Ogród różany

First topic message reminder :

Jest to dość spory ogród różany, z każdej strony widać piękne róże bardzo wielu odcieni. Kwiaty są otoczone płotkiem, które je jednocześnie podtrzymuje i ładnie odgradza od innych rodzai. Po środku widnieje dróżka po której można się przechadzać, zaś po prawej i lewej stronie widnieją ławki na których można przysiąść. Jednocześnie niedaleko widać drzewa liściaste, które dają cień w letni dzień.
___________________


Cieszyła się, że może się przejść było w miarę ciepło więc mogła sobie pozwolić na krótkie spodenki i koszulkę bez ramiączek. Uśmiechała się pod nosem, kiedy przechadzała się między grządkami róż i wąchała je zadowolona. Lubiła kwiaty, choć nie umie ich hodować, a raczej nigdy tego nie robiła. Stanęła przed jedną grządka czerwonych róż i przyglądała się w milczeniu, zaś ręce luźno splotła za plecami. Było cicho i spokojnie, a wiatr delikatnie muskał jej twarz i włosy, które poruszały się w rytm tego żywiołu.

Słysząc pytanie Tory, Mao spojrzał na niego z pożałowaniem. Chyba nie wie o czym mówi. A szkoda, że on nie pochodzi z Okami. Możliwe, że wtedy Fireborn spaliłby również jego. Jeden śmieć mniej.
- Nie, nie z tego powodu.
Widząc, że Ariyamna odchodzi, ruszył za nią. Nie zamierzał opowiadać Torze swojej historii. Nie był w opinii księcia wart tego. Dla niego nie był wart nic, nawet złamanego klejnotu.

[z/t]
Romansujta se :D

Tak jak przewidział Tora, księżniczka poszła sobie w siną dal za swoim księciem. Jego sprawa, przynajmniej facet dłużej pożyje, a tak przestał już działać na nerwy naszemu zwierzakowi. On tymczasem przysiadł się do nowej koleżanki i zrywając nowy kwiatek po drodze, wpiął jej go w miejsce starego.
-No, ciekawych przyjaciół dzisiaj poznaliśmy, co? -zapytał miło oglądając się jeszcze za odchodzącymi Ari i Mao. Tak bardzo jak on był mu obojętny, to Ari wydawała sie normalniejszą osobą i na pewno gdyby nie durne zachowanie outsider'a ich spotkanie potoczyłoby sie zupełnie inaczej. No nic, tak pozostaje mu urocza Haruka, z którą chętnie się zakoleguje.

Uniosła głowę po chwili widząc, że ich nowy kolega również odchodzi. Odprowadziła go wzrokiem powoli, zaś kiedy Tora podszedł i wsunął w jej włosy nowego kwiatka zaskoczyła się i zamrugała kilka razy z wrażenia. Na jej policzkach pojawiły się delikatne i słodkie rumieńce przez co opuściła wzrok na kwiat, który trzymała w dłoni.
-Tak, to prawda... Może kiedyś ich jeszcze spotkamy, kto wie. To jest śliczne miejsce, nie sądzisz? - zapytała zaciekawiona i spojrzała na twarz nowo poznanego kolegi z lekkim aczkolwiek ciepłym uśmiechem na ustach w dodatku rumieńce pokrywały jej policzki przez co pewnie wyglądała całkiem uroczo.

Haruka - rzeczownik, nazwa własna; definicja: uroczość do potęgi pomnożona przez uber-słodycz plus urok osobisty. Przed użyciem skonsultuj sie z lekarzem lub farmaceutą, gdyż każda poznana Haruka zagraża twojemu pojmowaniu i rozumieniu wszechświata. Efekty uboczne obejmują: padaczkę, ślepotę, wymioty i przeraźliwe piszczenie. A teraz pytanie: czemu Tora nie dostał tej ulotki przed poznaniem Haruki?! Byłby przynajmniej gotowy, skonsultowałby się z lekarzami i tymi innymi, wziąłby coś na wzmocnienie odporności a tak to kaplica. Weź tu nie polub kogoś z taki urokiem osobistym i naturalnym syndromem "Kawaii~! Omochikaeriii~!". No normalnie się nie da.
Tora widząc rumieniec na twarzy Haruki, nieco sam się zawstydził. Złapał się za głowę wolną ręką i podrapał. Myślał o tym jak musi to wyglądać z boku.
-Tak, jak każde w którym głównym architektem jest natura. -odpowiedział na jej pytanie. -Mam nadzieję, że jak następnym razem los skrzyżuje nasze drogi, to książę nabierze trochę rozumu i dobrego wychowania. No, i może poczucia humoru...
Mimo to co powiedział, Tora nie miał ochoty już nigdy spotkać tego człowieka. No może raz, ale na pewno nie po to by podyskutować o pięknie przyrody.

-No tak, ale ktoś zrobił płotki by ładniej wyglądały - powiedziała po chwili w zamyśleniu, kiedy jej wzrok przez chwilę padł na płotek na przeciwko ich. Cóż może i nie były perfekcyjne, ale wyglądały ładnie i schludnie, co dawało jakiś własny urok temu miejscu.
-Wierzysz, że będzie inaczej? Jakoś nie chciałabym go spotkać ponownie, jakiś sztywniak z niego. - Wzruszyła delikatnie swoimi ramionami na własne słowa. Uśmiechnęła się delikatnie pod nosem.
-Och mogę spytać ile masz lat? Jestem ciekawa tylko, ponieważ jesteś bardzo wysoki i silnie zbudowany. - Jakby nie było drugie zdanie z jej ust było komplementem  w jego stronę. Cóż jej ciekawość była po prostu duża, a jeżeli ją zaspokoi to może nie będzie taka... ale tego i tak nikt nie wie, nawet ona sama. Na rumieńce chłopaka na jej ustach pojawił się nieco szerszy wesoły uśmiech.

Komentarz Haruki na temat zachowania nieobecnego już chłopaka, nie był dla Tory zaskoczeniem. Pierwsze wrażenie jest bardzo ważne a bądźmy szczerzy - w tej kwestii księciunio się nie popisał. Zapewne był przyzwyczajony, że gdzie by nie wszedł to anonsuje go donośny głos odźwiernego i ludzie od razu kłaniają sie mu w pas razem z przygotowaną listą komplementów i wyrazów zachwytu, że mogą wdychać to samo powietrze co zasmarkany noc miłościwego władcy. Will nienawidził monarchii, to jasne. Mimo to odpowiedział Haruce spokojnie i z dużą dozą pozytywnego myślenia.
-Każdy zasługuje na drugą szansę, nawet królewski dzieciak... Może jakiś czas bez śniadania do łóżka i całodobowej obsługi nauczy go jak wygląda prawdziwe życie? Chociaż moim zdaniem ktoś powinien mu po prostu spuścić stary, dobry łomot! -wypowiadając ostatnią sentencję zaśmiał się lekko na wyobrażenie Mao leżącego na ziemi ze złamanym nosem, podbitym okiem i tylko połową zębów. Tym bardziej czuł satysfakcję, że zawsze w tych wizjach widział siebie jako tego, który dokonał owej masakry na młodzieńcu. Z miłych rozmyślań wyrwał go znowu głos towarzyszki.
-Tak myślisz? Nigdy nie sądziłem, że jakoś się wyróżniam... -powiedział dość zakłopotanym głosem drapiąc się jednym palcem po policzku. Widać komplement do niego dotarł. -Mam dwadzieścia osiem lat, to żadna tajemnica. No, chyba że widać mi już zmarszczki i wyglądam na starszego niż jestem... Powiedz, widać? -zapytał ale bardziej żartobliwie niż poprzednio.

W sumie Haru nikt nie podpada, a jeżeli była by taka osoba wyliczyła by je na jednej ręce, póki co nikt się taki nie pojawił. Pominęła nawet też to sztywne zachowania księciunia, które ją nieco irytowały i degenerowały jednocześnie.
-Myślę, że masz rację. Choć z tym biciem to chyba lekka przesada. - Wzruszyła lekko ramionami, ona nigdy dla przyjemności nikogo by nie uderzyła, po prostu by się nie zniżyła do takiego poziomu. Spojrzała na tygrysa, kiedy dotarł do niego sens jej komplementu. Kiedy usłyszała wiek otworzyła oczy szerzej ze zdziwienia, lecz po chwili zachichotała cicho.
-Nie, nie masz zmarszczek, ani nic takiego. Wydaje mi się, że masz tyle lat, choć dałabym ci mniej, tak o cztery. Ja mam z kolei osiemnaście lat - uśmiechnęła się kącikiem ust do niego. Ona też wyglądała na młodą osóbkę, ale chyba nie aż tak, jak niektórzy twierdzili.

-Wow, szczerze mówiąc, nie wyglądasz na swój wiek -powiedział słysząc deklarację dziewczyny w sprawie jej wieku. W sumie gładko to wyszło, nie miał zamiaru pytać jej o wiek bo o to i wagę kobiety pytać kategorycznie nie wolno. Temat taboo i takie inne. Dlatego poczuł się o wiele lepiej, kiedy Haruka sama zdradziła tę informację.
W sumie spodobało mu się też to, że dziewczyna dała mu mniej lat niż ma w rzeczywistości. To bardzo miło wiedzieć, że wygląda młodziej o kilka ładnych latek, przynajmniej nie czuł się stary a to naprawdę potrafiło podbudować pewność siebie. Tak, nawet jeśli jest się facetem. Nasz mag ziemi znowu poczuł się jak młody bóg.
-Bardzo miło mi się z tobą rozmawia. Tym bardziej smuci mnie fakt, że na mnie już czas. Mam nadzieję, że los ponownie skrzyżuję nasze ścieżki. Tymczasem - bywaj zdrowa. - po tym pożegnaniu chłopak wstał, ukłonił się i poszedł w swoją stronę. Po drodze odwrócił się jeszcze i pomachał jej. Po tym poszedł dalej znikając za zakrętem.

z/t

-Wiele ludzi mówi mi to, więc nie jestem zaskoczona - stwierdziła spokojnie. Nigdy się nie zagłębiała nad tym dlaczego tak młodo wygląda, może to geny, albo coś. Z drugiej strony też cieszyła się, że wygląda na młodszą, przez co czasami może dostawać darmowe słodycze jak się wystarczająco postara.
-Och no tak zagadaliśmy się, a i ja powinna się zbierać, mam nadzieję, że kiedyś się znowu spotkamy - dodała po chwili i kiedy chłopak odszedł uśmiechnęła się lekko i odmachała mu. Następnie wstała i odeszła między grządkami róż poszukując nowego i interesującego miejsca, może jakieś ją zainteresuje? Kto tam wie.

z.t