Opuszczony dom szlachecki

First topic message reminder :

Tuż za miastem znajduje się duży, od dawna opuszczony dom szlachecki. Już na pierwszy rzut oka widać, że już od dłuższego czasu nikt w nim nie mieszka; pierwszym, co rzuca się w oczy jest wysoka, trochę pożółkła trawa. Dom otacza także kilka wysokich drzew. Po głębszym przyjrzeniu się można zobaczyć, iż tynk w kilku miejscach odprysnął. Jedno ze starych okien na parterze ma wybitą szybę, sprawcą był zapewne jeden z młodszych mieszkańców Shirotsume, który uznał za zabawne ciskać w okno kamieniem. Prowadzące do środka drzwi są drewniane, ogromnych rozmiarów, nieco odrapane. Są zamknięte na klucz, jednak wyłamanie ich nie stanowiłoby raczej większego problemu.

Po wejściu do środka można zobaczyć duży salon... bynajmniej można podejrzewać, że jest to salon. Przy ścianie stoi duży, kamienny kominek pokryty pajęczynami. Tapeta w kilku miejscach została zerwana, przez co można zobaczyć gołe ściany. Naprzeciw drzwi znajdują się eleganckie schody z drewnianą poręczą, po prawej stronie mniejsze pomieszczenie, zapewne kuchnię. Gdy pójdziemy wgłąb domu zobaczymy jeszcze dwa pokoje; jeden sąsiadujący z "kuchnią" o podobnych rozmiarach oraz drugi, mniejszy i wykafelkowany. Udając się w górę znajdziemy się w holu, z którego możemy wejść do kilku pozostałych pokoi. Jednym z nich była zapewne sypialnia poprzednich właścicieli. W największym pokoju jest też elegancki balkon.

Słysząc ten hałas, nie czekała długo i natychmiast ruszyła za Ceasarem. Do tego... pomogła mu. Złapała jego rękę i zarzuciła przez ramię tak, aby móc mu pomóc chodzić najlepiej, jak to możliwe. Wtedy też pomogła mu wejść po schodach, kierując się w stronę źródła tamtego dźwięku. Jej głowa była przepełniona myślami na temat tego, co to mogło się stać. Wybuch? Chyba tak... albo ktoś zrobił dziurę w ścianie. Zrobił dziurę w ścianie, definitywnie, a wybuch się z tym łączył. Ale to się zobaczy w momencie, kiedy oboje dotrą na miejsce.

850+500 = 1350

Z powodu połamanych żeber chłopak nawet podpierając się na mieczu i swojej towarzyszce miał problemy z wejściem po schodach. Gdy już udało im się dostać na piętro skierowali się do pomieszczenia, z którego wciąż unosił się pył. Zapewne to w nim doszło do wybuchu.
Wewnątrz co prawda była dziura jak podejrzewała Ariyamna, ale nie w ścianie lecz w suficie. W zasadzie to sufitu już nie było, a cały pokój był poniszczony i w nieładzie. Wszystkie meble leżały pod ścianami, które były osmalone, a na podłodze można było zobaczyć kilkanaście monet. Widocznie wcześniej były tu składowane skradzione pieniądze.
Jednak poza brakiem pieniędzy i sufitu w oczy rzucał się brak jakichkolwiek winnych wybuchu oraz kobiety z wachlarzem.

Nie puszczała go nawet na chwilę, a widząc, co się stało z sufitem, zacisnęła wargi w cienką kreskę. Spogląda się na wyrwę przez długi czas, a przez jej myśli wyraźnie przelatywało jedno: ta kobieta zwiała. Teraz nie mieli większej szansy jej dogonić, szczególnie kiedy Ceasar był w tak opłakanym stanie. Nie wiedziała, co konkretnie mu dolega jednak wiedziała, że w stanie, w którym przebywa obecnie nie był zdatny do walki. A tę kobietę? Można kiedyś znaleźć i w końcu ukarać za to, co zrobiła w wiosce. Zastanawiająca była jej magia, przez którą wszystkie kukiełki obróciły się przeciwko nim. Nie, nie mogła nad tym teraz myśleć.
- Wracamy do karczmy... - powiedziała. - Nie ma tutaj już, co szukać - dodała po chwili, wzdychając cicho. Czekając na jego odpowiedź i polecenie, które zaraz wykona w zależności od tego, co to będzie, próbowała się nad tą magią zastanowić. Co takiego ona mogła przejmować? Same duchy czy całą płeć męską? Mogła wezwać Renee i to sprawdzić... ale na to już jest za późno.

1350 + 500 = 1850

Ceasar oddychał ciężko i patrzył się na dziurę w suficie. Kiedy jego towarzyszka go wcześniej złapała, nie robił z tego problemu. Cieszył się że ktoś chce mu pomóc. Pomoc zawsze się jednak może przydać. Może warto by z nią jeszcze kiedyś pójść na misję? Teraz chyba jednak warto się zająć aktualną sytuacją. Dalej patrząc na dziurę w suficie, i zakładając że jego towarzyszka dalej go podtrzymywała, zapytał się jej, mimo bólu spowodowanego złamanymi żebrami:
- Czy... my... jesteśmy... przyjaciółmi? - Ceasar oddychał ciężko, w zależności od odpowiedzi dziewczyny podejmie następne kroki

MM: 1600 + 500 = 2100

Nie słysząc żadnych poleceń typu chodźmy stąd, nie podejmuje żadnych działań polegających na przejściu z miejsca A do B. Po prostu go podtrzymuje, a w momencie kiedy straci odpowiedni chwyt bo mu się ześlizgnie, podnosi go nieznacznie i poprawia go sobie do wygodnej pozycji. Słysząc jedna to pytanie, aż przerwała rozmyślania.
- Ciężko mi teraz o tym mówić, bo po jednej misji nie da się tego od tak-o stwierdzić. To, że pomagałam Ci, nic jeszcze nie znaczy - powiedziała cicho, zupełnie zapominając o tym, kto tu kogo śledził. Tak, interesował ją od długiego czasu, często w czasie rozmów z Haru wyłączała się kompletnie na widok Ceasara. Poza zainteresowaniem nim nic więcej nie czuła. No właśnie... nic.

1850 + 500 = 2350

Ceasar po odpowiedzi jego różowowłosej towarzyszki patrzył się przed chwilę w przestrzeń. "Hmmm... Może jednak obejdzie się tym razem bez? Cóż, może kiedyś."
- Dobrze, wracajmy do wioski. Należy nam się nagroda, za to co zrobiliśmy. Z powrotem raczej nie będziesz musiała mi pomagać. - po tych słowach obok Cezika pojawił się Susanoo. Znowu w całości. Tym razem miał broń na plecach. Wziął on Ceasar'a na ręce. Znacząco ułatwiło mu to przemieszczanie się. Cóż, połamane żebra mimo wszystko dawały mu się we znaki.
- Ty chyba nie potrzebujesz pomocy w poruszaniu się? - zapytał się jeszcze towarzyszki
- Dobra, chyba możemy iść.

MM: 2100 - 400 + 500 = 2200

Młodzi magowie prowadzili swoją swobodną rozmowę, a przez dziurę w dachu wpadał wiatr. Poruszał on kurz i drobniejsze elementy powstałe po wybuchu. Dodatkowo przy mocniejszych podmuchach nadwyrężone ściany budynku trzeszczały zło wróżebnie. Ewidentnie nie było tu już nikogo, ani niczego co mogłoby być w jakikolwiek pomocne, co więcej przebywanie w tym pomieszczeniu zaczynało być niebezpieczne.

Możecie zrobić tutaj zt i przenieść się do Karczmy po odbiór nagrody za walkę i misję

- Nie, dam sobie radę - powiedziała całkiem spokojnie, zerkając na chłopaka. Obejrzała szybkim spojrzeniem to, co właśnie przyzwał i bez słowa odwróciła się, aby ruszyć w stronę karczmy. Chwilowo jest to chyba najlepsze wyjście, najwyżej później będzie musiała poszukać tej kobiety. Ona, albo Ceasar, jej kompan. Zastanawiała się teraz tylko nad tym, czy im nie obetnie zapłaty za to, że pozwolili jej uciec... ale dobra, nie ważne. Może będą mieli szczęście i nie obetnie z racji takiej, że uciekła? A reszta została zabita... no raczej nie. Miała już o tym nie rozmyślać... skierowała się w stronę wyjścia, a zaraz po tym do karczmy.

z/t
//Cezi, możesz napisać w karczmie pierwszy//

- Dobrze, chodźmy więc. - Susanoo skinął głową. Ceasar już nic nie mówił, sprawiało mu to zbyt duży problem. Zamknął oczy, i zostawił całą resztę Susanoo. Ta walka była trudna dla niego. Dawno nie spotkał się z takim wyzwaniem. Był zadowolony. Podekscytowany. Chociaż teraz rany mu się będą prawdopodobnie goić przez jakiś czas, co będzie problemem. Po czym ruszył za Ari. W sensie, Susanoo. Bo Ceasar sam w sobie nie chodził teraz. Ale po co się nad tym niepotrzebnie rozwodzić? Po prostu za nią poszedł. Wiadomo chyba o co chodzi.

z/t

MM: 2200 + 500 = 2700