Konkurencja III - Golden Egg - Eleanora

Wychodząc z tunelu zawodnik trafia na Arenę. Nie rzypomina ona jednak tego pustego, piaszczystego miejsca, którym była pierwszego dnia gdy każda gildia dokonywała tu pokazu swych zdolności. Teraz wyglądała jakby zostałą wyrwana z górskiej przełęczy. Piach pod nogami został zastąpiony przez drobne kamyki, a zamiast pustej przestrzeni była cała masa różnorodnych głazów i kamiennych ostańców, za którymi można się było schować albo ewentualnie rzucać. Najbardziej widoczne było jednak „skalne gniazdo” na drugim końcu Areny. Była to dziwaczna konstrukcja mająca jakieś 3 metry wysokości, która najbardziej właśnie przypominała ptasie gniazdo lecz zamiast być stworzonym z gałązek w całości była wykonana z potężnych skalnych bloków. Materiał z jakiego było wykonane sprawiał, że wyglądało ono wyjątkowo topornie i nieporadnie ale też groźnie. I chociaż wyglądało na to, że można się na nie wspiąć to upadek z niego ewidentnie zakończy się śmiercią.
Jednak nie tylko to zagrażało śmiałkom, którzy wchodzili na Arenę. Z gniazda wystawał łeb Niedźwiedzia Wulkanicznego. A, że co chwila jego wielka paszcza otwierała się ukazując szereg ostrych kłów, można było podejrzewać, że wewnątrz znajduje się jego reszta.

Niedźwiedź Wulkaniczny

---

Twoim zadaniem jest zdobycie złotego jaja, które jest wielkości strusiego i znajduje się w samym środku gniazda, a następnie dostarczenie go do tunelu, którym weszłaś na Arenę. Osoba, która zrobi to najszybciej wygrywa.
Mniej postów =/= szybciej

Musiałam przyznać, robiło nieco wrażenia. Najbardziej zirytowała mnie chyba obecność niedźwiedzia, bo z resztą dałabym sobie bezwzględnie radę. Misiek był większym... Nie. Nie był problemem.
W mojej głowie powoli powstawał plan. Uśmiechnęłam się powoli. W gnieździe jest misiu, a ja mam ukraść jajo, tak?
Powoli analizując, niedźwiedź był z "wulkanu", albo raczej niezwykle gorącej masy ziemi. A co by się stało, gdybym go przysypała?
Na start jednak postanowiłam szybko rzucić okiem, czy niedźwiedź nie jest przypadkiem za duży na osiem kilo piasku, kamieni, czegokolwiek. I czy dałabym radę go w ostateczności zasypać. Reszta? Powinno dać radę bez większego problemu.

Jeszcze podczas podróży przez tunel wiodący na Arenę do uszu Eleanory dotarł głos.
- Drodzy widzowie. Powitajcie oklaskami pierwszą kobietę, która stawi czoła dzisiejszej konkurencji. Przed wami staje Eleanora Lavinia z Raven Tail. Znowu zmienił się też opiekun jaja. Tym razem jest to bestia uwielbiająca ciepło i ogień. Potwór, który w swoim biotopie nie posiada naturalnych wrogów. Zresztą niewiele stworzeń jest wytrzymać w warunkach wulkanicznych. Mowa oczywiście o Niedźwiedziu Wulkanicznym.
Po wyjściu na plac boju dziewczyna stanęła oko w oko z bestią. I to by było na tyle, bo nie zrobiła oni ani jednego kroku, a i niedźwiedź nie wydawał się zainteresowany wyjściem z gniazda i pokazaniem się w całej okazałości. Dalej ziewał i znudzony przyglądał się wszystkiemu wokół.
Po chwili z trybun dało się słyszeć gwizdy i krzyki niezadowolenia. Ludziom nie podobał się taki początek tej rundy.

Westchnęłam ciężko. Nie mogłam określić wielkości miśka. Kur*a jasna mać... Przeklęłam jeszcze kilkukrotnie w myślach, przechodząc raczej do działań. A mianowicie: postanowiłam na początek sprawdzić, jak miś zareaguje na zasypanie. Ogień niby gasł pod piachem, ale też to było bardziej wulkaniczne cholerstwo, a to raczej piasek stopi. Może jednak dzięki temu będzie zdecydowanie mniej ruchliwy.
- To co, bawimy się, eh? - Zapytałam nieco bardziej kulturalnie. Sama byłam nieco zdziwiona tym faktem, ale kto przeklina całe życie? No dobra, ja przeklinam całe życie, ale jakoś mi z tym, kur*a, dobrze. W każdym razie, postanowiłam najpierw przywalić mu kamieniami, głazami... Co tylko mogłam mu spuścić na łeb. W tym celu po prostu dotknęłam powietrza i najpierw pod misiem "stworzyłam dół", by zaraz potem zasypać go tym, co z dołu" wydrążyłam". Użyłam zaklęcia dwukrotnie, wiec powstało tego aż 16 kilo wagi... Albo raczej16 kilo niemalże litej skały (podzielonej na trzy części, jednak nakładających się niemal spójnie).
Jeżeli to nie dało rady, próbowałam wyczuć, podchodząc normalnym tempem, na jaki dystans mogę sobie pozwolić. Jeżeli starczało mi zasięgu, postanowiłam użyć natychmiastowo Slow-Motion i przebiec kawałek, by sprawdzić, jak szybki jest nasz "ukochany", kuź*a mać, misiu, po spowolnieniu. Jeżeli dałabym radę go wyścignąć, natychmiast usiłowałam dobiec do jaja, a w razie gdyby skoczył, albo za mocno się zbliżył, natychmiast "wsiąkałam" w podłoże, znajdując się w naprawdę szybkim tempie 10-metrów dalej.

//4650-2x450-(150-400) = 3750(3200)

Gdy tylko kobieta zrobiła jeden krok do przodu misio natychmiast skupił na niej swój wzrok i przestał ziewać. Gdy pokonała około 5m odległości do jej uszu dotarł niski, dudniący warkot. Miało się wrażenie, że nadciąga trzęsienie ziemi, a to jedynie potwór dawał jej znać, by się nie zbliżała. Po kolejnych 5m misiek postanowił wreszcie wykonać ruch. Wyszedł wreszcie zza kamiennej kryjówki i stając na jej szczycie pokazał się w całej okazałości. I to sporej okazałości. Jeżeli ktoś widział misia grizzly to niech sobie wyobrazi misia wielkości 3 grizzly i to na sterydach. W dodatku takiego, którego szpony i dolna połowa ciała są z bazaltu, a górna z płynnej magmy. Innymi słowy przerąbane.
Nie pozwolił on kobiecie już na dalsze zbliżanie się do celu. Wycinając szponami kawałki podłoża ciskał nimi z wysokości w jej kierunku. Eleanora jednak dzięki swej magii w spokojnie unikać pocisków potwora gdy tylko trafiały one w pole rażenia jej zaklęcia. Było to jednak upierdliwe i jeszcze bardziej zmniejszało prędkość z jaką zbliżała się ona do celu. Jednak najważniejsze było to, że pomimo utrudnień parła powoli naprzód i teraz od misia dzieliło ją tylko jakieś 25 metrów.

W końcu się wkurzyłam. A niech sobie miota co chce, pasuję. W pewnym momencie, ubezpieczana nadal przez zaklęcie spowolnienia, po prostu stworzyłam armatkę z ziemi. Wiedziałam, że po wybuchu z powodu cienkich materiałów się roztrzaska, ale... Warto spróbować. Po chwili stworzyłam także jeden, jedyny nabój... Proch w nabojach wykorzystałam do napędzenia tego wszystkiego, włókna ze spodni jako lont... Mini wybuch powinien spowodować może rozwalenie się broni, ale także wystrzelić coś na kształt kuli armatniej (zapewne zapalonej od prochu) w stronę miśka. Albo go przygniecie, albo coś trafi, tutaj liczyłam na fart. Sama na chwilę padłam na ziemię, by za mocno nie oberwać od odłamków skalnych z roztrzaskującej się armatki. W razie potrzeby, odturlałam się oczywiście.
Ciekawa byłam skutku...
Jeżeli jednak nic to nie dało, parłam uparcie do przodu... Cóż, może przynajmniej nie będę ostatnia.

------
3250MM

W momencie, w którym kobieta się zatrzymała misio także zaprzestał ciskania w nią głazami. Zresztą wyciął wokół siebie już naprawdę spore dziury i gdyby nie stanęła musiałby wkrótce zmienić pozycję strzelecką. Chwilowo jednak siedział i czekał co będzie dalej i jedynie warczał groźnie co chwila.
Magini Raven Tail jednak nie zwracała na to uwagi. Zaprzestanie ostrzału z jego strony jedynie ułatwiło jej zadanie. Mogła spokojnie przygotować swoją własną artylerię.
Gdy już skalna armata oraz pocisk były gotowe należało tylko ją wypróbować. Jednak El nie zamierzała ryzykować i przyglądać się jak jej dzieło wystrzeliwuje kulę armatnią samemu zamieniając się w zabójczy szrapnel. Bezpiecznie ukryta za jednym z kamieni czekała na efekt końcowy.
Efekt, który najpierw dało się usłyszeć jako potężny ryk niedźwiedzia. I to nie byle jaki ale przepełniony bólem i wściekłością. Gdy wychyliła głowę za kamienia zobaczyła, że misiek stoi na dwóch nogach, a z jego lewego boku, który wyglądał na niezmieniony na ziemię spadają krople magmy wypalając w gnieździe dziury.
Co ciekawe zamiast rzucić się do ataku niedźwiadek zamknął oczy i stojąc wciąż na dwóch tylnych łapach złożył przednie jak do modlitwy i czekał. To mogła być jedyna okazja na zgarnięcie jaja.

Dziewczyna stała i w milczeniu przyglądała się temu co takiego robi misio. Jednak publika wcale nie milczała. Gwizdała i buczała dając wyraz swemu niezadowoleniu.
Wreszcie misio otworzył oczy i szeroko rozłożył łapy, na które zaraz opadł. W momencie, w którym uderzył o podłoże z pod jego cielska wypłynęła fala magmy, która ruszyła w stronę oniemiałej dziewczyny. Czy sparaliżował ją strach czy co też się z nią działo, nie wiadomo. W każdym bądź razie nie uniknęła tego ataku i została pochłonięta przez ognistą falę. Jednak ten kto liczył na kolejny pokaz grillowania zostanie rozczarowany. Po chwili dziewczyna wypłynęła na powierzchnię zamknięta w błękitnej bance.
- Niestety zawodniczka przegrała starcie ze strażnikiem. To oznacza dla niej koniec konkurencji i najprawdopodobniej porażkę.


Tabela końcowa, która wyświetliła się po zakończeniu konkurencji przez ostatniego zawodnika.
1. Don - Blue Pegasus - 6 punktów
2. Kolt - Sabertooth - 5 punktów
3. Takeru - Neutralni - 4 punkty
4. Haruka - Fairy Tail - 3 punkty
5. Iwaru - Lamia Scale - 2 punkty
6. Eleanora - Raven Tail - 1 punkt