Wielka Biblioteka

Atak łańcuchem na łucznika poszedł niespodziewanie łatwo a on sam rozsypał się przy kontakcie z nim jakby opuściła go moc, która go kontrolowała. Niestety, atakując go odsłonił się na strasznie groźnego psa i szalonego zombiaka, którzy ogarnęli, że grają w jednej drużynie i weszli w kolabo. Zombiak dosiadł psinę i w bardzo krótkim czasie dojechali do Garetha, gdy ten jeszcze nie w pełni odzyskał siły, a mao tego był zajęty szkieletem. Zombiak epickim, akrobatycznym saltem zeskoczył z grzbietu tej dzikiej bestii powalając go na ziemie i próbując odgryźć kawałek twarzy chłopaka. Pies nie wyrobił z hamowaniem i pobiegł trochę za daleko. Może dziki, zły i szalony ale pewnie trochę przy głupi. Grało to na jakotaką korzyść Garetha bo miał na sobie tylko jednego przeciwnika, ale w przeciągu paru sekund i pies doskoczy do niego.

Wydawało by się, że gorzej być nie może? A jednak...
Pierwsze szafy rozpadły się w drzazgi, pojawiła się lewitująca Lady Pain i tym samym ruchem ręki przywołała kolejne trzy trumny z magicznych kręgów. Na razie jeszcze zamknięte, a ona sama będzie lewitować w powietrzu przez parę sekund by potem się znów rozpaść w krwistą mgłę.

Co zrobi Gareth? Zaryzykuję twarzą by spróbować zaatakować "byłą" siostrę czy będzie bronił swojego ślicznego lica przed zombiakiem, groźnym wściekłym psem i nie długo kolejną falą nadchodzącą z szafo-portali? Ah te trudne wybory...

Uszkodzenie japy i obezwładnienie zombiaka wy Cię nie zjadł. ☑
Obezwładnienie złego, agresywnego, groźnego psa. ☑
Zniszczenie Szafo-Portali przed przywołaniem kolejnej fali. ☑

Co tu się rozpisywać, przeciwnicy których przysummowała Lady Pain nie byli jakoś bardzo wymagający. Padali niczym komary od Brosa. Ich ciała rozpadły się w podobną krwistoczerwoną mgłę jak i ich twórca. Na dziedzińcu biblioteki zrobiło się dziwnie pusto i cicho. Kawałki szafo-portali rozrzucone jak okiem sięgnąć przez ataki Garetha. Tylko po co to było?
Może sprawdzała jego możliwości? Może potrzebowała kupić sobie trochę czasu, a może tylko blefowała ze swoją mocą? Coś z tego musi być na rzeczy. Jeśli Gareth uniesie głowę, wysoko na niebie będzie mógł dojrzeć znany już mu okrąg magiczny o średnicy co najmniej 150 metrów! Jego obręcze zapisane runami w starożytnym języku obracały się w różnych kierunkach z różną prędkością. Mrok nabrał na sile, a ładowanie czaru Pain musiało dobiec końca- grała na czas cwana...
Z środka okręgu wystrzeliło osiem prostych stworzonych z znaków runicznych linii na około 100 metrów jeszcze poza okrąg, by tam załamać się w kącie 90 stopni i opaść do samej ziemi tworząc klatkę z ogromnego ośmiościaniu.
Gareth trzymający się gdzieś w południowej jego części był kompletnie zdezorientowany tym co się działo, magia która miała tam miejsce była potężna, bardzo potężna w przeciwieństwie do tej, z którą mógł się mierzyć jeszcze parę chwil temu. Drastyczna zmiana sytuacji.
Dałeś się złapać w moją pułapkę, od zawsze byłeś mało uważny, a teraz przyjdzie Ci za to zapłacić plugawy robaku.

W ośmiościanie rozpętała się burza z charakterystycznymi czerwonymi błyskawicami, grzmotami które biły losowo w ziemie i dziwnymi opadami deszczu, które jakby uszczuplały jego moc magiczną. Pomiędzy błyskami Gareth mógł dojrzeć już postać zmaterializowaną postać Lady Pain, która stała i czekała na niego tam z oposzczoną głową i dwoma srebrzystymi długimi szpadami w rękach. Jaki będzie ruch chłopaka?

// - 100mm co post opady deszczu z cząsteczkami anty ethernano

Deszcz pokapywał kapu-kap, a Gareth sobie stał. Ociekając po jego skroniach przez policzki po samą brodę postanowił przez chwilę obserwować Lady Pain by w końcu ruszyć się na początku nieśmiało, lecz szybkimi krokami by w końcu doprowadzić do kombinacji uników i ciosów. A ona? Stała nie wzruszona. Cały czas. Nawet nie mrugała. Chłopak odbił w bok by za chwilę uskoczyć i uderzyć swoim ciosem u podnóża jej nóg. Niespodziewanie dalej nie drgnęła, stała nie wzruszona tak jakby nie zrobiło to na niej żadnego wrażenia? Nieśmiertelna i się nie boi? Może głupia?
Jedyna reakcją na ten cios były jakby pęknięcia na lustrze czy szybie. W amoku ataku Gareth ich nie dojrzał, to były tylko ułamki sekund. Wyprowadzając kolejny szybki atak, skierowany teraz w centralną część pseudo lustra które odzwierciedlało obraz demonicznej wersji jego siostry przebił się przez jego taflę jak przez bańkę mydlaną. A szybująca pięść leciała teraz ku prawdziwemu celowi jego ataku. Związanemu i zakneblowanemu ojcowi chłopaka. Ot podła sztuczka. Odległość była tak mała, że nawet mimo najszczerszych chęci chłopakowi już by się nie udało zatrzymać się.
Gdy sam Gareth ujrzał to czas jakby spowolnił a on bezsilnie tylko oglądał skutek swojego ataku. Odlatującego ojca na dobre cztery metry i ten jego smutek i ból w oczach... Osoba, na której mu zależy możliwe, że leży teraz przez niego martwa... Nagle wielki błysk, huk i paniczne nabranie oddechu jak by się dusił. Z dziecińca przed biblioteką znalazł się znów w środku na tym dębowym krześle przy biurku na przeciw Elfyra.
W końcu się obudziłeś księżniczko, różne skutki uboczne ma zaglądanie do lustra przeszłości. Co Ci się śniło? Może numery wielkiej Fiore loterii? Hehehe! W tamtej chwili mógł sobie uświadomić, że to tylko sen i wcale tu nie było jego siostry, ojca ani tej całej burzy na zewnątrz. Czy są jeszcze nadzieje na jej odnalezienie?

Widząc reakcje chłopaka bibliotekarz mało nie spadł z krzesła. Załamanie, ból i rozpacz rysowały mu się tak wyraźnie na twarzy, że nawet ślepa Sarah by to dostrzegła bez dotykania miecza. No offence. Słowa ledwo wycedzone z jego ust przyniosły starcowi więcej żalu niż kiedykolwiek wcześniej. Poczuł jego ból na własnej skórze. Lustro musiało przynieść swoistą incepcje Garethowi pokazując, że jeszcze kiedyś będzie musiał się zmierzyć ze swoją siostrą, a obecnie największą wartością i słabościa dla niego jest ojciec, któremu obiecał przyprowadzenie go jej do domu.
Z jednej strony przybywając tutaj prawie niczego się nie dowiedział po za tym, że jednak była tutaj Marg, a z drugiej wie, że żyje i że zbłądziła. Może teraz bardziej określić swoją drogę w życiu i zdecydować czy nadal chce jej poszukiwać. Bynajmniej wie gdzie szukać punktu zaczepnego- Tartaros.

Starzec pośpieszenie wstał zza swego biurka i pośpieszył by objąć chłopaka w geście pocieszenia. Odruch bezwarunkowy niosący delikatne ukojenie. Mimo, że nie byli spokrewnieni, a nawet nie znali się wcześniej takie gesty pomagają, a przynajmniej powinny. Trzymaj się, musisz być teraz silny.. nie możesz się załamać. Widziałeś ją? Twoją siostrę? Pokaż jej, że może na Ciebie liczyć i dotrzymaj zarazem obietnicy złożonej dla ojca. Odnajdź ją i wróćcie do domu Próbował pocieszyć chłopaka starzec. Nie mógł nic innego zrobić, wiedział, że dopytywanie o dokładną wizję może być ciężkie dla niego, a nawet na pewno by było. Ciekawość go zżerała z racji księgi, która zabrała wraz z Serpentem. Czy to ma coś wspólnego z słowami chłopaka? "Dlaczego sprawili ci taką krzywdę..." i ta nieszczęśliwa księga samego Zerefa...

Nie mam pojęcia... To była Twoja wizja i sam musisz to zweryfikować. Najlepszym sposobem będzie jej odnalezienie. Twoją przewagą jest teraz, że wiesz czego możesz się spodziewać. Starzec próbował być przekonujący chociaż sam do końca nie widział co mówi. Słyszał o możliwym takim efekcie ubocznym, ale tylko wtedy gdy więź jest na prawdę mocna między dwójką ludzi. To co mówił chłopak wcześniej znalazło odzwierciedlenie właśnie wtedy. Obrócił się w kierunku swojego biurka ponownie biorąc książkę z okładką z czerwonej skóry i podając mu ją. Może Ci się jeszcze przydać jednak, przestudiuj ją dobrze bo masz tylko trzydzieści dni na jej przetrzymanie. Pamiętaj o kluczu. Charakterystycznie zmarszczył brwi i przyłożył palec do ust tak jakby miało to zostać ich tajemnicą. Widocznie starzec został fanem Garetha w poszukiwaniach siostry i próbował mu jakoś pomóc. Jak by mu się udało zrobił by kolejny mały kroczek ku odzyskaniu siostry. Zaraz za książką wyciągnął do niego dłoń pomagając mu wstać z krzesła- [b]Nie trać czasu, Marg czeka tak?[/b] Obejmując go po raz ostatni, dał mu znać, że tutaj niczego więcej się nie dowie i pora wyruszyć dalej...


//
[z/t] i dziękuje za fabułę, powodzenia w możliwych dalszych poszukiwaniach ;)