Dzielnica Południowa

First topic message reminder :

Dzielnica znacznie bardziej zniszczona. Prawdopodobnie tutaj tuż po zniszczeniu Phantomu ludzie zabierali dosłownie cały swój dobytek, przenosząc się do mniej naruszonych dzielnic na północy. W wielu budynkach brakuje dachów i większości ścian, a droga... droga wyparowała. Mnóstwo dziur, praktycznie jedna na drugiej. Nic gorszego nie można sobie wyobrazić. A, no tak: jeszcze jeden szkielet w ruinach. Szczątków po budynkach było około osiem, stały na przeciwko siebie wzdłuż dłuższej drogi kończącej się na czymś w rodzaju targu - to sugerował plac z dosyć dużym drzewem po środku - o dziwo - nienaruszonym. Tak to jest, kiedy ktoś sobie wymyślił ruszającą się gildię z dziwnym, ogromnym działem...

Widocznie osobnik miał dobry refleks, to trzeba było przyznać. Co prawda Yama jii miał złe przeczucia co do tego wszystkiego, ale jednak nie miał zamiaru odpuszczać. Wyciągając szabelkę z kości, spojrzał w górę. Oglądał co wyczynia nasz nekromanta, co prawda jego styl był w ogóle dziwny. Zagraniczny gość? No co poradzić, widocznie lubi być sobą. Nie można mu tego zabronić. Gdy jednak zrzucił z siebie część odzienia, ukazując swoją postać. Czyli jakiegoś podmiejskiego piosenkarza, aż wieki trumien podskoczyły. A z nich zaczęły powstawać szkielety, tym razem w zbrojach. To nie wróżyło nic dobrego, ale co poradzić. Trzeba się z nimi jakoś zmierzyć, nawet jeżeli jest szansa na wygranie tego. Trzeba ją tylko znaleźć.
Dwa ruchliwe szkielety widocznie się trafiły, zwłaszcza najbardziej ten z toporem. Widocznie jego pierwszego trzeba wyeliminować.
Gdy tylko zaczął się zbliżać szkielet z toporem, oraz wycelował pierwszy swój atak na klatkę piersiową Yama jii. Od zmienił pozycję szabelki w ręku tak, żeby ostrze skierowane było w dół. Tym samym stanął bokiem, oraz zasłonił się ostrzem. Blokując jedną ręką i całą swoją siłą. Gdy tylko topór zetknie się z mieczem, dziadzia od razu prawą ręką będzie starał się złapać twarz szkieletu. Tym samym pociągając z całej siły w dół, oderwać mu głowę. Od razu po tym łapiąc topór i wbijając się jeszcze z bara w pozostałość szkieletu, zamachnie się toporem i rzuci nim w drugiego szkieletora. Przy okazji ruszając prosto na niego, kolejność będzie wpierw obroną. W razie czego jak uniknie, lub coś. Yama zablokuje miecz dwuręczny tak, żeby mógł dalej nacierać. Czyli po prostu swoją szabelkę przyłoży do dwuręcznego miecza i siłą będzie go trzymać na dystans, a sam będzie gnał do przodu i w końcu gdy dotrze do przeciwnika. Wpierw spróbuje kopnąć go w kolano, żeby je złamać. Gdy to się uda złapie go za twarz i ściągnie w dół, żeby zniszczyć jak najbardziej ciało.
Gdy cała sytuacja będzie w porządku, na samym końcu zabierze dwuręczny miecz.

Toporny szkielet wykonywał atak, który dziadek zablokował dzięki swojej sile oraz temu, że szable z reguły były konstruowane całkiem nieźle do bloków. W końcu szlachta zwykle ścierała się nimi i naparzała pięściami bardziej niż samym mieczem, ale ciąć tym też można. Szkielet dzierżył topór w oburęcznie więc nim zareagował, dziadek dał radę oderwać mu głowę przez co kości się posypały w dół. Widocznie szkielety trzymają się tak długo jak nie stracą głowy, tak więc rzucił toporem w drugi szkielet, który zbił go mieczem. Wjechał ze sztychem w dziadka, którego znowu wyratowała siła oraz to, że broń przeciwnika nie była pierwszej świeżości. Rdza przeżerała ten miecz i być może lepiej nadałby się gdyby oddać go na złom niż do walki. Szkielet z dwuręcznym mieczem również do szybkich nie należał, więc po prostu dał się kopnąć. Nagolenniki, które miał wygięły się jak puszka i kość pękła. Czas nie szczędzi nikogo, ale dziadek coś chyba o tym wie prawda?
- Och men, szkoda tych dwojga, ale spokojnie mam coś jeszcze w zanadrzu – z dwóch stron czyli z lewej i prawej od dziadka, z trumien wynurzyły się dwa szkielety. Jeden w szatach maga, a drugi z kuszą w stroju łotrzyka – Powitajmy Manastorma oraz Podbipiętę – powiedział. Szkielet z kuszą wycelował w dziadka, a w ręku szkieleta-maga pojawiła się kula ognia.

Koniec końców, końca dalej widać nie było. Jednych się pokonało, przychodzili drudzy. Czyli po tych dwóch, pozostanie pięciu. Co nie wróży dobrze, ale cóż. Po to się to robi, żeby właśnie zakończyć takie działania. Tak czy siak, teraz dwóch na dystans. Czyli trzeba będzie po kolei, zwłaszcza że jedno oczko nie jest w stenie spojrzeć pod kąt. Sama walka z jednym okiem jest już tylko kwestią przyzwyczajenia, no co prawda on już przyzwyczaił się przez rok. Wracając jednak do walki.
Trzymając miecz oburęczny i szabelkę przy okazji, Yama jii postanowił się zakręcić i przy okazji zamachnąć. Tym samym rzucając mieczem w stronę szkieletu z kuszą, po czym od razu ruszył w stronę maga. Kula ognia może sprawić nie lada problem, zwłaszcza jak tu coś podpali. Nie ma gdzie uciekać wprawie, no co prawda zawszę znajdzie się wyjście. Tylko że pozostaje jeszcze nekromanta, dość drażniąca ta magia. Ruszając pełną parą w szkielet maga , dziadzio przygotował się. Gdy tylko szkielet wystrzeli kulę, on zamachnie się unosząc szablę nad głowę. Po czym przetnie kulę używając 'przecięcie', gdy się uda. Ostrze znajdzie się w pozycji do ziemi, gdzie będzie już przygotowane na następny kończący atak. Bowiem jak się zbliży, zamachnie się znów. Tym razem trochę do tyłu i za pomocą siły, skieruje ostrze ku głowie. Żeby przeciąć ją w pół, znaczy się czaszkę. Co prawda nie będzie tracił czujności, bo nie wiadomo czy trafił szkielet łucznika. Dlatego szybko się odwróci i przygotuje w razie czego do uniku, oraz kontynuacji ataku. Wiadomo zanim przeładuje kuszę, to będzie można go ciachnąć.
---
300 mm - 2300 = 2000
--
Gdy nie będzie strzelał kulą ognia 2300.

Tym razem utwór się zmienił, już nie leciał ten smutny Michael Jackson, a nekromanta zaczął się śmiać jak jakiś psychol. Widocznie rozwalanie szkieletów sprawiało mu całkiem sporo zabawy, zwłaszcza że widowisko miał przednie.
- The eye can see nigga - powiedział, kiedy to dziadek pizgnął mieczem w kusznika. Tamten nie zdołał uniknąć, jednak zdążył strzelić. Pocisk jednak zszedł znacznie z trajektorii, a szkielet raczej już nie wstanie. Gdzież ranił dziadka? Nigdzie specjalnie, po prostu obok policzka poleciała drobna stróżka krwi. Teraz jednak przyszła kolej na to by zająć się castującym kule ognia czarodziejo-szkieletem. Kulę ognia szło nawet przeciąć i dobrać się do kolejnego przeciwnika. Czaszka w dwóch partach niczym słaby torrent upadła do wnętrza trumny, a szkielet się rozsypał.
- Kurde kończy mi się powoli amunicja, hue hue. Dobra! Powstań! Sakuru! Kronos! Nosu - powiedział po czym z trzech trumien, które były obok siebie powstały szkielety. Te jednak nie wyglądały jakoś nadzwyczajnie, żadnej zbroi, broni a po prostu jeden był ze złota, drugi ze srebra a trzeci z brązu - Powitajmy trójkę magów metal make wow wow ave satan! - wykrzyczał nekromanta, po czym w stronę dziadka pomknęła fala złotych monet, z góry nad nią leciały srebrne kołki, a nie było widać co robi brązowy szkielet. Cóż przekonajmy się! Zbieżność osób i nazwisk jest przypadkowa.

Zanim jednak nastąpiła cała akcja, nim z grobu wyszły trzy inne szkielety. Dziadek chciał chwilę poświęcić na rozmowę z osobnikiem, w końcu tylko on gada i nikt po za tym. Dlatego też spoglądając na przeciwnika, lekka rana na policzku dziadka zaczęła lekko parować. Po czym za chwilę się zagoiła, znikając i zostawiając buźkę w poprzednim stanie. No i wracając do tego iż jednak chciał coś powiedzieć, przekazać to jakąś ważną kwestię temu osobnikowi.
- Jesteś dość gadatliwy. Rekt.
Po tym wszystkim co powiedział, spojrzał na kolejne trzy cele. Które to właśnie wylazły z trumny, no widać teraz będzie ciekawie. Złoto, srebro i brąz. Jak to ujął nekromanta, metal make. Można się zatem spodziewać, że zniszczenie ich będzie cholernie trudne. Już sam fakt że używają metalu do walki jest przytłaczający, a ciekawe jak z ich kośćmi. No trzeba się dowiedzieć. Widząc że fala monet leci wprost na dziadka, plus srebrne kołki. Rozwiązanie było prosto, Jump na prawo. Po czym błyskawicznie jump do przodu, trzeba było dostać się do dwójki szkieletów jak najszybciej. Co prawda pierwszym celem był złoty, w jego przypadku nie miał zamiaru używać broni. Po prostu złapać za czachę i pociągnąć do dołu, tym samym starając się wyrwać ją. Dodatkowo przed tym, kopniak w prawe kolano. W końcu kolano nie jest taki samo jak u normalnego człowieka, więc przy normalnym kopniaku powinno się oddzielić od nogi. Gdy tylko uda się ze szkieletem złotym, ruszy na srebrnego. Co prawda w jego przypadku, zaatakuje na odległość. Zamachnie się od prawej strony szablą, tym samym skieruje ostrze wprost na kręgosłup. Na wysokości gardła, celując tym samym pomiędzy kręgi. Tak żeby główka odpadła raz dwa, a dodatkowo kończąc to kopniakiem w bok dupy. Co do brązowego, to chwilowo go ominął. No ale teraz przyszła i na niego kolej, więc wpierw pozycja obronna. Szabelka wystawiona ostrzem ku górze, tak żeby zasłaniała klatkę piersiową.

--
Jump x2 600
2000 - 600 = 1400 MM.

- Kto powiedział, że nekromanci muszą być mroczni i bez ust nigga? – powiedział dzwoniąc swoim złotym łańcuchem z dolara. W sumie gdyby fala monet nie miała na celu zasypania dziadka jak również ubicia go przy tym to pewnie jacyś potrzebujący z chęcią by sobie ją zgarnęli. Szkoda, że wszystkie magie Make miały to do siebie, że z czasem znikają. Chyba, że jest to mocniejsze Make, wtedy może sobie zostać. Dziadek odskoczył w prawo, nie było problemu by dotrzeć do trójki szkieletów i zaatakować srebrnego oraz złotego. Kolano oddzieliło się od nogi, a głowa złotego odpadła. Problem okazał się ten brąz który ciągnął team w dół. Kiedy tamte zostały pozbawione kończyn, on wchłonął po części z każdego i zasłonił się tarczą ze złota, srebra oraz brązu, po czym wypuścił w Yamamoto promień monet srebrnych, złotych i brązowych co go odrzuciło. Szkielet był teraz nieco większy. Wyglądał jakby przypakował ostro na siłowni albo był szkieletem feministki. W każdym razie Wróżek był od szkieleta jakieś dwa metry dalej, a właśnie teraz kościany twór szedł na niego z tarczą i mieczem.

No więc widocznie teraz połączona forma może sprawić nie lada problem, no ale i do tego da się jakoś podejść. Co prawda sama fala nie wyrządziła zbytnio szkód, lecz jednak trzeba uważać. Co prawda będzie trzeba przypuścić atak frontalny, w końcu odległość dwóch metrów nie jest spora.
Yama jii tak więc zrobił krok w przód, następnie zamachnął się ostrzem celując w miecz brązowego. Pierwotny plan polegał na powstrzymaniu, a raczej zablokowaniu broni. Drugi natomiast, to chwycenia za kant tarczy i odsunięcie jej na bok. Po czym wolny rynek, użyć prawej nogi żeby oprzeć się o miednicę szkieletu. Następnie użyć siły, oraz się wybić lewą nogą. Wciąż naciskając prawą na miednicę, a lewą unieść ponad troszkę jego głowę. Po czym stanąć na obojczyku, puszczając przy okazji tarczę. Wolną rękę skieruje do czaszki, następnie włoży palce w oczka. Tam gdzie były oczka, po czy mocno przekręci czachę w prawo i będzie starał się ją wyrwać.

Szkielet początkowo zasłonił sam siebie tarczą, kiedy widział lecący miecz dziadka dlatego broń szło zablokować. Yamamoto może i był stary, ale jednak troszkę siły z młodzieńczych lat miał, plus znacznie silniejszy był od szkieletu więc bez trudu odsunął tarczę a potem wybił się z jego miednicy w kierunku głowy. No tutaj już było trochę zabawy, bo trzeba się było faktycznie siłować, by czaszka odeszła od reszty ciała. W końcu to była mieszanka srebra, złota i brązu, ale ostatecznie po zaparciu się czaszka została wyrwana, a szkielet się zawalił. Dziadek stał właśnie na kupce kolorowych kości.
- Och – powiedział nekromanta już z nieco zdenerwowanym wyrazem twarzy, bo właśnie jego pionki poszły w pizdu – Nie doceniłem Cię nigga. Dobra sam tego chciałeś – powiedział i zamachnął się rękoma, jakby pływał kraulem po czym posłał dwa zielone promienie ze swoich rąk do ostatnich dwóch trumien. Kości z wewnątrz, jak również pozostałe kości w pomieszczeniu uniosły się w górę a nekromanta w nie po prostu wskoczył. Tworzyło to osobliwą sferę kościaną, która po chwili się rozpłynęła, a w powietrzu wisiało to.
Tym razem nie wyglądało, że będzie długi monolog o tym jak to rozdupczy świat, a po prostu zwykła walka. Szkielet złożył ręce przed sobą jakby dopiero co złapał piłkę i skumulował w nich sferę. Unosił się nadal na tej samej wysokości co wtedy nekromanta i po chwili posłał w dziadka skoncentrowaną śmiercionośną zieloną energię. Promień miał średnicę 5 metrów.

Kończąc z przedostatnimi szkieletami, Yama jii spojrzał na Nekromantę. Miał nadzieję że po tym wszystkim po prostu się podda, będzie to najlepsze rozwiązanie. W końcu co mu pozostanie, dwa dodatkowe szkielety. Które raczej nic nie zmienią. Gdy doszło do dialogu przeciwnika, dziadek spoglądał na niego. Nie chciał zbytnio marnować czasu na słowa, które i tak nic nie zmienią. Już powiedział swoje raz, po co ma mówić więcej. No więc widać było oburzenie u nekromanty, które spowodowało iż postanowił znów wywalić dwa zielone światełka w trumny. Oraz coś nowego, wszystkie kości ogólnie zaczęły lecieć w jeden punkt. A tamten jeszcze w nie wskoczył, to nie wróżyło nic dobrego. Teraz to chyba na serio się zacznie poważna walka, gorzej tylko bo Yama jii musi do niego podejść. Nie ma więc co tracić czasu. Gdy tylko szkielet zamachał swoimi łapami, tym samym skierował je w dziadzia. To już świadczyło raczej o czym niedobrym, a mianowicie o promieniu. Tutaj nie mógł się zbytnio zastanawiać, po prostu ruszył w lewo. Biegiem tak żeby zdążyć uniknąć, jeżeli będzie trzeba użyje jump. Gdyby miał nie zdążyć. Pierwsze co, bo przeciwnik jest po za jego zasięgiem. Yama jii poszuka topora, którego wcześniej miał szkielet. Musi gdzieś leżeć obok, dlatego po niego uda się wpierw..

300 jump w razie konieczności - 1400 = 1100mm

Dziadek uniknął promienia dzięki jumpowi a przy okazji mógł zobaczyć co się dzieje w momencie kiedy promień czegoś dotknie. Otóż w momencie styku ze skałą po prostu ją topił. Jak jakiś kwas czy coś podobnego [omg nerf, pszeciesz nie powinno się tak dać bez ognia i skały one111eleven]. W każdym razie jeden skok wystarczył, bo nekromanta nie mógł chyba tego castować zbyt długo, ani tym bardziej unosić się w powietrzu przez dłuższy okres czasu. Wylądował na ziemi, a wtedy Yamajii już miał topór z tamtego szkieletu na wyciągnięcie ręki.
- Głupcze, przedłużasz tylko nieuniknione – wysyczał podirytowany nekromanta. Nie widziało mu się długo bawić, a tym bardziej że teraz już przybrało to zbyt korzystny obrót dla Yamajii’ego. Szkielet wyciągnął obie ręce przed siebie, a wokół niego zaczęły lewitować trzy czaszkowate sfery, po czym zaczął biec w stronę dziadka.

Yama jii kiedy zdobył to co chciał, w końcu się zatrzymał i odwrócił na jednej nodze w stronę Nekro. Widocznie zbliżał się wielki finał, dlatego też trzeba dać z siebie wszystko. Nie ważne na jaki sposób, ale trzeba też spróbować go pokonać bez zabijania. Tak więc wybijając się w jego stronę za pomocą Jump, pierwsze co to rzucił wielkim mieczem prosto w niego. Wiadomo żeby się obronić użyje swojej magii, albo uskoczy w bok. No lecz dalej pozostają te czaszki, które też będą sprawiały problem. Dlatego na nie użyje się Przecięcia, o ile da radę wszystkie przeciąć. To jest punkt obronny, czas na atak. Dlatego też kiedy się tylko zbliży, będzie starał się przebić prawy bark i później złapać go za gardło. Uderzyć kolanem w brzuch i podciąć prawą nogę żeby stracił równowagę, później wbić go w ziemię z przerzutu. Dalej to będzie próba żeby go obezwładnić.
No ale pozostaje jeszcze niepowodzenie, wiadomo że wpierw trzeba się zbliżyć do nekromanty.

----
Jump 300x
Przecinak 300 x ?
1100 - 300 - 300 ? = początkowo 800 max 2x przecięcia i po MM.

Szkielet wystrzelił jedną z czaszek w stronę miecza, która w zetknięciu się ze stalą eksplodowała i zniszczyła lecący miecz. Jak się okazało nekromanta był już na tyle zdesperowany, że próbował wszystkiego, począwszy od ciśnięcia w dziadka pozostałymi dwiema czaszkami, które odparował za pomocą przecięcia. Musiał na nie wykorzystać dwa, ze względu na to, że leciały z dwóch stron. No a potem już poszło lżej, bo dziadyga wbił się w szkielet i wykonał swoją kombinację. Oczywiście ostrze przeszło przez ramię na wylot, bo bądź co bądź był szkieletem i musnęło jedynie delikatnie kość, tak samo uderzenie w brzuch, ale podcięcie i wbicie już zdało całkiem nieźle egzamin. Wiadomo, że z przerzutu są to bardziej obrażenia miażdżone bo wgniata się kogoś w ziemie, dlatego przeciwko szkieletom może to być super effective. W każdym razie wyglądało na to, że nekromanta był takim jednostrzałowcem, kiedy się już do niego podeszło bo raczej po tej kombinacji nie wstał. Dopiero po jakimś czasie, na miejsce kości zaczęła wracać tkanka, a co za tym idzie również miecz, który był nadal w barku przebijał go właśnie, przez co na posadzkę zaczęła sączyć się krew. Nekromanta wyglądał na nieprzytomnego, a dziadek z resztką MM chyba mógł uznać swój tryumf.
/Wykorzystany jump i dwa przecięcia, więc 200 mm pozostaje.

No więc można powiedzieć że fajrant, chyba. Yama jii nabrał trochę powietrza, po czym wypuścił je przez nos. Przyglądając się Nekromancie przez chwilę, postanowił wyjąć z jego ciała szablę i ją schować do pochwy. No teraz pozostaje zabrać go odpowiedniej władzy, gdzie już się nimi zajmą. Tak wyrok sprawiedliwości, to jest lepsze niż bezsensowne zabijanie. Tak więc gdy tylko trochę odpoczął, zarzucił ciało nekro przez prawy barki i udał się do wyjścia. Co prawda zastawił tam drogę, więc będzie trzeba jeszcze przesunąć barykadę. Gdy tylko już wyjdzie na powierzchnię, uda się prosto do miasteczka. Może nawet do tej karczmy, chociaż nie wiadomo co tam z nim zrobią. Tak czy owak, trzeba go dostarczyć do rady. Nie ma innego wyjścia.
Idąc sobie spokojnie, Yama jii nucił sobie pod nosem.
- A mówili że jestem za stary na to, ho ho~~
Tak więc radość była nawet sporawa, w końcu udało mu się wykonać pierwsze zlecenie od lat. Trzeba będzie to opić, oraz przygotować się do dalszych działań. No bo w końcu skoro zaczął się rozkręcać, to nie ma sensu przerywać.
Gdy już dojdzie do punktu kontrolnego karczmy, raczej nie wstąpi na kielicha. Bo ich nie mają, a dziś i tak dużo wypił. Dlatego trzeba się udać, do najbliższego posterunku runicznych rycerzy.

Można powiedzieć, że sprawa była już zamknięta. Kiedy dziadek wyniósł nekromantę z mauzoleum, mógł na cmentarzu ujrzeć porozrzucane zwłoki oraz kości. No cóż, tym już się zajmie służba miasta, a nie staruszek, który odwalił dziś kawał dobrej roboty. Nekromanta chociaż wydawał się duży i ciężki, to w rzeczywistości nawet taki gruby nie był. Można założyć, że przy tym wzroście mógł ważyć te 70 może 80 kilogramów. Była już noc, a patrole runicznych rycerzy regularnie krążyły po mieście. Jeden z nich nawet był tak pomocny, że zabrał od dziadka nekromantę i odprowadził oboje na posterunek, gdzie mógł złożyć raport. No a potem to już kwestia tylko wypocząć, pójść po wypłatę i fajrant.

W końcu, udało się. Misja została wykonana i nawet udało się oddać przestępcę w całości władzy, tak więc jest progress. Gdy tylko Yama jii przyjął nagrodę, oraz trochę odpoczął. Ruszył sobie do miasta, w końcu trzeba się obkupić i przygotować na następne zlecenia. Może też przy okazji kogoś odwiedzi ze starych znajomych, w sumie nie ma co zbytnio się pokazywać. W końcu emerytura zobowiązuje, ah tak czy siak musi coś zrobić. Odpocznie pewnie chwilę i uda się na kolejne zlecenia, nie ma co. Nasiedział się już w domu, tak więc starczy mu odpoczywania.
Powolnym krokiem dziadzio ruszył sobie do miasta.


z/t

Trochę mu to zajęło, ale w końcu dotarł na miejsce. Widok był raczej przytłaczający. Tylko przez moment z ciekawością obserwował tę część miasta. Jednak szybko mu się znudziło oglądanie tylko zniszczeń i kolejnych szkieletów, jakie pozostały po najróżniejszych budynkach. Niestety nie wiedział jak wygląda jego cel oraz, gdzie, w której części dzielnicy mieszka. Na szczęście miał pewne wskazówki, które powinny wystarczyć. Znając jego imię oraz to, kim jest wystarczy tylko rozpytać się po okolicy, a prędzej czy później ktoś udzieli mu odpowiednich informacji. W tym celu udał się na plac, który pełnił rolę targu. Jeśli chce zdobyć wiadomości o swoim celu to najlepiej tam zacząć, gdzie zapewne pełno ludzi się kręci. Nic dziwnego, że w tej sytuacji swe pierwsze kroki skierował właśnie tam. Po paru minutach był na miejscu. Stanął w miejscu z boku, aby innym nie przeszkadzać i począł przyglądać się temu miejscu.

Jak pomyślał tak też zrobił. Toshi był na zadbanym skwerku miejskim, z bujną zielenią, ławkami okupowanymi przez różnych ludzi. Gwar był niesamowity. Dochodził zewsząd. Rozmowy ludzi, okrzyki kupców, hałasy z pobliskich budynków mieszkalnych i sklepowych, a on tak stał jak słup z boku by nikomu nie przeszkadzać, a żeby się rozejrzeć. Wiedział kogo szuka i czym się ten ktoś zajmuje.
Może uda mu się wypatrzeć jakieś drogowskazy czy coś, chociaż wątpię by szukać kowala w okolicach takiego skweru. Pora nawiązać chyba kontakt z kimś w pobliżu?

Niestety jego strategia nie sprawdziła się. Pomimo bacznego i uważnego obserwowania ludzi i okolicy nie zauważył niczego, co mogłoby być dla niego przydatne. Nie mając innego wyjścia wszedł do pierwszego lepszego sklepu z jedzeniem. Przez chwilę przyglądał się produktom by w końcu zagaić do sprzedawcy.
Witam. Poszukuję kowala Zihna. Gdzie go mogę znaleźć?
W oczekiwaniu na odpowiedź przyglądał się jabłkom i innym owocom poustawianym w skrzynce. Przy okazji spoglądał na ceny i na swoje fundusze. Jak będzie trzeba to coś kupi o ile to pomoże mu uzyskać jakieś wskazówki. Dał do zrozumienia, że oprócz informacji jest też zainteresowany którymś z tych dwóch owoców.

Wchodząc do typowego spożywczaka gdzie królowały wszędzie rozstawione pułki ze skrzynkami świeżych owoców i warzyw, zapach aż uderzał w nozdrza jak Rocky Balboa w najlepszych swoich czasach. Organoleptyczny nokaut. Zza lady powitał go serdecznym uśmiechem wysoki, młody sprzedawca, syn właściciela bądź jakiś pracownik dorabiający sobie na wakacje czy coś w ten deseń, ale jego historia nie jest tu ważna. Na pytanie Toshiego o miejscowego kowala chłopak uśmiechnął się jeszcze bardziej.

- Nasze miasto słynie z jego prac i talentu. Wiele osób go tutaj szuka by wykonał coś dla nich. Jego doświadczenie w połączeniu z niewyobrażalnie dużym talentem daje niesamowitą mieszankę. Spójrz to jego dzieło. Dla mnie jest najlepszy w całym Fiore!

Chłopak ruszył w kierunku lady, która się unosi by wyjść zza niej i pokazać co stworzył dla niego kowal Zihn. To co zobaczył Toshi wprawiło go w nielada zdumienie, sprzedawca stał przed nim z dwoma w pełni metalowymi, zmechanizowanymi protezami nóg. Wykonać takie coś w kuźni musi być dopiero najwyższa sztuką. Chłopak delikatnie poklepał się po stopie metalu zastępującego nogi i podszedł do niego.

- Chcesz dotknąć? Wiele osób o to pyta hahahaha! A tak już na serio pytałeś gdzie możesz go znaleźć. To proste. Jak wyjdziesz z mojego sklepu, stań na środku skwerku, obróć się na południe, a na niebie ujrzysz słup dymu. Tam jest jego kuźnia. Piece pracują 24/7 to i dym robi dla większości za swoisty drogowskaz. Musze Cię ostrzec. Jeśli chcesz skorzystać z jego usług musisz mieć pełny mieszek klejnotów... ceni się bardzo. Jest pazerny na pieniądze.

Po udzieleniu rad chłopak wymownie pokazał, że musi wracać do swoich obowiązków i innych takich, a Toshi jeśli nic nie kupuje to najwyższa pora wybrać się w poszukiwaniu "drogowskazu". Czas goni.

---
Dzień Pierwszy; Godz 17;30

To był doskonały pomysł. Sprzedawca od razu udzielił mu poszukiwanych informacji. Z tymi wskazówkami nie powinien mieć problemu z trafieniem do kowala. Z uwagą przyjrzał się metalowym protezom. Musiał przyznać, że była to dobra robota. Zastanawiał się, czym sam kiedyś osiągnie taki poziom. Póki, co odłożył na bok te rozmyślania. Kiedy tylko wyszedł ze spożywczaka od razu zrobił tak jak mu poradzono. Od razu zauważył w oddali unoszący się dym. Kierując się tym drogowskazem po paru minutach był na miejscu. Nie mogło być mowy o pomyłce, był we właściwym miejscu. Nie tracąc ani chwili więcej, wszedł do środka.
Przepraszam jest tutaj, kto? Szukam kowala Zhina.
Rzucił od progu ciekawie i z zainteresowaniem rozglądając się po kuźni. Starał się wszystkiemu dobrze przyjrzeć. Może w przyszłości pomyśli o terminowaniu u jakiegoś mistrza, aby poprawić swe umiejętności, ale w tej chwili tego typu myśli zeszły na dalszy plan. W obecnej chwili skupił się na czekającym go zadaniu.

Od progu powitała go fala gorącego powietrza wytwarzanego przez piece kowalskie. Mimo, że na zewnątrz lał się skwar z nieba w środku było jeszcze goręcej. Można by to porównać do sauny. Stojaki, pułki i inne takie- wszystko było zajęte gotowymi wyrobami, które czekały tylko na chętnych. Można było je przerobić wg. własnych widzimisie jak kto woli, ale lwia część pracy zawsze była już zrobiona. Z zaplecza dochodziły dźwięki postukiwania młota kowalskiego o kowadło. Toshi wykrzykując pytając o kowala strzelił prawie w dziesiątkę. Dźwięk ustał, z zaplecza wyłoniła się tęga, bardzo dobrze zbudowana postać mężczyzny, który tylko zlustrował go wzrokiem. Od czubków butów po czubki roztrzepanej fryzury.

W czym mogę służyć? Z czymś gotowym przychodzisz do mnie? Czy dopiero jakieś plany. Krótko tu jesteś, słyszałem jak wchodzisz. Chciałem dać Ci się rozejrzeć.

Tym razem chłopakowi o wiele bardziej się poszczęściło. Od razu trafił tam, gdzie powinien, a teraz zastanawiał się czy stojący przed nim mężczyzna to poszukiwana przez niego osoba. Nie mając innego wyjścia jak zapytać wprost, tak też zrobił.
- To prawda rzeczywiście krótko tu jestem, ale mogę od razu stwierdzić, że są to dzieła nie byle, kogo. Ktoś, kto to zrobił musi być o nieprzeciętnych umiejętnościach.
Na samym początku postanowił połechtać nieco dumę kowala, by po chwili zastanowienia tak rzec.
- Rzeczywiście przyszedłem tutaj w pewnej sprawie do kowala Zhina. Sądzę, że byłby zainteresowany tym, co mam mu do powiedzenia. Czy mam rozumieć, że właśnie z nim mam przyjemność?
Stał spokojnie w oczekiwaniu na odpowiedź. Chciał się najpierw mimo wszystko upewnić, że ma do czynieni z właściwą osobą nim jej wyłuszczy sprawę, z jaką przybył.

- Pracuje tutaj sam, a to że potrafisz na pierwszy rzut oka odróżnić chłam od dobrego towaru to tylko świadczy o tym, że miałeś do czynienia co nieco.

Ton tej rozmowy nie sprzyjał zawiązywaniu nowych kontaktów. Kowal był wyraźnie zajęty, nawet łechatnie jego ego było słabym ruchem. Nerwowe postukiwania palców w solidny blat mogły być tylko jedną z wielu oznak narastającego zdenerwowania.
Czas lecicał nieubłaganie, sekunda poganiała sekundę. Toshi trwonił go jak bogacze pieniądze. Musiał przejść do konkretów. Nie mając zamiaru nic kupić, odrywając Zihna od pracy i marnując ich wspólny cenny czas nie przychylał sobie jego względów.

- Co Cię tu konkretnie sprowadza jeśli nie zakupy? Chyba nie chce mi powiedzieć, że przyszedłeś pochwalić moje wyroby?

Chłopak w milczeniu wysłuchał słów mężczyzny. Zauważył również te drobne niuanse i rosnące zdenerwowanie i zniecierpliwienie swego rozmówcy. Postanowił więcej czasu nie marnować.
- Rzeczywiście nie przybyłem tutaj, aby wychwalać twe dzieła. Robiąc to chciałem tylko podkreślić, jak bardzo mi zaimponowałeś ze Swoimi umiejętnościami. Sam trochę się tym interesuję, ale to nie pora na to. Przybyłem tu w konkretnym celu. Chcielibyśmy Cię zatrudnić. To coś na zasadzie pewnego układu. Mam nadzieję, że uda nam się dojść do porozumienia.
Na chwilę przerwał, aby złapać oddech i zastanowić się jak dalej pokierować rozmową. Niestety nie należał do oratorów, więc postanowił to wyjaśnić jak najprościej, o co mu chodzi.
- Chcemy opanować rynek i do tego potrzebny jesteś nam Ty wraz ze swymi świetnymi umiejętnościami. Pragniemy zdobyć monopol na wytwarzanie broni i zbroi w mieście. Zdajesz Sobie sprawę, co to oznacza? Wszystkie lukratywniejsze kontrakty trafiałyby do nas. My byśmy rozdzielali karty, a w takim wypadku w pierwszej kolejności nasz człowiek dostawałby zlecenia. Oprócz dużego zarobku łączy się z tym ogromna sława i rozpoznawalność, a to zapewne przyciągnęłoby nowych klientów z mocno wypchanymi portfelami. To właśnie sprowadza mnie do Ciebie i odrywa od pracy.
Wreszcie skończywszy tej długi monolog skupił się na odzyskaniu właściwego oddechu i opanowania. Następnie bacznie obserwował rzemieślnika ciekaw jego reakcji na te słowa.

Na słowa Toshiego w oczach kowala aż pojawiły się iskierki. Każdy lubi zarabiać, a szczególnie gdy można zarobić dobrze za to co się lubi. Przez głowę przewijały się sumy, które już przeliczał na co można wydać. Zihn okazał się pazerą na hajsy i strzałem w dziesiątkę było zagwarantowanie mu wysokich sum.

- Podoba mi się to co mówisz, lubię dobrze zarabiać za swoją pracę. Słynę z tego, że trzeba mi dobrze zapłacić za dobre towary, a monopol i praca pod jednym szyldem na całym kontynencie brzmi bardzo dobrze. Wygryzę tych samozwańców, którzy po piwnicach tłuką się z żelastwem za marne pieniądze, a ja potem muszę naprawiać ich pseudo dzieła sztuki. Daj mi chwilę.

Kończąc udał się w kierunku lady, by następnie zniknąć na zapleczu. Słychać było dźwięk upadającego żelastwa, krzątania się. Najwidoczniej czegoś szukał tam. Ledwo minęły dwie minuty, które Toshi mógł spędzić na przyglądaniu się zbrojom, czy wykutym specjalną technikom krótki mieczom stojącym gdzieś pod ścianą.

- Jest cholerstwo.

Podał chłopakowi coś co przypominało raczej kawałek metalu, którym znakuję się bydło. Z tym wyjątkiem, że te wyglądało na gustowniejsze i miało jakiś wykuty herb.

- Znak mojego rodu, z ojca na syna przekazywane jest nam kowalstwo. Zgadzam się na Twoją propozycje. Moje zarobki ostatnio spadły, a potrzebuje pieniędzy. Przekaż przyszłemu szefowi herb mego rodu jako moją zgodę. Przekaż również, że będę czekał na list od niego dotyczący naszego spotkania by ustalić szczegóły. Ty jesteś tylko pośrednikiem, potrafiącym docenić tą sztukę. Może kiedyś czegoś Cię nauczę.
Teraz czeka mnie większe zamówienie i wracam do pracy, Ty też nie trwoń więcej czasu i zbieraj się stąd bo młotem potraktuje hahah!

Okrasił wszystko głośnym śmiechem poklepując chłopaka po plecach. Po czym po raz kolejny ruszył w kierunku lady i gestem uniesionej ręki pożegnał chłopaka. Poszło nadzwyczaj łatwo, więc pora poinformować szefa o efektach wyprawy.

Dzień pierwszy, godzina: 18:20

//
Toshi proszę o jakiś kolorek w dialogach, albo oddzielenie od reszty tekstu. Z/t tutaj w poście i wracamy do Restauracja "MANGO"