Konkurencja III - Golden Egg - Takeru

Wychodząc z tunelu zawodnik trafia na Arenę. Nie rzypomina ona jednak tego pustego, piaszczystego miejsca, którym była pierwszego dnia gdy każda gildia dokonywała tu pokazu swych zdolności. Teraz wyglądała jakby zostałą wyrwana z górskiej przełęczy. Piach pod nogami został zastąpiony przez drobne kamyki, a zamiast pustej przestrzeni była cała masa różnorodnych głazów i kamiennych ostańców, za którymi można się było schować albo ewentualnie rzucać. Najbardziej widoczne było jednak „skalne gniazdo” na drugim końcu Areny. Była to dziwaczna konstrukcja mająca jakieś 3 metry wysokości, która najbardziej właśnie przypominała ptasie gniazdo lecz zamiast być stworzonym z gałązek w całości była wykonana z potężnych skalnych bloków. Materiał z jakiego było wykonane sprawiał, że wyglądało ono wyjątkowo topornie i nieporadnie ale też groźnie. I chociaż wyglądało na to, że można się na nie wspiąć to upadek z niego ewidentnie zakończy się śmiercią.
Jednak nie tylko to zagrażało śmiałkom, którzy wchodzili na Arenę. W gnieździe siedział Ptak Gromu i spoglądał pilnie na teren przed sobą.

Ptak Gromu

---

Twoim zadaniem jest zdobycie złotego jaja, które jest wielkości strusiego i znajduje się w samym środku gniazda, a następnie dostarczenie go do tunelu, którym wszedłeś na Arenę. Osoba, która zrobi to najszybciej wygrywa.
Mniej postów =/= szybciej

W końcu nadszedł ten czas gdy trzeba było się stawic na "pierwszej" konkurencji, a przynajmniej tej która mogła pokazac indywidualne zdolności magów biorących udział w igrzyskach. Skierowałem, więc swe kroki na arene, by wziąc udział w zadaniu do którego zostałem wytypowany w sposób losowy. Miejsce, które zastałem lekko mnie zdziwiło, ale nie zaskoczyło. Arena, która jeszcze jakiś czas temu była standardowym placem bojowym wyściełanym piaskiem teraz wyglądała raczej jak skalista przełęcz "żywcem" wzięta z jakiegoś górskiego pejzażu. Jednak tym co przykuło najbardziej moją uwagę była wielkie skalne gniazdo po środku którego stał wielki ptak, a gdzieś w jego okolicy znajdowało się złote jajko, które miałem zdobyc.
Jeszcze podczas kroczenia przez tunel na arenę przyglądałem się tym fragmentom, które były widoczne. Moim celem było dostrzeżenie optymalnej trasy pomiędzy co większymi zasłonami, które znajdowały się na placu, by zmaksymalizowac szanse na dostanie się pod samo gniazdo niepostrzeżenie lub bez większych szkód. Po wejściu na arenę od razu rzuciłem się za najbliższy kamień tak, by od razu zniknąc z pola widzenia ptaka. Po czym poruszałem się wcześniej ustaloną przez siebie trasą cały czas uważając, by nie dac się zapędzic w pułapkę oraz starałem się na bieżąco określac pozycję ptaka względem mnie. Oczywiście poruszałem się powoli, by samemu nie zdradzic swojej pozycji poprzez ruszenie kamykami pod stopami (o ile uda mi się skutecznie ukryc).

- Drodzy państwo, powitajmy pierwszego zawodnika biorącego udział w dzisiejszej konkurencji. Kageru Pese z drużyny składającej się z magów Neutralnych. Jego zadaniem jest dostanie się do kamiennego gniazda po drugiej stronie Areny, zabranie stamtąd złotego jaja i przeniesienia go do wejścia. Jednak by nie było zbyt prosto strażnikiem jaja jest Ptak Gromu. Bestia, której ciało składa się z niezwykle skondensowanej energii elektrycznej przez co nawet draśnięcie grozi potężnym porażeniem, a ponadto jej krzyk potrafi wywołać gigantyczną burzę. Trzymajmy za niego kciuki.
Taką zapowiedź usłyszał chłopak wchodząc na Arenę, a zaraz za nią rozległy się brawa i wiwaty. Gdy tylko uskoczył za najbliższy kamień, wielkie ptaszysko wzleciało do góry tuż nad gniazdo. Wyglądało to tak jakby dotychczas był w nim spętany. Unosząc się nad złotym jajem uważnie rozglądał się za magiem lecz nie odlatywał znacznie od gniazda. Jedynie od czasu do czasu podleciał kawałek jakby nie mógł się cały czas unosić nieruchomo w jednym miejscu.
Te krótkie chwile gdy bestia nie spoglądała w stronę Takeru vel Kageru wykorzystywał młodzieniec do znalezienia nowej, bliższej celu kryjówki. Dzięki swej spostrzegawczości mógł maksymalnie wykorzystać czas i chwilę wcześniej wyłapywać odpowiedni moment. Dzięki temu oraz dużej ostrożności udało mu się dostać prawie do połowy drogi. Nie była to najszybsza podróż ale przynajmniej bezpieczna. Dalej jednak odstępy pomiędzy głazami były coraz większe, a i same skały coraz mniejsze. Nie było już możliwości by ukryć się przed wzrokiem ptaka podczas przebiegania do kolejnej kryjówki.

Genialnie! Jak na razie wszystko szło dokładnie tak jak sobie to wymyśliłem. Każdy aspekt mojego planu wyszedł. Zdążyłem dojśc właściwie do połowy drogi, a ptak jedyne co pewnie wiedział to fakt, że gdzieś na arenie znajduje się intruz, ale kompletnie nie wiedział gdzie się takowy znajduje i to właśnie była moja szansa! W momencie, gdy skończyła mi się już możliwośc względnie bezpiecznego i dyskretnego poruszania się pomiędzy głazami to musiałem na szybko wymyślic coś nowego. Nie minęło dużo czasu, a już mi ciekawy pomysł wpadł do głowy. Postanowiłem wykorzystac to co mi dali organizatorzy w ramach prezentu na tej arenie, a konkretniej owe drobne kamyki, które walały się wszędzie. (wziąłem oczywiście tyle, by przypadkiem nie wypadły mi z dłoni) Co konkretnie chciałem zrobic? Planowałem rzucac tymi kamykami w przeciwną stronę do której chciałem się poruszyc. Taki zabieg powinien sprowokowac ptaka, by ruszył w tamtą stronę ewentualnie zaatakował w jakiś sposób miejsce skąd usłyszał rumor. Ja w tym czasie powinienem spokojnie móc się przemieścic za dalsze zasłony. Oczywiście starałem się rzucac tymi kamieniami w taki sposób, by odciągnąc mojego oponenta jak najdalej od gniazda. Starałem się tak dojśc jak najbliżej do jednej ze ścian gniazda za którą ptaszyna mnie nie dojrzy.
Oczywiście istniała szansa, że w końcu znajdę się w sytuacji patowej i naprawdę nie będę mógł już wykonac zbyt wiele ruchów, ale w takiej sytuacji postawiłbym wszystko na jedną rzecz. Z kryjówki z której miałbym najbliżej do gniazda podniosłem się wychylając nieznacznie głowę, żeby dokładniej zlokalizowac strażnika. Jak już to zrobiłem to chwyciłem za większy kamień, który nie wyglądał na takiego co się rozwala przy pierwszym silniejszym uderzeniu i podrzuciłem go jedną ręką, a drugą wykonałem cios prosto w niego. Starałem się włożyc w to tyle siły, by kamień poleciał z jak największą siłą (ale, żeby też się nie ropadł) i o ile było to możliwe to wbił się nawet w krawędź areny robiąc przy tym spory hałas zwracając uwagę wszystkich. Ja sam w tym czasie pobiegł bym już prosto do gniazda. CHYBA, że dzieliłaby mnie od niego znaczna odległośc to spróbowałbym się ukryc jak najbliżej celu, by móc już za chwilę kontynuowac wszystko zgodnie z planem.
Niezmiennie oczywiście starałem się znac dokładną lokalizacją ptaka. W końcu bez tego ani rusz w tej konkurencji.

8400MM

Próba odwrócenia uwagi ptaka przy użyciu kamyczków, z jakich zbudowane było podłoże wyszła doskonale. Wielki ptak rzucił się natychmiast w stronę, z której dobiegł hałas. Chwycił w swe szpony jedną z najbliższych skał i zrzucił w to miejsce. Nie spoczął jednak zupełnie na laurach. Zaraz po spuszczeniu pocisku podleciał ponownie w to miejsce i rozgarnął skały w poszukiwaniu zwłok maga.
Jednak nie dostrzegł niczego takiego, bo była to zaledwie podpucha Takeru, który zdołał w tym czasie zbliżyć się do gniazda na ostatnie 10m.
Niestety ptak wydał z siebie przenikliwy skrzek i ponownie wzleciał do góry i rozpoczął poszukiwanie ofiary. I mając teraz spojrzenie na Arenę z innej perspektywy zdołał bezproblemowo dostrzec maga, który jednak mistrzem ukrywania się nie był. Zaraz gdy go dostrzegł ruszył lotem pikującym w jego stronę. Dobrze, że chłopak był ostrożny i stale pilnował pozycji elektrycznego monstrum, bo teraz miał trochę czasu na reakcję.

Jak się okazało ten ptak nie należał do gatunku tych najbardziej rozgarniętych, bo zwykła sztuczka z kamykami przyniosła, aż tak dobry efekt. No, ale pomimo tego, że nie był najmądrzejszy to silny na pewno. Bez żadnego oporu podniówsł kamień i nim rzucił, a później zdołał jeszcze pogrzebac w miejscu trafienia chyba w poszukiwaniu mojego ciała. Jednak jak się okazało nic tam nie znalazł i w wyniku frustracji wydał ryk po czym wzleciał w górę. Ja sam postanowiłem wtedy nie próżnowac, więc chwyciłęm najbliższy większy kamień i po podrzuceniu go lekko w górę uderzyłem go wtaki sposób, by poleciał prosto w ptaka, który zaczął pikowac na mnie. Podejrzewałem, że to będzie za mało, by go powstrzyma, więc zaraz po uderzeniu pobiegłem ile sił w nogach (uważając, by się nie przewrócic na ruchomych kamieniach) w kierunku gniazda. Chciałem wykorzystac tempo mojego rozbiegu, by skoczyc na krawędź gniazda w miejscu, gdzie jest najbliżej ziemi/mogę się od czegoś odbic, by doskoczyc. Po drodze aktywowałem również zaklęcie percepcji, by zwiększyc moją zdolnośc postrzegania tego co się dzieje w okół. Dzięki zaklęciu również byłbym w stanie lepiej ocenic odległości jak i wykonac korzystniejsze dla mnie uniki przed atakami ptaka. O ile wszystko pójdzie po mojej myśli to tak szybko jak wpadłem do gniazda to tak szybko staram się z niego ulotnic wyskakując z drugiej strony i schodząc na taką wysokośc, by móc zeskoczyc bezpiecznie. Oczywiście wziąłem po drodze jajo, które powinienem spokojnie dac radę udźwignąc dzięki sile mojej mięśni. Zaraz po wyskoczeniu z gniazda starałbym znowu zniknac ptaku z oczu za skałami starając się jak najszybciej przemieścic się w kierunku tunelu areny.

7900/7600 MM (w zależności, czy strzeliłem w poprzednim poscie kamieniem)

Widząc pikującego ptaka młody mag złapał największy głaz jaki był pod ręką, a potem przy użyciu swych szerokich zdolności posłał go w stronę wroga. Latająca bestia zdołała ominąć pocisk skręcając ostro w bok. Mądrze nie zamierzała przyjąć ciosu skałą prosto w dziób.
Unik ten jednak kosztował go kilka sekund potrzebnych na nawrót i ponowny atak, a które to pozwoliły Takeru na pokonanie kolejnych metrów. I to ważnych metrów, bo poprzez zwiększenie swej percepcji i wykorzystanie na maksa nadarzającej się okazji chłopak zdołał dostać się do gniazda. Chociaż wyglądało to strasznie łatwo to wymagało nie lada sztuki, by w pełnym biegu i wrogiem za plecami znaleźć kamień, który pozwolił wykonać niemalże akrobatyczny skok i dostać na szczyt gniazda. Gniazda, które okazało się być wewnątrz płytsze niż wyglądało z zewnątrz, bo miało zaledwie 1,5m głębokości.
Pochwyciwszy złote jajo, o które była cała ta wrzawa pod jedną rękę i używając drugiej do bezpiecznego i szybkiego wyjścia z gniazda chłopak miał otwartą drogę do tunelu. Musiał tylko przebiec jakieś 40m pomiędzy skałami i uważać na ataki ptaka.
Ptaka, który zbliżał się z każdą sekundą. Ptaka, który nie wiadomo dlaczego wydał nagle z siebie przeraźliwy krzyk brzmiący jak połączenie skrobania widelcem o talerz i warkotu wilka.
Zaraz po tym jak do uszu wszystkich dotarł ten przeraźliwy dźwięk niebo pokryły ciemne chmury, a potem nagle niczym grom z jasnego nieba w sam środek Areny uderzył piorun, a za nim kolejny i kolejny i tak dalej. Każdy w innym miejscu, bez jakiegokolwiek wzorca.
Na sam koniec zabawy młodzieniec stał między młotem, a kowadłem. Chociaż należałoby raczej powiedzieć między ptakiem, a gromem.


Masz 7900MM

A więc tak. Moja sytuacja nie rysowała się w najciekawszy sposób. Co prawda zdobyłem już jajo, które znajdowało się w zaskakująco płytkim gnieździe, ale to nie był jeszcze koniec mojej wędrówki w tej konkurencji. Ooo niee. Teraz czekała mnie tak naprawdę najtrudniejsza cześc konkurencji, czyli powrót z ładunkiem do tunelu. Najtrudniejszym ponieważ ptak już mniej więcej znał moją lokalizację i mógł mnie z łatwością znaleźc lub rzucic jakimś głazem. Na domiar złego postanowił zrobic to co zapowiadał komentator na sa mym początku podczas zapowiedzi i tłumaczenia zasad. Konkretniej wywołała burzę i jej efekty już od razu można było zobaczyc na arenie. Jedna po drugiej błyskawica uderzała w ziemię. Nie mogłem w takiej sytuacji pozostawac w miejscu, bo to tylko pogorszało moją sytuację, ale również wiedziałem, że nie mogę biec jak to się mówi "na pałę" tylko wbrew pozorom wykorzystac pewną zależnośc burzy z błyskawicami. Gdy ruszyłem biegiem z miejsca to starałem się przemieszczac w miejsca, które spełniały dwa warunki. Pierwszym bylo, że przed momentem w to miejsce uderzyła błyskawica, bowiem istnieje bardzo niewielka szansa, że uderzy dwa razy w to samo miejsce. Drugim zaś byl warunek, że w pobliżu również znajduje się jakaś skała za którą mógłbym szybko wbiec/ukryc się. Dodatkowo do już aktywnego zaklęcia dodałem kolejne. Nie miałem przecież pewności, że jakiś ładunek elektrycznosci we mnie nie trafi. Rzuciłem więc zaklęcie zbroi na siebie i czujnie przebiegałem z jednego miejsca do drugiego starając się pozostawac wciąż w ruchu.

7'400MM I post zbroi II post percepcji

To co teraz działo się na Arenie było zupełnym przeciwieństwem początku zmagań chłopaka z ptakiem. Na początku skradał się on powoli pomiędzy kamieniami by być niezauważonym, a teraz biegł na złamanie karku wymijając przeszkody terenowe i uderzające co chwila w ziemię pioruny, a przy okazji omijając każdy atak ptaka.
Nawet dla spostrzegawczego chłopaka, który wzmocnił swe zdolności postrzegania świata magią było to niezwykle trudne zadanie. I chyba musiał mieć jakiegoś opiekuńczego ducha, który sprawił, że stało się coś niesamowitego. Nic mu się nie stało. Pomimo wszelkich przeszkód stojących mu na drodze zdołał bezpiecznie dotrzeć do tunelu i zakończyć zmagania. Chociaż Arena wymagała teraz gruntownego remontu. Dobrze, że można było tego dokonać przy użyciu magii.


Tabela końcowa, która wyświetliła się po zakończeniu konkurencji przez ostatniego zawodnika.
1. Don - Blue Pegasus - 6 punktów
2. Kolt - Sabertooth - 5 punktów
3. Takeru - Neutralni - 4 punkty
4. Haruka - Fairy Tail - 3 punkty
5. Iwaru - Lamia Scale - 2 punkty
6. Eleanora - Raven Tail - 1 punkt