Ulica czerwonych latarni

First topic message reminder :

Ulica czerwonych latarni jak sama nazwa wskazuje jest miejscem czystej rozpusty. Praktycznie stoi tutaj dom publiczny przy domu publicznym, a panie wolnych obyczajów wdzięczą się do przechodnich. To tutaj odbywają się najlepsze imprezy, lecz również najłatwiej zgubić swój mieszek albo wylądować zatruty jakimiś prochami w ciemnym zaułku.

Znajdują się tutaj również hotele oferujące usługi "ekstra"

Przez te kilka sekund kiedy Lucifer się przebierał w zgarnięte pospiesznie rzeczy (były tam prześcieradło, jakaś tania marynarka, spodnie, koszula i damska sukienka) kurtyzana podmieniła nieco zbyt skąpy oraz podarty strój na równie skąpy, ale niezniszczony. Czerwony gorset bardzo ładnie podkreślał biust. A i bez tego było na czym oko zawiesić.
- Do Szałwii? A na cholerę... - urwała i przypatrzyła się chwilę Luckowi badawczo. - Tylko nie mów, że przysłała Cię ta lolicia ku*wa. Znowu się wpierdala w nieswoje sprawy tępa dzida.
Szarpnęła go za rękę i pociągnęła dalej w kręte zaułki. Na tyle, na ile mag zdążył się zorientować zmierzali do knajpki, aczkolwiek w tym labiryncie bardzo łatwo się zgubić.
- Prędzej, przebieraj tymi lakierkami. Jeśli dobrze kombinuję to zaraz odetną nam drogę ucieczki. Jak coś to kładziesz mi rękę na tyłku, jasne?
Popatrzyła na mężczyznę wielkimi, pięknymi oczami w których widać było jednak nie gniew czy żal, ale stalową determinację. To był wzrok kogoś, kto zrobi wszystko żeby przeżyć.
Nie biegła już, a jedynie szła energicznie ciągle trzymając Lucifera za rękę. Minęło ich kilka osób, lecz poza pobieżnym rzutem oka nie interesowali się parką, jedną z dziesiątek, które można było tutaj spotkać. Robiło się coraz bardziej tłoczno w miarę zbliżania się do głównej ulicy.

Idealny kamuflaż, właśnie zostaliśmy zdegradowani do roli łachmaniarza nieprawdaż mój agresywny i spokojny głosiku? [Nie widzę szczególnej różnicy, poza tą że ten strój bardziej pasuje do psychopaty i smutnego background story. Swoją drogą pamiętałeś, by poprzekładać rzeczy z kieszeni?] No pewnie, że tak. Szkoda by przecież było zgubić tą szkatułkę albo lacrymkę od lolitki… no i resztę rzeczy. (Jak gumową kaczuszkę?) A nie, kaczuszki chyba tam nie miałem. Oczywiście sukienkę otrzymała kurtyzana, bo przecież gdyby Lucifer założył kieckę [Uwierzcie byłby do tego zdolny.] to świat by się skończył. Normalnie moc zaklęcia wyższa niż wyniszczające czy nawet zjawisko potężniejsze niż Face… swoją drogą to dosyć głupia nazwa, ale my tego nie wiemy że coś takiego istnieje. [Twarzoksiążka?] Tak, Twarzoksiążka.
- O widzę, że się znacie, super zejdzie mniej linijek posta na przedstawianie was sobie– w sumie nie był jakimś wielkim obrońcą kobiet i uciśnionych dlatego nie zaprzeczył, ani nie bronił lolitki. Zresztą i tak wlezie mu do głowy, by sobie to przeczytać. [Swoją drogą ciekawe jak w naszych myślach się nie gubi. Jak myślisz? Jest jakąś telepatką poziomu omega?] A czort wie, może to być i cholerna Jean Grey, ale skoro się nie pogubiła w naszej głowie to pewnie ma ją na poziomie Xaviera. [Oby tylko jakiś zły Magneto z jej głowy nie wyszedł.] – No i szczerze to wasze stosunki tak średnio mnie obchodzą, ważne że ma zapłacić i to słono – przy stosunkach rzecz jasna Lucifer zrobił typowego lennyface’a mając w głowie już naprawdę głupie obrazy [Skup się debilu! Uciekacie i walczycie o życie!] okej, pełen ogar od teraz. (Nie ładnie jest kłamać) No dobrze, półogar (Ekhem) ćwierć ogar? (No)
Na moment Lucifer się zwiesił dalej biegnąc, kiedy tamta przedstawiła swój plan. Rzecz jasna odpowiedziałby „z przyjemnością, może coś jeszcze do tego?”, jednak domyślił się po kolejnej półtorej sekundzie, że to ma być przykrywka, plan i inny kamuflaż – Przebieram, wiesz no troszkę mnie pokiereszowałyście bo dałem wam handicap ale dobra, z chęcią bo planowo miałem zapieczętować tą szkatułkę i poświęcić wam troszkę czasu, ale wyszło jak wyszło – powiedział i spojrzał w jej wielkie, piękne oczy. Ścisnął mocniej jej dłoń idąc równym tempem z nią. Lucifer nachylił się delikatnie do jej ucha – Podoba mi się ten wzrok. Powiedzmy, że dam Ci jedno życie w zapasie, więc jak coś pójdzie nie tak to raz pomogę – powiedział i położył rękę na jej tyłku, by wyglądało to wiarygodnie. Zresztą inna sprawa, że chciał sobie wymacać [wieeedziałem. Ach te lisie zamiary i wykorzystywanie sytuacji na każdym kroku.], oczywiście nie zrobił tego nachalnie, acz z wyczuciem. Gładkość, sprężystość pośladków, to były ważne cechy, które chciał wybadać swoim głaskaniem – Twój ruch, w końcu musimy wyglądać jak najbardziej wiarygodnie – zbliżali się do głównej ulicy, więc o wiele łatwiej będzie się wtopić w tłum. Teraz tylko uważać, żeby nie zwinęli tamtej skrzyneczki którą miał przy sobie.

Ręka na tyłku jakoś specjalnie jej nie przeszkadzała, bardziej zirytowały ją słowa, które Lucifer wypowiedział. Zatrzymała się i syknęła, trochę jak rozwścieczona kotka.
- Dasz mi jedno życie w zapasie? Co innego obiecywałeś, kotku. Smoki to w tym momencie jedyna gildia mogąca mi uratować ten kształtny tyłeczek. Umożliw mi wejście, a ja nie sprowadzę na Ciebie kłopotów w wyniku których stracisz zapłatę od - tu w jej głosie pojawiła się ironiczna nuta - królowej.
Potem pocałowała go w usta z zaskoczenia, mocno i namiętnie aczkolwiek bardzo krótko. Mężczyzna nawet gdyby chciał nie miał jak przerwać pocałunku, wszak grali swoją rolę, nieprawdaż?
Kobieta wyraźnie miała wprawę w obiecywaniu tego, co może być dalej, kuszeniu oraz pobudzaniu wyobraźni. Trzeba przyznać, że ciało miała dobrze, a usta miękkie i smakujące lekko jabłkami z cynamonem. Jasna pomadka, którą miała pociągnięte usta zostawiła delikatny ślad na wargach Lucifera.
- To jak będzie? Załatwisz mi to wejście i idziemy dalej czy radzisz sobie na własną rękę?

Hmm, czyli miała jakiś plan jeszcze w zanadrzu.[Hej strategu. Powinniśmy chyba coś wykombinować, a może grać w jej grę?](W counterstrike 1.6?)[To gra słowna… imbecylu!] Wydaje mi się, że jednak coś jest na rzeczy. Być może potrafi zrobić coś ze szkatułką, ale zerknąłem na nasze starsze posty – W sumie do dałem Ci cztery opcje. Giniesz z mojej ręki, zabija Cię pracodawca, idziesz ze mną lub oddaję Cię do burdelu. Cztery, więc stwierdzenie, że dam Ci jedno życie jest opcją wtórnie proponowaną numer 3 – skomentował i parsknął, kiedy usłyszał jej groźbę. Ona musiała sobie dobrze zdawać sprawę z tego, że jest tak samo spalona w tym miejscu jak on jeśli zostaną rozpoznani.[No w sumie jej siostrzyczka była gorąca, praktycznie aż krew prawie nas spaliła.]To było czerstwe milordzie.[Do usług.] – Nie po to dałem się poobijać, ani nie trudziłem się sztuką negocjacji by teraz stwierdzić że odpuszczę sobie nagrodę… - dalej coś nasz czerwony debil chciał coś powiedzieć, jednak kobieta zatkała mu usta.[Gorzko, gorzko!]No nie, bo słodko. Jabłuszko i cynamon, a Lucifer jako dorosły facet w całowaniu nie była taki zły. Hell, miał troszkę kochanek jednak każda kończyła albo wypatroszona, albo ginęła w niewyjaśnionych okolicznościach. Nie zmieniało to faktu, że czasem dobrze było dla zasady ją przelecieć, dać nadzieję a potem zabić z zimną krwią.[Traktujesz je bardzo przedmiotowo wiesz?]Akurat Ty jesteś ostatnią osobą, która powinna mi prawić morały.[Masz rację. Proponowałem jeszcze nekrofilię ale za bardzo masakrowałeś ciała sorry.]Chciałeś bym odciął pośladki i rzucił Ci dupę![Ej! Blondyna miała przecież okres to trzeba sobie radzić! Nie moja wina.]Taaaa, jasne. Dobra wrócę do posta, gdzie teraz następuje opis. Słaby jak słaby, bo autor jest w opisach słaby. Objął kurtyzanę w pasie, a ręką zszedł do pośladków i zacisnął na nich rękę, odwzajemniając ten pocałunek z pasją[Mam nadzieję, że nie tą Mella Gibsona.], w końcu bądź co bądź każdy facet w takich momentach zadziała automatycznie. Zaraz potem było miło, ale się szybko skończyło.
- Hmm jabłuszko i cynamom. Prawie jak potrawka z ryżem i cynamonem i jabłkami, hmm dobry wybór – oblizał się delikatnie kosztując ową pomadkę, chwilę pogładził się po brodzie aż w końcu na coś wpadł[Ty pomyślałeś? Wow, dzieją się dziwne rzeczy a to jeszcze nie gwiazdka by cuda się zdarzały.] – Możesz iść ze mną. Jednak są dwa warunki. Po pierwsze mieszkasz ze mną, a po drugie się mnie słuchasz i nie robisz niczego głupiego. Troszkę budowałem sobie tam reputację więc nie będzie problemu, jeśli wezmę sobie uczennicę. Zgoda…? Czekaj, jak Ty właściwie masz na imię? – i oto nastał ten niezręczny moment, kiedy facet pyta się kobietę jak ona kurka wodna łódź podwodna się nazywa.[Dlatego być może nigdy nie da Ci numeru telefonu, jeśli takowy wynajdą.](Są lacrymy komunikujące.) No a jak się przedstawiła, to już spokojnie Lucifer mógł ją jakoś nazwać.
- Nie oczekuję, że będziesz mnie wielbiła koteczku ale dla samego przetrwania lepiej się słuchaj. Wiesz no w pewnych sprawach gorzej sobie człowiek radzi na własną rękę, a mi czasami nudno w tej izbie tortur. Wiesz no problem jest taki, że klienci mi nie wracają – powiedział i lekko ją objął, po czym klepnął w pośladek i począł iść dalej. Czas nagli, a drogę niebawem im odetną jak sama zresztą przewidziała. A dla kurtyzany oferta była w miarę korzystna. Dach nad głową, być może żarcie albo jakaś rozrywka. Jedynym minusem było to, że musiała mieszkać z mordercą jej siostry, a plus był taki że mogła go obserwować. To mogło zadziałać jako całkiem niezły sygnał, że ten się jej nie lęka i na serio jest taki potężny… lub lekkomyślny. W każdym razie mag był bardzo ciekawy jak ta cała akcja się rozwinie. No i... co jest w tej cholernej skrzyneczce?

Oj, całować to ona umiała. A tyłeczek, mrrr. Widać, że w biznesie siedziała już dłuższy czas.
Oblizała usta i przeciągnęła je lekko fioletową pomadką wyciągniętą zza dekoltu. Cóż, każdy ma swoje priorytety.
- Naero Min Lao panie...? - zawiesiła głos chwytając go za rękę.
Zaczęli kluczyć zbliżając się coraz bardziej do Szałwii, kilkukrotnie jednak zmieniając kierunek lub wchodząc do przypadkowego budynku. Wtedy Naero odgrywała słodką idiotkę, która się zgubiła bądź zamieniała kilka słów z obecnymi tam osobami.
W końcu okolica zaczęła być znajoma, a w oddali zamajaczył szyld tej jakże eleganckiej kawiarni. Dziewczyna ponownie pocałowała Lucifera, ale tym razem był to jedynie buziak smakujący migdałami. Szminka zostawiła wyraźniejszy ślad na ustach.
- Czekam tam, przy sklepie z artykułami erotycznymi. Nie więcej niż pięć-siedem minut inaczej nas tu zamkną. Musimy się jak najszybciej wydostać dlatego streszczaj się z flirtem.
Odrzuciła włosy i kręcąc bioderkami przeszła na drugą stronę ulicy.

Lokal był wręcz przeładowany, kelnerki ledwo wyrabiały się z obsługą gości, a przez obsługę można było rozumieć nie tylko podawanie herbatki. Przy jedynym, oddalonym nieco od reszty stoliku siedziała lolitka, stukając swoimi eleganckimi paznokciami w blat stolika. Wyglądała na odrobinkę znudzoną. Co jakiś czas sięgała do stojącej przed nią filiżanki i upijała łyk napoju. Czekała

Taki tyłek to ona na pewno nie siedziała dużo. Byłby zbyt płaski [Masz rację milordzie. Poza tym byłby obrośnięty tkanką tłuszczową.] przecie, kurtyzany wiadomo że musiały dużo ćwiczyć. Ponoć seks spala tyle co intensywne zajęcia fitness [widzę, żeś doinformowany.] nie sprawdziłem to na stronce o spalaniu kalorii. Wiedziałeś, że bycie kretynem tego nie spala?[Gdyby tak było to amerykanie byliby patyczakami, a nie mieli nadwagę.] Tym razem malowała się fioletową pomadką, którą wyciągnęła zza dekoltu. To całkiem niezły schowek, w jednym klipie nawet Lucifer widział (autor posta widział khy khy), że dziewczyna trzymała tam pociski do rewolweru i przeładowywała za pomocą piersi.[Cycki na amunicję?]Amunicja z cycków raczej.(To nie było czasem Gunslinger Girl?)Chyba tak, ale wracając do posta. Dziewczyna miała całkiem egzotyczne imię, takie typowo chińskie lub jakieś ze wschodu w każdym razie.[Jesteś chwytany. Nie spierdziel tego. Ukłoń się ładnie, teatralnie tylko nie zrób z siebie idioty.]. Lucifer delikatnie się ukłonił teatralnie, kiedy ta go trzymała za rękę – Lucifer Sirzechs moja droga Naero – przedstawił się. Nie miał nic do swojego imienia, ale mistrz gildii był tsundere i po prostu nazywał go „Szóstym”. Łamał sobie na jego nazwisku język, ale tak poza tym to był dobry osobnik i w końcu kiedyś noticuje swojego pretendenta, antyperspiranta do stołka miszcza. Teraz jednak Lucifer kluczył z kobietą po różnych miejscach. Nawet mu to pasowało, że spędza z dosyć urodziwą kobietą czas. Wiadomo, że jak zahaczyli o jakiś lokal ze słodyczami czy czymś takim to po prostu jej dla zachowania przykrywki coś kupił jeśli jej się spodobało. Oczywiście w granicach rozsądku, tak by wyglądało to że faktycznie jakoś randkują.[Chciałbyś gałganie. Przecie to oczywiste, że ona Cię nienawidzi.]Shhh głosiku. W każdym razie prędzej czy później dotrzemy do Szałwi, a Lucek znowu otrzymał całusa od niej. Zastanawiał się czy dziewczyna ma tych szminek na tyle, by na ustach zrobić sałatkę owocową? Zostawiła wyraźniejszy ślad, zresztą nic dziwnego bo była świeżo nałożona, a i on skorzystał z okazji by znowu sobie ją zmacać i móc się przelizać z kobietą. Wiadomo, że jemu to sprawiało trochę przyjemności, bo w tym aspekcie akurat jest normalny. Nie ma fetyszów owiec jak to niektórzy myślą, a nie samą krwią człowiek żyje. Czasem popuścić trzeba chuci i się zabawić w inny, mniej konwencjonalny dla tego psychola sposób.
- Spokojnie. Uwinę się szybko… czujesz się może zazdrosna? – powiedział dotykając palcem jej podbródka i wyszczerzył się, by wyglądało to na autentyczne droczenie się – Zresztą wątpię by zapuszczali się na ten teren – powiedział i jeszcze przez moment patrzył się na jej poruszające pośladki. Dał im takie mocne 7/10 Lucifer approved, po czym wszedł do budynku. Gości było całkiem sporo, a Lucifer wolał nie zwracać na siebie uwagi. Chociaż wyglądał jak ostatni łachmaniarz, a przy tym był nieźle poraniony. Zupełnie sobie olał kelnerki i poszedł w kierunku lolitki. Nie zapytał się czy może się przysiąść, tylko bezceremonialnie usiadł sobie przed nią i postawił skrzyneczkę na stoliku.
- Widzę, że się nudzisz. Aż tak znużyło Cię czekanie na swojego księcia z bajki? Ale swoją drogą pewnie znasz sytuacje, skoro czytasz w myślach więc nie muszę się spowiadać ze wszystkiego bo pewnie to wiesz, wiesz no wyczytałem to z wcześniejszych postów itp. – oparł się łokciami o blat stołu – A i sorry za mój wygląd, wiesz miszyn imposible i takie tam, więc trzeba się było przebrać szybko by spierniczyć. Pewnie Cię nie interesuje Lao która czeka na mnie na zewnątrz, dlatego ją zabiorę ze sobą. Wraz z zapłatą, ale zanim to się stanie… powiesz mi co jest w środku? Raczej nikomu nie powiem, plus wiesz że nikt mnie nie weźmie na poważnie w tej kwestii, a jeśli będziesz chciała się zabawić to zabawimy się jak już się opatrzę i sprawa ostygnie – mówił cały czas głaszcząc się po brodzie i praktycznie szczerząc się do lolitki. Odliczał sobie czas za pomocą stuknięć w blat, bo patrzenie na zegarek jest zbyt mainstreamowe – Także też powiem te pierdoły, że na smokach nigdy się ktoś nie zawiedzie i bla bla bla, w skrócie my nie spierdzielamy spraw tak jak jakieś Oracion Seis – jeszcze bardziej się wyszczerzył, bo faktycznie tamci na serio dokonali jakiegoś ogromnego faila, bo ruszyli bez całych sił i tak to się skończyło. Nie było Tartarosu z nimi, ani tym bardziej całego Grimmoire Heart. Teraz Lucifer czekał tylko na nagrodę, a kiedy ją otrzyma to ucałuje lolitkę w rękę jeśli ta oczywiście ją wystawi do pocałunku i wróci do swojej towarzyszki na zewnątrz.

Lucifer nie wiedział, że stojąca przy wystawie sklepu Naero wycierała pospiesznie zaczynające już sinieć usta. Nie miał też prawa zauważyć, że otworzyła medalion siostry, wzięła odrobinę znajdującego się w niej balsamu na czubek palca i dokładnie przesmarowała wargi. Mężczyzna budził w niej ogromny wstręt oraz nienawiść, ale był też jej przepustką do wolności i jedyną szansą na przeżycie. Zmarszczyła brwi i zacisnęła kurczowo palce na medalionie.

Królowa kurtyzan uśmiechnęła się szczerząc małe ząbki. Wzięła szkatułkę i obejrzała ją dokładnie. Trochę osmalona srebrna powierzchnia niezbyt ją uradowała, ale westchnęła jedynie. Wyciągnęła z obszytej koralikami torebki pękatą sakiewkę, którą lekko rzuciła na stół.
- Cóż panie Lucifer, wykonał pan zadanie. Nie tak cicho jakbym sobie tego życzyła, ale przynajmniej szkatułka znowu jest w naszych rękach. Rozważałam pańską niewypowiedzianą ofertę - tu wyciągnęła z torebeczki medalion na wąskim, srebrnym łańcuszku. - - Może go pan aktywować w każdej chwili, wystarczy przepuścić odrobinę mocy magicznej by zaczął działać. Jest ustawiony na pana, nikt inny nie da rady z niego korzystać.
Położyła wisior na stole. Prosta zawieszka ozdobiona była wyrytym w srebrze rysunkiem szałwii. Przyjemnie ciężki tylko prosił o aktywację. Lolitka upiła łyk napoju nim kontynuowała.
- Dzięki tej błyskotce ma pan dość znaczącą zniżkę w lokalach znajdujących się pod moją opieką, konkretniej tych w zasięgu pańskiego wzroku. Życzę miłej zabawy. A, jeszcze jedno. Scigajacy pana ochroniarze nie zapuszczą się na mój teren. - Dodała na odchodnym wyciągając dłoń do pocałunku.
Lucifer czuł się odrobinę dziwnie. Jego usta mrowiły, a gdyby zobaczył się w lustrze zauważyłby, że poszarzały i zaczęły lekko sinieć.

Cytat :

Nagroda
Kryształy: 4000
Moc Magiczna: 200
Medalion stałego klienta
Wcześniej otrzymana lacrima

Naero stała i uśmiechnęła się widząc Lucka.
- Widzę, że zaczął pan już odczuwać pierwsze objawy. Bądźmy szczerzy, nie zależy mi na pańskim życiu, ale na tym bym sama przeżyła. Mogę być pana "damą do towarzystwa" chociaż z tego co widzę nie będzie to konieczne. Zależy mi na jednym - umożliwi mi pan wejście do gildii. To jak, negocjujemy warunki?
Dziewczyna uśmiechnęła się oszałamiająco.

Yay ukończyliśmy questa.[Nie zdobyliśmy wykrywacza dziewic, ale udało się nam zdobyć zniżkowy bon wielokrotnego użytku na kobiety wielokrotnego użytku.]Hmm to nawet sensowne, bo można go potem wykorzystać, a do tego hajsy dostaliśmy. Wiadomo, że Lucifer nie zgarniał pośpiesznie tej sakiewki tylko spokojnym ruchem schował sobie ją do kieszeni. Nie musimy przecież pokazywać, że pieniądze są aż tak ważne ale za coś trzeba czasami żołądek napełnić.
- Alarm nie zadzwonił, chociaż sama szkatułka była nie najgorzej zabezpieczona – wzruszył tylko ramionami, ale skoro czytała w jego główce w której czasami on sam się gubił to mogła o tym wiedzieć, ale był uradowany tym że to rozważała.[No rozważała, nie powiedziała że sama się zgadza, a nawet z tą zniżką nie wypłacisz się do końca życia.] Medalion natomiast zawiesił sobie na szyi, skoro już miał kolczyki czyniące go fabulous i brakowało mu pelerynki oraz medalika to tam się on znajdzie. Kiedyś obali Britanię![Ta… szkoda, że nie masz CC przy sobie bo byś Geass jeszcze dostał. Ale w szachy nie umiesz grać lamusie.].
- Domyślam się, że swoją ochronę też macie a otwartej wojny nie zaczną – [Jak ona sprytnie wyminęła pytanie o to co jest w środku. Na pewno coś ważnego. Może dobry towar? Księga Zerefa? Łzy Zerefa? Plakat Zerefa? Kaczuszka kąpielowa Acnologii?] Plis staph.
Cóż tak więc przyszedł czas pożegnania z królową kurtyzan, a Lucifera najwyraźniej znowu otruto. Czuł się jak ten Bond w Casino Royal, ale z drugiej strony domyślał się powoli czyja to sprawka. Przy okazji wtedy zapomniał zetrzeć tamtej szminki i musiał naprawdę głupio wyglądać podczas audiencji z królową. Przetarł raz usta, żeby zetrzeć ową substancję i podszedł do Naero.
- Och widzę, że posuwasz się do takich metod? Zapewne zdajesz sobie sprawę z tego, że zranione zwierzę mające świadomość, że może zginąć walczy o wiele zacieklej i nie powstrzymuje się na przykład przed łamaniem kości komuś? – tą część wypowiedział z mrocznym uśmiechem, szczerząc lekko swoje zęby jak wilk oraz lekko przymykając oczy, patrząc na Naero morderczym wzrokiem. Atmosfera stawała się ciężka, Lucifer znowu wytwarzał tą aurę mordu która mogłaby zaraz przejść na Naero – Tak więc chcesz przeżyć tak? Już pewnie wiesz, że mam władzę nad krwią. Co by było gdybym nagle wyciągnął całą krew z Twojego ciałka? Nie zrobiłem tego w tamtej walce bo lubię poczuć jak z kogoś uchodzi życie w konwencjonalny sposób – powiedział zbliżając się troszkę bliżej, tak by stać pół metra od niej – Zapewne mózg doznałby śmierci z powodu braku tlenu, a wiesz że mogę to zrobić bez zabijania Cię czy ranienia? – po chwili się rozpogodził, aura zniknęła a on miło się uśmiechnął do niej – Ale jeśli to jakiś prank to wybaczę Ci i nawet nie powyrywam paznokci, ino klapsa dostaniesz. Jak zauważyłaś, będziesz moją damą do towarzystwa. Zamieszkasz sobie w mojej kwaterze i od czasu do czasu posprzątasz po torturach. Nic innego nie wymagam od Ciebie, jedynie zdrowego rozsądku. Bo wiesz – rozejrzał się i przeszedł do konspiracyjnego tonu niczym w jakimś Matrixie – jeśli spróbowałabyś mnie otruć to pociągnąłby za odpowiednie sznurki w gildii i przetrwanie spadłoby do mniej niż jednego procenta. Smoki bardzo nie lubią jak zabija się ich członków, zwłaszcza o takiej reputacji jak moja – przybliżył się znowu i położył jej rękę na talii – Więc takie są moje warunki, a byłaby wielka szkoda gdyby Twoja przepustka wykitowała tu i teraz prawda? – rzekł.[Nie targujesz się o więcej?]Po co gryźć więcej niż można przełknąć? Pewnie to co mu podała również jest blefem i tylko wywołuje wysypkę lub odrętwienie miejscowe czy coś w tym stylu. Nie zabije Lucifera bo to jej jedyna szansa, więc ma ogromne pole do manewru przy negocjacjach. Swoją drogą... [Tak wiem co chcesz napisać. To wygląda jak akcja Poison Ivy z DC comics. Szminka, całus, trucizna.]

Spojrzenie Naero rozpogodziło się. Dziewczyna była w lepszej pozycji niż myślała skoro tak łatwo udało jej się wyprowadzić go z równowagi. Wyszczerzyła ząbki.
- Zabiłeś moją siostrę w walce więc widziałeś jaką magią walczyła. Myślisz, że skoro łączyła nas tak silna więź to nie poznałam kilku receptur? Albo, że sama nie dała mi kilku przyżądzonych przez nią cacuszek? Mayuu była bardzo uzdolnioną trucicielką. .
Nie zareagowała gdy Lucifer położył jej dłoń na biodrze. Zniżyła lekko głos nadając mu pociągający, uwodzicielski ton.
Mag powoli zaś zyskiwał pewność, że to nie jest blef. Oddychało się coraz trudniej, zmiana nie była jak dotąd nagła, ale odczuwalna.
- Poza tym jesteś pewien, że chcesz wywołać zamieszki w miejscu publicznym? Jesteśmy tu dość na widoku. Zaś co do Twojej śmierci... - zrobiła krótką pauzę. - Będzie mi bardzo nie na rękę. Nie stoję i nigdy nie stałam po stronie prawa dlatego udanie się do Rady i poproszenie o azyl to ostateczność. A jeżeli przy tym przyniosę im maga z mrocznej gildii może zmnieszą mi mój wyrok? Antidotum znam tylko ja. Decyduj, śmierć czy nowa twarz wśrod smoków?

„No była, dobrze że powiedziałaś była” pomyślał mag.[Dziwnie tak bez nawiasu czy niczego wypowiadać swoje myśli.]Shh, testuje to i nadaje narracji innego tonu.[Aa].  Chwilowo Lucifer postanowił się powstrzymać od uszczypliwych uwag. Jedno było natomiast pewne, że kobieta do głupich nie należała. Jak również powoli sobie schodziła tą kreską na minus, bo w końcu Lucifer ją kiedyś zabije za tą zuchwałość. Jeszcze nie teraz ale kiedyś. Mógłby wszakże rozciąć sobie wargę i spróbować odessać truciznę, jednak było na to zdecydowanie za późno. Zwłaszcza, że oddech był coraz trudniejszy.
- Już je wywołaliśmy. Cała okolica Obola stoi na baczność przez nasze zabawy– odpowiedział wzruszając lekko ramionami. Nie uśmiechała mu się opcja, że ktoś miał nad nim przewagę, ani tym bardziej że jest to kobieta jednak musiał robić dobrą minę do złej gry [Dosłownie był w dupie po uszy.] – Myślisz, że od tak by Ci go dali? Skoro masz wyrok to jesteś zbyt niebezpieczna, aby od tak zezwolili Ci na chodzenie po świecie. Dostaniesz komfortową, antymagiczną celę w której spędzisz resztę życia jeśli tam pójdziesz. Chociaż z drugiej strony, nowa towarzyszka w gildii? Kusisz i to bardzo, zwłaszcza że bonusem byłoby antidotum, przyjemne w dotyku pośladki jak również gładka skóra czy nienaganna uroda– przyciągnął ją lekko do siebie i spojrzał w oczy – Jesteś gotowa zanurzyć się w tym szaleństwie? Znowu brodzić pośród tej pięknej, czerwonej posoki? – Lucifer przez całą konwersację próbował spowolnić swoją krew, by toksyna wolniej się poruszała po jego ciele. Nie mógł wyciągnąć jeszcze tego konkretnego elementu, ale chociaż tyle pewnie mógłby zrobić – No więc? Damy sobie buziaka na zgodę i idziemy razem kotku? – zapytał z nutką szaleństwa w głosie. Widać było, że nawet jeśli miałby zginąć od trucizny to najpewniej zabrałby ją ze sobą do grobu, a przy okazji tylu ludzi ilu tylko by zdołał. Swoją drogą mógłby ją potorturować by zdobyć recepturę ale to wiązałoby się z pojmaniem jej a nie wiedział czy na tyle starczy mu oddechu. Z drugiej strony [ej, a czy my nie mieliśmy jakiejś słabości do blondynek?] właśnie chciałem do tego przejść. Dlatego tak sugerowałem na początku im aby odłożyły broń i się poddały [sugerowałeś?] niewerbalnie, ale tak - Zresztą jeśli teraz bym zginął to ominąłby Cię obiad jak również romantyczny spacerek we dwoje do budynku gildii. Wiesz prawie jak w tych visual novelkach, a tak poza tym to mam swoją słabość do blondynek. Wiesz taki kryptonit dla Supermana, tylko w wersji Luciferowej - rzucił, a mimo swojej nędznej sytuacji uśmiech nie schodził mu z twarzy. Z tym człowiekiem ewidentnie było coś nie tak, bo właśnie wyjawił że ma słabość do płci przeciwnej, która akurat teraz miała nad nim mniej lub bardziej władzę.

Nie wyglądała na specjalnie uradowaną tym obrotem sprawy. Kto by był widząc szaleństwo w oczach mordercy i to mordercy z osobowością wielokrotną?
- Mój wyrok nie jest aż tak poważny bym do końca życia miała tam gnić. I wiem dużo, bardzo dużo o kilku istotnych kwestiach. Między innymi o tym co było w szkatułce.
Nie protestowała, pozwoliła się pocałować doskonale zdając sobie sprawę, że cyjanek chwilowo jej nie zaszkodzi, a zapobiegnie wchłanianiu większej dawki toksyn przez organizm Lucifera. Nie przypadkiem otarła się też biustem o jego ramię.
Jeśli ją uratuje, doprowadzi do gildii oraz wprowadzi w jej szeregi to może i nawet mu wybaczy. Obie z sióstr Min Lao chciały wydać się z toksycznego środowiska Obola, przeżyć. Obie też były gotowe za siebie zginąć.
Ruszyła przed siebie kręcąc lekko biodrami. Skręciła i weszła do jednego ze sklepów, a konkretniej do apteki ozdobionej wypłowiałym szyldem. Wyszła stamtąd niosąc słoiczek z dwiema kapsułkami o lekko złotej barwie. Wręczyła je Luciferowi, który chociaż ciągle czuł się źle to jednak nie miał wrażenia, że się coraz bardziej dusi. Oddychało się ciężko, ale rytmicznie. Tylko ten gorzki zapach migdałów, przez dłuugi czas będzie mu się źle kojarzył.
- Jedna teraz, druga za sześć godzin. Jeśli Cię to interesuje masz tu głównie witaminę B12. Możesz zapytać aptekarza jeżeli nie wierzysz mi, ani karteczce na butelce. Prowadź do Dragon Howl. Ale nie próbuj mnie teraz wykiwać, jeszcze przez dwa dni będziesz potrzebował mojej opieki nim całkowicie dojdziesz do siebie.

Cóż póki Lucek mógł się bawić to wykorzystywał to, zresztą kto nie pocałowałby kobiety o urodzie do której ma się słabość? Zresztą gdy ma się świadomość, że stopniowo się umiera i czasu niewiele pozostało a jest się psychopatą z osobowością wielokrotną [Mów za siebie, ja jestem normalny.](Jesteś tak normalny jak ISIS.)[Nazywasz mnie ciapatym?](Nie, widzę podobieństwo tylko Ty nie robisz bombowych zamachów, a słabe zamachy.)
- Jesteś tego pewna? Czasami wiedza, którą się posiada również jest pretekstem by kogoś zamknąć w klatce. Wcześniej miałaś moje zainteresowanie, a teraz masz moją ciekawość. Co było w tej szkatułce? Chociaż nie czekaj, nie będziemy o tym rozmawiać tutaj tylko w bardziej ustronnym miejscu – i to była kwestia wypowiedziana zanim zatopił się w jej usta. Może i zdawał sobie sprawę, że wdziękami próbowała go manipulować [Zdajesz sobie sprawę?](No pewnie, że zdaje.), udając tą słabą i pragnącą protekcji, ale… który facet tego nie lubi? Wiesz drogi czytelniku dlaczego mordercy mordują i mają gdzieś prawo?[O ja wiem! Wybierz mnie! Wybierz mnie!]No odpowiedz głosiku?[Bo nie mają bliskich do stracenia. No przecie, że władza nie pójdzie zasadą oko za oko, ząb za ząb i nie zabije rodziny takiego psychola tylko jak już miałaby to zabiją jego. Każdy w głowie ma wbudowany taki bezpiecznik mający chronić ważne osoby. Nawet ten degenerat, którym jesteśmy.](Chociaż bardziej to kwestia tego, że jest blondynką a zabicie drugiej blondynki w takim krótkim okresie czasu może być dosyć trudne.). Lucifer wypuścił ją ze swoich objęć i powędrował wzrokiem za jej kręcącymi biodrami oraz kuszącymi pośladkami. Podszedł bliżej, by sprawdzić gdzie się udała, a była to apteka. Przyjął od niej słoiczek i obejrzał go z każdej strony, zwłaszcza patrząc na etykietkę. Widocznie to co mu zaaplikowała miało działanie długotrwałe i śmierć byłaby naprawdę powolna.
Otworzył słoiczek i wziął jedną kapsułkę. Przełknął ją, nie spodziewał się cudownego leku który postawi go zaraz na nogi, a zwyczajnie czegoś co ma jej dać zabezpieczenie i pokazać że umie go z tego wyleczyć. Na stwierdzenie, że tamta będzie się nim jeszcze przez dwa dni opiekować tylko się wyszczerzył pod nosem.
- Hmm teraz kusisz czy proponujesz? Dwa dni opieki blond piękności, która może w każdej chwili zrobić co tylko zechce brzmi bardzo kusząco i nawet chyba ten stary mag krwi się na to zgodzi. Mimo, że głosy w głowie podpowiadają inaczej – [Ej przecie ja nic nie mówię!]Nikt o zdanie nie pytał – Hmm, ale najpierw potrzeby pierwsze zanim wyruszymy – rzekł kładąc jej rękę na talii i prowadząc wzdłuż ulicy – Najpierw ubrania, by wyglądać jak człowiek, jedzenie, kąpiel i możemy wyruszyć pod wieczór by mieć pewność, że nikt nas nie będzie śledził. Co Ty na to? Zdrzemniemy się chwilę, bo dzień był ciężki i każde z nas zregeneruje trochę mocy magicznej, a Ty opowiesz mi co było w szkatułce. Huh? Pasuje? – spojrzał jej w oczy i odgarnął kosmyk jej włosów, zakładając go jej za ucho dokładnie tak jak robi się to w gifie mistrza gry. Oczywiście zaraz potem udali się do odpowiedniego sklepu, Lucifer rzecz jasna jako czarny charakter nie planował od tak zapłacić. Wystarczyło raz a porządnie spojrzeć z morderczymi intencjami na sklepikarza i powiedzieć, że nie potrzebuje jego kredytów…znaczy klejnotów za te ubrania. Lucek wybrał sobie dosyć schludną białą koszulę, czarne spodnie, czarną marynarkę, czerwony krawat oraz nową parę butów, a to co wybrała sobie jego towarzyszka to inna kwestia. Rzecz jasna można było też ubrania zwyczajnie ukraść i tyle. Obietnicy dotrzymał i już za pieniądze zabrał blondynkę do jakiejś restauracji by coś razem zjedli. Zdał się na jej gust w tej kwestii, chociaż on sam zamówił sobie krwistą kaczkę. Potem już tylko kwestia znalezienia karczmy, w której można zostać do wieczora i się wykąpać oraz zdrzemnąć. Rzecz jasna nie szastał pieniędzmi na lewo i prawo w tej kwestii, bo przecież wystarczył najprostszy pokoik jednoosobowy z wanną. Łóżko przecież mogą dzielić, a on nie miałby nic przeciwko temu. Wiadomo, że jeśli blondwłosa proponowała mu wspólną kąpiel to nie miał obiekcji by się nie zgodzić umyć jej pleców. Jednak jeśli nie proponowała to po dżentelmeńsku nie podglądał, a bawił się wisiorkiem który otrzymał od królowej kurtyzan. Po wizycie w karczmie tak jak zapowiedział, wieczorem mieli wyruszyć do Dragon’s Howl we dwoje. Rzecz jasna po tych 6 godzinach zażył kolejną dawkę witaminy B12. Jak mi poszło?[Pierwszy post bez trollingu nadmiernego uznaje, za zaliczony. Dam Ci 2/10 tak na zachętę.]

Naero uśmiechnęła się tylko i położyła palec na ustach. Do sklepu nie weszła, kolejny raz podmieniła ubrania zakładając znowu czerwony gorset i złotą spódnicę. Włosy upięła wstążką w wysoki kucyk. Medalion błyszczał dyskretnie na mostku kurtyzany. Sklepikarz początkowo protestował, ale mordercze i na wpół obłąkane spojrzenie połączone z aurą jaką mag emanował wystarczyły by zamknąć mu usta. Za to można było być pewnym, że poinformuje odpowiednie służby.
W restauracji bardziej milczała niż mówiła, przede wszystkim interesowało ją to, co Lucifer mówił. Już za dużo zdradziła, a poza tym zgrywanie tajemniczej może się kiedyś przydać.


Zt, koniec fabuły.
Koszt obiadu - 400 kryształów.
Wzrost ceny listu gończego - 1200
Zalegla MM za walkę - 100

Noczyli randka z morderczynią udała się mniej lub bardziej [Ha! I tak Ci nie dała. To grzej niż wpaść do friendzone, by kurtyzana odmówiła Ci.]Shh, MG o tym nie pisał więc nie wiesz. Swoją drogą to wygląda całkiem ładnie, jak na kogoś kto z chęcią by Luciferowi poderżnął gardło czy też wsadził miecz tam gdzie słońce nie dochodzi.[Powinniśmy się przejmować tym, że list gończy nam skoczył?]Myślę, że łatka mordercy już i tak robi bardziej niż kradzież. Chociaż ciekawe, że sklepikarz będzie chciał donieść o tym. Zwłaszcza, że w pobliżu jest miejsce wiadomego światka. Szkoda, że podczas obiadu milczała, za to Lucifer gadał jak najęty. W tym swoim trollujacym stylu, mówił o Rubiku, popkulturze, kotach w internetach jak również nieco jej opowiedział o sobie. Nie miał nic przeciwko temu, żeby wiedziała o tym co stało się kiedyś. Nie wykorzysta tego, a raczej nie ma jak. Każdy kto mu mógł w przeszłości zaszkodzić już nie żyje, a co za tym idzie są mniej skorzy do tego by się mścić.
Może i coś się zaczęło drobnie zmieniać w magu, jednak to była dopiero jedna kropla w tym morzu. Nieistotna zmiana, pozwolił komuś żyć. Wiadomo, że poczekałby aż dziewczyna go wyleczy rzecz jasna mógłby też sprawdzić na co jest ta witamina B12 jak również udać się do medyka by go zbadał, jednak gdzie by była zabawa?[Ale nagródźmy też Mistrza Gry dobrym komentarzem.]A tak, faktycznie mieliśmy to zrobić, zatem dziękujemy MG [Brzmi jak nazwa rapera] Miriam [dorzuć do tego bita Lucek.] za przeprowadzoną fabułę.
/ZT.

Nie wiedział co było chłodniejsze. Oziębłe oblicze jego nowej towarzyszki czy przeszywające kości podmuchy wiatru, wywołujące gęsią skórkę u zmarzniętego trzydziestolatka. W sumie nie powinien tak się czuć. Był środek lata, dookoła znajdowało się mnóstwo wysokich budynków, zatrzymujących nieprzyjemne powietrze, więc teoretycznie temperatura sięgała raczej wysokich wartości. A jednak... mimowolnie pocierał ramiona w poszukiwaniu ciepła czy zasłaniał odsłonięte części ciała, narażone na atak zimna. Może dlatego, że długo nic nie jadł? To drzewo... też nie należało do najpożywniejszych wynalazków. Ile by nad tym nie rozmyślał, każda sekunda spędzona na dworze doprowadzała go do szaleństwa.
Krzew różany - mruknął pod nosem, wpadając przez chwilę w głębokie zastanowienie nad sensem samej wypowiedzi. To dlatego, że zachowywał się tak ostro i agresywnie? A może widziała w nim piękno pokryte bolesną otoczką? Ostatecznie nie doszedł do żadnego wniosku, a jedynie podrapał się pod policzku i podążył naprzód. Restauracje odpadały, tak? W sumie nawet nie planował w takowej się zjawić. Już nawet nie patrząc na jego obskurny wygląd, co zapewne spotykałoby się z niemiłym przyjęciem... potrzebował się rozluźnić. Odprężyć. Zdjąć z siebie ciężar tego szalonego dnia i wielu niepewności, dziur w osobowości, których dziś sobie narobił. A co pomagało w takich sytuacjach? To już każdy może się domyślić...
Chowanie asów, a całkowita tajemniczość to dwie różne sprawy. Przynajmniej wyjawiłaś swe imię... Merry - odparł, przy okazji ziewając. Choć nie należał do aż tak ciekawskich osób, to również niezbyt lubił uczucie towarzyszące braku wiedzy. Zwykle człowiek czuje się niepewnie, gdy ściera się z czymś nowym i nieznanym. A postać dziewczyny była dla niego naprawdę czymś niezwykle interesującym, a jednocześnie totalnie niespotykanym. Kiedy on angażował się w jakąkolwiek relację międzyludzką? Zwykle ograniczał je do przywitania się i żegnania. A koledzy z gildii? Z tymi też miał niewiele wspólnego. Wykluczając jedynie sama mistrzynię.... która i tak traktowała go raczej jako kolejnego żołnierzyka w swojej małej armii.
W sumie bez słowa przemierzyli znaczną część uliczki, dowędrowując do dość mniej atrakcyjnych terenów w stolicy. Raion nie wiedział gdzie idzie, a pchało go na przód poczucie chłodu, które musiał jak najszybciej zlikwidować. Tak więc, gdy tylko zobaczył budynek charakteryzujący się obsługą gości, wszedł do niego bez zastanowienia, zapraszając czarnowłosą do środka. Dopiero po przejściu przez próg spostrzegł, gdzie się znaleźli. Duże pomieszczenie skryte w półmroku, oświetlone kilkoma czerwonymi światłami, odsłaniającymi walory skąpo ubranych tancerek. Gości było mało, a jednocześnie na tyle dużo, by zająć większość stolików. O dziwo, Rai nawet się nie wzdrygnął ani nie skupił wzroku na żadnej z dziewczyn. Nie wiedzieć czemu, dzisiaj mało go interesowały. Spojrzał jedynie przepraszającym wzrokiem na Mariko, po czym prostym gestem zaprosił ją do barku, za którym stała młoda kobieta.
Ugh, przepraszam. To nie tak miało wyglądać. Ale nie mam siły szukać czegoś innego.
Zaśmiał się pod nosem, zdając sobie sprawę z komizmu obecnej sytuacji. Choć klub z pewnością nie był poważaną knajpą, to jednak nie charakteryzował się aż takim naciskiem na seksualność jak większość znajdujących się w tych okolicach. Wielu mężczyzn po prostu siedziało przy stolikach, popijając wysoko procentowe trunki. Występy tancerek zdawały się być po prostu dodatkową atrakcją, przyciągającą klientów.
Mam nadzieję, że skusisz się na małego drinka? W geście przeprosin, dziś stawiam - zapytał z uśmiechem. I zanim poznał odpowiedź, zamówił dwie szklanki złoto-brązowego płynu. W zasadzie nawet nie wiedział co to jest. Po prostu wyglądało na smaczne i drogie. A te zwykle charakteryzowały się przyjemnym smakiem.

Cholera, ale z niego romantyk.
Powiedzmy sobie szczerze. Na nic zdawało się jego trzydziestoletnie doświadczenie życiowe, gdy chodziło o relacje damsko-męskie. Ba, nawet w przypadku zwyczajnych więzi międzyludzkich zachowywał się jak przedszkolak. Niewyrośnięty młokos niezdający sobie sprawy z otaczającego go świata. Bliższy bądź niesłużbowy kontakt z ludźmi traktował jako wejście do innego świata. Co więc mówić o spotkaniu z Mariko? Choć doszło do niego w dość zaskakujący sposób, z pewnością nie posiadając pierwotnie jakichkolwiek celów poznawczych to po tym niesamowitym splocie wydarzeń doszli jednak do momentu, w którym musieli zachowywać się jak po prostu dwójka zainteresowanych sobą osób. I w tej roli blondyn sprawdzał się bardzo słabo. Czy nie świadczyło o tym choćby to, że zaprosił właśnie dwudziestolatkę do domu publicznego? Co prawda, wcale tego nie zamierzał, aczkolwiek to nie grało żadnej roli. Liczył się fakt. A fakt był taki, że siedzieli w zatęchłej norze wśród napalonych facetów, łapczywie szukających kobiecego ciała.
Jakbym zapraszał ich wiele... - mruknął pod nosem, czując pewne skrępowanie, gdy ich spojrzenia się spotkały. - Jeszcze raz Cię przepraszam. Było mi po prostu zimno, chciałem jak najszybciej znaleźć jakiś ciepły kąt. W nocy mało widać... no i mój strój raczej nie zachęcał do odwiedzenia restauracji. Poza tym, i tak już się pogrążyłem w Twoich oczach...
Czuł zażenowanie. Wręcz pewne upokorzenie. Nigdy by czymś takim się nie przejmował, aczkolwiek w tej sytuacji nadzwyczajnie to robił, i to w niemałej skali. W pewnym momencie chciał zapaść się pod ziemię, a szkarłatna czerwień ogarnęła jego policzki, gdy zza ściany zaczęły dobiegać co raz to głośniejsze jęki. Błyskawicznie jednak ją opanował, nie chcąc wyjść na durnia. Co miał teraz zrobić? Próbować się dalej tłumaczyć? Może po prostu wyjść i znów skonfrontować się z nocnym chłodem? Obie opcje wydawały się na tyle bez sensu, by całkowicie je zignorować. Skoro już tu są, wypadałoby przynajmniej wypić tego jednego drinka. Dziewczyna niechętnie jednak spoglądała na szklankę i ostatecznie zachęciła chłopaka, by sam najpierw skosztował trunku. I szczerze powiedziawszy... zrobił to z miłą chęcią.
Wyobraź sobie, że jesteśmy tylko we dwoje... będzie łatwiej. Twoje zdrowie... Merry - uśmiechnął się szeroko i jednym haustem opróżnił coś koło połowy zawartości. Lekko się skrzywił, wzdrygnął się i ponownie uśmiechnął. Będąc szczerym... smakowało to paskudnie. Cóż, jednak ocenianie alkoholu po złocistym kolorze nie było najlepszym pomysłem. Ale... od czegoś trzeba zacząć.
Jeśli mam być szczery... smakiem to nie powala. Ale czy mamy inną możliwość, byś przetrwała moje towarzystwo? - zaśmiał się pod nosem, podsuwając szklankę w stronę rozmówczyni. Ze względu na swoją wagę upijał się dosyć szybko. I jeszcze szybciej zmieniał swoje oblicza pod wpływem kilku procentów.
Jakby nie robił tego na trzeźwo.

Nawet nie spostrzegł, kiedy kończył drugą szklankę czegoś, co przypominało po części whiskey, ale zdecydowanie tym nie było. Barmanka niemalże telepatycznie odgadywała zamiary chłopaka, pilnując, by jego naczynie nie pozostawało puste. Czy więc na pewno skończył na dwóch kolejkach? Czuł przyspieszone bicie serca, dźwięki zdawały się zlewać, a jednocześnie zanikać. O dziwo, mógł bardziej skupić się na rozmowie i nie rozpraszać się jednoznacznymi odgłosami dochodzącymi zza ścian. I bardzo dobrze. Nutka alkoholu we krwi zatrzymała też tę nieszczęsną męską reakcję na wzmiankę o jakichkolwiek aktach cielesnej miłości. Choć pod wpływem ciepła jego twarz nabrała rumieńców... nie były one związane z krępującą sytuacją. Czułby się potwornie głupio, gdyby w obecności tej młodej damy okazywał zakłopotanie. Wyszedłby na zboczeńca, czyż nie?
Tak, miałem powody - przytaknął, sięgając znowu do szklanki. Przede wszystkim, chciał zapomnieć o całej sprawie. Przynajmniej na tę chwilę wyłączyć myślenie nad przeszłością i po prostu skupić się na przyjemności przebywania z dziewczyną. Nie krył przed sobą, że jej towarzystwo sprawiało mu wiele radości. Może dlatego, że zawsze szedł własnymi ścieżkami, na których nie było miejsca dla innych. Może zaintrygowała go postać tej tajemniczej osóbki? A może po prostu chciał pogapić się na jej piersi? Kto wie?
Nie wiedzieć dlaczego czuł, iż Merry chce go wciąż o coś zapytać. A raczej zadać setki różnych pytań, by załagodzić głód ciekawości władający jej poczuciem bezpieczeństwa i ostrożnością. Sam interesował się jej osobą, ale to nie było choćby porównywalny z tą wręcz obsesją goszczącą w jej oczach. Prawdopodobnie połowę z tego sam sobie ubzdurał, ale jednocześnie był przekonany, że ma choć po części rację. W końcu z jakiego innego powodu wciąż siedziała obok niego? O mało jej nie zabił, ukazał swoje szalenie przerażające oblicze, a na dodatek wyglądał jak dzieciak. Właśnie, wyglądał jak co najwyżej siedemnastolatek. Czy jej to wcale nie przeszkadzało? Bo zdawała się po prostu ten fakt ignorować. Jakby miała przekonanie, że ma przed sobą kogoś starszego. A tego wiedzieć nie mogła. Tego nikt nie mógł wiedzieć...
Musiałbym być wielce zdesperowany, by chcieć tu zjeść cokolwiek. Nawet nie chcę sobie wyobrażać, jak tutejsze jedzenie jest przyrządzane.
Zaśmiał się pod nosem, patrząc z pewną pogardą na zarysowane gdzieś obok nich menu. Nie jadał byle czego. Czerpał niesamowitą przyjemność z próbowania co raz to nowych potraw. Pod tym względem dbał o swój organizm. Spożywał wyłącznie to, co jest podane w pięknej oprawie, wiele kosztuje i niesamowicie pachnie. Nie jadł, by zabić głód. Jadł, by wprawić swoje podniebienie w istną ekstazę. I choć czuł, że żołądek domaga się swojej działki, nie zdecydował się na nic. Zamiast tego, zapychał go kolejną dawką alkoholu.
Merry-san... czy ja wyglądam na kogoś, kto uwodzi kobiety? Jesteś pierwszą, do której powiedziałem coś więcej niż "witam, żegnam, dziękuję i proszę". A jeśli miałbym wybór... z pewnością nie wybrałbym tego typu miejsca. Jest dość... specyficzne.
Przy ostatnim słowie rozglądnął się wokół i parsknął śmiechem. Goście musieli spojrzeć się na niego z niemałym zaskoczeniem. Albo nie. Raczej nikt nie zwrócił na to uwagi. Nic nie może oderwać męskiego wzroku od zgrabnego ciała młodych kobiet. No może dobre auto. Ale i to w skrajnych przypadkach!

Oho, zaczynało się. Po czwartej szklaneczce coś zaczęło się psuć. Lekkie wirowanie przestrzeni wokół, delikatnie kołysanie się na boki no i to śmiałe, mogące być wstydliwym dla niektórych spojrzenie. To, które nie znało barier i przekraczało często pewne granice, których zwykle zdawało się nie przekraczać. Choć nie przeszło doszło tak daleko, by chamsko skierowywać swoją uwagę na kobiece walory, to brnęło niczym strzała naprzód, przełamując przeszkody, które oddzielały spokojne, bardzo chłopięce usposobienie Raion'a względem dziewczyn od tego, które charakteryzowało się dość dogłębnym zainteresowaniem się płcią przeciwną. W porządku, nawet na trzeźwo zerkał na to i owo, aczkolwiek raczej powstrzymywał ten zew natury, skupiając się na, według niego, o wiele bardziej przyjemniejszych rzeczach.
Ale teraz to alkohol był doradcą.
I zachowanie swojego ja stawało się z każdą chwilą trudniejsze.
Jakby w normalnym stanie należało do łatwych zadań.
Wolę nie ryzykował - bąknął niewyraźnie, spuszczając wzrok z listy potraw.
Nie wyglądał aż tak źle, jak powinien bo takiej dawce, patrząc na jego gabaryty. Ile mógł ważyć? Na oko pewnie nie więcej niż pięćdziesiąt kilogramów. W rzeczywistości jeszcze mniej. I pomimo faktu, że jego organizm stanowił bardzo rozwiniętą i dojrzałą jednostkę, to waga robiła swoje i nie powstrzymywała tych promili wędrujących w krwiobiegu.
Zaczęły przychodzić niepokojące myśli. Wzrok już totalnie spuścił, wpatrywał się w czerń podłogi, oświetlonej jedynie przez kilka niewyraźnych świateł. W duchu walczył z różnymi emocjami. Ale jedna strona zdecydowania przeważała. Ta, która wciąż utrzymywała go jako opanowanego nastolatka.
Nie emanuję dobrocią i zaufaniem, jeśli o tym mówisz. Tym bardziej urokiem! A kobiety... to też ludzie... - przerwał, dodając z uśmiechem bezdźwięczne chyba. Dziewczyna mogła wyczytać te słowo z ruchu warg, ale z pewnością nie usłyszeć. - Z doświadczenia wiem, że zdobyć kogoś zaufanie to trudna sprawa. Może trudniejsza niż uwodzenie kobiet, ale z obiema sobie nie radzę.[b] - Ostatnie słowa jakby wypowiadał do samego siebie. -[b]Zdrowie łatwowiernych kobiet i szukających dziury w całym mężczyzn!
Zaśmiał się pod nosem i upił łyk z piątej kolejki. Znał granicę, przynajmniej na razie. Jakoś niespecjalnie widziało mu się odpaść w takim miejscu. Zresztą, żadne miejsce nie było do tego dobre. Koniec końców prowadził z kimś rozmowę! I to nawet z kimś, kto zdawał się interesować jego osobą! Może i był bardzo bezpośrednim, nierespektującym zasad, niezrównoważonym dziwolągiem, ale na pewno nie można było zarzucić mu brak kultury! A runąć na ziemię w czyimś towarzystwie z pewnością byłoby tego aktem. Nie mógł do tego odpuścić! I postawił sobie to za cel! Priorytetowy! A wiadomo... a alkohol tworzył wiele obietnic.

Czy to barmanka zrozumiała sama, czy też dostrzegła moment błagalnego spojrzenia Raion'a, które mówiło: Nie pozwól mi na więcej, durna babo!, szóstka szklanka nie została napełniona. I w tej sytuacji starły się ze sobą dwie, przeciwne i całkiem różne strony wewnątrz Raionowego Ja. Obóz przyjemności, uciech i zabaw groźnie wysuwał swoje żądania i domagał się kolejnej kolejki! W końcu w kieszeni wręcz roiło się od papierowych banknocików! Co więc miałoby powstrzymać tę kolejną falę, łamiącą jakiekolwiek bariery nieśmiałości! Wokół tyle uroczych i pięknych pań. Co złego w tym, żeby miał sprawić sobie upojną noc!
Na drugim froncie stali mężni obrońcy godności i kultury osobistej. Dumnie wyprężając pierś manifestowali przeciwko upijaniu się i zmiany zachowań! Co pomyślą inni? Jak można doprowadzić się do stanu, w którym czynności myślowe zanikają! Co jest przyjemnego w traceniu nad sobą kontroli! Do takich sytuacji obóz trzeźwości nie mógł dopuścić! Wzywając swoich najlepszych żołnierzy, zwanych Dumą, Godnością i Rozsądkiem stanęli w szranki z morderczymi wojownikami tytułowanymi Zabawą, Pożądaniem i Przyjemnością. W środku wręcz buzowało, miała nadejść bitwa określająca, co stanie się dalej!
Zaczęło się! Nastała istna batalia w mózgu mężczyzny. A jak odczuwał ją sam poszkodowany? Potworny ból głowy, zbierało mu się na wymioty. Uczucie zapomnienia i relaksu ustępowało tej nieprzyjemniejszej części spożywania alkoholu. Zakręciło mu się w głowie, o mało co się nie przewrócił. A walka trwała nadal. Duma odpadła pierwsza, ulegając żądnemu krwi Pożądaniu. Te jednak zostało zmiażdżone przez mocarną Godność, która z kolei przegrała z szaloną Zabawą. Tak nieobliczalną i szaloną, że w starciu z Rozsądkiem nie miała szans. Na polu bitwy zostały więc Przyjemność i Rozsądek!
Czar prysł. Shinkawa powrócił do żywych. Zdjął spojrzenie z pustego naczynia. Merry zaproponowała wyjście z klubu i to oznaczała przegraną Przyjemności. Na całe szczęście! Rozsądek już opadł z sił i z pewnością uległby w pojedynku. A wtedy czerwonooki rozkręciłby się. Opróżnił kilka następnych kolejek, połowę zapewne zwrócił i całą noc hulałby wśród wijących się wokół niego panienek. Kogo interesował jego wygląd? Póki płacił mógłby być choćby stuletnim starcem. Taka to potęga pieniądza.
Ale tak się nie stało. Zamiast tego również wstał z krzesła i z uśmiechem zlustrował spojrzeniem towarzyszkę. Jeśli wcześniej uważał ją za atrakcyjną, to teraz te świecące oczy widziały prawdziwą piękność. Jak to dobrze, że w kwestii filtrowania był totalną ofermą! I... że raczej nie wymyśliłby nic normalnego w tym stanie! Gdyby było inaczej, ośmieszyłby się w zupełności i skazał na wieczne upokorzenie! A tak... powstrzymywał się od wszystkiego, dając po prostu ponieść się chwili i sytuacji. Nic nie planował, nad niczym się nie zastanawiał.
Tak, wyjście z tej dziury to zdecydowanie dobry pomysł.
O dziwo, utrzymywał normalny ton głosu. Co jak co, ale mówił po prostu zwyczajnie, co totalnie nie wskazywało na promile w jego krwi.
Lecz co do odprowadzania... mieszkanie mam w gildii, więc... to trochę daleko, nie sądzisz? Poza tym, wcale nie chce mi się tam wracać. Znajdę coś na miejscu, w stolicy.
Wyjął z kieszeni kilka banknotów i położył je na stół. Z żałością spojrzał na porwaną bluzę i ślady po ranie. Chociaż nie pamiętał praktycznie nic, co się wydarzyło kilka godzin temu, to jednak jego wygląd o czymś świadczył. Uśmiechnął się ostatni raz to kelnerki i zwrócił się k'wyjściu.
Taak... zjeść. Przydałoby się coś zrobić, bo coś czuję, że zaraz padnę. Raczej nie chcesz tego oglądać.
Mrugnął do dziewczyny i zrobił pierwszy krok w stronę drzwi wyjściowych. Mimo postanowienia, iż nie będzie o tym myślał, zmagał się jednak z myślą, co miałby do niej powiedzieć. Koniec końców, był mężczyzną... choć poznali się nietypowo, to czy nie powinien zachowywać się trochę inaczej? Może bardziej zalotniej? Może powiedzieć jakieś słodkie słówko, coś zaproponować.
Ostatecznie i tak machnął na to rękę, nie dosłownie.
Może tym razem Ty wskażesz nam drogę? Szczerze powiedziawszy, nie wiem co dalej.
I po raz ostatni spojrzał na zgrabne tancerki. Włączyła mu się na chwilę lampka, zapragnął być teraz na miejscu tamtych napalonych mężczyzn. Z pewnością zrobiłby to, gdyby był sam. Ale nie był. Miał obok Merry. I to coś znaczyło!

Obserwowanie go było interesujące. W czerwonych niczym rubiny ślepiach mężczyzny dostrzec można było wewnętrzną walkę dwóch osobowości. Nie potrafiła go zrozumieć bo sama nie miała takich problemów - a przynajmniej tak sobie tłumaczyła, nie mając w pogotowiu żadnej innej odpowiedzi. Nie potrafiła postawić siebie w jego sytuacji. Dla Marii bardzo ważne było życie w zgodzie z samą sobą i własnymi zasadami. Niezależnie od tego do jakiej gildii należała czy w jakiej sytuacji się znalazła nie mogłaby postąpić wbrew sobie, nawet jeśli oznaczałby to jakieś konsekwencje. A biedny Raion zdawał się nad tym wszystkim nie panować, przełącznik działał jakby samoistnie. Im dłużej go obserwowała tym bardziej było jej go szkoda. Przeszłość brutalnie deptała teraźniejszość i zabraniała mu życia tak, jak powinien. Była ciekawa ale nadal nie miała prawa pytać i nadal pozostać to wszystko miało słodką tajemnicą. Mimo swojej wrodzonej niechęci do ludzi zawsze była pełna podziwu dla odmienności, którą sobą reprezentowali. Jak wiele było typów osobowości, jak wiele różnych możliwości do danej sytuacji, których połowy ona sama nie wzięłaby nawet pod uwagę. Szkoda tylko, że połowa gatunku marnowała swój potencjał. Westchnęła, powracając myślami do rzeczywistości. Nadal było jej ciepło po wypitym drinku, a jej porcelanowe policzki ozdobione były subtelnym rumieńcem.
Nie przeszkadzało jej bezczelne spojrzenie blondyna, które bezwstydnie lustrowało jej ciało. Chociaż dziwne, że akurat padło na nią - przecież dookoła było tak wiele roznegliżowanych, pięknych kobiet. Mimowolnie rozejrzała się dookoła. Robiło się chyba coraz później, bo klientów z głównej sali zaczęło ubywać - widocznie kierowali się do pokoi prywatnych. Lepiej prezentujące się pracownice także zdążyły zniknąć z pola widzenia. Całe szczęście o gustach się nie rozmawiało i to co dla innych było szkaradne dla innych mogło być czymś niepowtarzalnie pięknym. Brunetka kiwnęła głową na jego słowa i zrobiła krok do przodu, następnie obserwując jego poczynania. Usilnie próbował być trzeźwy, skupić się na postawionym sobie celu. Uśmiechnęła się pod nosem, wolno ruszając za blondynem. Półmrok burdelu został za nimi, a chłodne powietrze uderzyło dość brutalnie w twarze. Było przyjemne, orzeźwiające. Marii z racji swojego pochodzenia znacznie lepiej czuła się w zimnie niż w cieple. Odetchnęła głębiej, idąc obok Raiona i co rusz rozglądając się dookoła.Na jego kolejne słowa jednak zatrzymała się , przykładając palce do ust w zamyśleniu. Był mały problem.
- Wiesz.. Nie jestem obeznana w tym mieście. To moja druga wizyta tutaj, zwykle unikam stolicy. Wiem jedynie gdzie jest hotel, nic poza tym. Mam tam pokój do jutra wieczora. Mogę Ci go udostępnić jeśli chcesz. Ja i tak nad ranem muszę ruszać dalej. A Ty do gildii masz faktycznie daleko. - rzuciła bez zastanowienia, zatrzymując wzrok na jego twarzy, a następnie szukając jego spojrzenia. Właściwie nie wiedziała dlaczego to zaproponowała. Może przez to ja wyglądał? Dobrze mu zrobi gorąca kąpiel jedzenie. Był drobny, wyglądał mizernie, a jego ubrania były w opłakanym stanie - chociaż ona sama nie prezentowała się obecnie najlepiej. Kolejne westchnięcie wypłynęło spomiędzy pełnych warg, a jedna z dłoni powędrowała do góry i odgarnęła kosmyki włosów z twarzy. Miała nadzieje, że zdawał sobie sprawę iż przez propozycję hotelu nie miała na myśli nic perwersyjnego czy dwuznacznego. Prawdę mówiąc była kobietą, która nie potrafiła myśleć w taki sposób. Mimo tego, że blondyn chciał ją ukatrupić to nie miała sumienia zostawić go w takim stanie na środku najgorszej dzielnicy Crocus.
- Trafienie z tej dziury do głównej promenady nie powinno być problemem. Nie kręci Ci się w głowie? Mam na myśli, że pewnie gdzieś tu są taksówki i możemy oszczędzić sobie spaceru.

Szczerze powiedziawszy, to nawet będąc w takim stanie spodziewał się raczej nieprzychylnej reakcji dziewczyny na jego, nie tyle co zachowanie i sytuację do jakiej doprowadził, ale na swoistą bezczelność jaką reprezentował. Zdziwił go więc brak reakcji, gdy spoczął swój wzrok nie tylko na jej zarumienionej, lecz wciąż porcelanowej twarzy, ale też na pozostałych częściach ciała, skupiając się jednak głównie w jednym punkcie. Za podobne przypadki większość kobiet daje mężczyznom po twarzy, obraża się i odwraca idąc w swoją stronę. Co dość dziwne, prawdopodobnie wszystkiemu był winien alkohol. W normalnej sytuacji raczej nie zainteresowałby się w ten sposób swoją rozmówczynią. Miała wiele innych, bardziej interesujących cech niż zgrabne ciało. A chociażby swoją tajemniczość. Mijały godziny, a zasób informacji chłopaka wciąż ograniczał się do imienia. Nawet nie mógł być przekonany o tym, czy ma do czynienia z magiem. Jak bardzo zwiadowcy gildyjni pomylili się w ocenie? Czy aby na pewno nie jest od początku zwodzony za nos? W końcu tamta kartka nie pojawiła się znikąd... a żartem to na pewno nie było.
Powiew chłodnego wiatru odpędził wspomniane myśli. Trzydziestolatek drgnął, gdy jeden z podmuchów przeszedł po jego ciele niczym prąd i w jednej chwili usztywnił zranioną rękę. Przez chwilę nie mógł ją kompletnie ruszyć. W porównaniu do wnętrza klubu, na dworze było okropnie zimno. I choć Merry jakby wcale tego nie zauważyła, biedny Rai już po kilku sekundach zaczął się trząść. Nawet pomimo wlanych w siebie kilku kolejkach otumaniające płynu. To nie tak, że alkohol działał na niego inaczej niż na wszystkich. Był po prostu zmarzlakiem w porwanych ciuchach i burczącym brzuchu. Co gorsza, nie zapowiadało się, by dzisiaj miał coś zjeść. A na samo wspomnienie o jedzeniu, znów skierował spojrzenie k'towarzyszce. Miała coś, co mogła mu oferować...
Hotel? - spojrzał na nią z dość... zmieszanym wzrokiem. Przez pierwszy moment przeszło mu przez myśl zboczone skojarzenie. W końcu nastoletnia dziewczyna zaprasza pijanego mężczyznę do swojego pokoju. Kto, przynajmniej na pierwszy rzut oka, nie zauważyłby w tym dwuznaczności sytuacji? Raion szybko jednak się otrząsnął. Po pierwsze, wyglądał jak nastolatek, zaniedbany i porzucony przez rodziców. Po drugie, sama zainteresowana nie dawała choćby najmniejszego znaku, iż oczekuje od nocy czegoś więcej niż drink w barze.
Cóż... byłoby mi bardzo miło - uśmiechnął się, na chwilę zmazując zmęczenie i upojenie z niewyraźnej twarzy. - Tylko... jaki masz w ogóle zamiar w tym wszystkim? Czy każdemu nieznajomemu proponujesz nocleg? A może...
Nie dokończył. Nie dlatego, że chciał wstrzymać się przed czymś. Zwyczajnie nie wiedział co dalej powiedzieć. Nie miał pomysłu, jak rozgryźć jej zamiary. Kompletnie jej nie znał, więc nie mógł niczego wydedukować. Niczego też się nie domyślał. A to wszystko od początku po prostu wydaje się zbyt... nienaturalne. Dziwne. Czuł się trochę jak w pułapce. Nie w pełni sprawny, po części był zdany na łaskę kobiety, którą posądzał o zbrodnie z przeszłości.
Nie dbał o to.
Jakby miał inne wyjście...
Kręci, wiruje, krąży, co nie tylko. Tym bardziej powinienem się przejść. Świeże powietrze i krótki spacer dobrze mi zrobią.
Niby się nie przejmował, a jednocześnie wciąż miał pewne obawy. Jak się okaże, że wstanie rano ogolony z pieniędzy i miecza? Co prawda nie nosił aż tak wielkiej sumy przy sobie, większość zostawił w gildii, to jednak utrata tych kilkuset klejnotów byłaby bolesna. No i Tobi.
Był bezcenny.
Niezastąpiony. Związany z Raion'em jak serce, wątroba czy mózg. Należał do ciała i takie też miał prawa. Pilnował go jak oka w głowie. Czasem nawet z nim rozmawiał czy polerował godzinami. Traktował jak interaktywną część swojego organizmu, żyjącą jednak po części własnym życiem. Niektórym nawet opowiadał zmyślone legendy, jak to połączył się z ostrzem i stali się jednością. Albo jak walczył ze Świętym Magiem i odebrał go po wygranym pojedynku. W sumie to lubił zmyślać historie. Tym bardziej, gdy nikt nie potrafił zweryfikować jego prawdomówności.
Więc prowadź... Merry... - mruknął... i po chwili prawie upadł, zapobiegając uderzeniu o ziemię szybkim złapaniem się ściany. Ni stąd ni zowąd świat zawirował i przez dobre kilka sekund nie zdawał sobie sprawy z rzeczywistości.
Przepraszam... to zmęczenie - odparł, gdy kobieta chciała jakkolwiek zareagować. Bądź co bądź, sam się o to prosił.