Opuszczony dom szlachecki

Tuż za miastem znajduje się duży, od dawna opuszczony dom szlachecki. Już na pierwszy rzut oka widać, że już od dłuższego czasu nikt w nim nie mieszka; pierwszym, co rzuca się w oczy jest wysoka, trochę pożółkła trawa. Dom otacza także kilka wysokich drzew. Po głębszym przyjrzeniu się można zobaczyć, iż tynk w kilku miejscach odprysnął. Jedno ze starych okien na parterze ma wybitą szybę, sprawcą był zapewne jeden z młodszych mieszkańców Shirotsume, który uznał za zabawne ciskać w okno kamieniem. Prowadzące do środka drzwi są drewniane, ogromnych rozmiarów, nieco odrapane. Są zamknięte na klucz, jednak wyłamanie ich nie stanowiłoby raczej większego problemu.

Po wejściu do środka można zobaczyć duży salon... bynajmniej można podejrzewać, że jest to salon. Przy ścianie stoi duży, kamienny kominek pokryty pajęczynami. Tapeta w kilku miejscach została zerwana, przez co można zobaczyć gołe ściany. Naprzeciw drzwi znajdują się eleganckie schody z drewnianą poręczą, po prawej stronie mniejsze pomieszczenie, zapewne kuchnię. Gdy pójdziemy wgłąb domu zobaczymy jeszcze dwa pokoje; jeden sąsiadujący z "kuchnią" o podobnych rozmiarach oraz drugi, mniejszy i wykafelkowany. Udając się w górę znajdziemy się w holu, z którego możemy wejść do kilku pozostałych pokoi. Jednym z nich była zapewne sypialnia poprzednich właścicieli. W największym pokoju jest też elegancki balkon.

Z uśmieszkiem na ustach dotarł on pod dom szlachecki. Cały się podekscytował na myśl o nadchodzącej rzezi. Tyle czekał na coś takiego. Ale miał na głowie jeszcze tego skrzata za nim... Chyba trzeba dać mu do zrozumienia, żeby się nie wtrącała w jego walkę. Odwrócił się on w jej kierunku, patrzył się na nią z góry.
- Słuchaj. Staraj się mi nie przeszkadzać. Inaczej... Cię zatłukę. Zrozumiano? - tutaj odwrócił wzrok w kierunku domu szlacheckiego i wyszeptał on:
- Susanoo
Spod ziemi z dwa metry dalej zaczęło się coś wynurzać. To coś przypominało człowieka. Po chwili obok nich stał człowiek z krwi i kości. Był on ubrany w białe kimono i miał niebieskie włosy. W ręce dzierżył okrągłą, stalową broń obwiniętą materiałem.
Ceasar zaś jeszcze raz się spojrzał na Ariyamnę, czekał na jej ewentualną odpowiedź.



MM: 3000 - 400 + 500 = 3000

Susanoo

Szła, ledwo powstrzymując swoje szczere słowa względem chłopaka, który coraz bardziej go irytuje. Cały czas miała założone ręce na piersi i tak szła, podążając za nim do posiadłości szlacheckiej. Obserwowała jej stan i starała się ocenić ilość cieni w środku. Tak, ona właśnie sobie ustalała taktykę, których zaklęć użyć wcześniej, a których później. Oczywiście te rozmyślenia zostały przerwane przez - jak dla niej - wredną kwestię ze strony czarnowłosego.
- Nie mam zamiaru stać z boku i patrzeć, jak Cię zatłuką na śmierć - powiedziała z tą iście dobijającą szczerością. Sięgnęła dłonią do sakiewki, wyciągając z niej jakiś przedmiot, którego nie mógł zidentyfikować ze względu na jej sposób złapania go, aby zaraz zacząć szeptać cichutko pewną inkantację. Z powodu odległości dwóch metrów między nimi, Ceasar nie mógł zbyt wiele z niej zrozumieć.
"Wszechpotężna Valkyrio, udziel mi swej łaski i pomóż pokonać przeciwności losu…" szeptała. W pewnym momencie po prostu otworzyła dłoń, która okazała się pusta. Chwilę wcześniej to, co trzymała zmieniło się w białą energię, która zaczęła się mnożyć i tworzyć coś niedaleko za nią.
- Przybądź, Renee! - powiedziała głośniej, aby zaraz z tej energii uformowała się anielica o blond włosach, dwóch parach skrzydeł, a do tego jeszcze o dwójce różnokolorowych oczu i zbroja. Spojrzała się swoim ciepłym wzrokiem na to, co przywołał Ceasar, aby zaraz bez słowa przerzucić wzrok na Ariyamnę. - Chyba nie da się sprawić, aby Twoja krzywa morda mogłaby być bardziej krzywa po tej walce - dodała po chwili, znowu atakując chłopaka szczerością. Znowu założyła ręce. - Idziemy dalej - rozkazała w pewnym momencie i powoli ruszyła w stronę drzwi. Stanęła tak, aby jej nie przyuważyli... nieostrożna to ona nie była. Zaraz za nią podążała Renee tak, aby nikt ze złodziejaszków jej nie zauważył. Pomimo skrzydeł, ona stąpała twardo po ziemi.

Renee

MM: 3000 - 400 + 500 = 3000

Zanim magini wraz ze swą przywołaną towarzyszką zdążyły dotrzeć do drzwi, tuż przed jej stopą wbiły się 2 strzały. Zaraz potem otworzyły się drzwi, a z budynku wyszło dwóch mężczyzn. Obaj byli wysokimi, szczupłymi blondynami. Byli bardzo podobni, zapewne bracia. Byli nawet podobnie wystrojeni. Nosili lekkie zbroje pomalowane na czerwono zdobione niewielkimi kolcami. Byli też tak jak mówił karczmarz obwieszeni bronią. Każdy z nich miał 2 miecze, jeden na plecach, a drugi przy pasie. Na piersi noże do rzucania i drewniana pałka przy drugim boku. Jedyną różnicą było to, że jeden z nich trzymał w ręce kusarigame, a drugi dwa toporki.
- Spójrz bracie. Biedaczkowie wynajęli magów. - powiedział z drwiną wskazując na przybyłych ten z toporkami. - Dobrze wam radzę, nie wtykajcie nosa w nie swoje sprawy i wracajcie do domu. - powiedział już z groźbą w głosie zwracając się już bezpośrednio do nich.

Ceasar nie miał zamiaru się patyczkować z kimś pokroju zwyczajnych bandytów. W momencie w którym strzały się wbiły w ziemię, ten od razu zaczął się wycofywać za jakieś schronienie. Kamień, drzewo. Cokolwiek. Jak już się ukryje, zacznie on wypatrywać owego strzelca, który to myśli że jest zabawne stać sobie gdzieś daleko i kampić.
Susanoo zaś, rusza w bój. Z jego broni wysuwają się ostrza i od razu zaczynają one szybko wirować. Bardzo szybko. Tak szybko, że wyglądają jakby były jednością. Jednym, stalowym, tnącym wszystko kręgiem. I to kilka takich kręgów na tej broni. Łapie on ją w dwie ręce, i biegiem rusza na tych dwóch przeciwników. Siła ciosu plus ostrza powinny być niszczące. Jego pierwszym celem staje się ten po prawej. Jeśli go nie zabije albo nie poszatkuje, to ma zamiar go wbić do budynku. Potem od razu, końcówką głowicy, czyli częścią bez ostrzy, dźga drugiego przeciwnika, prosto w klatkę piersiową. Oczywiście, ten cios też nie będzie słaby. Powinien on przeciwnika mocno zaboleć, jeśli nie doprowadzić do zemdlenia.

MM: 3000 - 100 - 200 = 2700

Już miała zajrzeć przez drzwi, aż tu nagle usłyszała ten charakterystyczny dźwięk wbijania się strzały w podłoże. Nie czekała długo, zmierzyła przeciwników wzrokiem, a jednocześnie wydała polecenie Renee bez słowa. Zacisnęła prawą pięść, co bez problemu dało jej do zrozumienia, żeby wystrzeliła strzałę w stronę przeciwnika z prawej. Samej natychmiast wycofała się w stronę cienia i użyła wzmocnienia od Zelrotha i użyła Wtopienia. Dzięki temu powinna bez problemu dostać się do budynku i skryć w jakimś bezpiecznym miejscu, natychmiast po upewnieniu się, że nikogo nie ma wokół dezaktywuje zaklęcie, a zaraz po tym wzmocnienie. Kiedy już to zrobi, natychmiast stara się przejść po budynku i porozglądać za przeciwnikiem. Jeśli usłyszy kroki lub głosy, natychmiast się schowa.
Po drugiej stronie jednak Renee została, rozumiejąc intencje dziewczyny. Natychmiast uniosła się w górę na wysokość dwóch metrów, a do tego w jej dłoniach pojawił się świetlisty łuk oraz dwie strzały na nim, już naciągniętym. Wycelowała ona w tego stojącego już z prawej, aby zaraz wypuścić obie. Leciały idealnie równolegle do siebie. Jednakże, jeśli Susanoo już zdążył zaatakować jej cel lub się nim zająć, to w zależności od stanu przeciwników albo nie podejmie akcji, albo zaatakuje drugiego. Za cel obejmowała głównie tors i głowę.

3000 - 300 - [2x100] - 250 = 2250MM [2450MM]

Strzała Renee niemalże trafiła mężczyznę z toporami w trakcie jego przemowy. Zdołał się przed nią uchylić chociaż z powodu sporej ilości uzbrojenia stracił przy tym równowagę. Miało to jednak też swoje zalety bo drugi bandyta zaczął kręcić nad głową łańcuchem swojej broni i owinął ją wokół broni Susanoo i szarpnął mocno w swoją stronę. Uratował w ten sposób życie swojemu bratu, gdyż cios niebieskowłosego był trochę niecelny i spowolniony. Jednak jego siła była na tyle wielka, że rzuciła mężczyzną o ścianę budynku, do której przyszpiliła go druga strzała anielicy.
Drugi z mężczyzn widząc śmierć brata wpadł w szał i skoczył na rogatego z kosą w ręce i wbił mu ją w nogę by potem szybko wyciągnąć zza pasa miecz i wbić go w jego brzuch. Zaraz potem wyciągnął miecz dwuręczny i zaczął kierować się w stronę Ceasar'a, któremu nie udało się znaleźć jeszcze żadnej kryjówki.
Tak jak przewidział Ceasar dwójka, która wyszła z budynku nie była ich jedynymi przeciwnikami. Na dachu stała kolejna dwójka ubrana podobnie do poprzedników, jednak wyposażona w łuki o skuteczności, których dotkliwie przekonała się Renee. W momencie gdy pozbyła się jednego z bandytów w jej lewym skrzydle utkwiła strzała, a druga odbiła się od jej zbroi. Mężczyźni nie zamierzali na tym poprzestać i już szykowali się do kolejnej salwy.
W czasie całego tego zamieszania Ari udało się niepostrzeżenie dostać do wnętrza budynku i nie widziała ona już jak jej duch zostaje ranny. Widziała za to wysokie schody, na szczycie, których stała stała elegancka kobieta. Ubrana była w prostą fioletową suknię z rozcięciem z przodu, a w pasie była ciasno przewiązana gorsetem. Twarz zasłaniała wachlarzem.
-Czy mogę wiedzieć co to za hałasy? - zapytała śpiewnym głosem.

Wygląd kobiety

Zaraz po tym, jak została trafiona, Renee upadła na ziemię. Przez obrażenia spowodowane tym atakiem niestety nie mogła dłużej lecieć. Zaraz po tym, nieco ociężała podniosła się z ziemi i spojrzała na dach, w kierunku tych, którzy strzałę wypuścili. Spojrzała się najpierw na nich, aby zaraz obejrzeć pozycję, na której znajdował się Ceasar.
- Zajmij się nimi. Spotkamy się w środku - powiedziała, przekazując wiadomość od Ariyamny, aby zaraz zniknąć. Rozpadła się w ten sam sposób, w jaki się pojawiła. A teraz panowie zbirowie mogli się zastanowić, o co chodziło tej kobiecie o dwóch parach skrzydeł.

W środku zaś dziewczyna zebrała energię formującą się w kamień w rękę. Odwołała ją w momencie, kiedy usłyszała głos u szczytu schodów, pod którymi zapewne siedziała. Zaraz sięgnęła drugą dłonią po sakiewki po czarny Onyks, aby zacisnąć na nim palce i rozpocząć wymawianie inkantacji: "Władco podziemi, którego imieniem jest Ciemność...". Zaraz ciemnego koloru energia zaczęła się zbierać centralnie na środku schodów, u ich dołu, aby zaraz uformować postać chłopaka o długich, czarnych włosach pozostawionych w nieładzie i przyozdobionych rogami. Spojrzał się na kobietę swoimi czerwonymi oczyma, a jedno z nich przyozdobione było blizną.
- Ta pani jest tą, która powiedziała, że będzie wymuszać haracz i krzywdzić ludzi, prawda? Ariyamno? - zapytał ciężkim, męskim głosem, wpatrując się w kobietę na górze. - Czemu wszystkie kobiece, złe charaktery muszą być takie obrzydliwe... czy nie mogę czasem zniszczyć facjaty jakiejś pięknej pani, aby nagle straciła swoich adoratorów? Z tego, co wiem, to coś takiego boli bardziej niż sama utrata dobytku z kradzieży - powiedział po chwili, po czym zrobił kilka kroków w przód. Ari cały czas siedziała za schodami, czekając na odpowiedni moment. Miała już cały plan w swojej głowie, ale musi wiedzieć... tak, musi wiedzieć, co ta kobieta potrafi.

2450 - 400MM = 2050 MM
Zelroth

Wysłuchał co anielica miała do powiedzenia, kiwnął do tego głową. Nie było zbyt ciekawie. Susanoo nie był w stanie na razie walczyć. Dobrą stroną tego było to, że przeciwników było trzech. Plan działania jest teraz taki:
Susanoo wycofuje się pod ścianę budynku, aby łucznicy nie byli w stanie go trafić z dachu. W momencie w którym jest w stanie, wyciąga z siebie broń przeciwnika, zrzuca ją też ze swojej broni i zaczyna regenerować swoje rany. Póki co jednak nie atakuje. Zaś sam Ceasar, biegnie również pod ścianę budynku, wykorzystując do tego swoje umiejętności akrobaty, aby uniknąć tego bandyty na dole. Kiedy będzie już pod ścianą, obok niego pojawia się jego następna lalka, Natala, wysoki mężczyzna o niebieskich oczach i blond włosach. Złapie on swoją broń, włócznię w dwie ręce. Zacznie się ona wtedy pokrywać czerwoną energią. Będzie ładował póki co swój atak. Sam czarnowłosy zaś póki co będzie się starał walczyć z bandytą z mieczem. Do momentu kiedy Susanoo się sam nie zregeneruje, on się postara go utrzymać albo chociażby pokonać. Kiedy Susanoo będzie w stanie, od razu zmieni się z Ceasar'em i to właśnie niebiesko włosy będzie walczył z bandytą. Głównym priorytetem jest pozostanie poza zasięgiem bandytów na dachu i nie dać szansy ostatniemu bandycie na wyrządzenie jakiejkolwiek krzywdy.


MM: 2700 - 800 - 200 = 1700 (nie odejmuje kosztów Gae Bolg, zrobię to w następnym poście)

- Oh. Dobra pani czarodziejka przyszła się pozbyć złych bandytów. - powiedziała kobieta swym melodyjnym głosem składając wachlarz i lekko przechylając głowę w lewo. - Ale widzę, że przyprowadziłaś ze sobą kogoś przystojnego. - dodała puszczając oko do Zelrotha i wysyłając w jego stronę buziaka.
Zaraz potem feniks spiął się, by zaraz uklęknąć na jedno kolano i pochylić głowę.
- Co rozkażesz moja pani? - zapytał swym niskim głosem wrogiej kobiety.
- Pokaż tej tutaj gdzie są drzwi. - rozkazała mu swym słodkim głosikiem wskazując Ariyamne.
Duch wstał i zaczął powoli schodzić po schodach w stronę swojej "dawnej" pani.

Tym czasem sytuacja na zewnątrz też nie miała się kolorowo.
Łucznicy chcieli dalej strzelać w Renee lecz jej upadek sprawił, że obaj spudłowali, a zanim zdołali ponownie naciągnąć broń Ceasar i Susanoo zdołali ukryć się pod ścianą budynku. Pierwszy z nich co prawda musiał minąć jednego rywala lecz jego umiejętności i ich brak u przeciwnika pozwoliły mu dostać się w bezpieczną strefę jedynie z delikatnym rozcięciem policzka. Przywołaniu Natalego odbyło się bezproblemowo lecz zaraz potem natarł na nich miecznik, a z góry zwinnie zeskoczyli łucznicy (ewidentnie ich zręczność była wyższa niż ich towarzyszy) zastępując broń dystansową mieczami. We trójkę dosłownie przyparli do muru Ceasar'a i jego duchy. I chociaż chłopak robił co mógł to miał problemy z walką na 3 fronty co doprowadziło do zranienia w lewe przedramię co znacznie utrudni mu dalszą walkę mieczem.

Spoglądała się na to, początkowo zupełnie spokojna. Tak, znała charakter tego ducha, do niej samej początkowo nie miał w ogóle żadnego szacunku, ale jakoś się to ułożyło. Słysząc jednak nagłą zmianę nastawienia, zrobiła wielkie oczy i się przeraziła. Zaklęła cicho pod nosem, aby natychmiast wyjść z ukrycia i spojrzeć się na ducha. Usiłowała go odwołać, aby nie doprowadzić do walki z nią. Czyli będzie musiała walczyć jeden na jednego... albo dwóch na nią.
- Podziękuję za tę ofertę, ale wolałabym, żeby pani osobiście mi je pokazała - powiedziała, unosząc kącik ust w górę. Wróciła jej ta drobinka pewności siebie, która wraz z adrenaliną sprawiła, że przeskoczyła przez barierkę (o ile takie były), biegnąc wzdłuż niej po schodach zmierza do kobiety. O ile udało jej się odwołać Zelrotha, to nie powinna musieć próbować unikać ataków z jego strony. Jeśli jednak ta kontrola zablokowała jej odwołanie, to stara się uchylić przed atakami i usunąć go ze schodów poprzez atak butem na brzuch lub kostkę w zależności od tego, w którym momencie ją zaatakuje.
Zaraz po tym ewentualnym rozprawieniu się z duchem stara się zająć naszą panią szefową. W tym celu zapożycza moc od Renee, aby zaraz użyć Promienia do stworzenia białej kulki energii. Zaraz kieruje tę dłoń w stronę kobiety i wystrzeliwuje w nią ów promień, celując w tors lub chociaż w nogę tak, aby ją unieszkodliwić.

2050 - [300 - 200] = 2050 [1550]

"Cholera jasna, moja ręka" przeleciało przez myśl Ceasar'owi. Zaletą tej sytuacji było to że lalki obydwie były w stanie walczyć, a szanse były wyrównane. Więc teraz plan działania jest taki: Natala wystrzeliwuje swoje Gae Bolg w najbliższego przeciwnika. Jeśli uda się go przebić, włócznia będąc w środku odbija się, wylatuje z innej strony, tak, żeby zaraz przebić następnego przeciwnika. W jego wnętrznościach znowu się odbija i leci na kolejnego przeciwnika. Jeśli to się uda, wszyscy przeciwnicy powinni być nabici na włócznię i martwi. A jeśli nie będą martwi, to dobicie ich będzie w tej sytuacji proste i żeby to zrobić, Ceasar wykorzysta Susanoo. Sam nie będzie ryzykował podejściem do przeciwnika. Gdyby któryś przeciwnik uniknął włóczni, będzie się ona dalej odbijać od podłoża, dopóki nie trafi. Jeśli coś pójdzie nie tak i włócznia nie przebije wszystkich, wtedy ostrza na broni Susanoo znowu zaczną się kręcić, a lalka sama w sobie rzuci się na przeciwnika, starając się go uderzyć za pomocą broni, mocno, i żeby ostrza też uderzył. Sam czarnowłosy będzie się starał unikać walki. Jeśli wszyscy przeciwnicy będą załatwieni, wtedy Ceasar odwoła Natalego i wraz z Susanoo wejdzie do środka, w poszukiwaniu Ari.

MM: 1700 - 500 - 50x2 (?x50) - (200) = 1100 (900) (900 - ?x50)

Odwołanie ducha przez Ariyamne okazało się niemożliwe. Zelroth zatrzymał się tylko na chwilę tak jakby nagle został sparaliżowany, a potem zaczął się poruszać jakby przedzierał się przez bardzo gęstą dżunglę. Dało to dziewczynie możliwość bezpiecznego doskoczenia do niego i wymierzenia mu potężnego kopnięcia w pierś, które powaliło go na schody. Dziewczyna już nad nim przeskakiwała nad nim by zaatakować kobietę gdy została chwycona przez swego niedawnego towarzysza za kostkę. Z tego powodu nie dała rady w pełni wyprowadzić swego ataku przez co promień, którym chciała pokonać rywalkę minął ją o zaledwie centymetry pozostawiając bez szkody. Jednak tak nagły atak na jej osobę wprawił ją w furię.
- Jak śmiałaś mnie zaatakować, suko! - krzyknęła, a po jej jeszcze niedawnej słodkości w głosie nie pozostał nawet ślad. [...]

Na zewnątrz Ceasar nie miał aż takich kłopotów. Zgodnie z tym co powiedział karczmarz mężczyźni rzeczywiście jedynie sprawiali wrażenie groźnych. Pierwszy wystrzał włóczni Natalego bez większych problemów przebił jednego z rywali by chwilę później zabić następnego. Trzeci widząc co się dzieje szybko zaczął się wycofywać i udało mu się dzięki temu uniknąć pierwszych trzech ataków. Niestety dla niego 4 był celny i pozbawił go życia.
Po rozprawieniu się z wrogami Kruk wszedł wraz z Susanoo do środka dworu, akurat w momencie gdy przywódczyni bandy krzyczała na jego towarzyszkę. Widząc jednak nowo przybyłych szybko się zreflektowała i wróciła do tego sposobu mowy jakim ugościła wcześniej dziewczynę.
- Witam kolejnych gości. Rozumiem, że te niedołęgi są już martwe. Jaka szkoda. - wyśpiewała wręcz robiąc przy tym smutną minę. Zaraz jednak się uśmiechnęła i powtórzyła w stronę Ceasara i Susanoo gesty, którymi wcześniej opętała Zelrotha, to jest mrugnęła i posłała w ich stronę całusa. Chłopaka na ten gest przeszedł jedynie lodowaty dreszcz lecz z jego przywołańcem było gorzej. Spiął się jakby rażony piorunem, a następnie chwycił maga jedną ręką za gardło i uniósł do góry.
Sytuacja miała się nieciekawie.

____________________________________________________________________________________
Cezik masz obecnie 1000MM

"Cholera jasna, niezbyt ciekawa sytuacja. Oj, zemsta będzie słodka."
Pierwsze co Ceasar spróbuje zrobić w tej sytuacji to próba odwołania Susanoo. Oczywiście, nie opiera się tylko na tym. Jeśli uda mu się odwołać swojego ukochanego wujaszka Su, to następny punkt można pominąć. Jeśli jednak to się nie uda, co jest prawdopodobne, wtedy Ceasar wykona taki o manewr:
Mimo silnego uścisku jego ukochanego wujaszka, czarnowłosy stara się wymówić jedno magiczne słowo:
- Natala
Po tym jakże złożonym zdaniu, za Susanoo pojawia się Natala. Od razu praktycznie wbija on w jego rdzeń swoją włócznią, co powinno uniemożliwić wujaszkowi walkę. Powinno to zadziałać ze względu na to że czas reakcji na coś takiego będzie zdecydowanie zbyt mały żeby się przed owym pchnięciem. Jeśli Susanoo uda się zniszczyć, wtedy Ceasar z automatu odwołuje Natalę. Nie chciał żeby i on został przejęty przez przeciwniczkę.
Zakładając że plan Ceasar'a się udał, łapie on katanę w prawą rękę i leci prosto na Zelrotha. Wyprowadza on dźgnięcie w jego brzuch, z zamiarem pozbycia się ducha. Postara się on zepchnąć przeciwnika do ochrony serią szybkich pchnięć. Miał zamiar on go odciągnąć od Ari i przywódczyni szajki jak najdalej. To była ich walka, on mógł zapewnić im tylko bezpieczeństwo w czasie walki. Dlatego miał zamiar przenieść swoją walkę z przywołańcem do sąsiedniego pomieszczenia. Jak najdalej od tej cholernej bandytki. Może odpowiedni dystans zdejmie klątwę? Sam Ceasar starał się nie patrzeć na nią, żeby nie dać się zauroczyć.


MM: 1000 - 400 = 600

Czując to, że właśnie została złapana za kostkę i nie trafiła promieniem, zaklęła cicho pod nosem. Nie czeka jednak na żaden ruch od Ceasara, który właśnie przybył, ale sama się próbuje wyswobodzić. Szybko się ogarnia i stara unieść na rękach, aby wypchnąć się w sposób taki, aby wykonać obrót i kopnąć porządnie Zelrotha w łeb. Zaraz po tym, wolną nogą uderza go mocno w nadgarstek tak, aby musiał ją puścić z bólu (jeśli raz nie poskutkuje, robi to kilka razy). Jeśli żadna z tych akcji nie przyniesie skutku, natychmiast znowu używa Promienia i wysyła go w stronę kobiety. Tym razem jednak celuje niżej, bo w okolice bioder tak, aby uniemożliwić jej chodzenie.
Inaczej bywa jednak, jeśli jej próby oswobodzenia się udają lub chłopakowi udaje się jej pomóc. Wtedy nawet nie próbuje odwołać ducha, ale natychmiast biegnie w stronę kobiety i tym razem nie wysyła kulki z dołu schodów, a dobiega i wciska jej ją w pierś i aktywuje. Dopiero wtedy podejmuje się akcji odwołania ducha i dezaktywuje wzmocnienie Renee, jednak jej oczy są matowe.
- Było się nie wtrącać w sprawy miasta... - wyszeptała całkiem poważnie, patrząc się na nią. Oczywiście następuje to dopiero w momencie, kiedy uda jej się ją załatwić, bo to jest niezwykle... no, wątpliwe.

1550 - 150 - [200] = 1400 [1200]

- Oparłeś się mej magii jakbyś był bezserca. - powiedziała kobieta widzą, że Ceasar nie zaczął być jej posłuszny.
Duszony w tym czasie przez własnego ducha chłopak z trudem zdołał wezwać swego "brata". Jednak nie wszystko poszło tak jak to sobie zaplanował. Ostatnią literę wypowiedział w momencie gdy rogacz rzucał nim o jedną ze ścian budynku. Wykonujać tę czynność Susanoo mocno się wychylił do przodu, dlatego Natala, który się wtedy pojawił spudłował ze swym atakiem. Zamiast zniszczyć rdzeń niebieskiego przebił tylko jego płuco i doprowadził go do furii. Susanoo szybko odwrócił się do włócznika i nie zwracając uwagi na swe rany uderzył w jego twarz swą maczugą. Dobrze, że już od dawna był martwy bo by tego nie przeżył. Twarz ducha była teraz jedynie krwawą miazgą i nie nadawał się do dalszej walki.
Zaraz potem rogaty potwór aktywował ostrza w broni o ruszył w stronę swego pana, który po zderzeniu ze ścianą miał pęknięte żebra i problemy z poruszaniem. Sam niebiesko-włosy też nie poruszał się zbyt prędko gdyż rana zadana włócznią była naprawdę poważna i teraz powoli się regenerowała.
W tym samym czasie jego towarzyszka obróciła się na plecy i usiłowała kopnąć ducha w głowę. Zaledwie usiłowała bo duch rozpłynął się w cieniu, a ona tylko pomachała nogą.
Szybko wykorzystała sytuację, by się podnieść i zakończyć tą sytuację. Już niemalże zadała cios nakierowany na stojącą spojojnie kobietę, gdy przed nią , z cienia wyłonił się Zelroth i przyjął na siebie. Zanim jednak rozpadł się na kawałki popchną czarodziejkę ze schodów. Znowu znalazła się na półpiętrze lecz teraz miała zupełną swobodą w atakach.

Widząc, że Zelroth przyjął na siebie cios, natychmiast dezaktywuje wzmocnienie od Renee. Unosi się z klęczek, atakując pustym wzrokiem tę kobietę, jednak zaraz rozejrzała się, słysząc łomot charakterystyczny dla przybijania do ściany. Widząc, co nieznajoma dla niej postać robi z Ceasarem, rezygnuje z ataku na kobietę, natychmiast rusza na ducha. W czasie tego ruchu, zapożycza energię od Zelrotha wiedząc, że sam zwykły cios zapewne nie wystarczy. Biegnie do niego i znając właściwości tego zaklęcia, atakuje go z użyciem Cięcia od boku, starając się atakować tak, aby go przeciąć w pół. Nie miała pojęcia o rdzeniu, więc tylko tyle obecnie może. Jeśli przywołaniec jednak spróbuje zaatakować ją, ona stara się uchylić i mimo wszystko zadać ten cios.
- Nie pomogą nam... - wyszeptała cicho, jeśli Susanoo padł. - Musimy wszystko wziąć w swoje ręce... - dodała po chwili.

1200 - 300 - 200 = 700MM

Rogaty z trudem ale dotarł w pobliże chłopaka, który jeszcze niedawno wydawał mu rozkazy. Jednak gdy tylko mu się to udało uniósł do góry rękę, w której trzymał swą maczugę. Nim jednak zdołał opuścić rękę i doprowadzić do zmniejszenia liczby członków Raven Tail do akcji wkroczyła dziewczyna.
Cięcie wzmocnione zdolnościami ducha, siadło wręcz perfekcyjnie gdyż duch zbyt zajęty był chęcią wykończenia Ceasara by w ogóle zauważyć jej atak. Cięcie niemalże go nie przepołowiło. Tak poważnie ranny upadł na wznak, lecz nie zniknął. Zaczął wić się po podłodze, a jego rana zaczęła się po chwili powolutku zasklepiać. Jednak nie na tyle szybko by w najbliższym czasie miał stanowić jakiekolwiek zagrożenie.
Przywódczyni bandy widząc, że sytuacja przestaje iść po jej myśli, wykorzystała sytuację i wycofała się w jeden z korytarzy.

W momencie w którym Susanoo zbliżał się do czarnowłosego, ten odruchowo zamknął oczy. Spodziewał się tego co się zaraz stanie. Wszystko go bolało. Nie miał jak się bronić. Nawet jeśli, z wujaszkiem w bezpośredniej walce sobie nie poradzi. Cóż, takie konsekwencje jego życia. Czyżby to była jego kara? Zamknął oczy i czekał na nieuniknione. Które o dziwo... Nie nadeszło. Otworzył powoli oczy. Susanoo leżał na ziemi przecięty wpół. To i tak nie wystarczy przeciwko niemu, ale powinno go mocno spowolnić. Mimo wszystko, nawet w tym stanie Ceasar nie byłby go w stanie ostatecznie zniszczyć. Przeniósł on swój wzrok na swoją wybawczynię. Chyba ona musiała wykończyć lalkę czarnowłosego:
- Czerwony krąg! Rdzeń na jego klatce! Zniszcz go! - krzyknął do towarzyszki. Oczywiście, postarał się to zrobić. Taki wysiłek mógłby być dla niego zbyt duży. W czasie kiedy jego towarzyszka powinna niszczyć Susanoo, Ceasar zrobi krótki ogląd swojego ciała. W sensie, dalej leżąc na ziemi, spróbuje poruszyć osobno każdą częścią swojego ciała. Sprawdzi co jest nie tak, czym może poruszać, czym nie może. Potem, jeśli jego ciało mu na to pozwoli, spróbuje on wstać, opierając się o katanę.

Słysząc, co Ceasar mówi, natychmiast podejmuje działania. Nie zatrzymuje się nawet na chwilę, nie chcąc marnować cennej mocy magicznej, która może jej się przydać. Tak więc używa po raz kolejny Cięcia, celując we wskazany przez chłopaka punkt i zaraz po tym dezaktywuje wzmocnienie żeby nie marnować niepotrzebnie Mocy Magicznej. Dyszała cicho, będąc na skraju wyczerpania... próbowała ukrywać zadyszkę, której dostała dosłownie po krótkiej chwili.
- Ta babka... jest wkurzająca. Do tego chyba zwiała... - powiedziała cichutko, zerkając na niego. Czuła się słabsza, że jest na skraju energii... miała wielką nadzieję na to, że już nic ich nie zaatakuje.

700 - 150 - 200 = 350MM

Susanoo miotał się po podłodze próbując wstać  i dokończyć to co zostało mu tak brutalnie przerwane, gdy w pomieszczeniu rozległ się krzyk chłopaka, który po chwili zamienił się w kaszel. I zanim cięcie, które zabiło by kogoś normalnego zdołał się zregenerować w dostatecznym stopniu rdzeń na jego piersi został zniszczony kolejnym atakiem dziewczyny.
W pomieszczeniu zapanowała głucha cisza. Dopiero po sekundzie, która wydawała się wiecznością przerwał ją Ceasar sprawdzający swoje obrażenia, a zaraz po nim odezwała się jego wybawicielka. Jednak nic więcej się nie wydarzyło.
W końcu młody mag ocenił swoje obrażenia i ostrożnie wstał na nogi. Po oględzinach był w stanie stwierdzić, że ma pęknięte kilka żeber co znacznie utrudniało mu oddychanie oraz prawdopodobnie zwichniętą lewą kostkę co utrudniało poruszanie. Poza tym miał też kilka niegroźnych obtarć i siniaków.

Stał oparty o ten miecz i patrzył na umierającego na ziemi Susanoo. Cóż, będzie musiał się obejść bez niego. I bez Natala'ego. Biorąc pod uwagę jego obrażenia, dalsza walka będzie bardzo trudna. Chyba to jego towarzyszka będzie musiała kontynuować walkę. Jak jej tam było? Ania, Ali, Annie? Właśnie do Cezika dotarło że nie zna imienia swojej towarzyszki. Wprawdzie, wcześniej nie specjalnie go ona obchodziła, sądził że ze zwykłymi bandytami sobie poradzi, towarzyszkę uważał za zwyczajny balast. No i rzeczywiście by sobie poradził, gdyby nie ten j*bany urok nałożony przez ich przywódczynię. Cóż, i teraz doszło do tego co chciał uniknąć. Będzie musiał współpracować. Na poważnie. Ale najpierw chyba wypadałoby poznać imię swojej partnerki.
- Uhm, dzięki za pomoc. Chyba wcześniej nie mieliśmy okazji się poznać. Jestem mag Raven Tail, Ceasar Arezzo, a ty? - tutaj poczekał na jej odpowiedź po czym sam zaczął mówić dalej - Musimy obmyślić jakiś plan. Moja magia przeciwko niej już nie zadziała, a sam walczyć nie jestem w stanie. Masz może jakiś plan co z tym wszystkim zrobić? Widziałem że byłaś w stanie przyzwać jakąś kobietę, może ona byłaby w stanie nam pomóc?

MM: 600 + 500 = 1100

Rozglądała się za kobieta, która niedawno jeszcze tu była, jednakże uciekła. Nie mogła już praktycznie nic z tym zrobić, chyba że zaraz zregeneruje się i pobiegnie. Nie miała pojęcia, że była w gorszej sytuacji niż jej kompan, kiedy chodzi o ich ilość mocy, jednak wiedziała, że musiała powstrzymać za wszelką cenę wszelkie oznaki osłabienia magicznego. Dotknęła swojego gardła czując, że coś jej właśnie do niego podchodzi, zapewne resztki z obiadu... i zaraz starała się je przełknąć. Zaraz syknęła cicho, czując soki trawienne w przełyku i zaraz przełknęła ślinę żeby choć trochę uspokoić to beznadziejne uczucie. Dopiero wtedy spojrzała się na Ceasara. W przeciwieństwie do niego, ona zapamiętała imię chłopaka. Możliwe, że przez to, w jaki sposób on ją poganiał, a najgorsze doświadczenia najbardziej zapadają w pamięć.
- Ariyamna Hirano - przedstawiła się, cicho wzdychając. Nazwisko zapewne było znane, ale od dłuższego czasu nikt nic o nich nie słyszał. Mniej-więcej od momentu ich dołączenia do gildii. - Mieliśmy okazję się kilka razy spotkać w gildii, gdybyś nie pamiętał. Też jestem z Raven Tail, krzywa mordo - dodała po chwili, chętnie odwdzięczając się za początek tej znajomości. - Wracając do tematy przywołań, to pewnie chodzi Ci o Renee. Nie wiem, czy dobrym pomysłem będzie przywoływanie jej jeśli może bez problemu przejąć nad nią kontrolę. Mogę spróbować, zależy gdzie znajdziemy tę s*kę... - powiedziała cicho. - Musimy ją znaleźć, już. Nawet, jeśli ja sama musiałabym z nią walczyć.

_____________
350 + 500 = 850

Para magów toczyła sobie spokojnie swą złośliwą konwersację w zrujnowanym dworze szlacheckim. Pod ich stopami dogorywał wielki, rogaty mężczyzna, a pod ścianą leżał kolejny, który zamiast twarzy miał czerwoną miazgę. Rzeczywistość, aż trzeszczała w szwach od nadmiaru romantyzmu.
Niestety, a może stety tą sielankę przerwał nagle huk dochodzący z piętra, na którym chwilę wcześniej zniknęła przywódczyni bandy.

Czarnowłosy spojrzał wzrokiem pełnym żalu na swoje, jeszcze przed chwilą, bronie. Odwołał je, żeby mogły się zregenerować, mogą mu się w końcu niedługo przydać. Słysząc huk dobiegający z piętra Ceasar nie miał zamiaru czekać. Rzucił do Ari coś na rodzaj "chodźmy" dalej opierając się o katanę, ruszył po schodach do góry. Miał zamiar znaleźć szefową, oraz to co było źródłem tego dźwięku. Z takimi nie można się cackać. Jeśli uroki były jej jedyną bronią, to nawet w takim stanie powinien sobie poradzić z nią. Poza tym, zawsze mógł użyc lalek do ataku z zaskoczenia. Nie zdążyłaby ich przejąć. Oczywiście, najpierw zaczekał na Ari, a potem starał się jej dotrzymać kroku.

MM: 1100 + 500 = 1600