Wielka Biblioteka

Młodzieniec wchodząc do holu biblioteki ujrzał tuż obok wejścia, zaraz po jego prawej stronie, ogromne dębowe biurko zastawione niskimi kolumnami książek, dwoma lampkami ze źródłem światła na różnej wysokości, przyborniki do pisania jak i jedna znacznie różniąca się rozmiarami księge oprawiona w ciemne skóry, która lewitowała ponad blatem. Na masywnym krześle wykonanym również z dębu, z wyżłobionymi wzorami siedział poczciwy starzec z nosem gdzieś głęboko w książce. Najwidoczniej coś czytał i nie zwrócił większej uwagi na to kto wszedł do środka. Wiele razy zdarzało się tak, że ludzie się rozmyślali, bądź szli na interesujące ich piętro po kolejną część ulubionej lektury i po prostu wracali do niego z nią by ją wypożyczyć. Tym razem było podobnie czekał na reakcje nowo przybyłej osoby.

Gdy nasz bohater podszedł odpowiednio blisko dało się usłyszeć, że bibliotekarz mruczał coś do siebie pod nosem. awd, napliut, rets, ynowrezc, tok, lu... Niestety kompletnie nie zrozumiałe dla niego, chociaż...
W pewnym momencie oderwał swój zaczytany wzrok by zobaczyć kto znów próbuje go męczyć w tej dziwacznej sprawie, która miała miejsce na przeklętym ostatnim piętrze. Podniósł swoje stare, szanowne cztery litery witając z szerokim uśmiechem chłopaka. Na nie wiele się to zdało, musiał bardzo zadrzeć głowę do góry by nawiązać z nim kontakt wzrokowy, ponieważ przy jego skromnym wzroście wyglądało conajmniej- dziwacznie. Starzec śmiejący się do klatki piersiowej młodzieńca. Perwersje, fetysze i inne nie wchodzą tu w grę, nie o tym teraz.
O dzień dobry! Dzień doberek, witam i uszanowanie! Nazywam się Elfyr! Nowa twarz w progach tej biblioteki, szukająca tak nie potrzebnych informacji? Może jakąś książkę dla zrelaksowania się? Drugie piętro, schody po lewo, dział baśni! Czwarty regał po prawej stronie, nedej, rets, aknibard, ynowrezc, yretzc, ćęip Rzucił coś naglę, odrywając wzrok z twarzy młodzieńca i gwałtownie wertując strony otwartej przed nim księgi, by za chwile znów zadrzeć nosa i spojrzeć na niego kontynuując swoją kwestie. oznaczenie 22X-44b, książka w czerwonej skórze- smoki! To powinno Pana interesować! Tak widzę to w Twoich oczach, fantastyczne i owiane tajemnicą smoki zawsze interesują takich jak Ty, dużo możesz się dowiedzieć. Zbroje z łusek, oręż... Kończąc mówić to wyskoczył zza biurka, złapał młodzieńca za rękę i zaczął prowadzić do schodów, o których mówił parę chwil wcześniej. Nawet z tego miejsca było widać, że stalowe, kręte schody dziwnie wysoko pną się w górę pomijając pierwsze piętro. Gdyby się dobrze rozejrzeć Gareth mógłby dojrzeć więcej takich schodów oznaczonych tabliczkami z nazwami działów, do których prowadzą. Innowacyjne rozwiązanie prawda? Nie traćmy ani chwili! Ja pomogę wybrać! Szczerząc się od ucha do ucha Elfyr nie puszczał ręki białowłosego, niczym dziecko chcące pokazać na już coś komuś.
Naglę bibliotekarz zatrzymał się na chwilę, pewnym ruchem drugiej ręki wyciągając srebrny klucz z pod płaszcza okrywającego jego ramiona. Zamach, rozbłysk a przy ogromnych drzwiach wejściowych pojawił się gwiezdny duch przypominający lokaja, ubranego w schludny garnitur, trzymający otwartą książkę, widocznie też lubił czytać. To się dobrali. Już kończę dzidziusiu, już kończę... Wymamrotał półgłosem, z obawą, że Elfyr odbierze mu jego obecną rozrywkę. Nie o to chodzi Trixie, czy możesz przypilnować przez parę minut wejścia? Mam coś do załatwienia na drugim piętrze. Wypowiedział do niego i dalej próbował ciągnąć Garetha w kierunku schodów. Co on na to? Czy podda się działaniu żwawego starca?

Na słowa aprobaty młodzieńca w oczach Elfyra iskierki radości rozbłysły jeszcze bardziej. Nie często mógł z kimś spędzić tutaj czas, zazwyczaj siedział po paręnaście godzin za swoim biurkiem uzupełniając karty użytkowników biblioteki, domawiając książki czy też na prostych grach łamigłówkach ze swoimi duchami.
Uścisk dłoni nienaturalnie mocno zacisnął się i prowadził w górę po stalowych schodach. Każdy następny krok zostawiał za nimi tylko ciche postukiwanie, które wydawało się z okutych butów bibliotekarza. Mi się spieszy? Hahhahaha! Niee, czas to książka, książka to wiedza, wiedza to przywilej, szybko!
Po upływie paru chwil, znaleźli się na drugim piętrzę, które znacząco różniło się od holu na parterze. Tutaj na głównej alejce pomiędzy wysokimi regałami żarzyły się małe lakrymy świetlne, a od niej prowadziły dziesiątki wąskich korytarzy między regały w obie strony. W powietrzu dało się wyczuć ten specyficzny zapach starego papieru i drewna. Było tu tak cicho, że mogło by się wydawać, że czas stoi w miejscu. Oprócz naszych bohaterów, żadnej żywej duszy. 2c-3c... Dziadek naglę zboczył z głównej alejki gdzieś w jeden z wąskich korytarzyków po ich prawej stronie. 4ż-2ż...Kolejny gwałtowny skręt między regałami. Zapuszczali się coraz bardziej w głąb jak w labiryncie. 5ż-4ż... Opuścili parę rzędów by zatrzymać się nagle przed jednym z następnych. Światło padało coraz słabiej, a Elfyr nie chciał puścić młodzieńca. Co on wyprawia? Już blisko, zaufaj, już blisko. Widocznie wzrok białowłosego był coraz bardziej mniej ufny. Cóż poradzić, plotki, które krążyły na temat starca może były prawdziwe? 3c-5c... Ostatnia prosta, przed nami tam jest 22X-44b. Dział baśni cenzurowanych przez Radę. Sprytny autor ukrył między wierszami recepturę przeróbki smoczych łusek, znam klucz... dobrze Ci z oczu patrzy. Ruszyli prawie biegiem, kto by posądzał starca o taką kondycje? Po paru ładnych sekundach marszobiegu wąskim korytarzem znaleźli się tuż przy ścianie, a tam regał z oznaczeniem którego szukali. Starzec odsłonił płaszcz szukając czegoś chwilę przy pasku. Było tak ciemno, że Gareth ledwo widział jego siwe włosy, więc nie ma opcji by dojrzał co to było. Tajemnica wyjaśniła się z upływem kolejnej sekundy. Znajomy z parteru błysk rozjaśnił na chwilę wysokie na 5 metrów regały wypchane książkami i pojawił się świecący ptak. Z ptaka to raczej miał skrzydła i nóżki, reszta to lakryma świetlna. Lumin jedenasty rząd, książka numer 42 ta w czerwonej skórze! Jak starzec powiedział tak kolejny gwiezdny duch zrobił. Uniósł się ponad białe głowy i odnalazł książkę, którą szukali, następnie zrzucił wprost w ręce starca. Mam ją, teraz na dół szybko za mną, czeka nas papierologia, nie masz jeszcze karty, a bez niej nie dam Ci książki nawet jeśli poświadczyłeś, że jesteś stąd. LUMIN!!! Prowadź, a Ty trzymaj się blisko mnie przecież ciągle nie będę trzymał Cię za rękę!

Droga powrotna, wydawała się krótsza, szybsza i jakoś mniej kręta. Może to dzięki tej latającej lakrymie? Dziadek nie otworzył ust jak wracali, nie oglądał się za siebie, tylko przyśpieszał kroku. Tak jakby chciał zgubić swojego towarzysza gdzieś między tymi regałami. Dobrze wiedział, że nie chodzi mu o książkę, po za tym po co mu książka skoro Siwek nie zdradził mu klucza na odszyfrowanie receptury przerobu łusek? Po raz kolejny rozległ się stukot okutych butów prowadzący tym razem w dół. Gareth trzymający się starca jak rzep psiego ogona dostał aż zadyszki gdy znaleźli się na dolę. Elfyr zdecydowanym ruchem cisnął książką w jego klatkę piersiową co musiało być nie lada zaskoczeniem dla młodzieńca i wrócił za swoje biurko. Jeszcze raz imię, nazwisko skąd pochodzisz i na ile potrzebujesz tej książki, miło by było jak byś podał wydawnictwo i numer wydania tej ksiązki... Mniejsza Opuścił wzrok gdzieś na nową kartę biblioteczną marudząc pod nosem "Zaklęte baśnie, Venryda Loopstorma. XOP9922D"Czy coś dla szanownego młodzieńca jeszcze potrzeba? Szeroki uśmiech zagościł raz jego na jego twarzy. Trix jak stał przy drzwiach zaczytany tak nawet nie drgnął na ich powrót, lektura wciągnęła go do końca, Lumin zatrzymał się przy nim oświetlając kolejne strony książki, a Starzec z piórem w ręku czekał na informacje od młodzieńca, który wyraźnie musiał być zdezorientowany tym co się dzieję w tej chwili.

Słuchając uważnie to co mówił białowłosy, starzec skrupulatnie notował na małej karcie bibliotecznej, zaczynając od imienia i nazwiska, po miejsce zamieszkania i okres na ile chce wypożyczyć tą książkę. Słysząc dwa tygodnie, podniósł głowę i prawą ręką wskazał na tablicę z cennikiem która wisiała tuż nad biurkiem. Biurokracja, biurokracją, ale takie miejsca jak to musiały zarabiać jakoś na siebie. Na szczęście Garetha obowiązywała promocja zachęcająca do korzystania z biblioteki i pierwsza książka była gratis i to akurat do dwóch tygodni. Masz szczęście młody, upiekło Ci się. Obejdzie się bez żadnych opłat. Co do klucza o którym wspomniałeś. Czytasz tylko strony parzyste i to od czwartego akapitu co trzeci wyraz. Brzmi co najmniej głupio, ale działa. Musisz uwierzyć staruchowi hahaha. Kończąc mówić, skończył też wypisywać karte biblioteczną dla Garetha. Skrzętnie katalogując ją pod literką "E" w wielkiej szafce katalogującej, która znajdowała się za jego plecami. Co jak co, ale porządeczek musi być.

Zajęty chowaniem karty do szafki usłyszał ponownie pytanie na temat tego co tutaj się działo. Obrócił się powoli na swoim krześle lustrując twarz młodzieńca. Utkwił w nim martwy wzrok tak jak by chciał przejrzeć jego duszę. Tak jakby próbował wyczytać z jego oczu po co o tym pyta. Tak jak by chciał wywrzeć presje na nim za to pytanie. Najwidoczniej temat ten starcowi nie leżał. Poderwał się z krzesła, uderzając dłońmi w dębowy blat biurka. Niech mnie elektryczne lakrymy biją! Takie rzeczy interesują tak młodą głowę? W twoim wieku powinny obchodzić Cię inne rzeczy. Była tu już Rada Magiczna i inne typki, nie wiem nic na ten temat. Twarz Elfyra widocznie osowiała, a on sam znów osunął się na masywne krzesło patrząc tępo gdzieś między biurko, a podłogę. Najwyraźniej potrzebował chwili na przemyślenia. Całe szczęście, że w pobliżu znajdował się Trix, który widząc całą tą sytuację przybliżył się do centrum jej wydarzeń.
Elfyr jest zmęczony, pozwól, że ja się teraz Tobą zajmę. Powiedz mi proszę, dlaczego tutaj jesteś. Wcale nie potrzebujesz tej książki Zgrabnym ruchem duch wyciągnął ja z uścisku młodego maga odkładając na biurko i dalej konstytuował swoją wypowiedź Bije od Ciebie niespokojna aura, wytłumacz dlaczego tutaj jesteś, co tutaj na prawdę robisz. Starzec nie jest taki zły, a ja wiem co lubi i jak go podejść. Wszystko zależy od Ciebie czy jesteś na tyle uczciwy by dobyć tych informacji.

Co jak co, ale to nie była kolejna zwyczajna biblioteka jak tysiąc innych. Rzeczy, które działy się nawet w tamtej chwili były delikatnie mówiąc- dziwne. Starzec pracujący tam jak siedział zawieszony w swoim mentalnym świecie, tak nawet nie drgnął od dobrych paru minut. Gwiezdny duch zagadywał chłopaka, który szukał informacji o swojej siostrze w bibliotece, w której miały miejsce bardzo dziwne zdarzenia- czyżby podejrzewał ją o coś? Mało tego jak Trix podszedł do Garetha by wyjaśnić całą to sytuacje, Lumin zaczął kręcić się w kółko imitując kule dyskotekową (bardzo słabo mu to szło ^^) aż zniknął po paru sekundach w błysku podobnym do tego, w którym się pojawił.
Panie Gareth'cie, prosze wybaczyć mi. Nie jestem upoważniony do udzielania takich informacji. Mój kontrakt zabrania mi tego, jestem zwyczajnym kamerdynerem lubiącym czytać książki. Obrócił się na piętrzę, wyciągnął prawą rękę przed siebie tuż obok biurka a z magicznego okręgu pojawiły się stosy książek. Musiało być ich z czterdzieści, jak i nie pięćdziesiąt. Wzrok skierował z powrotem na białowłosego wyraźnie dając do zrozumienia, że na prawdę nie może nic powiedzieć na ten temat. Jeśli uda się Panu przekonać Elfyra, opowie o tym co tu się działo. Nie było to miłe szczególnie dla niego, ale proszę mi wierzyć... Cierpliwości i sprytu. Po czym spowiła go taka sama złota łuna jak i Lumina parę chwil wcześniej i rozpadł się w powietrzu bez pożegnania.

Zostali sami.
W pewnym momencie dziadek wrócił do świata żywych marocząc pod nosem swój monolog w niezrozumiałym języku awd, napilut, yretzc, tok, rets... Poderwał głowę, wlepiając swój już zmęczony wzrok w chłopaku i ciężko wzdychając. Przepraszam, słyszałem wszystko co mówiłeś. Przysiądziesz się? Skinął głową w kierunku krzesła przy schodach na czwarte piętro, a sam w tym czasie złapał za kartę, którą porwał na trzy części i na każdej zapisał jakiś wyraz odkładając je na bok. Mogło by się wydawać, że jest to bez celowe zabicie czasu, by chłopak miał czas na przyniesienie krzesła... Mówiłeś, że szukasz siostry. Mój brat też kiedyś wyszedł z domu i nie wrócił... Rozumiem Twój ból. Pozwól na chwilę relaksu. Lubisz zagadki? Takie proste, nic nie znaczące, tak dla rozluźnienia atmosfery. Ułożyłem swoich kilkadziesiąt mając tutaj dużo czasu, pozwolisz, że zdam Ci jakaś?




Powiedzmy, że jeśli uda Ci się zgadnąć w trzech próbach co nieco Ci opowiem o tamtym dniu co tutaj się działo. I tak była tu pewna dziewczyna...  Przez syczenie w głosie jej kompana nie jestem pewny jak się nazywała, ale coś na "M"...

Bystrzejszy jesteś Gwablert niż myślałem, nie spodziewałem się takiego sprytu po tak młodym człowieku Może i specjalnie Elfyr pomylił imię chłopaka by sprawdzić do końca jego czujność i czy w ogóle go słuchał. Widział przecież, że temat tamtych zdarzeń z ostatniego piętra, pamiętnego dnia nie jest dla niego łatwy. Nawet pomimo tego, że sam już zaczął o nim mówić dalej to nie było łatwe, a chłopak bez precedensowo naciskał dalej. Widać, że nie było mu po drodze owijanie w bawełnę, a chciał więcej szczegółów. Łaknął ich jak morderca krwi.

Dla ciebie, za rozwiązanie zagadki. Podsuną po blacie biurka małą, jedną część wcześniej rozerwanej kartki na której było naskrobane złotym atramentem "OS"
Widocznie ciekawi Cię to bardziej, niż powinno. Powiedz mi czy jesteś gotów znieść brzemię wiedzy? Ona nie zawsze jest dobra. Czasami tak jak i w tym przypadku zdarza się, że lepiej unikać, niektórych informacji bo mogą mieć bolesne konsekwencje. Widocznie znów zasmucił się, to co miał do powiedzenia dla młodzieńca nie należało do najprzyjemniejszych. Sprawiało mu duży mentalny ból. Co mogło się zdarzyć aż tak okropnego na ostatnim piętrze? Wiesz może co może oznaczać napis na kartce? Będzie łatwiej... jeśli nie to może druga wskazówka? Są wyrazy, które same przez gardło nie przechodzą, szczególnie na tle ostatnich zdarzeń...

Starzec wstał, wziął jedną z ksiąg znajdujących się na spodzie tych, które oddał Trix, przewertował szybko szukając odpowiedniej strony. Po chwili rzucił otwartą tuż przed białowłosym. Działaj.

Uśmiechną się starzec pod nosem na opryskliwą uwagę młodzieńca, dobrze że go słucha. Starzy ludzie widocznie, bardziej zwracają uwagę na takie rzeczy jak uwaga rozmówcy. Może po prostu chciał go sprawdzić czy przyszedł tu w celu uzyskania informacji tylko dla swojej korzyści? Czy tak jak w tym wypadku, tak jak zapewnia szuka siostry. Wyrazami miłości jakimi ją opisuje i przywiązanie do niej musiała wiele dla niego znaczyć, ale dlaczego zniknęła? Może miała inne plany na życie niż ciułanie się z natrętnym bratem. Cały ten jego stan emocjonalny z jakim mówił to wszystko wywarło dobre wrażenie na Elfyrze. Przekonał go tą gadką.

Mimo to dalej z zaciekawieniem patrzył bez słowa jak poradzi sobie kolejną zagadką, tym razem tą książkową. Rebusy były dobrym sposobem na zabicie czasu w takim miejscu jak to gdy nie było ludzi.
Marszczące się czoło i wyraz skupienia brały teraz górę na twarzy Garetha. Z każdą następną sekundą był bliżej rozwiązania, co jak co inteligentny chłopak był z niego. Przez co udowadniał, że jest godzien pomocy bądź chociaż informacji na temat tamtego zdarzenia na ostatnim piętrze i jego uczestników. Brawo! To prawda, lusterko jest rozwiązaniem tego rebusu. Dobrze Ci poszło, ale przyznaj nie były jeszcze tak trudne te zagadki. Jakbym mógł dać Ci coś trudniejszego bez sprawdzenia Twoich możliwości gheheh Kończąc mówić wziął kolejną z napisanych wcześniej kartek i znów przysunął ją w kierunku chłopaka. Jeśli ją podniesie i odwróci tym razem dojrzy na niej złoty połyskujący napis "TAR". Następnie otworzył jedną z szuflad biurka i wyciągnął małe, widocznie ręcznie zdobione lustro z rączką do trzymania. Nie wyglądało na jakiś potężny artefakt magiczny. Tafla lustra wyglądała na zwykłą tafle lustra, a same zdobienia niczego nie przypominały. Ciekawe jakie jeszcze fanty skrywał tam starzec?

Mówisz, że chodzi o Twoją siostrę? O nic więcej? Nie mam dla Ciebie dobrych informacji... była tu pewna kobieta z jakimś wężowym gościem. Zwracał się do niej imieniem Margareth... Nie mam tu wielu gości. Obiecuje, że jeśli odpowiesz na moją ostatnią zagadkę, tym magicznym lustrem ukarzę Ci wszystko co widziały me oczy. Może i dowiesz się nawet więcej, bo co i może pominąć starzec prawda?
Patrząc na Garetha smutnym wzrokiem, trzymając lusterko czekał na jego odpowiedź.

Widząc reakcje chłopaka starzec tylko opuścił głowę bez słowa. Rozglądał się po biurku w poszukiwaniu kolejnej kartki, którą mógł by zapisać. Odkładając lusterko na bok, w akcie desperacji wyrwał jedną z pustych stronnic książki i swoim piórem coś na niej skrobał. Gareth to wstał, to usiadł, to podniósł głos by go za chwilę znów uciszyć. Widać targała nim huśtawka nastrojów. Był na dobrej drodze dedukcji, ale... "Tartaros" słowo, które prawie nie zjeżyło włosów na głowie starca. Tych nie było za dużo, ale reakcja była widoczna.
Ostatnia zagadka, a pokaże Ci wszystko. Chce mieć już spokój. Obiecaj, że pójdziesz sobie stąd później i nie opowiesz nikomu. To tylko na Twój użytek skoro tak bardzo kochasz siostrę, pogódź się z najgorszym. Ja próbowałem to ukryć, Ty to wszystko odgrzebujesz to nie jest temat do rozmów dla takich ludzi jak my. Wielu zych ludzi, w różnych grupach próbowało ściągnąć ten kontynent na złą drogę. Sojusz Balam w którego skład nie tylko wchodził Tartaros, a i Oración Seis, Grimoire Heart, teraz Dragon's Howl i inni niezrzeszeni potężni magowie... coraz więcej tego na świecie. Zawiesił się na parę sekund po swoim monologu z wzrokiem utkwionym w kartkę na której coś wcześniej napisał. W życiu czasami trzeba podjąć odpowiednie kroki by coś poprzestawiać. Nie jest to łatwe, i wymaga wiele pojedynczych kroków by to osiągnąć. Tak samo jest w tym zadaniu. Czerwone kropki zamień z tymi żółtymi miejscami. Haczyk jest w tym, że może pominąć na raz tylko jedną kropkę. Baw się dobrze i się nie śpiesz. Zrozumiesz wtedy, że w Twoim życiu też naszły zmiany... Podał ją chłopakowi, a sam rozdygotany wstał od biurka by zając się swoimi sprawami. Katalogowanie, sprawdzanie, upominanie o terminach...

Kartka nr. 3:

Dziadek słysząc wszystkie te wyznania Garetha, nawet trochę się wzruszył. Widać, że chłopak pałał nieskazitelnym, czystym uczuciem miłości braterskiej. W tym przypadku siostrzanej? However. Ważne, że to uczucie kupiło Elfyra. Cała ta gadka o odprowadzeniu jej do domu, obietnicy dla ojca. To, że potrafi wziąć sprawy w swoje ręce i ta cała odpowiedzialność wzięta na jego barki...
Zaufaj mi, a wszystko Ci się wyklaruje Ledwo mu te słowa przeszły przez gardło, odpuszczając kompletnie zagadkę, swoje stanowisko w sprawie nie mówienia niczego jak i dębowe biurko. Wstał by podejść do wielkich drzwi wejściowych by zaryglować je na cztery spusty. Tak by nikt im nie przeszkodził w tamtym momencie. Obszedł chłopaka siedzącego na krześle, wziął lusterko z blatu i stanął przed nim. Rób wszystko co mówię, nie jest to dla mnie proste, ale zasługujesz by wiedzieć co stało się z Twoją siostrą. Złap z rękojeść. Sam starzec stojąc tak na przeciw niego, również trzymał u podstawy rękojeść, a drugą rękę położył sobie na czole zamykając oczy. Lusterko skierowane było taflą ku Garethowi. Gdy ten złapie za rączkę przeszyje go magiczny impuls paraliżujący całe jego ciało.

Po paru chwilach z mglistych obrazów wyłoni mu się obraz tego co się aktualnie dzieje z trzeciej osoby. Cała ta scenka z Elfyrem jak stoją z boku i swoisty rewind czasu. Wszystko będzie się cofać we wspomnieniach dziadka, przez rozwiązywanie zagadek po podróż na drugie piętro w poszukiwaniu książki jak i wejście chłopaka do biblioteki. Po paru dobrych chwilach wszystko wróci do normalnego stanu i biegu czasu, a Gareth ujrzy wchodzącą z hukiem w towarzystwie Serpenta siostrę. Teraz nie wyglądała tak jak ją zapamiętał. Była o wiele mroczniejsza, a jej ciało spowijały charakterystyczne tatuaże. Serpent z wejścia przyłożył palec do swojego rozdwojonego języka w geście zachowania tego wszystkiego dla siebie. Po sekundzie gest zmienił na ten pokazujący odcięcie głowy. Stąd może zachowywanie tego wszystkiego w tajemnicy?
Mniejsza. To Margareth była tą która podjęła rozmowę ze starcem. To teraz tak, piśniesz słowo, a Ci łeb urżnę to po pierwsze, po drugie szuka nas połowa rady magicznej w tym mieście więc nie próbuj ich tu ściągać, bo łeb urżnę też twojej córce i jej wnuczce. Po trzecie dokładne miejsce ukrycia własnoręcznych notatek Zerefa z młodzieńczych lat na temat Czarnej Magii Ankhseram. Wiemy, że tu jest. Pokażesz po dobroci albo nie dość, że zniszczymy to miasto to i spotkam się z Twoją rodziną.

Wizja się urwała, a starzec stał zapłakany i zdruzgotany. Cały się trząsł ze strachu widząc jeszcze raz te wspomnienia. Zrób z nią... ściągnij ją z powrotem na dobrą drogę... Obiecaj... obiecaj, że nic nikomu nie... nie powiesz... moja rodzina...

Miło z Twojej strony, ale jeśli ktokolwiek się dowie nic mnie nie uchroni. Z takimi siłami mało kto może się mierzyć... Nie musisz się martwić o ściszanie głosu. Jeśli miało coś by się stać już dawno by tu byli utrudniając ciekawskim szperanie na ich temat. W sumie to co dziadek mówił było całkiem sensowne, lepiej jest zapobiegać niż leczyć, a sam Gareth dowiedział się wystarczająco dużo by móc sądzić, że na prawdę szykuję się coś okropnego. W dodatku w tym wszystkim palce macza jego siostra, chociaż... czy to jeszcze jego siostra? Czy może już genetycznie zmodyfikowane warzywo do zabijania?

Pozwól, że odprowadzę Cię do drzwi, potrzebuje odpoczynku to był ciężki dzień a mój wiek nie pozwala mi na takie szarże chociaż nie raz chciał bym. Nic więcej nie wiem gdzie mogła by się znajdować Twoja siostra. Tartaros i jego poplecznicy od zawsze dobrze mieli zorganizowane kryjówki. Sama rada ich od dawna szuka bez skutku. Tobie życzę powodzenia... a teraz tak jak mówiłem zostaw mnie już...

Gareth nie miał wyjścia jak udać się ze starcem w kierunku masywnych drzwi wejściowych. Pomimo jego zapału, sprytu jakim się wykazał podczas zagadek i mężności by odnaleźć siostrę jest bezradny, ale nie został bez niczego. Znalazł tutaj wiele cennych informacji i ma założoną kartę biblioteczną. System będzie go inwigilował teraz. Staruszek otwierając drzwi ukazał niemały dziedziniec przed biblioteką który spowijała dziwny pół mrok. O tej porze dnia powinno tutaj być ładnie i słonecznie przy takiej pogodzie. Nie było słychać nawet plusku wody z pobliskiej fontanny. Tak jakby czas nie ruszył po wizji w lustrze? Czy ta dwójka popsuła świat?

Nie... na horyzoncie dało się dojrzeć postać. Kobiecą postać. Co zrobi Gareth? Dziadek trzęsąc się jak osika uciekł do środka próbując schować się pod blatem masywnego biurka- tchórz. :sloth:

Gareth widząc osobę na horyzoncie mógł się wczuć w dźwięki wszystkim dobrze znanej melodii..

Postać zbliżała się szybkim krokiem w jego kierunku, a jej zarys stawał się coraz bardziej czytelny dla niego. Znajomy... Chociaż nie do końca. Aura kobiety była najmroczniejszą rzeczą jaką mógł kiedykolwiek poczuć Gareth. Ból, cierpienie i nienawiść były aż namacalne. Udzielały się też jemu. Czuł jak przeszywają jego całe ciało i zatruwają mózg, gubiąc nadzieje i inne pozytywne myśli. Rozpoznał w niej swoją siostrę Margareth. Chociaż te imię już nie funkcjonowało, a zastąpiło je Lady Pain.

Braciszku! Wykrzyknęła w jego kierunku unosząc prawą rękę w geście przywitania z lekkim uśmiechem na twarzy, która spowijały w połowie tatuaże w kształcie chaotycznych winorośli. W tym momencie Gareth sparaliżowany natłokiem negatywnych uczuć, które nim targały, a tym co widzi właśnie nie wiedział jak się zachować. Uśmiech z jej twarzy znikł równie szybko jak się pojawił, a na uniesionej dłoni pojawił się wirujący, magiczny krąg w kolorze purpury z którego wystrzeliła kula przypominająca fireballa, ale była mroczna, ciemna i bardzo potężna. Wycelowana była prosto w niego. Odległość między nimi była spora, więc jeśli się otrząśnie będzie w stanie jej uniknąć. Wszystko zależy od niego. Długo kazałeś na siebie tutaj czekać, nie rozumiesz, że osoba której szukasz nie istnieje? Nie żyje? NIE MA JEJ KUR*A I TO ZROZUM! Ty też jesteś nikim marny, plugawy, ludzki rycerzyku!!! Jeśli myślisz, że jesteś zdolny coś zmienić tu gdzie stoję jest początek drogi do tego! Ja Lady Pain pokaże Ci wszystko czego nie dopuszczałeś do siebie ze strojoną mocą. Strach Ci na to pozwoli rycerzyku? Kończąc mówić horyzontalnie przeciągnęła ręką od lewej do prawej w płaszczyźnie 270 stopni na wysokości pasa co poskutkowało pojawieniem się na ziemi dziwnych, starożytnych run na ziemi, które po chwili znikły.

Świadomie czy nieświadomie, ale niestety Gareth wbiegł w te runy. To co w tamtym momencie się stało zmroziło go w bezruchu, niwelując jego plany i przywołując kolejne wspomnienia z dzieciństwa. To nie były zwykłe wspomnienia...
Jedno po drugim było zmienione. Od sielankowych posiłków przy stole w towarzystwie rodziny, które rysowały się w pastelowych barwach po chwile wymiany spojrzeń z jakąś uroczą kobietą zauważoną gdzieś na ulicy czy w parku. Wszystkie te wspomnienia zmieniały się w przesączone agresją, krwią i bólem chore sytuacje- rzeź przy obiedzie, słodka blondynka zarzynająca innych itd Wszystkie te zmienione wspomnienia wywoływały paraliżujący ból w jego głowie. Nie był zdolny się nawet ruszyć. Padł na kolana cały czas torturowany zmienionymi wspomnieniami. Mao nie trząsł się w konwulsjach.
Ty narwańcu... Zmiana ciuszków miała Ci pomóc jak w głowie siano? Lady podeszła do niego, dłonią gładząc jego policzek chwilowo... Chwilowo bo po sekundzie obezwładniony Gareth dostał soczystego liścia w owy policzek. Bardzo mila Pain schyliła się szepcząc mu do ucha. A teraz przypomnij sobie naszego ojca... Widzisz go? Robi to co lubi najbardziej, grzebie w tym śmierdzącym drewnie próbując zrobić z niego coś użytecznego. Teraz widzisz mnie? Tuż za nim, biorę jego nóż ślusarski i jednym ruchem wbijam mu go w krtań a drugą ręką wyrywam ją z gardła. Tak by się męczył jak ja męczyłam się przy was śmiecie.
Ból w głowie spotęgował się dziesięciokrotnie. Gareth zostawał w tej pozycji targany tym bólem na własne życzenie, bo gdzie mu się tak śpieszy? Tak bardzo chciał znaleźć siostrę, a nie chce z nią porozmawiać?


//Kolejny post Gareth unieruchomiony tylko slowa/mysli.

-Brak fizycznych obrażeń, mentalne w połączeniu z runami powodują paraliż mięśniowy i miażdzący ból głowy.
-8500 MM bo jedna zmiana kierunku

Jęki, stęki i inne głosy przez niego wydawały się jakby nawet nie docierać do Lady. No może oprócz starego imienia, które wywoływało w niej aż wzdrygnięcie się i uwydatnienie pulsującej żyłki na czole. Zły znak.
Obracając się plecami do Garetha uniosła dwie ręce ponad głowę tworząc w ten sposób lewitujący około pół metra nad nią okrąg magiczny o średnicy około 4 metrów, zapisany tymi samymi zawiłymi runami. Tym razem świecił się coraz mocniej zamiast znikać i coraz szybciej. Gdy po chwili osiągnął punkt krytyczny na ziemi przed nią pojawiły się trzy mniejsze tego samego koloru i wzoru, z tą różnicą że znacznie mniejsze. Z ich środka pojawiły się trzy Szafo-Portale Wszystkie przypominające jakby poruszane od środka przez kogoś, tak jakby ktoś w nich siedział. Sarah x3?

Mam cię dość sucho klatesie, za wtykanie nosa w nieswoje sprawy czeka Cię zasłużona zabawa. Horyzontalnym ruchem lewej ręki otworzyła wszystkie trzy szafy z których zaczęły wyłaniać się kolejno Z pierwszej Zombie, z drugiej Szkielet Mag, a z trzeciej morderczy opętany pies wow wow. Sama Lady Pain w charakterystyczny sposób pstrykając palcami niczym na koncercie bluesa rozpadła się w krwisto czerwoną chmurę, która sama po chwili rozpłynęła się w powietrzu. Obecny był teraz tylko jej głos w głowie Garetha. Śmieciu... Nędzny człowieczku...

// Twory z Szafo-Portali idą w Twoim kierunku, delikatnie ograniczone ruchy ze względu na zastój się mięśni, znaczący ból głowy.

8500MM