Harukuo Jintan Himeji Hikaro Hirano

Miano: Harukuo Jintan Himeji Hikaro Hirano
Wiek: 26
Pochodzenie: Era i jej piękne okolice


Wygląd:
Haru to chłopak o kruczoczarnych włosach połyskujących w świetle słońca. Na głowie chłopaka zazwyczaj panuje chaos i zamęt. Jego mocno charakterystycznym elementem wyglądu jest blada, wręcz biała jak mleko cera idealnie współgrająca z oczami w kolorze błękitu nieba. Wzrok chłopaka jest dostojny i majestatyczny ale jednocześnie miły i przyjazny. Delikatnie zarysowane usta i wydatne kości policzkowe bez wątpienia wskazują na szlachetne pochodzenie chłopaka. Co oczywiście ma swój oddźwięk w historii. Jest przeciętnego wzrostu, chociaż zawsze uchodził za niskiego. Ubrany zazwyczaj w rozpięty, biało-szary płaszcz, który sięga chłopakowi do połowy łydki. Pod spodem wystaje biała koszulka, a pod nią ciemne, granatowe spodnie.


Charakter:
Haru jako dziecko był nie do zniesienia. Nie dość, że był istnym wulkanem energii to jeszcze często miewał humory i foszki. Rodzice chcieli dla niego jak najlepiej, ale już od dawna wiadomo, że rozpieszczenie dziecka to błąd, a nie poprawna metoda wychowawcza. Duży wpływ na metamorfozę panicza Hirano miała jego historia. Wraz z siedemnastymi urodzinami stała się dumny, odważny, dzielny ale również zamknięty w sobie i cichy. Postanowił sam poprowadzić wóz z napisem życie i ruszyć w świat, lecz mimo wszystko nie zapominać o najważniejszych. Jest bardzo pracowitą osobą i nienawidzi, kiedy ktoś nie jest w stanie wykonać pracy należycie. Nienawidzi fuszerki. Wszystko musi być wykonane tak, jak tego on właśnie chcę, jeśli nie lepiej. Jest troszeczkę apodyktyczny, ale zdaje sobie z tego sprawę i stara się to zwalczyć. Przyjaciół, traktuje jak rodzinę co oczywiście odbija się na bardzo zażyłych relacjach z Haru. Jego przyjaciele i siostra nie mają z nim lekko. Cichy, zamknięty w sobie i poważny często zraża wszystkich do siebie. Haru posiada dwie twarze, jedna z nich to maska wesołka, którą coraz rzadziej przyodziewa. Druga zaś to prawdziwa, pełna bólu połączonego z troską o siebie, siostrę i przyszłość. Czasem staje się pyszny lecz są to raczej przebłyski starego chłopaka niż stała cecha.


Magia: 星霊 魔法 Seirei Mahō


Zdolności niemagiczne

Cytat :

Pierwszorzędne:
- Łucznictwo
- Akrobatyka
- Medycyna
Drugorzędne:
-
Trzeciorzędne:
-

Zdolności fabularne:
Haru świetnie gra na fortepianie. A wszystko to dzięki wykształceniu jakie posiadł w rodzinie szlacheckiej.


Moc magiczna: 4200
Klejnoty: 1000


Przynależność: Lamia Scale
Znak gildii: Błękitny znak zdobi zewnętrzną część dłoni chłopaka.
Ranga: Mag
Miejsce zamieszkania: Siedziba gildii


Rodzina:
Hideki Hirano – Ojciec. Status: [Martwy]
Akari Hirano – Matka. Status: [Martwa]
Ariyamna Hirano - Siostra. Status: [Żywa]


Ekwipunek:
Haru zawsze przy sobie posiada łuk i komplet strzał. Nigdy nie był dobry w walce w zwarciu. Zawsze wolał trzymać pewien dystans od wroga. Posiada również kompas.

Historia:
Kobieta w długiej, powłóczystej szatni przechadzała się nerwowo przed ogromnymi białymi drzwiami, które lada moment powinny się uchylić. Dystyngowanie poprawiała swoją blond fryzurę przekładając pasemka za uszy. Sama nie wiedziała dlaczego aż tak się denerwowała. Wszakże została poproszona tylko o to by była chrzestną. Dla niej było jednak to coś wielkiego, pewnego rodzaju wyróżnienie. Wiedziała, że teraz rozwój chłopaka zależy od niej, a już w jej interesie leżało by zwłaszcza rozwój magiczny dziecka potoczył się w jak najlepszym kierunku.
Nagle z pokoju wybiegła szczęśliwa służąca niosąca na rękach uroczego chłopca.
- Panienko, to panienki chrześniak! – Zawołała akuszerka.
Kobieta nie odezwała się tylko popatrzyła na chłopca dosyć srogim wzrokiem. Dopiero po chwili stał się on łagodny a na jej porcelanowej cerze, bardzo podobnej do cery chłopaka, pojawiły się rumieńce okalające szeroki uśmiech kobiety. Wzięła ona dziecko od kobiety i podeszła w kierunku swojej siostry leżącej bez sił na łóżku.
- Myślę, że mam pomysł na imię dla niego.


- Ja już nie mam siły – Zawołał na oko szesnastoletni chłopak o kruczoczarnych włosach, który klęczał na ziemi.
- Nawet nie ma takiej możliwości! Ćwiczymy dalej, powtarzaj za mną: Otwieram bramę… - Powiedziała ciotka chłopaka bardzo surowym głosem. Starała się jak zwykle nie okazywać uczuć. Być twardą, stabilną i silną kobietą. Jej twarz ani drgnęła, kiedy otworzyła trzecią bramę. – No już, do roboty. Kto raz wsiądzie na tygrysa nigdy z niego nie spadnie.


Do jasnego, dobrze oświetlonego pokoju, który prawie cały składał się z regałów na książki wszedł niski i trochę gburowaty służący niosąc list na srebrnej tacy. Dostojny, już osiemnastoletni chłopak przechadzał się w białej koszuli, zapiętej na ostatni guzik i sztywnej czarnej szacie.
- Słucham? – Zapytał spoglądając z niepokojem na służbę. Nie spodziewał się dzisiaj korespondencji.
- Mam smutną wiadomość od madame Shiroku.
- Ciotka? Przecież w zeszłym tygodniu powiedziała mi, że dalej powinienem sobie poradzić sam.
- Proszę otworzyć. – Powiedział odkładając list na biurko i wychodząc.
Chłopak podniósł list i bardzo szybko i nerwowo rozerwał kopertę.

Kochany chłopcze!

Tak musiało się stać prędzej czy później. Jeśli zniknęłam bez słowa nie powiadamiaj o tym ani siostry, ani tym bardziej matki. Nie staraj się mnie szukać. Musiałam to zrobić, ponieważ taka jest moja powinność. Pamiętasz co ci powiedziałam dając te dwa klucze? Nigdy nie zapomnij, że w sytuacjach kryzysowych tylko oni ci pozostaną. Szanuj duchy, tak jak ja nauczyłam cię szanować magię gwiezdnych duchów.

Żegnaj


Dwa lata później wypadki potoczyły się jeszcze gorzej. Nie dość, że chłopak bardzo zamknął się w sobie po odejściu ciotki, to jeszcze to co stało się z ojcem i matkom przybiło go dogłębnie. Niewątpliwie ogromnym wsparciem dla chłopaka była jego przyjaciółka, z którą zakolegował się jeszcze we wczesnych latach dojrzewania. To oni razem odkrywali uroki życia, razem próbowali nowych rzeczy. Cały czas, który mogli spędzali ze sobą. Aż do dnia śmierci ich rodziców. Chłopak od razu uwierzył siostrze. Nie była zdolna zabić nikogo, a jeżeli już to nie w taki sposób. Wszakże drogi czytelniku, musisz wiedzieć, że morderstwo ojca i matki Haru było wyjątkowo brutalne, a w sam zamach próbowano wrobić jego siostrę. Po tym zdarzeniu musieli oni opuścić miasto. Bardzo szybko się również rozstali bowiem mimo tego, że Haru chciał zapisać się do jakiejś gildii i jednocześnie pomagać siostrze to różnice światopoglądowe zmusiły ich do rozłąki.


Cele:
- Przetrwać
- Zebrać jak najwięcej kluczy


Sława: Bliźniacze Duchy, Lisi Duch, Głowa nieodbudowanego jeszcze wielkiego rodu Hirano
Ciekawostki:
- Nie lubi dawać koncertów
- Jest wegetarianinem

Cytat :

Historia rodzeństwa Hirano z dniem narodzin młodszej siostry Haru.

Zabrakło słówka. Jestem czepialska.

Cytat :

Haru rozwijał się dobrze i w wieku siedemnastu lat pojawił się w nim zalążek magii, który z czasem począł kiełkować i rozwijać się. Z czasem zaczął zachowywać się jak przedmiot swojej magii. Często bywał zmienny – raz spokojny i cichy jak polny strumień potrafił wybuchnąć jak sztorm na morzu.

Nie pamiętam, aby Mag Gwiezdnych Duchów miał coś takiego :P

A tak to reszta okej.

Edit:
Akceptuję, miłej gry.