Karczma

Niewielka karczemka usytuowana przy głównej ulicy nie wyróżnia się za bardzo na tle innych budynków w Shirotsume. Oczywiście nie należy do zatęchłych dziur, jest zbudowana w całkiem ładnej, typowej dla rejonu cegle. Przed wejściem znajduje się niewielki "taras" będący miejscem wydzielonym dla tych, którzy preferują spożywać, jak i oczywiście wypijać wybrane przez siebie napoje na świeżym powietrzu. Na podłożu złożonym z pięciokątnych kostek brukowych stoją cztery stoły, które pomieszczą właśnie tyle osób na jeden. W środku zaś widać większą ilość siedzeń, dokładniej to jest ich sześć po pięć krzeseł. Zaraz na końcu widać ladę, za którą stoi ładna, ciemnowłosa kobieta zazwyczaj zajmująca się czyszczeniem kufli po powie zadowolonych klientów. Za nią zaś widać drzwi prowadzące na zaplecze, w którym to powstają nasze wspaniałe dania. Innymi słowy: dział dla personelu, kuchnia.

Ceasar ledwo co dotarł do Shirotsume, a już chciał się zabrać za to zadanie. Po drodze zrobił sobie może jedną przerwę, w jakimś hotelu czy karczmie. Zatrzymał się on na razie przed karczmą i westchnął. Oglądnął on dokładnie cały budynek, po czym się przeciągnął.
"Cóż za piękne miejsce. Aż by się chciało kogoś zamordować. Ale to akurat tylko kwestia czasu" pomyślał sobie Cezik, po czym wszedł do karczmy i usiadł przy barku.

Niedługo za Ceasarem do karczmy wkroczyła również i Ariyamna. Nie spieszyło jej się za bardzo, po drodze do Shirotsume rozglądała się wszędzie wokół. Cały czas trzymała dłoń w sakiewce z kamieniami sprawdzając, czy ma je przy sobie. Ma na tym punkcie wręcz fioła, co w jej charakterze jednak było dziwne, odmienne. W tej kwestii była niczym uzależniona od telefonu nastolatka, która bała się, że ten właśnie zaraz zniknie, bo ktoś go nagle wyjął z kieszeni, kiedy się tego nie zauważyło. Przecież kamienie to obecnie najważniejsza część jej arsenału... i chyba jedyna.
Teraz jednak skupmy sie na tym, co ta dziewczyna zrobiła... otworzyła drzwi i rozejrzała się wokół. Sama została jednak przy wejściu, aby zaraz zmienić zdanie, czyli podejść do baru. Bez słowa zmierzyła w stronę Ceasara i przystanęła po prawej stronie jego krzesła. Nie pisnęła nawet słówkiem, ale spojrzałała sie na kelnerkę tym znaczącym wzrokiem mówiącym "ja tu po misję, on zapewne też".

Jako, że pora była jeszcze wczesna bo dopiero około godziny 16 i ludzie ledwo co kończyli pracę, to w lokalu nie było wielu gości. Jedynie przy dwóch stolikach siedziało sześciu mężczyzn głośno rozmawiając i śmiejąc się popijając przy tym piwo.
Kelnerka widząc dwójkę nowych gości odstawiła czyszczony kufel pod ladę, poprawiła fartuszek i przywołując na twarz szeroki uśmiech podeszła do nich.
- Dzień dobry. Co mogę państwu podać? - zapytała z wyuczoną grzecznością. Widocznie Ari przeliczyła się sądząc, że kelnerka zrozumie jej spojrzenie. Była ona raczej typowym przykładem osoby, która braki w inteligencji nadrabiała urodą.
Ogólnie atmosfera w lokalu nie odbiegała w żaden sposób od tego co można było zastać w innych tego typu przybytkach, zupełnie jak gdyby ogłoszenie było pomyłką.

Na Ari stojącą po jego boku i śledzącą go przez całą drogę nie zwracał dalej uwagi. Siedział zaspany i patrzył się w przestrzeń obok barmanki. Po chwili przechylił głowę i patrzył się pustym wzrokiem w twarz kobiety. Po chwili jego oczy wrócił do normalności, można powiedzieć że otrząsnął się z chwilowego snu. Obejrzał on dokładnie barmankę, a po chwili powiedział:
- Ceasar Arezzo, mag Raven Tail. Przybyłem tu w sprawie zlecenia polegającego na pozbyciu się bandytów.

- Ja w tej samej sprawie. Ariyamna Hirano, również z Raven Tail - przedstawiła się kobiecie, opierając delikatnie ręce o stół. No tak, nie spodziewała się, że jej wzrok nie zostanie zrozumiany przez kobietę za ladą. Dotychczasowo nie zdarzyła się jej jeszcze taka wpadka, ale zawsze musi być ten pierwszy raz. Tak, bandyci... raczej nie są to tacy sami, którzy wciągnęli ojca w czarne interesy. Z resztą, co ją teraz obchodzi dom, odeszli stamtąd. - Ma pani jakieś informacje dotyczące tej misji, czy może ktoś z zaplecza coś o tym wie? - zapytała, zakładając jednocześnie ręce na piersi. Nie groziła jej, ani nic w tym stylu. Po prostu się spytała, a każde pytanie jest czasem na wagę złota.

Dziewczyna za ladą znacznie zbladła słysząc w jakiej sprawie pojawiła się dwójka magów. Bez słowa obróciła się i wybiegła na zaplecze nie czekając aż Ariyamna dokończy swoją wypowiedź.
Chwilę jej nie było, a gdy wróciła za nią postępował jakiś mężczyzna. Był to dobrze zbudowany, wysoki mężczyzna o twardych rysach twarzy i z zalążkami siwizny na krótko przystrzyżonej brodzie. Jednak to co w jego wyglądzie najbardziej rzucało się w oczy to wszechobecne bandaże. Głowę oraz część twarzy miał szczelnie zwiniętą bandażami, lewą rękę na temblaku, a pod prawą trzymał kulę, którą podpierał się podczas chodzenia.
- Witam. Nazywam się Iaguru i jestem właścicielem tej gospody, a także osobą, która wysłała zlecenie. Tak jak było w zleceniu chodzi o pozbycie się grupy bandytów, którzy nękają naszą wioskę od dłuższego czasu. Gdy pojawili się około pół roku temu żądając okupu za ochronę zostali wyśmiani. Niestety kobieta, która nimi dowodzi to istny potwór. Gdy tylko dowiedziała się, że nie chcemy płacić przybyła tu i zabiła wójta. Od tego momentu wszyscy jesteśmy zmuszeni raz na miesiąc składać wysokie opłaty, a każdy kto zaprotestuje, spóźni się albo ogólnie nie przypadnie im do gustu kończy tak jak ja. - powiedział mężczyzna pokazując na opatrunki na jego ciele - To w sumie takie ogólniki, ale najważniejsze. Jeżeli macie jakieś pytania, postaram się pomóc.

Chwilę po skończeniu wypowiedzi Iaguru analizował jeszcze informacje, potem zaczął wyliczać na palcach mówiąc do tego:
- Siła, ilość, magowie, magie, bronie, uzdolnienia. Sześć rzeczy - tutaj pokazał na dwóch rękach po trzy palce, razem sześć. - Mów jeśli wiesz którąś z tych rzeczy. Wszystko może się przydać. A, i jeszcze gdzie możemy ich znaleźć. Czyli siedem informacji.
Po tym Ceasar oparł się na dłoni i patrzył na mężczyznę wymownym wzrokiem czekając na odpowiedź

Słuchała każdego słowa wypowiedzianego przez zleceniodawcę nawet niezbyt przejmując się tym, że nagle pani zza baru pobiegła na zaplecze. Po prostu wtedy przestała mówić, bo ta panienka mimo wszystko zrozumiała, o co chodzi. Spojrzała się na zabandażowanego mężczyznę z należytą powagą, której w jej postawie nigdy nie brakowało chyba, że była to luźna rozmowa lub wcinanie ulubionej przez nią słodyczy.
- Dokładnie, każda informacja jest na wagę wolności tego miasta - powiedziała, unosząc wzrok w górę. Spojrzała się idealnie w oczy zleceniodawcy, a przynajmniej taki miała zamiar. - No i jeśli jeszcze wiadomo, to coś o ich herszcie. Chyba nie ma takiej szajki bandytów, która by nie była zorganizowana i bez żadnego szefa. - Spojrzała się na Ceasara. - Czyli osiem rzeczy. - Wróciła wzrokiem na mężczyznę z bandażami.

Mężczyzna słysząc ilość pytań wyszedł spokojnie za baru i usiadł przy jednym ze stolików zachęcając parę Kruków by do niego dołączyła. Zaraz też podeszła kelnerka przynosząc mu kufel piwa i gdy pociągnął potężny łyk zaczął odpowiadać.
- Tak jak mówiłem dowodzi nimi kobieta. Prawdopodobnie tylko ona umie posługiwać się magią, gdyż nikt inny z szajki jej nie używał, ale nie mogę powiedzieć jakiej gdyż się na tym nie znam. Oprócz niej jest jeszcze 4 mężczyzn. Każdy z nich jest dobrze uzbrojony, lecz nie wyglądają na mistrzów walki. Prawdopodobnie część uzbrojenia noszą tylko na postrach. Jeżeli miałbym oceniać siłę to powiedziałbym, że jest duża, ale tylko ze względu na ich przywódczynię. Jej towarzysze zdolni są tylko do dokonania czegoś takiego. - powiedział pokazując ranną rękę i głowę oraz biorąc kolejny potężny łyk piwa - I to tylko dlatego, że atakują w czwórkę, a każdy boi się im przeciwstawić. Co do ich miejsca pobytu to nie powinniście mieć problemów z ich odnalezieniem gdyż swoją bazę urządzili w starym dworze szlacheckim za miastem. Czy macie jeszcze jakieś pytania? - zapytał przyglądając się magom i dopijając stojący przed nim kufel.

Uwagi Ari zupełnie jakby nie usłyszał. Nie lubił gdy ktoś mu się wtrącał w zdanie. Ale zignorował ten fakt. Miał dobry humor, było za wcześnie na rozlew krwi. Dzień jeszcze piękny, słońce ładnie świeci, ptaszki śpiewają. Mord poczeka na potem.
Kiedy Iaguru poszedł do stolika, Ceasar ruszył za nim i się dosiadł.
- Cóż, może jeszcze jedno. Czy w aktualnym momencie któryś z nich jest w mieście, czy mogę już iść szturmem na willę? - mimo wszystko czarnowłosy dalej siedział na swoim miejscu, czekał na odpowiedź - No, w sensie my. Jeszcze ta tutaj - tutaj ruchem głowy wskazał w kierunku Ariyamny

- "Ta tutaj" ma imię - upomniała chłopaka, cicho wzdychając. Oczywiście powiedziała te słowa dopiero w momencie, kiedy wszystko im zostało wytłumaczone, a on po raz kolejny zadał swoje pytanie. Ona teoretycznie nie miała nic do dodania, jednakże szybko się zamyśliła. Jest ich czwórka... Już wiedziała, że ona sama może po części wyrównać tę liczbę, jednak nie wiedziała, jaką magią wykaże się sam towarzysz dziewczyny.
- Dwór szlachecki za miastem... - wyszeptała cicho, powtarzając słowa mężczyzny. Położyła dłoń na brodzie i delikatnie ją potarła, okazując zastanowienie. - W jakim stanie jest ten budynek? Wolałabym wiedzieć, na jaki grunt będziemy musieli wstąpić, czy będzie to "otwarta" przestrzeń pełna ruin, czy może zamknięty budynek bez żadnych dziur - sprostowała swoją myśl. Najbardziej obawiała się tego, że ten człowiek mógł tego po prostu nie wiedzieć...

Weszła do karczmy energicznym krokiem osoby doskonale wiedzącej co ma tutaj zrobić. Uśmiechnęła się uroczo i usiadła przy wolnym stoliku pod oknem. Przygotowała się na długie oczekiwanie więc wyciągnęła książkę i ołówek. Otworzyła powieść na zaznaczonej wstążką stronie by niemal od razu zagłębić się w lekturę co jakiś czas nanosząc jakieś uwagi ołówkiem, bądź podkreślając jakieś szczególnie ważne zdanie, stopą wystukiwała rytm tylko sobie znanej melodii, przygryzała wargę ogólnie wyglądając na niesamowicie pochłoniętą tą czynnością. Bardzo uważny obserwator dostrzegłby jednak, że niesamowite skupienie jest tylko bardzo dobrą grą aktorską, a Miriam obserwuje kątem oka gości oceniając ich pod kątem prawdopodobieństwa bycia zleceniodawcą misji, albo wspólnikiem.
W pewnej chwili zmarszczyła nosek i wydęła policzki gwałtownie zamykając książkę oraz równie gwałtownie odkładając ją na stół. Zaplotła ręce na piersi, westchnęła głośno i wróciła do przerwanego zajęcia.

Niedługo po dziewczynie do karczmy wszedł pewien tajemniczy jegomość. Z maską na twarzy, ubrany w długi płaszcz i dziwne żelastwo, w formie łańcuchów i kłódek. Do tego bielą jaśniejące włosy i lekko zaznaczone żółte oko. Taka osoba zdecydowanie wyróżnia się z tłumu zwykłych gości karczmy. Z jakiegokolwiek tłumu bo kto nosi ze sobą połowę złomowiska? Ale cóż, jeśli Glave ma taki gust to niech alej pobrzękuje sobie metalem.
Chłopak podszedł do lady i usiadł na jednym z krzesełek. Widząc rosłego mężczyznę przy dwójce ludzi uznał, że musi to być właściciel, który udziela im informacji o drodze lub zadaniu. W końcu też mogą być magami w poszukiwaniu zarobku. Glave postanowił poczekać aż skończą by nie przerywać niegrzecznie. Konkurencja konkurencją ale jakieś zasady muszą być, prawda?

- Nikogo z nich raczej nie spotkacie, byli tu tydzień temu. Przychodzą raz w miesiącu zbierając pieniądze i wszystko co tylko zechcą, a potem siedzą w swojej bazie. - odpowiedział chłopakowi, a potem zwrócił się w stronę dziewczyny. - Posiadłość jest w dobrym stanie, wszyscy mieszkańcy o nią dbali w miarę możliwości. Oczywiście widać już pewne niedoskonałości, a wnętrza są już puste. Przynajmniej tak było zanim pojawili się bandyci bo od tego czasu nikt nie zbliżał się w stronę posiadłości. Posiadłość znajdziecie łatwo, wystarczy ruszyć główną drogą na północ, a na pewno ją zauważycie. A teraz przepraszam, ale nie czuję się najlepiej. - powiedział przykładając rękę do głowy, a potem wstając i ruszając ponownie w kierunku zaplecza. - Proszę uratujcie naszą wioskę. - dodał jeszcze na chwilę się zatrzymując.
_________________________________________________________________________
Możecie zrobić zt i przenieść się do Opuszczony dwór szlachecki

- Dziękuje, w takim razie wiem już wszystko. - powiedział Ceasar podnosząc się z siedzenia - Niedługo tu wrócimy. Proszę na nas nie czekać. - [b]Idziemy kurduplu. Nie mam zamiaru na ciebie czekać po drodze - nie mówił tego bo Ari była niska, po prostu była niższa od niego, a jako iż nie znał jej imienia jakoś ją musiał nazwać, cóż, wypadałoby się jej potem o to zapytać. Ale to potem. Czarnowłosy ruszył w kierunku wyjścia

z/t

- Dziękujemy za te informacje - skierowała te słowa do zleceniodawcy, aby zaraz nieznacznie się uśmiechnąć, aczkolwiek wciąż tym wyrazem po części wypranym ze wszelkich uczuć. Słysząc jednak komentarz Ceasara, który prawdopodobnie odnosił się do jej wzrostu nieco się zirytowała, co idealnie obrazowało to, czemu nazywali ją "Lightning". Tak, zdenerwowała się... ledwo co powstrzymała swoją typową reakcję obronną i powłóczyła za nim nogami. Nie miała zamiaru pokazywać przy właśnie przybyłych, do tego jeszcze przy zleceniodawcy swojej szczerości.

z/t

Owy zabandażowany mężczyzna przez chwilę zwolnił swój chód i patrzył się na Glave'a, cóż, w końcu niecodzienny to widok, ktoś ubrany tak jak on, jednak po chwili zaczął się patrzyć w inną stronę, w końcu, niegrzeczne było, tak się na kogoś spoglądać. Wszedł on za barek i stanął przed Glave'em, po drugiej stronie
- W czym mogę ci pomóc? Podać ci coś? - zapytał się go

Miriam przygląda się uważnie zamaskowanemu, żelaznemu rycerzowi. Nie ukrywa tego, bezczelnie patrzy podziwiając ilość metalowych klamerek i łańcuchów.
Założyła nogę na nogę, poprawiła sukienkę i zaczęła stukać paznokciami o blat stołu. Gdziekolwiek był zleceniodawca lepiej, żeby się pospieszył.

Glave nie zauważył nawet, że Miriam się mu przygląda bo skupił się na barmanie. Szczerze mówiąc, nawet jakby zauważył to nie przejąłby się tym - przyzwyczaił się do tego, że ludzie przyglądają mu się zaraz po tym jak go zobaczą. Zazwyczaj wystarczy jeden rzut jego złotym okiem by spojrzenie to nigdy już na nim nie spoczęło ale jakoś nie rozumiał dlaczego zwraca na siebie taką uwagę. Widział różnicę w sposobie ubierania się i noszenia ale nigdy nie sądził, że może to aż tak rzucać się w oczy.
Wracając jednak do barmana, Glave zerknął na niego miło (o ile a się wyrażać emocje jednym okiem) i odpowiedział miłemu dżentelmenowi.
-Bardziej od strawy pragnę aktualnie informacji. Przybyłem tu w sprawie pracy - pewien szanowany jegomość zgodził się zapłacić za ochronę na swoim balu. Zdecydowałem się spełnić życzenie tego pana i odciążyć nieco jego sakiewkę -przyznał się uczciwie i na dowód swej mocy magicznej zakręcił dłonią i wytworzył dwie kostki wielkości pięści. Obiekty swobodnie unosiły się nieopodal niego zdając się całkowicie zaprzeczać istnieniu grawitacji.

Barman przez chwilę pozostawał w zamyśleniu, potem odpowiedział Glave'ovi:
- Jeśli chodzi ci o Revy'ego Attano to siedzi tam w kącie i popija jakieś wino. Do niego idź po więcej informacji - i rzeczywiście, w kącie karczmy, na ławie siedział jakiś arystokrata i popijał lampkę wina. Wyglądał tak majestatycznie... I ewidentnie na kogoś czekał. Rozglądał się po karczmie z zaciekawieniem, zapewne wystawiając opinię o każdej osobie która tędy przechodziła.

Revy Attano

Glave zerknął w stronę wskazaną przez barmana. Skinął głową w geście podziękowania i odszedł od lady. W tym momencie zauważył także wbijającą w niego spojrzenie Miriam. Pomachał jej uprzejmie uśmiechając się pod maską, jakby byli starymi znajomymi po czym powoli podszedł do pana Attano razem ze swymi kostkami. Nie chcąc podsuwać krzesła powiększył jedną z nich do rozmiarów taboretu, a z drugiej stworzył płaski prostopadłościan służący za oparcie. Usadowił się wygodnie na tym magicznym fotelu i przedstawił się.
-Zapewne pan Attano, jak mniemam. Nazywam się Glave Henir i stawiam się tu w związku z pana ofertą pracy. Będę zaszczycony mogąc chronić pana i pańskich gości -powiedział miłym głosem starając się wyjść na profesjonalistę.

No, nareszcie coś się zaczęło dziać. Mimo, że to bardzo nieładnie podsłuchiwać skupiła się na rozmowie prowadzonej przez tego oryginalnego człowieka, jeśli czegoś w końcu miała się dowiedzieć to tylko od niego. Pokaz magicznych sztuczek nie zrobił na niej większego wrażenia, chociaż przemiana kostki w krzesło była intrygująca, nieznajomy mógłby zrobić całkiem niezłą karierę w teatrze.
Odmachała lekko w myślach próbując dopasować go do kogoś ze znajomych. Gdy do jej uszu dotarło za równo imię Glave jak i nazwisko jej zleceniodawcy błyskawicznie zabrała swoje rzeczy, wstała i przysunęła sobie krzesełko.
- Nazywam się Miriam Neva - skłoniła się lekko z ręką położoną na wysokości serca. - Z ogromną przyjemnością będę służyć swoją pomocą.
Posłała obu olśniewający uśmiech i zgodnie z etykietą czekała, aż rozmówca pozwoli jej usiąść.

Kiedy Miriam podeszła do nich, pan Attano obejrzał ją uważnie, od stóp go głów i skinął ręką żeby usiadła. Kiedy już wróżka się usadowi na krześle, ich zleceniodawca zacznie mówić:
- Ciesze się że przybyliście. Naprawde potrzebujemy kogoś do zajęcia się tą robotą. Bal odbywa się za dwa dni. Do tego czasu powinniście się przygotować. Pierwsze, i najważniejsze, nie macie ochraniać wszystkich. Priorytetem waszym jest ochrona mojej córki, od ochrony ogółu mamy ochronę. Chodźby się paliło i waliło, macie dopilnowac bezpieczeństwa mojej córki. No, to po pierwsze. - mówił on szorstkim głosem, nie cackał się z nimi, widocznie uważał się za wyższego od nich. On był szefem, oni tylko pionkami. Nie ukrywał się z tą myślą - Po drugie, nie obchodzi mnie w jaki sposób załatwicie sam aspekt ochrony. Pozostajecie incognito czy chodzicie cały czas przy niej. Nie obchodzi mnie to. Ma być bezpieczna i tylko tyle od was wymagam. Nawet jeśli jej to bezpieczeństwo macie zapewnić kosztem własnego życia. Zrozumiano? - tutaj zrobił krótką przerwę, odczekał na ich ewentualną odpowiedź, po chwili już normalnym, milszym tonem znowu przemówił - No, jakieś pytania?

Mężczyzna wyraźnie rozczarował Glave'a. Widać maniery nie idą w parze z wysokim statusem, przynajmniej nie u tego pana. Cóż, i tak nie zwrócił na to większej uwagi bo bardziej zainteresowała go przysiadka dziewczyny imieniem Miriam. Nie jest znawcą kobiecej urody ale nie sądził by miała jakieś problemy z wybiciem się ponad tłum innych pań. Tym bardziej ucieszył go fakt, że w ochronie pomoże mu śliczna koleżanka.
Wracając jednak do sprawy, Glave miał parę pytań do zleceniodawcy. Dlaczego jest takim chamem, czy ten strój to kamuflaż, dlaczego pokrył gębę pięcioma kilogramami pudru... Wiele podobnych przechodziło mu właśnie przez myśl ale postanowił skupić się na zadaniu.
-Jeśli można, prosiłbym może o jakieś zdjęcie panienki Attano i plany przyjęcia. Gdzie się odbędzie i jak duży jest to teren. Jeśli ktoś zastawia na nią zasadzkę to z pewnością zrobi to w jakimś dogodnym miejscu zamiast szturmować dom. -stwierdził czekając na informacje od pracodawcy. Zaraz po nich pyta o jeszcze jedną, najważniejszą rzecz. -I jeszcze jedno - komu pan nadepnął na odcisk, że potrzebuje pan aż magów do ochrony?