Sora

Miano: Sora Niraki
Wiek: 19 lat
Pochodzenie: Magnolia

Wygląd: Sora to dobrze zbudowany dziewiętnastolatek z pewnym problemem natury... wzrostu. Jest po prostu dość niski, przez co czasem jest obiektem żartów. Ma długie blond włosy, zazwyczaj zwinięte w warkocz z charakterystycznym, kosmykiem włosów z przodu głowy. Jego oczy mają kolor złoty co idealnie się zgrywa z kolorem włosów. Poza tym w jego wyglądzie nie ma nic ciekawego. Normalny nos, uszy, usta i tyle. Ubrany jest na różny sposób, w zależności od dnia, humoru, pory roku i pogody. Zazwyczaj nosi jednak czarne spodnie, czarny podkoszulek i do tego czerwony płaszcz. Ale jak wspomniałem, wszystko jest zależne od dnia! Sora nie ma jako tako swojego ubioru, który pozwala go rozpoznać z daleka. Prędzej co innego pozwala go rozpoznać w tłumie. Wróć, nie pozwala, bo ciężko go zauważyć~~
Charakter: Mag jest charakterem raczej pozytywnym. Często jest obiektem kpin ze względu na wzrost. Stara się nie brać jednak tego do siebie chociaż w momencie, gdy ktoś wyśmiewa jego wzrost, on natychmiastowo szuka wad w osobie śmiejącej się z niego i również ją szkaluje. Poza tym jest dość agresywny gdy wypije, co stara się jednak robić rzadko. Poza tym nie ma w nim nic złego. Chyba. Stara się pomagać innym jak tylko może i kiedy tylko może. Jest osobą, która chętnie dzieli się tym co posiada, o ile posiada tego na tyle, że też starczy dla niego. Mowa tutaj o słodyczach, które strasznie uwielbia.
Magia: Take Over- Dusze Bohaterów
Zdolności niemagiczne:

Cytat :

Pierwszorzędne:
- Silny umysł
- Magiczne wytłumienie
- Samoregeneracja
Drugorzędne:
-
Trzeciorzędne:
-

Zdolności fabularne:
- Uwodzenie
Moc magiczna: 3000
Klejnoty: 1000

Przynależność: Brak
Znak gildii: Brak
Ranga: Mag 0
Miejsce zamieszkania: Magnolia

Rodzina: Matka- Merry, Ojciec- Yukio
Ekwipunek:
- Amulet
Historia:
Rodzina Niraki znana jest przede wszystkim ze swojego bogactwa jakie nabyli podczas legendarnych odkryć. Od pokoleń mężczyźni tego rodu są łowcami skarbów i na tym zbili fortunę, z którą jednak wszystko jakoś szczególnie się nie odnoszą. Obce są im bankiety szlacheckie, koncerty charytatywne i jałmużna dla biednych na pokaz. Nie znaczy to oczywiście, że zachowują cały skarb dla siebie i z nikim się nie dzielą, o nie! Inwestują oni w dopiero co rozwijające się firmy, ośrodki pomagające ludziom z uzależnieniami etc. Nie robią jednak tego na pokaz, coby pochwalić się "zerami na koncie" tylko dlatego, że po prostu chcą pomóc innym. Wróćmy jednak do głównego przekazu tego tekstu tj. historii Sory. Jest on synem Yukio, jednego z najsławniejszych łowców skarbów oraz Merry, czarodziejki z Fairy Tail, która wiele lat temu porzuciła gildię i zajęła się [wraz z mężem] poszukiwaniami skarbów. Z początku był to układ mający na celu tylko zarobek, który z czasem przerodził się w wielką miłość. Oboje zakochali się nawzajem w sobie po czym po kilku latach wzięli ślub. Gdy Yukio miał 30lat a Merry 25, wzięli ślub. Dwa lata później urodził się im syn, Sora. Wtedy życie stało się jeszcze bardziej kolorowe. Przez dziesięć następnych lat Merry pozostawała w domu i opiekowała się synem ucząc go wszystkiego, czego sama potrafiła. W zakres umiejętności jakie nabył wchodziła zarówno matematyka, geografia i inne przedmioty szkolne jak i również wszystko co wiedziała o magii. Mimo tego, chłopiec nie przejawiał jakiś szczególnych talentów do wykorzystywania mocy magicznej, podobnie do jego ojca. W końcu Yukio nie był magiem a zwykłym łowcą skarbów. W czasie owych dziesięciu lat, mężczyzna podróżował po świecie, szukając skarbów. Oczywiście pisał do rodziny jak często tylko mógł oraz odwiedzał ich kiedy tylko się dało.
Gdy chłopiec osiągnął wiek dziesięciu lat, co zostało wyżej wspomniane, matka i ojciec zabrali go w pierwszą wyprawę. Sora był średnio szczęśliwy z tego powodu. Przyzwyczajony do wygodny, spania w luksusie i cieple i jedzenia dobrych posiłków chłopak nie był po prostu skory zmienić takich dóbr na życie w o wiele gorszym "sorcie warunkowym". Dodatkowo myśl, że będzie chodził po ruinach, grobowcach i szukał skarbów, któryś z jakiegoś dziwnego powodu nikt jeszcze nie wziął, przyprawiała go o ciarki.
- Mamo, czemu nikt nie wziął jeszcze tego skarbu?
Pytał niejednokrotnie, w odpowiedzi uzyskując jedynie kiwnięcie głową, wskazujące
- Czemu on nie żyje?!
Tak, trupa. Może i Sora był młody ale nie  głupi. Oczywiste wydawało mu się, że skoro jest tutaj skarb, trup i oni, to zaraz zjawi się albo jakiś strażnik-golem i ich zaatakuje albo wykonując trzydziesty-siódmy krok w ruinach nagle wszystko zacznie się walić czy coś podobnego. I było tak nie raz. Z początku chłopiec przejawiał coraz to większy strach w stosunku do owych wypraw. Z czasem jednak uzależnił się od takich wrażeń i coraz chętniej uczęszczał na owe wyprawy. Jego chęć wypełniła ojca dumą, w końcu to Sora miał zostać kolejnym Niraki- odkrywcą.
Mijały lata i chłopak dojrzewał o wiele szybciej niż rówieśnicy. W końcu życie jakie prowadził wymagało o wiele mądrzejszych i bardziej wymagających wyborów niż wybór czy zagrać w piłkę czy poczytać książkę. Swoją drogą on wolał książki, ale to tak na marginesie. Oczywiście jak to w życiu bywa, pewne odkrycie całkowicie zmieniło wszystko o 180 stopni. Chociaż nie, nie aż o tyle. Powiedzmy o 100 stopni, coby cosinus był ujemny. Będąc wraz z ojcem w grobowcu, znalazł dziwny kryształ, którego teoretycznie nie powinno tam być. Niechęć do dotykania przedmiotów, które są nie na swoim miejscu z początku mówiła mu "Sora, ziomku, nie dotykaj tego bo wrypiesz się w jakiś szlam!", jednak każda kolejna sekunda wpatrywania się w przedmiot sprawiała, że nasz bohater coraz bardziej chciał go dotknąć. W końcu nie mógł się przemóc i podbiegł do kryształu dotykając go. Ostatnie co słyszał to słowa ojca, sugerujące, że nie wypada tego dotykać. Coś w stylu "Nie dotykej!" I trzeba było posłuchać! Chłopak poczuł trzy mocne uderzenia w głowie po czym padł na ziemię. Klejnot natomiast spadł, roztrzaskał się na pięć kawałków po czym skrystalizował i rozpłynął w powietrzu. Kolejną rzeczą jaką pamięta Sora jest widok czarodzieja-medyka, którego już nie raz odwiedzał. Za każdym razem owy mężczyzna mówił "Znów Ty, masz szczęście, że żyjesz. Następnym razem może nie być tak kolorowo". I tym razem widząc jak Sora otwiera oczy, lekarz powitał go tymi słowami, dodając "Tym razem było gorzej niż zawsze. O wiele gorzej, czarnuszku." Do Nirakiego nie docierało znaczenie tych słów, a konkretnie jednego. Aż tak był brudny? Mag delikatnie pomógł mu wstać i wtedy okazało się o co chodziło. Jedna ręka chłopca miała naturalny kolor, druga... czarny. Jak smoła.
Nie trzeba było czekać długo, aby ludzie zaczęli mu się przyglądać ze zdziwieniem. W końcu kto ma dwie ręce w innych kolorach?! Jedni nazywali go przeklętym, inni demonem a jeszcze inni magiem. Słowa obcych ludzi sprawiły, że Sora uwierzył w to. "Kim jestem? Demonem? " nie raz przebrnęło przez jego myśli. Całe szczęście na świecie są też ludzie, którzy zainteresowali się tym z innego powodu. Przedstawicielem tej grupy był mag, Raemon, który wytłumaczył Nirakiemu co jest powodem owej klątwy. W sumie nie była to klątwa a moc. Do tej pory znano raptem dwóch jej użytkowników, Sora byłby trzecim. Był to rodzaj zapomnianej magii, która pozwalała na wykorzystywanie dusz zmarłych do przemiany w nich aby zdobyć szerszy łuk umiejętności.
Kolejne lata chłopak spędził z dala od domu. Raemon uczył go przez ten czas jak kontrolować moc i jak z niej w pełni korzystać tak, aby nie podnosić zbyt wielkich strat. Korzystanie z magii jednak miało swoje minusy i było bardzo niebezpieczne, co oczywiste w przypadku zapomnianych magii. Pod okiem czujnego mistrza, Sora zdobył dwie dusze i po części opanował ich zdolności. Póki co owe dusze nazbyt mocno nie wpływały na jego psychikę, charakter i sposób bytu jednak czasem, podczas snu, chłopakowi śniły się wspomnienia zdobytych dusz.
W wieku dziewiętnastu lat Sora opuścił swojego nauczyciela i ruszył w świat w celu opanowania w pełni swojej mocy i wykorzystania jej w dobry sposób.
Cele: Zdobyć jak najwięcej dusz bohaterów, opanować w pełni ich moce i stać się najsilniejszym człowiekiem na świecie.
Sława: Zmiennokształtny
Ciekawostki:
- Dziedzic ogromnego majątku z Magnolii
- Syn jednego z najsławniejszych łowców skarbów w historii
- Dość niski
- Uwielbia słodycze
- I kobiety

Cytat :

Oczywiście jak to w życiu bywa, pewne odkrycie całkowicie zmieniło wszystko o 180 stopni. Chociaż nie, nie aż o tyle. Powiedzmy o 100 stopni, coby cosinus był ujemny.

Dostałam maturą prosto w twarz.