Kuchnia.

Spora kuchnia używana do codziennych potrzeb Panicza. W przeciwieństwie do kuchni komercyjnej, z tej kuchni może korzystać też i Panicz. Kuchnię i Jadalnię łączy okienko, przez które przekazywane są posiłki.

Felix zaraz po przebudzeniu się ogarnął się szybko, przybrał swój roboczy uniform i przeszedł do działania. Powędrował do kuchni by przygotować Paniczowi śniadanie, by ten mógł się spokojnie pożywić z samego rana oraz nabrać sił na resztę dnia, a przynajmniej do czasu obiadu.
Wchodząc do kuchni już sięgnie po tacę oraz potrzebną do śniadania zastawę, trzy talerze oraz filiżankę, a także łyżeczkę, nożyk i widelczyk. Następnie ruszy do lodówki, by wyciągnąć z niej masło, jajka oraz sałatę. Z chlebaka wyjmie dwie bułki pełnoziarniste, by przeciąć je na pół i odstawić na bok, sięgnie również po trzy kromki ciemnego pieczywa. Pieczywo posmaruje już masłem, ustawiając bułki na jednym talerzy, kromki zaś na drugim. Weźmie także dwa pomidory, by pokroić je na plasterki. Następnie wstawi już wodę, by zdążyła się nagrzać. Jajka w liczbie pięciu ma zamiar usmażyć na patelni w formie sadzonej. Postara się je także odpowiednio doprawić. Gdy się już usmażą, ułoży je na ostatnim talerzyku. Na każdym z pieczyw ułożył po jednym liściu sałaty, układając później wcześniej pokrojone pomidory. Je także postara się przyprawić. Później tylko zostało mu zaparzenie herbaty.

Jaja sadzone wyszły Felixowi całkiem nie najgorzej. Nadawały się do podania paniczowi. Teraz musi je bezpiecznie donieść do Panicza. Gorąca herbata w czajniczku, cukier, cytrynka oraz inne rzeczy potrzebne do zaserwowania jej nie zmieszczą się jednak na tacę. Trzeba je będzie zanieść oddzielnie. Albo poprosić kogoś o pomoc.

Ranek, czyli kolejny dzień służby u Panicza. Nie miałam pojęcia co robić, mój dzisiejszy poranny grafik był pusty. Udając się na parter, usłyszałam, że ktoś krząta się po kuchni. No tak! Któraś ze Służek musi robić śniadanie! Może potrzebuje pomocy? Weszłam do kuchni, rozglądając się za Służką. Nie ujrzałam jednak dziewczyny, a czerwonowłosego lokaja. Bez dwóch zdań potrzebował pomocy - miał dwie tace do zaniesienia na górę.
- Pomogę ci - powiedziałam, a następnie wzięłam tacę z jedzeniem. Poczekałam, aż chłopak weźmie drugą, a następnie ruszyłam w stronę schodów.

[z/t]

- O, dziękuję za pomoc. - odpowiedział szybko, Służce, która przyszła z odsieczą. Chłopak jeszcze raz upewnił się, że wszystko co potrzebne do herbaty znalazło się na tacy, po czym wziął ją i szedł za swoją Wybawicielką.

[z/t]

Weszłam do kuchni i jeszcze raz umyłam ręce. Dla pewności. Podstawiłam sobie taborek pod nogi, bo zwyczajnie tak było mi łatwiej, gdyż byłam niska bardzo. Wzięłam się za robienie lodów. Najpierw przygotowałam specjalny pucharek, który zamierzałam napełnić lodami. Odstawiłam go na bok i wzięłam odpowiednie naczynie, garnek, który napełniłam wodą o objętości 50 mililitrów, następnie wstawiłam go na gaz i wsypawszy 90 gramów cukru włączyłam palnik. W międzyczasie jak to się gotowało to rozbiłam jajka. Białka oddzieliłam od żółtek, tak, że miałam dwa naczynia. Jedno z białkami, a drugie z żółtkami. Wzięłam mikser i ubiłam pianę na sztywno. Po tym postawiłam na gazie także śmietanę, do której dodałam także 90 gramów cukru. Zalałam ubitą pianę syropem cukrowym i jeszcze ubijając dodawałam żółtka. Wyłączyłam śmietanę i poczekałam aż ostygnie. Następnie dodałam ją do masy i ubijałam do momentu ostygnięcia. Specjalną łyżką uformowałam 15 kulek, którymi napełniłam pucharek i włożyłam na pół godziny do zamrażarki, by stały się zimne. W między czasie posprzątałam kuchnię, pakując używane sprzęty do zmywarki, którą po włożeniu tabletki i nastawieniu odpowiedniego programu włączyłam. Po 30 minutach wyciągnęłam schłodzone lody śmietankowe z lodówki i polałam syropem czekoladowym od Tymbarka, który po wszystkim odłożyłam na miejsce. Jeszcze raz umyłam ręce i wzięłam ten deser na górę do sypialni panicza. A przynajmniej taki miałam zamiar.

Meredith obudziła się później niż jej współlokatorka, której przypadło dziś budzenie panicza. Ona miała wolny poranek i pozwoliła sobie na dłuższy sen. Zadowolona i wypoczęta zwlokła się z łóżka i ubrała się w swój uniform. Wyszła z pokoju i skierowała się w stronę kuchni z zamiarem sprawdzenia czy nie została jeszcze wykonana praca z porannego grafiku. W pomieszczeniu zastała krzątającą się Garen. Widząc, że ta jej nie zauważyła, dziewczyna zakradła się tak, aby być tuż za służką.
- Cześć Garen! Co robisz? - powiedziała niezbyt głośno, jednak wystarczająco by ją przestraszyć. - Mogę ci w czymś pomóc Pyon?

Garen Kappa:
Podskoczyłam tylko, gdy moja znajoma "zaatakowała" mnie wywołując lekkie przestraszenie. Na szczęście nie spadłam z taboretu, który sobie podłożyłam pod nogi.
- He ... hej - powiedziałam nieśmiało. Lubiłam nawet tą dziewczynę. Była moją towarzyszką. Być może nawet przyjaciółką. Kontynuując więc robotę, licząc na moją podzielność uwagi, kontynuowałam rozmowę, zwierzając się - Wiesz co? Paniczowi chyba się nie spodobało jak mu rano zafundowałam przerażającą pobudkę, wkładając słuchawki z przerażającą muzyką nastawioną na pełną głośność do uszu. A potem jak dałam mu dobrą radę, moim zdaniem, żeby raczej podcierał się papierem toaletowym zamiast majtkami ... Czy to zła rada była?

- Właściwie to dobrze mu powiedziałać Pyon. - Powiedziała z uśmiechem na ustach Meredith. Słysząc jaką pobudkę zafundowała dzisiaj paniczowi Garen, dziewczyna  nie mogła się nie uśmiechnąć. Wiedziała, że jej koleżanka nie była zbyt zachwycona pracą w posiadłości a mimo to jej zachowanie trochę ją zaskoczyło. - Pewnie Panicz nie był zadowolony co? - zapytała, chociaż bardzo bobrze znała odpowiedź. Według niej Panicz nie należał do osób z wysokim poczuciem humoru, a towarzystwo Antona - lokaja, dla którego kobiety są czystym złem, raczej nie skłoniło go do wybaczenia tej małej uwagi.
- Nie uważasz jednak, że troszeczkę przesadziłaś Pyon? Wiem, że nie przepadasz za paniczem, ale mogłabyś być dla niego trochę milsza. - powiedziała i zaglądnęła Meido przez ramię, aby zerknąć co robi - - To dla niego te lody? Tak w ramach przeprosin Pyon?

Garen Kappa:
- Tak - oznajmiłam i kończyłam robienie lodów - To dla niego. Może powinnam być dla niego milsza, bo mnie jeszcze wyrzuci.
Powiedziałam to co w sumie było prawdą.
- Doradzisz mi co jeszcze mogłabym zrobić, żeby mi mocniej wybaczył?

- Nie wiem czy jest coś co załagodzi tą całą sytuację od razu Pyon. - powiedziała Mer, która musiała mocno się zastanowić nad pytaniem koleżanki. - Szczególnie teraz, kiedy jest z nim Anton. Myślę, że po prostu powinnaś dobrze wykonywać swoje obowiązki Pyon. I ograniczyć się do kąśliwych uwag i rad. Nawet jeśli to prawda Pyon.

Garen Kappa:
Westchnęłam. Przyjaciółka miała rację. Panicz zapewne mi tak łatwo nie odpuści, ale muszę zrobić wszystko, by zdobyć u niego trochę przychylności. Nie było ważne, żeby mnie lubił. Było ważne, żeby mnie nie wywalił. Chociaż to drugie mogłam osiągnąć wieloma sposobami.
- Dobrze - powiedziałam - Postaram się.
Jednocześnie kończyłam robić lody.

Meredith ucieszyła się słysząc, że Garen postara się poprawić. Postanowiła, że pomoże przyjaciółce ja tylko może by ta mogła zyskać trochę przychylności Panicza Ouijego chociaż wiedziała, że łatwo nie będzie.
- Jak chcesz to mogę ci pomóc - zaproponowała - Jest coś czego jeszcze nie zrobiłaś? Może powieszę pranie Pyon?

Garen Kappa:
- Pranie jeszcze się pierze - powiedziałam, lekko się rumieniąc - Na, na, naprawdę nie musisz mi pomagać ...
Uśmiechnęłam się i rozmyślałam czy te lody będą dobre czy nie.

Garen Kappa:
Skinęłam jeszcze głową na przyjaciółkę, dziękując jej tym samym, że dotrzymała mi towarzystwa. Jeśli chodzi o pranie to zostawiłam jej wolną rękę. Może je rozwiesić, a jeśli nie to ja to zrobię. Wzięłam ostrożnie pucharek z lodami, które zrobiłam (15 gałek lodów waniliowych z sosem czekoladowym). Wzięłam głęboki wdech, by tego nie wywalić i udałam się do panicza.
- To idę - powiedziałam - Trzymaj się.
Uśmiechnęłam się i wyszłam.
z/t

Meredith stała w kuchni przyglądając się jak Garen kończy robienie lodów. Kiedy jej przyjaciółka wzieła pucharek z deserem i skierowała się do sypialni Panicza, Mer życzyła jej powodzenia i skierowała swoje kroki do pralni, aby wyręczyć dziewczynę w rozwieszaniu prania.

z/t

I wielki powrót Felixa do miejsca, gdzie pracował już od pobudki! Przeszedł z tacą od pokoju Panicza do bocznej klatki schodowej, a stamtąd już na prostą do kuchni. Chyba lepiej już zająć się umyciem całej zastawy, więc co? Do zlewu i czas je myć. Po pierwsze trzeba podwinąć rękawy! Tak też i zrobił, to teraz może nalać wody do zlewu, dzierżyć dzielnie w jednej dłoni ściereczkę nasączoną płynem i wziął się za mycie wszystkiego co miał - pucharek, filiżankę, wyleje herbatę z czajniczka i go też umyje, łyżeczki, wszystko to jest do umycia i on się za to weźmie!