Lodowa Przełęcz

First topic message reminder :

Wąskie przejście pomiędzy Hakobe i położoną obok niej górą Hakuji. Jest o tyle wyjątkowe, że właściwie nie jest to część skalnych szczytów, a pozostałość po zapomnianej już dawno epoce lodowcowej. Niebotyczna masa lodu utrzymała się w tym miejscu prawdopodobnie z pomocą magii, gdyż geologowie nie mają żadnego wyjaśnienia na jej istnienie. Rada Magii wykryła tam ogromne złoża lakrymy przesyconej energią lodu, po czym natychmiast zakazała wszystkim jej wydobywania. Nikt nie chciał się przekonać co by było, gdyby cokolwiek co trzymało w miejscu miliardy ton lodu... przestało to robić. Jest to miejsce powszechnie znane. Wręcz sławne. Każdy ma o nim coś do powiedzenia. Mówią „nie idź tam, jeśli ci życie miłe”. Kilku uczynnych górali zamieściło specjalne tabliczki ostrzegawcze po obu stronach tego niezwykle zdradliwego i śmiertelnie niebezpiecznego miejsca. Jednak ryzykanci zawsze się zdarzają. I kilku faktycznie udało się przejść przez to jedno z najbardziej wrogich człowiekowi i niegościnnych miejsc w Fiore. Ciała tych, którzy nie mieli tyle szczęścia są uwięzione w przyrastających co parę lat ogromnych soplach. Powszechnie uważa się, że nie ma tu nic ciekawego do znalezienia, a jakiekolwiek sugestie by wybrać się tam w celach rozrywkowych spotykane są z pustym śmiechem miejscowych przewodników. Powszechnie żyjące w okolicy Vulcany trzymają się z dala od tego miejsca, gdyż nie ma tu dość wielu apetycznych ofiar, za to jest cała masa zdradliwych przejść i śliskich powierzchni. Gdyby ktoś miał dość odwagi by spojrzeć ponad śmiertelne niebezpieczeństwo tej przełęczy doceniłby jej surowe piękno. Światło słońca i księżyca w jakiś niewyjaśniony sposób zostaje rozprowadzone po lodowcu, przez co o każdej porze dnia lub nocy jarzy się on delikatnym, błękitnym blaskiem. Oczywiście tylko te kawałki, które wystają sponad grubych czap śniegu. Odłamane od masy kawałki lodu tracą tę właściwość.

Najwyraźniej za długo przebywała w swoim umyśle, bo zaczęła mieć zwidy. Jej własny cień mógł ją prześladować, obserwować i może dlatego miała wrażenie jakby była obserwowana? Może ma cichego wielbiciela, stalkera lub innego psychofana? Kto jednak zainteresowałby się konserwą? Jakiś maniak sushi, a może jakiś biedny zagłodzony student, który żyje i króluje na słoikach. Rzecz jasna spała z mieczem, bo jakże by inaczej miała zostawić swojego najlepszego przyjaciela na zewnątrz? By marzł i rdzewiał? Przecież miecz też potrzebuje uczucia! Gorącej miłości tego pieca hutniczego! Tak się nie godzi, o przyjaciół trzeba dbać i Azure Bringer należąca do Fairy Tail najlepiej o tym wiedziała. Chociaż jak wpadniesz do friendzone to z niego nie wyjdziesz, więc u wróżek samce nie mają czego szukać.
Chociaż to wszystko mogło być iluzją, halucynacją spowodowaną wyziębieniem i świeżo spożytą zupą z kawałkami ziemniaków. Coś czego łotewscy chłopi nie mieli okazji skosztować i przez to mieli halucynacje! Ona jednak była najedzona i miała haluny lub paranoje, schizofrenię czy też inne problemy mentalne. Może te ziemniaki były siane razem z marihuanenen substancjami chemicznymi albo innym narkotykiem? Będzie musiała złożyć rolnikowi reklamację, że tak słabo klepie i słyszy obrazy. W każdym razie rano kiedy wstała przystąpiła do porannej rozgrzewki, czyli setka pompek, rundka wokół przełęczy, a następnie umyć się przy pomocy roztopionej wody z tego lodu. Kiedy sięgała po czysty ręcznik oraz szampon, by sprawić aby włosy były jak po shaumie, czyli fabulous and stuff mogła zauważyć ową karteczkę. Pozbierała garnki i poukładała je odpowiednio, tak by nie panował tu bałagan. Ponownie skonsumowała zupę, która powoli się kończyła jak wszystko co dobre. Wypadałoby chyba na coś zapolować, ale najpierw spojrzała na nowy dodatek, który się pojawił. W głowie nadal miała widok tamtego cięcia, które wykonała i zastanawiała się czy poza swoim umysłem, gdzie można nagiąć rzeczywistość, może wykonać to samo. No nic, sprawdzi to dokładnie zaraz po tym jak zapozna się z treścią kartki. Chociaż... po chwili namysłu schowała ją do kieszonki i postanowiła najpierw wypróbować ową umiejętność. Ponownie ustawiła bloczki i stanęła od nich w znacznej odległości. Ujęła miecz w ręce, a następnie poczęła się koncentrować. Wiatr milkł, przestrzeń stawała się czarna, a przed nią pozostawały trzy bloczki które ustawiła wcześniej. Wyrównywała oddech, a jej moc magiczna poruszała się wzdłuż ostrza. Błękitny płomień znowu na nim tańczył, a sama Norie kompresowała właśnie energię. W jednym momencie otworzyła oczy i szybko wykonała cięcie, które pomknęło zapewne smugą lub czymś podobnym w stronę bloczków, a na efekt... musi poczekać. Jeśli jej się udało to była uradowana, a jeśli nie to będzie musiała troszkę więcej popracować nad techniką, ale jednak koniec końców wyszło na to że wyciągnęła tą nieszczęsną kartkę i w końcu ją przeczytała.

Zajęła się sobą, po czym przystąpiła do treningu niczym ten łysol w pelerynie. Brakowało tylko dziesięciu kilometrów biegu. Chyba wiadomo, o kogo chodzi, nie? Nie wiadomo? Nie będę tłumaczyć, nie znam się.
Odnalazła kartkę, chociaż z samego początku jej nie przeczytała. Postanowiła spróbować ponownie tego cięcia, którego użyła w czasie wizji, tak samo jak jej Alter. Więc prędko podjęła się próby. Zebrała energię, skupiła się na tym jednym, niezwykle potężnym ataku. No i go wypuściła, celując w bloczki. Skompresowana fala przeleciała tych kilka metrów póki nie trafiła tego, w który została wycelowana. Po trafieniu zaczął się prawdziwy moment tej techniki, który ujrzała Norie zanim zakończyła wizję. Wyglądało to jak miniaturowy wybuch wywołujących setkę, jeśli nie tysiąc cięć. Wszystko zostało poszatkowane. Bloczki, podesty, lód na podłożu. Wszędzie były jakieś linie, przecięcia, wszystko się rozsypało, no może poza podłożem.
Zaraz po tym zdecydowała się odczytać karteczkę. A na niej co było? "Pora wracać. Niedługo Igrzyska, prawda? Wypadałoby stawić się na miejscu. ~Przyjaciel z Fairy Tail". Pozostało jednak pytanie: kto to był i skąd wiedział, gdzie jest Norie, że wysłał tę wiadomość? Może to ten, kto ją obserwował?

Cytat :

Trening zaliczony, zaklęcie zostanie dodane do KM.
Otrzymujesz za walkę oraz fabułę łącznie 900MM

Można zrobić z/t.

Peleryna? Tak, przez moment Norie z jakiegoś powodu przeszła przez myśl peleryna jako ładny dodatek do zbroi. Oczywiście do tej wyjściowej, a nie do takiej w której się walczy bo przecież każdy głupi wie Syndrom I see you że peleryna bardzo utrudnia walkę, bo przecież można nią o coś zaczepić oraz całkiem sporo wizji zasłania.
Paladyn była uradowana, a zarazem zdziwiona efektem końcowym bo przecież w tamtej wizji nie zobaczyła końcówki i efektów swoich działań. Znaczy widziała wtedy przecięty swój mrok, ale nie co było potem. Jak w brazylijskiej telenoweli ciąg dalszy nastąpił w najmniej oczekiwanym momencie, a teraz był drugi odcinek który przez ¼ czasu antenowego wspominał co działo się w poprzednim odcinku. Efekt przeszedł jej najśmielsze oczekiwania i aż wyskoczyła pod niebiosa, niczym valkyria w fajnej zbroi i blond włoskach na białym koniu tyle, że bez konia. Wiedziała jednak, że ta technika może być śmiertelna w skutkach jeśli zostanie użyta na żywym człowieku. Przystąpiła do oględzin. Podeszła do miejsca wybuchu i sprawdzała głębokość przecięć. Były dosyć głębokie, a bloczki wyglądały jakby ktoś je cały dzień kroił rozgrzanym nożem z taką perfekcją, że były ledwo widoczne te ślady. Dotknęła jednego, a ten rozpadł się na drobne kosteczki lodu. Teraz przyszedł czas czytania kartki.
Faktycznie, przypomniało jej to że zbliżają się Igrzyska i powinna wracać już do swojej gildii, jednak zastanawiała się kto za nią poszedł? Sakura byłaby oczywistym podejrzanym, jednak wtedy rozpoznałaby jej charakter pisma, w końcu dziewczyny były ze sobą bardzo blisko #lennyface. To na pewno była osoba, która ją obserwowała jednak nadal… kim była ta osoba? W Fairy Tail miała sporo przyjaciół, zwłaszcza jeśli policzyć tamtą grupkę której kiedyś pomogła i zrekrutowała do gildii, dlatego wytypowanie jednego podejrzanego nie było prostą sprawą. Nawet ten typ zakradł się w pobliże toreb tak, że nie obudził Norie chociaż nie było to trudne. W końcu była wycieńczona treningiem i pewnie spała jak zabita. Schowała kartkę do kieszeni, będzie na później a jeśli to ktoś z Fairy Tail to być może będzie na Igrzyskach.
- Faktycznie… Sakura pewnie umiera z tęsknoty i pewnie zjadła już wszystko w lodówce ze stresu – odetchnęła i uśmiechnęła się, że wraca do gildii. Spakowała rzeczy i uprzątnęła ten bałagan który zrobiła, a z większych segmentów lodu ostrzem wycięła bałwanka i ustawiła go. Posiekane kawałki lodu ułożyła wokół niego, tak by wyglądało że stoi na jakiejś górce. Niby nie miała talentu plastycznego, ale dobrze operowała mieczem i wycinanie w lodzie nie powinno sprawić jej problemu. Kiedy już zostawiła znak iż tutaj była, zabrała swoje tobołki i wyruszyła.
ZT