo jak egzystencja osobnika. Wielkie wejście Deszczowego tancerza, wbiło w ziemię przeciwnika. Plus dodatkowe obrażenie, które rozniosło w pył kawałek terenu. Odrzuciło drugiego, tym samym wbijając go w dom obok. Wielki kłąb dymu, uniósł się w powietrze. Wygląda na to, że atak z zaskoczenia był bardzo dobrym pomysłem. Z domu dobiegły odgłosy walki, były dość krótkie. Ciekawe co się stało? Po chwili przez okno chałupy, wyleciał trzeci nieznajomy przeciwnik. Widać stracił przytomność, lecz było można dostrzec jego całą postać. Wyglądał jak wilkołak, no tak można go opisać. No ale czy aby na pewno nim był?
- Jare jare, niegrzecznie jest tak się włamywać do czyjegoś domu.
Ze środka domu dobiegł jakiś głos mężczyzny, który po chwili pojawił się w drzwiach. Był to osobnik w średnim wieku, ubrany dość normalnie. Bluza i spodnie jeansowe, krótkie czarne włosy i okulary przeciwsłoneczne. Typowy lans. Dym powoli zaczynał opadać, osobnik wbity wcześniej w budynek obok. Wygrzebał się z niewielkiej ilości gruzu, po czym zaczął szukać swojego towarzysza.

Meanwhile
Kombinacja Neonowego chłopaka okazała się skuteczna, jakoż iż Shuu był z jednej strony wolniejszy. Przez zadaną wcześniej ranę, tym bardziej był podatny na wszelakie ataki. Zwłaszcza że był bardzo zły i nie zwracał uwagi na nic, tak więc gdy chłopak użył zaklęcia oślepiającego. Przeciwnik po prostu nie widział co robić, przez ten dłuższy czas był oślepiony. Biegł dalej jak opętany, do czasy gdy nie dostał laserem prosto w oczy. Wściekłość narastała, rana coraz bardziej krwawiła. Oślepiony przeciwnik po chwili się zatrzymał, po czym przyłożył prawą rękę do oczu. - Ty draniu, myślisz że cię nie dopadnę bez oczu? Dwójkę dzieliło jakieś 7 metrów pustej przestrzeni, tak więc był to odpowiedni moment na jakieś planowanie.
Shuu natomiast stał i zaczął wywąchiwać zapach chłopaka, dzięki czemu z łatwością będzie mógł go odnaleźć. Wszystko i tak miało się ku końcowi, lecz naglę. Za chłopakiem pojawiła się postać, która widać zakradła się po cichu. Po czym jednym porządnym uderzeniem, ogłuszyła Neona. Tym samym wykluczając go z walki.
- Shuu Shuu, zmiana planów. Szef chce jakiegokolwiek maga, z resztą. Brand, Tatsu i Herk zostali pokonani. Mamy się natychmiast wycofać.
Powiedziała nieznajoma osoba, po czym zrzuciła płaszcz. Okazała się to być harpia, coś podobnego przynajmniej. Chwytając w swoje pazurki chłopaka, po chwili wzleciała na 10 metrów w górę.
- Mam nadzieję że dasz radę dotrzeć, będę czekała na miejscu.
Po wypowiedzeniu słów, harpia odleciała ze zdobyczą. Po niecałych kilku minutach zniknęła.
Shuu natomiast postanowił podążać za zapachem towarzyszki, co prawda stan mu się pogarszał. A z rany wciąż leciała krew.

----------------
Neon, Pisz na cmentarzu
RD został jeszcze jeden przeciwnik, nie jesteś świadom o tym że Neona porwali.

- Nie jestem z nimi - poinformował Tancerz -Badam sprawę tajemniczych mordów w Oak, tych z dziwnymi zwłokami. Z chęcią później zapytam, czemu napadły cię jakieś zwierzołaki. - zagwarantował, po czym zeskoczył w dół na zgliszcza.

-Mam nadzieje że rozumiesz swoją sytuację - zbudował nastrój grozy, zbliżając się powoli do ostatniego z wrogów - Potrzebuję informacji i jeśli uzyskam wystarczająco ciekawe, może daruję Ci życie. - mało optymistyczne, jednak zdecydowanie szczere - Nie trafiłeś na praworządnego obrońcę sprawiedliwości, więc nie licz na sądy i przesłuchania, skoro wszystko mogę rozwiązać tu na ulicy.

-------------
4900 MM - 500 (asekuracja upadku) = 4400 MM

Nim jednak dialog wszedł w ruch, dwa ciała. A raczej zwłoki zwierzoludzi zaczęły lśnić, po czym puf kłębek dymu. Teraz zamiast zwierzoludzi, pojawili się normalni ludzie. Co gorsza, zwłoki. Które wyglądały jakby z nich ktoś wyssał wszystko, szkielet pokryty skórą. Dodatkowo, obok zwłok leżały zwierzęta.
Człowiek lans, spojrzał na RD. Gdy tylko usłyszał jego słowa, uspokoił się. - No więc jest nas dwóch, co prawda widzę że już mamy częściowe rozwiązanie. Tak, miał na myśli zwłoki. To było coś dziwnego i niespotykanego na co dzień. Teraz jedynie pozostało dopaść ostatniego przeciwnika.

Tatsu ostatni z pozostałej trójki, właśnie przemierzał małą ścieżkę. Gdy już opadł całkowicie kurz, zauważył deszczowego. Tatsu był cały poobijany, plus miał złamaną lewą rękę. Dużo nie mógł zrobić, dlatego też pozostało mu jedno. - Powiem, tylko jak obiecasz że mnie oszczędzisz.