Wioska

First topic message reminder :

Zbudowana wzdłuż dwóch piaskowych dróżek oddzielonych od siebie żywopłotem wioska jest głównym skupiskiem ludzi w tym rejonie. Nikt ci już nie pójdzie do opuszczonego domu szlacheckiego niegdyś należącego do Duke Everlue'a, chyba że chodzi o dzieci ciągle ciekawe świata. Im dłużej ścieżki idą, tym bardziej strome się stają w zależności od pochyłości terenu. Wzdłuż nich, jak już było mówione zostały wybudowane domki, głównie złożone z figur przestrzennych. To jakiś prostopadłościan z lekkim, płaskim dachem, oknami i drzwiami albo jakiś inny ze stromym dachem. Są one oddzielone od siebie płotem, który nadaje tej okolicy uroku.

Blondynowi udało się uniknąć ataku chimery oraz wykonać kontratak. Jeden z jego szpikulców przebił skórę stwora i spowodował u niego ogromny ból co ucieszyło niezmiernie chłopaka który najwidoczniej był już trochę zmęczony, bowiem to już druga istota zaraz po niedźwiedziu która aż tak stanowczo mu się przeciwstawia. Kiedy stwór podleciał do niego i stanął przed nim tak jak wcześniej wspomniany misiek Hizashi oczywiście bez chwili zastanowienia użył swojej siły aby uderzyć w potwora swoją pięścią. Chłopak nie był słaby dlatego jego przeciwnik mógł doskonale poczuć ten cios.
- Szkoda że muszę się Ciebie pozbyć - Mruknął sam do siebie.
Widząc że chimera chce go zaatakować swoją łapą blondyn musiał uchylić się od tego. Nie potrzebował więcej blizn na swojej twarzy, wystarczy mu ta którą zrobiła mu jego żona.
- Masz czelność atakować mnie kiedy do Ciebie mówię?! - W tym momencie Hizashi się zdenerwował i wyciągnął pistolety celując w głowę wężową głowę potwora aby ją po prostu rozwalić.

Okładanie pięściami potwora, nawet tak małego i niedorozwiniętego, jak ta chimerka nie wydawało się być najlepszym pomysłem, a jednak Hizashi miał więcej krzepy niż mogło się wydawać. Stwór trafiony został w brzuszysko na pograniczu torsu i zachwiał się w tył, a przed upadkiem uratowało go tylko podparcie się ogonem, który natychmiast przestał się wić w kierunku blondyna. Równowaga przede wszystkim.
Łapa opadła z opóźnieniem, lecz mimo wszystko dosięgnęła głowy chłopaka, któremu zabrakło trochę refleksu, czy jakiegoś dokładniejszego planu uniku, bo zwykłe odchylenie się nie wystarczyło. To nie Neo i pociski, a Hizashi i kończyna Chimery. Nie udało jej się go drapnąć, ale liść był na tyle silny, by rzucić trafionego na ziemię. Ostatecznie mag przeturlał sie na odległość około dwóch metrów od stwora po bruku oraz trawie i stamtąd wystrzelił w kierunku wężowej głowy. Pozycja leżąca, obita twarz, obtarty o kamienie i szczypiący łokieć lewej ręki oraz powrót ogona do wicia się nie ułatwiły wycelowania i ostatecznie kula śmignęła daleko od jakiejkolwiek części ciała potwora, który nie przestawał szarżować i teraz wyskoczył w powietrze, by spaść z góry na leżącego i przygwoździć go do ziemi, a potem, być może odgryźć głowę, jak niedawno jednemu z wieśniaków.

MM:8950
- prawa część twarzy obita i opuchnięta, jakby się żonka zamachnęła patelnią
- obtarty lewy łokieć

Hizashi po uderzeniu potwora poczuł się pewnie gdy ten odchylił się do tyłu. Na tyle nawet że nie przemyślał dokładnego uniku co skutkowało zwykłym uchyleniem które w połowie przyniosło zamierzony cel, gdyż uniknął pazurów jednak "liścia" już niestety nie ominął. Przy takiej masie bestii i jej zamachu zaczął żałować że w ogóle poszedł na tą misję. Leżąc poobijany na ziemi z obitym ryjem i obdartym łokciem starał się postrzelić ogon stwora jednak to też nie przyniosło żadnego pozytywnego efektu. Najwyraźniej chimera postanowiła wziąć się za tego wolnego już mężczyznę i rzuciła się na niego (bo chimera to ona zgadza się?). Hizashi jako że był wierny tylko i wyłącznie swojej żonie próbował odsunąć ryj bestii od swojej głowy aby ta nie skradła mu buziaka lub co gorsza nie stracił dla niej głowy (dosłownie). Po chwili wziął swoją broń w prawą rękę i starał się wycelować w szyję stwora lewą próbując złapać szczękę stwora i stworzyć sobie dogodne miejsce do oddania strzału.

Plac praktycznie opustoszał, tylko pod ścianą leżał samotny bezgłowy trup, a na trawniczku drugi, jeszcze nie trup, który odwalał właśnie rekonstrukcję tego, co się stało z wieśniakiem. Na klatce piersiowej leżącego bez ruchu Hizashiego wylądowało stworzenie o wielkości i ciężarze konia uderzając go kopytem w żebra, odbijając płuca i pozbawiając tchu na dłuższy moment. Duszność i przytłaczający ból oraz masa na sekundę zawładnęły blondynem, któremu po tej chwili udało się zaczerpnąć powietrza i natychmiast zanieść kaszlem. Lwia paszcza rozwarła się ukazując ogromne kły potwora, a także jego język, jamę ustną i migdałki. Na twarz kruka rzucił się okropny zapach padliny wydobywający się z ust, które nigdy nie zaznały smaku pasty do zębów, a zaraz za nim w ruch ruszyła sama, najeżona ostrymi zębiskami szczęka.
Hizashi chwycił koci łeb potwora za szczękę, unikając ugryzienia i dzięki swojej ponadprzeciętnej sile utrzymując go w odległości zaledwie dziesięciu centymetrów od własnej twarzy, jednak wciąż wystarczająco daleko, by nie dorobić sobie do kompletu kolejnych blizn. Odciągnął go na własne lewo odsłaniając lwią oraz kozią szyję, a także świeżą ranę z wbitym pomiędzy obydwa łby cienistym kołkiem, po czym strzelił. Chimera zacharczała, zameczała i ryknęła z bólu, szarpnęła się, machnęła ogonem, mocniej przygniotła Hiza do ziemi i capnęła go za łokieć lewej ręki smoczą paszczą próbując oderwać ludzką kończynę od tracącej zmysły głowy. Z racji rozmiarów potworka mag nie stracił lewego ramienia, jednak zębiska wbiły się głęboko w skórę i mięśnie, a także zmiażdżyły kość strzałkową. Na tę rękę nie ma już chyba za bardzo co liczyć. Lwi łeb opadł bezwładnie, z rany, która przebiła potworowi jedną z trzech tchawic ciurkała posoka, a krew człowieka i bestii zmieszała się rozlewając się w kałużę na niegdyś wypielęgnowanym trawniczku.

MM:8950
pociski -2
- prawa część twarzy obita i opuchnięta, jakby się żonka zamachnęła patelnią
- już nie obtarty lewy łokieć, a właśnie zgniatany, złamana kość strzałkowa (to w przedramieniu jest), poważna rana szarpana wokół lewego łokcia, Chimera dalej Cię gryzie
- ból w klatce piersiowej, duszność spowodowana przygnieceniem kozim kopytem

Hizashi był w nie najlepszym stanie jednak na jego twarzy zaczął pojawiać się lekki uśmiech.
- Dawno nie byłem tak poobijany - Mruknął do siebie po czym splunął na bok, tuż obok swojej głowy.
Bestia i tak go nie rozumiała dlatego nie miał co jej tłumaczyć swojego planu. Czując olbrzymi ból z przygniatanej klatki piersiowej, złamanej kości i gryzienia. Blondyn spojrzał na swojego przeciwnika i już wiedział co ma zrobić. Jako że byli tak blisko siebie stwór nie uniknie połączenia ich cieni, przez co Sena będzie mógł zapanować nad ruchami chimery. Gdy już użyje tego zaklęcia i przejęcie się uda Hizashi zmusi potwora aby go puścił i odszedł od niego na metr. Następnym zaklęciem którego chłopak użyje na swoim przeciwniku będą igły którymi ma zamiar przebić całkowicie cielsko tego potwora. Biorąc pod uwagę iż wcześniejsze nie dały rady użyje tym razem innych które powinny się przebić przez jego skórę.

8950MM - 500MM - 800MM - 150MM = 7500MM

Chimera zgrzytnęła zębami sprawiając Hizashiemu jeszcze więcej bólu i odwdzięczając się mu za swój, praktycznie agonalny stan. Szarpnęła smoczą głową zapewne chcąc posłać nieszczęśnika w powietrze, jednak już na początku tego gwałtownego ruchu się zatrzymała wpadając w pułapkę. Naśladując blondyna rozwarła smoczą paszczę i cofnęła się o kilka kroków, magowi nie udało się jednak opanować wszystkich kończyn chimery, która próbowała ubodzić go rogami mimo oddalania się  od przeciwnika, a także dosięgnąć wijącym się ogonem. Pierwsze nie miało szansy na powodzenie, wężowa część ciała smagnęła jednak Hizashiego i zatopiła kły w jego udzie. Noga praktycznie natychmiastowo zaczęła mu drętwieć, a po chwili świat począł się chwiać, tracić kolory i kontrast. Z otaczającego potwora cienia wystrzeliło sześć ogromnych szpili przeszywających na wylot ssacze 67% ciała i przykuwając go w miejscu, pomimo utraty połączenia cieni wraz z możliwością głębszej koncentracji na magii.
Chimera szarpała się jeszcze konwulsyjnie, z każdą sekundą coraz wolniej i coraz mniej zaciekle, a Hizashi w tym czasie czuł się coraz bardziej, jakby cały wieczór wznosił toasty metanolem.

MM:7500
pociski -2
- prawa część twarzy obita i opuchnięta, jakby się żonka zamachnęła patelnią
- złamana kość strzałkowa (to w przedramieniu jest), poważna rana szarpana wokół lewego łokcia, utrata sporej ilości krwi
- ból w klatce piersiowej
- rana kłuta w prawym udzie
- zatrucie: powolna utrata świadomości, czucia i władzy nad ciałem, ogólna senność

Hizashiemu udało się to co zaplanował a nawet więcej. Zadowolony z takiego obrotu spraw zapomniał całkowicie o wężowych ogonach które tak naprawdę cały czas były największym zagrożeniem. Jak to ludzie kto nie ma w głowie ten ma w nogach no i blondyn także miał... Truciznę którą to wężowa głowa przekazała mu poprzez ugryzienie. Nie wiadomo czy było to tak bardzo toksyczne, że aż od razu umrze jednak zaczął tracić świadomość. Po ukończonym dziele zaczął odczuwać skutki uboczne tego dziadostwa w swojej krwi. Zawroty głowy stawały się coraz bardziej odczuwalne a do tego jeszcze odniesione wcześniej rany wcale nie sprawiały że chłopak czuł się jak zwycięzca. Wręcz przeciwnie czuje jakby stracił wszystko. Nie dość że na tej misji zostawiła go kobieta którą naprawdę polubił jeśli nawet nie coś więcej, to jeszcze zakończył ją w tak opłakanym stanie. Czyżby to jej brak tak go rozpraszał? Tego nie on sam nie wiedział jednak jedno było pewne. Już jej najpewniej nie zobaczy. Ba, nawet nie chce jej widzieć. Po tym co tu przeżył, wystawiony, pobity a na koniec jeszcze otruty, po takim combo raczej nie będzie szukał partnera na przyszłe misje. Po tej długiej wewnętrznej rozterce na temat tego co było chłopak chwiejnym krokiem ruszył pod jakiś murek lub płot aby usiąść i odpocząć. Możliwe też że straci zaraz przytomność dlatego też lepiej w jego stanie gdyby siedział. Z tak poważnymi ranami każdy upadek nawet przewrócenie się i upadek z siłą grawitacji mógłby mu poważnie zaszkodzić.

Hizashi ledwo doczłapał do niezbyt odległej chatki i osunął się po kamiennej ścianie chałupki, by ciężko usiąść koło bezgłowego trupa wieśniaka i odpłynąć. Zapadła ciemność, nie widział już nic, nie słyszał już nic, nie czuł nawet fragmentu swojego ciała, jakby nagle zanurzono jego umysł w czarnej cieczy.
Obudził go smrodliwy, ciepły oddech na twarzy. Kiedy rozwarł powieki zobaczył przed sobą paszczę potwora, którego wydawałoby się niedawno ukatrupił. Cieniste słupy zniknęły, a pozostawione przez nie rany zasklepiały się na oczach Hiza z zastraszającą prędkością. Potwór chwycił maga swoją smoczą łapa za lewe ramię i potrząsnął kilka razy gwałtownie, warknął dziwacznie lwią paszczą, a po chwili odezwał się stłumionym, ludzkim głosem.
- Panie. Panie magu, niech się pan weźmie w garść! - teraz Hiz mógł faktycznie otworzyć paczałki i ujrzeć, że nad nim kuca facet spotkany w kościele, wokół kłębi się kupa miejscowych, trupa bez głowy usunięto i zostały tylko ślady krwi, tam, gdzie powinna leżeć Chimera było jeszcze większe zbiegowisko, a nad tym wszystkim latał sobie Eyun podziwiając przedstawienie. Co się z nim działo nie wiem sama, prócz faktu, że w swoim ostatnim poście Sabi tak bardzo go pominęła, że zapomniałam o nim przez całą walkę. Ups. No nic, w ramach rekompensaty za moją niekompetencję pozwoliłam uratowanym i niesamowicie wdzięcznym cywilom opatrzyć lewą rękę kruka oraz nogę w miejscu ugryzienia przez wężowy ogon. Blondynowi wciąż kołatało w głowie, a przed oczami latały mroczki, jednak z pewnością można było powiedzieć, że jego stan się znacznie poprawił.

MM: nieważne, regeneruje się
- prawa część twarzy obita i opuchnięta, jakby się żonka zamachnęła patelnią
- złamana kość strzałkowa (to w przedramieniu jest), poważna rana szarpana wokół lewego łokcia, utrata sporej ilości krwi, opatrzone, usztywnione
- ból w klatce piersiowej
- rana kłuta w prawym udzie, opatrzona
- zatrucie: mroczki, problemy z utrzymaniem równowagi, powolny powrót świadomości

Hizashi przez chwilę serio wierzył że bestia cały czas żyła to też gdy obudził się ze swojego koszmaru pierwszą rzeczą jaką zrobił było danie w twarz osobnikowi który starał się go obudzić.
- Nigdy więcej tak nie rób - Powiedział i wstał mozolnie o własnych siłach.
Nie miał ich jeszcze zbyt dużo jednak wstanie podpierając się o ścianę nie powinno przekraczać jego możliwości. Zgromadzenie nad którym latał Eyun lekko go zaciekawiło. Znając charakter stwora to albo rozdawali tam ser, albo po prostu mógł się ponabijać z ludzkiej niedoli. Gdy powolnym, niezbyt pewnym krokiem dotarł do zbiegowiska dostrzegł truchło chimery z którą to post temu jeszcze walczył. Upewniając się że nie żyje uśmiechnął się tylko i prosząc (nakazując) jednego z wieśniaków o pomoc, udał się do Johna by odebrać należną mu wypłatę. Odczuwając jeszcze spory ból w nodze i w ręku wcale ta droga nie sprawiała mu aż takiej przyjemności jak powinna, a powinna ponieważ sprzątnął takiego stwora całkiem sam bez niczyjej pomocy. Dawno nie był na samotnej misji dlatego też taki obrót spraw cieszył go jeszcze bardziej. Teraz wiedział że nawet gdyby sam porwał się na coś podobnego dałby radę.

Trafiony mężczyzna był już raczej w przekwicie wieku, więc uderzenie spowodowało, że się zachwiał i upadł, a raczej usiadł ciężko na bruk. Prawdopodobnie jakiegoś młodzieńca Hizashi nawet by w swoim stanie nie ruszył, szczególnie, że samemu ciężko było mu wstać, pomimo kurczowego czepiania się ściany.
Tłum rozstąpił się przed rannym magiem półszeptem i z entuzjazmem komentując jego bohaterskie czyny, których notabene nikt z nich nie widział, bo wszyscy czmychnęli przed potworem, jak tchórze. Nad truchłem stało kilkoro mężczyzn z latarniami oświetlającymi zwłoki potwora, bo pożar składziku już powoli dogasał, sam, czy z pomocą mieszkańców, ważne, że nie rzucał już żadnego światła, którego miejscowi potrzebowali do stwierdzenia zgonu znacznie bardziej niż sam Hiz. Stworzenie z całą pewnością nie żyło.
Na grzeczną sugestię udzielenia pomocy jeden z tutersów znacznie grzeczniej kiwnął głową w kierunku ogona potwora, którego tykał kijem od grabi sam John. Widząc jak wybawiciel wioski się zatacza jeszcze grzeczniej wziął go pod ramię i przeprowadził te kilka męczących kroków. Zleceniodawca rzucił grabię na ziemię, złapał obiema rękami prawicę Hizashiego i zaczął nią potrząsać.
- W imieniu wszystkich chciałbym wyrazić naszą niezmierną wdzięczność za ratunek. Owszem, były ofiary śmiertelne, ale to nic, gdyby nie pańska pomoc byłoby ich o wiele, wiele więcej. Nie wiem nawet jak, poza opatrzeniem i podaniem surowicy, moglibyśmy panu wynagrodzić to poświęcenie... - w tym momencie John został szturchnięty łokciem przez jednego z jego kościelnych towarzyszy - Ah, no tak, jednak wiem - poszperał w wewnętrznej kieszeni płaszcza i wyciągnął pomięty plik banknotów - Proszę, oto obiecane dwadzieścia tysięcy klejnotów, cała wioska się złożyła. Wciąż uważam, że to mało, jednak więcej nie posiadamy, no i jeszcze trzeba odłożyć coś na remont składziku oraz pogrzeb pechowych mieszkańców, ale z tym damy sobie radę, a pan powinien odpocząć i się za te pieniądze dobrze wykurować - Po tych słowach mężczyzna zostawił już Hizashiego samemu sobie i zaczął dyrygować wieśniakami próbującymi przeciągnąć Chimerę z dala od domowisk.

+ 20.000 klejnotów
+ 200MM za fabułę i 300MM za walkę
Dziękuję za cierpliwość dziadku, możesz zrobić zt.

Hizashi po dotarciu do Johna czuł się lekko zażenowany poziomem wieśniaków. Wystarczyło by tylko uściśnięcie dłoni a nie jeszcze te zbędne tłumaczenia. Blondyn był podłą osobą jednak tego tutaj nie okazywał gdyż zlecenie tego wymagało a sama nagroda był warta tego poświęcenia. Gdy już odebrał pieniądze, przeliczył je i schował do kieszeni.
- Następnym razem jak będziecie mieli problemy zgłoście się do Raven Tail. Postaram się wtedy również przyjść i wam pomóc - Powiedział dostając teraz surowicę która miała zneutralizować jad chimery.
Gdy już wszystko było tak jak powinno, a chłopak odzyskał siły założył koszulkę którą wcześniej zrzucił do walki z potworem i ruszył w swoją stronę nie odwracając się nawet do żegnających go wieśniaków.
- Gdyby nagroda była niższa podzielili byście los tej chimery - Mruknął sobie pod nosem będąc już spory kawałek od wioski, tak by nikt go nie słyszał.

z/t