Północa strefa mieszkalna

First topic message reminder :

Północna strefa mieszkalna jest chyba jest najbardziej przeludnioną dzielnicą w Oak. Jest ona bardzo gęsto zabudowana budynkami mieszkalnymi. Same budynki są głównie dwupiętrowe, rzadko kiedy trafiają się wyższe, ale jednak są. Warto jeszcze wspomnieć że dachy są pochyłe więc poruszanie się nimi wymaga nie lada zdolności utrzymywania stabilności.
Same ulice, bo o nich też warto wspomnieć, są ułożone w równą siatkę składającą się z prostokątów. Najwyraźniej budowane je specjalnie w ten sposób by ułatwić poruszanie się po mieście. Co więcej, nie ma drobnych uliczek pomiędzy samymi budynkami. Stanowią one spójną całość.

Neony obejrzał staruszka od stóp do głów i lekko skłonił się z kanciastym uśmiechem na twarzy. Gdy jego głowa była dość nisko można było dostrzec na jego włosach pozostałości świetlistego pyłku po ostatniej walce. Nadawało to dość komicznego wyglądu jego wątłej sylwetce przybranej w poszarpane ubrania.
-Witaj obywatelu! Postanowiliśmy wziąć sprawę w nasze ręce dzięki czemu można uznać ją za zamkniętą i nieaktualną- rzekł rzucając porozumiewawcze spojrzenie towarzyszom- Nie wiesz przypadkiem do kogo powinniśmy się zgłosić w celu odebrania naszego wynagrodzenia?
Chłopak nie chciał by faktyczny obrót zdarzeń wyszedł na opinię publiczną zbyt szybko. Razem z Kazu i Ros naraził życie, a Raindancer nawet prawie je stracił. Chciał odebrać za to należne i odejść jak najszybciej w cień sprawy.
Rada Magiczne i tak będzie musiała dostać prawdziwy raport od Kazu, ale może nie opublikuje go... A przynajmniej zatrze nazwiska. No i trzeba przekazać raport mistrzowi gildii. To moja pierwsza misja... Powinien ocenić rezultat, a może i podejmie własne działania w tej sprawie. W końcu Lamia Scale ma dobre kontakty z radą, czyż nie?
-Mam jeszcze jedno pytanko... Wygląda pan na lokalnego, więc... Nie zna pan tu jakiejś dobrej i ustronnej restauracji? Jestem winny pewnej niewieście posiłek...- spytał rozmówcę z lekkim rumieńcem spoglądając na Ros. Chciał spełnić obietnicę w pełni swoich możliwości.

Upał. Skwar. Gorąc. Gracz też może podjąć bunt!
/wskakuje do lodówki i zamyka się w niej

- Dobry wieczór Panu. - odezwała się jasnowłosa dziewczyna z lekkim uśmiechem na twarzy. - Myślę, że my Wróżki, zawsze będziemy w stanie powodować.. małe kłopoty. - zaśmiała się nerwowo, po czym zaczerwieniła na twarzy, kiedy usłyszała to, co powiedział jej nowy znajomy, Neony.
- To nie jest żadna randka... po prostu zniszczył mi suknię.... wisi mi odszkodowanie... - mruknęła, zerkając na niego, po czym spuściła nerwowo wzrok. Aczkolwiek, misja była naprawdę ciężka, a zwłaszcza walka z Samaelem. A tamci... byli jeszcze dziwniejsi. Czuła, że to nie jest jeszcze koniec i, że kiedyś coś się wydarzy.
Ale kiedy? Tego nie wie nikt. Trzeba być gotowym na każdą ewentualność.

Dziadzia jakoż iż nie był w stanie sobie wyobrazić, jakich zniszczeń dokonano na cmentarzu. Po prostu przeszedł do rzeczy. - Jestem zarządcą tej strefy, oraz to ja wystawiłem to zgłoszenie. Tak więc skoro zajęliście się problemem, to czeka was nagroda. Gdy skończył mówić, skupił swój wzrok na Kazu. Który widać chciał po cichu się wymknąć. - Panie Kazu. Zawołał, co spowodowało zatrzymanie się Kazu. Oraz niestety zawrócenie do Dziadzia, no cóż.
- Tak panie zarządco? Spytał, z niechęcią. - Oczekuję pełnego raportu, dziś. Dodał dziadzia, po czym sięgnął po dwa woreczki. Które wręczył Neo i Ros.
- Oto wasza nagroda, dziękuję za pomoc.
Po tych słowach, Kazu i Dzio dzio udali się w swoim kierunku.

--------------------Tym czasem, po za terenem strefy mieszkalnej-------------------
Tajemnicza zakapturzona postać, stała sobie wygodnie na wysokiej górce. Tym samym obserwując dwójkę magów.
- ....Już niedługo.
Po chwili postać zaczęła się od dołu do góry, tym samym zostawiając po sobie tylko świetliste listki. Które pognały z wiatrem.

----------------------------------
Neon 10,000 Kryształów
Ros 10,000 Kryształów
-----------------
Jeżeli chodzi o MM, to niebawem wszystko będzie ocenione przez siłę wyższą.

Wow! Ile kasy! Teraz stać mnie na naprawdę drogą restaurację! Chyba znam jedno takie miejsce... Restauracja "W kwieciu wiśni"! Ciekawe czy ona też ją zna...
Dziękujemy serdecznie Panu. Pieniądze przeznaczymy na finansowanie naszych następnych misji pomocy społeczeństwu! Dziękujemy!- powiedział chłopak skłaniając się ku zarządcy. Miał nadzieję że Kazu przedstawi sytuację w odpowiedni sposób- Ros... Chodźmy. Ciekawi mnie dlaczego od razu się wytłumaczyłaś... Jesteś bardzo słodziutka! Tylko mnie nie bij~!- dodał Neony zasłaniając się rękoma w geście obrony. Po odczekaniu krótkiej chwili wyciągnął rękę w jej stronę i ruszyli do pobliskiej restauracji schowanej wśród drzew wiśni.
Z/t

Roześmiała się dziewczyna.
- Dziękuję Ci, Neony za komplement. - uśmiechnęła się perliście, po czym spojrzała miłym wzrokiem na dziadunia. - Dziękujemy i polecamy się na przyszłość. - po czym ruszyła z chłopakiem, dotykając jego ręki.
To naprawdę była bardzo przyjemna misja.

z/t

Ja tu tylko na chwilę.

Kwestia MM:
Neon - 450MM
Rosalie - 300MM
Oboje mieliście posty, które ledwo mieściły się w minimalnej regulaminowej długości (jeden post Ros nie spełnił tego warunku).


Co do Zena i jego MGowania
1) Zanim dodasz post wrzuć go do Worda i sprawdź jego ortografię, bo niejednokrotnie boli
2) Zanim dodasz post przeczytaj go nieraz kilkukrotnie, bo składnia jest nieraz jeszcze boleśniejsza aniżeli ortografia
3) Wrzucać jako wroga kogoś na poziomie SS, ok ale tylko jak się gracze BARDZO o to proszą
4) Aktualnie jest zakaz posiadania przez MG swoich własnych regulaminów, zatem będziesz musiał go usunąć

To były wady i to co musisz poprawić przy dalszej pracy, bo pracować z nami mam nadzieję będziesz jeszcze długo. Mówię tak dlatego, że pomimo tego co powiedziałem powyżej to twe posty są częste, długie i treściwe (choć bolesne) i cholernie (przepraszam za wyrażenie) wręcz ciekawe. Pełne akcji i smaczków.

Tak więc Rada Magiczna zadecydowała... Neony był gotowy na to by odpowiedzieć za swoje występki- celowe czy też nie, nie było to ważne. Na szczęście kara jaką mu wymierzono była zbyt wysoka. Kilka tysięcy klejnotów? To można zarobić podczas jednej misji. Prace społeczne? Ciekawe jakie zostaną mu wyznaczone przez burmistrza miasta...
Neony akurat zmierzał na spotkanie z nim. Umówił się w miejscu, w którym miała miejsce jego zbrodnia. Miasto straciło przez niego kilkudniowy zysk, co jest dość poważnym problemem w dzisiejszych czasach. W końcu Oak to duże miasto... Gdyby zaczęło mieć problemy budżetowe, wypadło by z areny polityczno-ekonomicznej i królestwo nie miałoby zysku z finansowania go.
Przynajmniej tak sądził Neony... Żaden z niego polityk czy też ekonomista więc nie spodziewał się by jego przypuszczenia miały jakiekolwiek podstawy w uwarunkowaniach systemowych kraju... Ale za to był dobrym malarzem, także pokazowym. Zawdzięcza to ojcu i magii.
Miał nadzieję, że burmistrz to rozumie i wykorzysta jego umiejętności do odzyskania straconych funduszy... Miał nadzieję.

W miejscu, do którego dotarł Neony wciąż widniały jego ostatnie malunki, wedle Rady szpecące wygląd miasta. Wszędzie na ścianach były jakieś różne plamy, kreski, czasem nawet i dokończone "malunki". A ludzie niezadowoleni, bo na widok chłopaka zaczynali coś mamrotać. Za chwilę jednak ktoś podszedł do niego, tyknął w ramię, a kiedy zapewne się odwrócił, mógł zobaczyć trochę niskiego, opasłego mężczyznę, którego łysina zaskoczyła i zostawiła "krąg" na czubku głowy.
- Pan musi być Neony, kojarzę pana - stwierdził, po czym westchnął. Jego wyraz twarzy zbyt przychylny się nie wydawał. Póki co przynajmniej, bo robota dopiero, co się zaczynała. - Dostałem informację od Rady, że miał pan przyjechać.

Przepraszam za krótki post.

- Witam serdecznie i kłaniam się nisko - powiedział Neony faktycznie kłaniając się do wysokości niemalże pasa - Tak, nazywam się Paul Mud, zwany Neonym. Rada przysłała mnie tu w celu wykonania zadośćuczynienia za te... szkody malarskie, które tu wyrządziłem.
Neony starał się trzymać na twarzy przyjazny dla oka uśmiech, ale w chwili załamania słowotoku lekko posmutniał. Widać było, że nie był przekonany do tego jak je nazwać, w znaczeniu malunki. Chciał rozpocząć pracę, by nie musieć się tłumaczyć oraz nie czuć na sobie wzroku tych wszystkich...
Może jednak lepszym wyborem byłoby unikanie wyroku? Tylko jaki by to miało sens... Jedynie wzrost wynagrodzenia lub czekanie do śmierci na amnestię. Poza tym jestem członkiem Lamia Scale! My mamy honor i powinniśmy go bronić. Skoro już miało miejsce to nieszczęśliwe malowanie, to trzeba za nie zapłacić... Neony weź się w garść.

Lamia miała swój honor, to trzeba było przyznać. Naruszenie go w pewien sposób mogłoby wywołać pogorszenie wizerunku tejże gildii w oczach Rady. W końcu przecież tak ścisła współpraca nie zdarza się na co dzień. Chłopak więc podjął w oczach innych dobrą, odpowiednią decyzję. Burmistrz nie wyglądał na zbyt przekonanego temu przedsięwzięciu, co pokazał przez potarciem swojego podwójnego podbródka. Ukłon wywołał u niego reakcję trochę niespodziewaną, bo uniósł dłoń pokazując, aby się wyprostował i nie wyrabiał głupich rzeczy.
- Dobra, dość, nie kłaniaj mi się, po prostu weź się do roboty. Wszystkie te ściany mają wyglądać przyzwoicie. Albo czyste, albo coś, co by wyglądało ładniej niż teraz - powiedział dość prędko, mrużąc oczy. - Aha. I masz nie przeszkadzać przy tym mieszkańcom. Ani żadnym pracownikom czy komuś innemu - dodał po chwili, zakładając ręce.

- W takim razie od razu przystąpię do pracy.
Chłopak skinął głową na znak zrozumienia polecenia mężczyzny i rozejrzał się dookoła. Bazgrołów było na prawdę wiele, co więcej, Neony już nad nimi nie panował. Musiał je zamalować, albo usunąć. Ani to ani to nie wydawało się łatwe. Mimo to mag zdecydował, że spróbuje pokryć je lub zmodyfikować inną ich wersją.
Może by tak jakieś pejzaże... Albo sztuczne stragany i cyrk... Nie mogę się zdecydować. A gdyby tak popytać ludzi? Z tą myślą w głowie i wieloma, przewijającymi się projektami malunków, chłopak skierował się w stronę kilku grupek osób z pytaniem:
- Przepraszam, że przeszkodzę. Chciałbym spytać jakie obrazy według państwa mogłyby upiększyć miasto i ściągnąć tu turystów?

Persona spytana przez Neonyego była kobietą z dzieckiem w wieku około ośmiu lat, bardzo zainteresowane wszystkim, tylko nie rozmową z magiem czy słuchaniem matki. Kobieta spojrzała się na malarza, zdziwiła się trochę tym pytaniem, po czym nastąpiło drapanie się po głowie. Po policzku, po czole, pod okiem, nie wiedziała bowiem, co powiedzieć. Odmówić? Iść dalej bez słowa? Odpowiedzieć na pytanie?
- Hmmm... ja... nie wiem, nie mam pomysłu - powiedziała, trochę zakłopotana. No, może nie "trochę", a nawet bardzo, bardzo mocno skołowana sytuacją. Niecodziennie przecież pyta się ludzi o to, co mogłoby poprawić warunki mieszkaniowe w danym mieście lub co mogłoby skłonić turystów do przyjazdu w te okolice. No, chyba że trwają wybory.
- Noooocne niebo! Gwiazdki, dużo gwiazdek! Rogalik! - wtrąciło się dziecko, uradowane chyba tym, że zrozumiało temat rozmowy. Wykonywało przy tym żwawą gestykulację, ukazując tym samym rękoma ogromne niebo nad ich głowami. Kobiecie aż chyba się zrobiło trochę głupio, bo spojrzała się na zadowolone z siebie dziecko.

Mag mag wcale nie był zaskoczony lekko zakłopotanym zachowaniem kobiety. Miał nadzieję na uzyskanie pomocy od lokalnej ludności, ale zdawał sobie przy tym sprawę z niecodzienności jego pytania. Na pomoc kobiecie przyszedł jednak jej syn. Chłopiec był wygadany i miał pomysł. Neony przykucnął obok niego i pogładził go po głowie. Nie chciał mu przy tym zepsuć fryzury.
- Dziękuję młody obywatelu. Miasto jest ci wdzięczne za twój wkład w jego rozwój i kulturę! - powiedział ciepło do dziecka po czym skierował się do jego matki - Przepraszam za kłopot i zawracanie Pani głowy. Pani syn wyrośnie na kogoś ważnego dla tego miasta - dodał pewnym głosem.
Skłonił się obywatelce i skierował do pobliskiej "sterty malunków". Nie miał kontroli nad tym, co tu leżało, więc musiał wymyślić sposób na przetransportowanie luxów i fotonów. Pomysł z gwiazdami i księżycem nie był głupi. Ba, był niezwykle inspirujący!
Gwiazdy można wykonać poprzez przeniesienie pyłu światłą do szklanych kul i powieszenie ich nad ulicami... Świecą całkiem mocno, więc miasto miałoby darmowe oświetlenie przynajmniej na kilka dni i na kilku ulicach. Księżyc z kolei mógłby być metalową płytą zawieszoną na szczycie ratusza. Coś jak złoty kogut wskazujący kierunek wiatru... Trzeba spróbować znaleźć coś takiego.
I z taką myślą skierował siena poszukiwania.

Chłopak był niezwykle zadowolony z gestu Neonyego. Chyba bardzo lubił jak się go głaszcze po głowie, albo po prostu lubił, kiedy się go chwaliło. Jak każde dziecko chyba, tak swoją drogą. Zaraz jednak rozeszli się w swoje strony, oni pewnie poszli się przejść. Jedynie motywy maga były znane, bowiem miał zamiar poszukać rzeczy potrzebnych mu do wykonania artystycznego przedstawienia wizji chłopca.
Pierwszym punktem na liście były szklane kule. Jednakże, tak się rozglądając nie mógł nic takiego w okolicy znaleźć. Ani przynajmniej jakiegoś substytutu. Nic, pustka. Przeszedł przez praktycznie całą strefę mieszkalną i nic takiego nie znalazł, choć w pewnym momencie dało się lekki poblask zauważyć. Poblask charakterystyczny dla tychże kul. W oknie. Ktoś miał w mieszkaniu kulę? To nie było byle jakie mieszkanie! Była to siedziba wróżki przepowiadającej przyszłość! A przecież kryształowe kule to podstawowe wyposażenie wróżek!

Wróżka? Nigdy nie byłem u żadnej wróżki. Słyszałem opowieści, że to niezwykle potężne maginie władające czarami nie z tego świata. Oczywiście nigdy nie przemawiało to do mnie. Nie to że nie wierzę w opowieści brzmiące na nierealne, ale po prostu jestem zwolennikiem teorii, że cała magia pochodzi z tego świata. Ciekawe czy na prawdę korzysta z magii... No cóż, trzeba sprawdzić. Może zna namiary na jakąś hurtownię szklanych kul. A jak nie, to zawsze mogę załatwić kilka tysięcy słoików i rozwiesić je na sznurach od prania. To nie takie głupie, nawet...
Neony skierował się w stronę lokalu wróżbiarki. Zbliżając się do drzwi przyciszył lekko chód i próbował wyczuć, czy ktoś jest w środku. Zapukał i poczekał na ewentualną reakcję gospodyni / gospodarza.
- Witam serdecznie. Jestem Paul "Neony" Mud. Chciałbym skorzystać z pana, pani sług.

Wystrój pomieszczenia, albo raczej pokoju wróżki wydawał się dość... osobliwy. Może nie tyle z racji tego wielkiego "klosza" ponad stołem zrobionego z czerwonego materiału, a po prostu z całego tego bałaganu. Było to pierwsze i chyba jedyne dostępne pomieszczenie dla Neonyego. A wracając do wystroju: były jakieś pootwierane szafki, dziwne ozdoby, obrazy, wszędzie widać było czaszki jako element ozdobny. Jakaś skrzynia pod oknem, teleskop, książki, karty, kula. To ostatnie stało na stoliku pośrodku, nad nim znajdował się ten czerwony "klosz" z żarówką w środku. Koło zasyfionego trochę wszelkimi przedmiotami stały dwa krzesła, na jednym zaś - tym dalszym, bliższym okna z teleskopem - siedziała starsza kobieta.
Kiedy o niej mowa, trzeba zauważyć, iż twarz jej w pełni widoczna nie była. Oczy zasłonięte były przez materiał szaty na jej głowie, a dodatkowo jeszcze przysłonięte cieniem na nie padającym. Miała wyraźne zmarszczki, choć widać było dość głęboką, ciemną czerwień jej ust. Spod kaptura wyraźnie było widać dwa "warkocze" przyozdobione czymś na rodzaj długich, złotych obręczy (sama nie wiem, jak to nazwać...). A sam odcień wchodził już w siwy. Jak było mówione wcześniej - nosiła dość charakterystyczny, brązowy materiał z kapturem na głowę, służył jej on również za nakrycie wierzchnie. Pod nim miała szarą tunikę, a także coś pokroju swetra koloru wchodzącego w żółć, sięgającego jej aż po brodę.
- Witam, witam kochanieńki. Cóż Cię do mnie sprowadza? Ah, dobrze, dobrze, kochanieńki, proszę, zajmij miejsce przede mną, a ja zajmę się tym, co potrafię najlepiej - powiedziała, uśmiechając się naprawdę ciepło, niczym typowa, starsza pani. Ale ponoć każda wróżka się tak zachowywała aby zyskać przychylność klientów, czyż nie? - Jaką wróżbę byś chciał? Karty, czytanie z dłoni? Kości czy może z kuli? - zapytała, rzucając propozycjami. Wyraźnie miała tutaj więcej rekwizytów, jednakże Mistrz Gry nie znał ich wszystkich, więc wszystkich nie proponował.

Wygląd pokoju
Wygląd wróżki

Mag wchodząc do lokalu usług wróżbiarskich uważnie przyjrzał się temu jakże ekscentrycznemu wystrojowi. Wiedział, że wróżki uchodzą za postacie niezwykle tajemnicze i podejrzane... przynajmniej dla większości osób. On sam nie wiedział co ma o tym myśleć, gdyż był u wróżki pierwszy raz. Część ozdób i emblematów podobała mu się, część przyprawiała go o ciarki na plecach i gęsią skórkę. Sam najpewniej nigdy nie zdecydowałby się na mieszkanie lub pracę w takim miejscu, no ale o gustach się nie dyskutuje, a image robi promocję.
- Witam serdecznie. Przyznam się, że nigdy nie byłem u wróżki i nie korzystałem z usług przepowiadania przyszłości, więc zdam się na Pani wybór. Oczywiście, w ramach przystępnej ceny - dodał z uśmiechem na twarzy i lekko przymrużonymi oczami - Dobrze się Pani tu wiedzie? Widzi Pani... przybyłem tu odpokutować za pomalowanie wam ulic. Nie ma pani przypadkiem jakiegoś pomysłu na malunki, które mogłyby ściągnąć tu turystów zamiast ich odstraszać?
Neony mówił ciepłym, niskim jak na niego tonem. Nie miał zamiaru od razu przechodzić do rzeczy, ale kiedyś będzie musiał to zrobić. W końcu kryształowa kula byłaby niezwykle przydatna w wykonywaniu lampionów na ulicami. Gdzie indziej można umieścić świetliste luxy i fotony w intensywnych barwach? Dodatkowo krystaliczna budowa i dobrze wykonane polerowanie zapewni ładne rozświetlenie, przypominające gwiazdę.

Obejrzała kobieta swego klienta oczyma delikatnie wyglądającymi spod kaptura, przyglądając się uważnie mimice twarzy chłopaka. Czytała wyraźnie również z ruchu warg, nie tylko słuchała tego, co mówił. Mogło się wydawać to dość niepokojące, że tak kobieta go obserwuje, acz zaraz to uczucie minęło. Wskazała dłonią miejsce przed sobą widząc, że jeszcze nie zajął siedzenia, samej wstając i idąc w stronę szafy. Zanim jednak tam doszła, Neony mógł zauważyć jedną, dziwną rzecz, choć mogło mu się to po prostu wydawać. Otóż - nie miała tęczówek. Ani źrenic, ani tęczówek, po prostu białe, całkiem białe oczy. Może to rzeczywiście było to złudzenie spowodowane ostatnim stresem? Któż by się nie stresował przy tym, że zaprowadzono go przed oblicze prawa?
- Więc zaprezentuję Ci sztukę tarota - oznajmiła, zabierając z półki swymi dość słabiutkimi rękoma talię kilku dość dużych kart. Odebrała je, zamknęła drzwi mebla, po czym wróciła do stolika, siadając przy nim. Przetasowała je dość spokojnie, powolnym ruchem. Ta kobieta naprawdę była na tyle podstarzała, że tak ręce jej się trzęsły, było to naprawdę wyraźnie widoczne.
Była to talia kart klasycznych, takich używanych do kenta czy makao. Typowe, normalne karty z wierzchem w czerwone wzory. Wierzch ten widział Neony, nie wiedział tego, co było na poszczególnych kartach - po prostu nie widział.
- Wybierz dwie, chłopcze - skierowała się do niego, aby zaraz unieść nieznacznie dotychczasowo obniżoną głowę. - Skąd takie pytanie o to, jak mi się wiedzie? Ah, rozumiem. Słyszałam o panu od burmistrza, jednakże nie mogę udzielić odpowiedzi na pańskie pytanie. Owszem, wiedzie mi się dobrze, jednakże nie mam, jak panu pomóc w tej kwestii poprzez podpowiedzenie panu, co powinien pan robić. Ja tu jestem tylko od wróżenia - wyjaśniła, nieznacznie się uśmiechając pomarszczonymi ustami.

W poście nie wspominaj, jakie karty wylosowałeś. Tylko po prostu napisz, że dwie wziąłeś. Konwencja dowolna.

Neony usiadł na wskazanym miejscu i z uśmiechem przyglądał się poczynaniom gospodyni lokalu. Lekko wzdrygnął się na widok jej oczu, nawet jeżeli tylko mu się wydawały puste. Nie miał jednak zamiaru tego w żaden sposób komentować i oceniać, bo z doświadczenia może stwierdzić, że to nie najdziwniejsza cecha wyglądu na świecie. Widział już w końcu uskrzydlone demony, przerośnięte koty i inne temu podobne zjawiska humanoidalne.
- Mówi Pani, że nie może mi podpowiedzieć... Że tu tylko wróży. To może wywróży mi Pani co powinienem zrobić? - powiedział silniej unosząc kąciki ust. Zdawał sobie sprawę, z tego, że nie wszyscy będą do niego nastawieni z chęcią pomocy, ale nie miał zamiaru nikogo do niej przymuszać - W takim razie zdam się na Pani pracę! Wezmę... tę i... tę.
mag wyciągną rękę do przodu i wskazał jedną z środkowych kart oraz drugą od lewej. Oczywiście nie wiedział na czym tarot polega, ale wybrał karty na przeczucie. Niby nie wyróżniały się w żaden sposób... jednakże coś go do nich skusiło. Czy nie na tym polegają prawdziwe wróżby? Na przeczuciu, przeznaczeniu i odczytywaniu losu? Może jego rozumowanie było mylne i wróżba okaże się totalną tragedią... Wszystko można powiedzieć z dopiskiem "może". A teraz, już bez "może", zdał się na wróżbitkę.
Zawsze może wywróżyć zmiany w jego życiu... szczęśliwe zmiany.

Chłopak wynalazł w talii dwie karty. Były to kolejno król karo oraz dama trefl. Co jednak było dziwne, nie były to zwykłe karty do gry w pokera. To znaczy, grafika na nich się różniła - tak, jak na większości talii było odbicie lustrzane, że niezależnie od odwrócenia karty, widać było na niej to samo, w tym samym położeniu, tak na tych był pojedynczy rysunek. Skierowany w dół. Starsza kobieta odebrała od niego te karty, i położyła je tak samo, jak je odebrała: zwrócone były dołem w stronę Neonyego.
- Odwrócony król karo i odwrócona dama trefl - powiedziała, po czym zaczęła w swej głowie to interpretować. Obniżyła ją nieznacznie, przez co cień opadł razem z kapturem na jej oczy, aby zaraz zacząć mówić. - Mężczyzna i kobieta, nieprzychylnie do siebie nastawieni, walczący o stanowisko. Rywale, knują wzajemne intrygi, by osiągnąć cele - dodała z pewną dozą tajemnicy. Stosik kart odłożyła na stół, na jego krawędź, jednocześnie dłońmi je z łatwością zbierając do równej kupki. Jednakże, co oznaczała ta wróżba?
- W zależności od kart mogę pokazywać przyszłość, albo udzielić rady dotyczącej tego, co powinno się robić. Teraz jednak padło na przyszłość - wyjaśniła, unosząc głowę.

Mag uważnie przyjrzał się wyciągniętym kartom. Jako, że nigdy nie widział wróżenia z kart (ani żadnego innego) to nie zdziwił się szczególnie na oryginalne wzorce. Starał się rozpoznać znaczenie wybrańców to ich designu, co nie przyniosło żadnego skutku. Ostatecznie jednak wróżbitka ułatwiła mu zadanie tłumacząc to połączenie sylwetek.Mocno zdziwił się ich znaczeniem. Nie przypuszczał, że wróżba może być aż tak... skomplikowana. Zaciekawiła go jednak, gdyż kobieta nie zdradziła mu wszystkiego co wiedziała. Może i nie mogła mu podpowiedzieć, ale przewidywanie przyszłości też jest formą ukierunkowania działań.
- Każde przewidywanie przyszłości na swój sposób jest podpowiedzią do działania. Różnica w tym polega na tym, że nie mamy niespodzianki. Jeżeli mogę wiedzieć, co dokładniej oznacza ta wróżba? - spytał zaintrygowanym tonem chłopak.
Neony oparł łokcie o stolik i stworzył z palców koszyczek na którym oparł głowę. Intensywnie wpatrywał się w kobietę w ten sposób.

Pytanie dotyczące znaczenia wróżby wprawiło wróżkę w osłupienie. Uniosła nieznacznie wargi, dolną obniżając nieznacznie, aby zaraz je zacisnąć, pokręcić głową bezradnie i zbierając obie karty. Lekkim, choć strasznie chwiejnym ruchem wtasowała je w resztę talii, aby zaraz położyć obie dłonie na blacie.
- Chłopcze mój drogi, gdybym podała Ci znaczenie Twojej wróżby, nie byłaby to wróżba - wyjaśniła, opuszczając głowę. Nie, raczej nie obawiała się wzroku Neonyego. No, raczej nie, pewnie i tak go nie widziała, co najwyżej mogła go odczuć.
- Gdyby każda wróżka mówiła, co oznacza dana wróżba, na pewno ten zawód szybko by zniknął, przestał być popularny - dodała. - Tym bardziej przy takiej konkurencji, jaką stanowi dla nas magia. A Ty jesteś magiem, czyż nie? Panie Mud? - zapytała nagle, co było zaskakujące. Nie przedstawiał jej się, a ona tyle wiedziała po tak niedługim czasie pobytu w tym miejscu? Widać było pod jej kapturem uśmiech, który jednakże prędko zniknął, starowinka wstała i poszła na jakieś zaplecze. Sięgnęła po klucz z szafki, włożyła go w zamek. Chrząśnięcie. I nagle otwiera drzwi wypełnione... kryształowymi kulami?
- Wiem doskonale, po co przyszedłeś - dodała nagle.

Niestety tego typu magie są wyjątkowo nieprzewidywalne. Ciekawe jakiego aspektu dotyczą... Może kiedyś zgłębię podstawy takiej mocy? To byłoby bardzo przydatne w życiu i na misjach. W końcu niewiedza jest przekleństwem przez które pakujemy się w kłopoty. Szczególnie magowie! Z drugiej strony... Wiedza może ranić i wywoływać katastrofy. Miecz obosieczny. Z resztą... to nei dla mnie. Po co się tym przejmuję?
Wypowiedź kobiety faktycznie zaskoczyła maga. Nie wiedział, czy wierzyć jej realnym umiejętnościom, aż do tego momentu. Zdawał sobie sprawę, że ona wie o nim wystarczająco wiele, ale i tak nie chciał dać poznać zaskoczenia na jego twarzy. Lekko zaśmiał się widząc tę ilośc kryształowych kul.
- A więc tak jak myślałem, jest Pani specjalistką w swoim fachu - rzekł Neony z przekonaniem w głosie i zbliżył się do kobiety. Obdarzył ją uśmiechem i dodał - Czy zechce mi Pani pomóc poprzez udostępnienie lub sprzedaż tych kul? Zdaję sobie sprawę z tego, że są jednym z aktywów potrzebnych w Pani zawodzie.

Kobieta się zaśmiała cicho i dość pogodnie, kiedy zapytano się ją o udostępnienie tych kul. Rzeczywiście, rzecz przydatna w jej fachu niezwykle bardzo, aczkolwiek sam Neony nie miał pojęcia, jaka będzie odpowiedź starszej kobiety. Może pozwoli mu wziąć, może jedynie je odsprzeda. A może rzuci kolejną zagadką? Miał się właśnie za moment o tym przekonać.
- Mam swoje sposoby, aby dostać kule, złociutki - wyznała, uśmiechając się dość miło. - Możesz więc wziąć tyle, ile trzeba i ile zdołasz unieść - dodała. Pozwoliła mu przejść, samej wracając do stolika, acz jedynie przy nim stanęła, obserwując poczynania chłopaka. Dłonie ułożyła luźno na stole, już nic nie mówiąc. A przynajmniej przez chwilę.
- Nie chcę nic w zamian. Może poza tym, abyś upiększył to miasto - rzuciła zanim jakiekolwiek pytania o zapłatę się pojawiły.

Neony skinął głową z uśmiechem i zbliżył się do szafy by zabrać jak najwięcej kul. Nie były zbyt duże więc powinni udać mu się zgromadzić sporawą kolekcję.
Dobra jest... Przewiduje moje pytania, widzi przyszłość. Pytanie jednak o co chodziło z tymi kartami? Nie jestem wieszczem, a mój instynkt nic nie podpowiada. Może natknę się na walkę polityczną dwóch tożsamości? A może to ja będę z kimś konkurował? Nie mam bladego pojęcia. Teraz musze wrócić do zadania. Te kule dużo pomogą, ale to nadal nie wszystko...
Po podniesieniu maksymalnej, dogodnej dla siebie ilości kryształowych baniek, Neony skierował się do drzwi. Po drodze rzucił w stronę wróżbitki:
- Dziękuję za pomoc. Pewnie wiedziałaś, że bede dziękował, ale kultura ode mnie wymaga powiedzieć to osobiście. Nie zawiedzie się Pani na mnie.
Po tej kwesti wymaszerował z lokalu i powrócił na ulicę. Rozłożył kule na ziemi obok świetlistych malunków i rozejrzał się uważnie. Nie miał pojęcia, jak zapakować proszek do środka...