Cmentarz

First topic message reminder :

Cmentarz znajduje się na obrzeżach miasta. Jest to stara nekropolia, na której od początków istnienia miasta chowano ludzi. Nawet Phantom Lord gdy jeszcze istniało właśnie tutaj chowało swoich zmarłych.
Cmentarz przez lata zdobywał nowych lokatorów lecz nie przybywało mu znacząco miejsca. Teraz cały jest usiany niskimi kamiennymi nagrobkami, pomiędzy którymi bardzo ciężko się poruszać. Oprócz nich znajduje się tu także kilka sporych rozmiarów, pięknych architektonicznie grobowców, w których chowani byli najznakomitszy mieszkańcy i magowie.
Centrum cmentarza zajmuje spora kaplica wokół, której w odległości 10m nie uświadczysz żadnego nagrobka. Podobno najpierw powstała właśnie kaplica, w której pochowano jakiegoś potężnego maga z zamierzchłych czasów, a dopiero potem powstał cmentarz. Teraz jednak jest to miejsce, w którym odbywają się msze za zmarłych i skąd odbywają oni swą ostatnią podróż ku miejscu swego spoczynku.

Harii stała nad nim, coraz bardziej zadowolona. Podobało jej się zachowanie chłopaka, wyglądał jak taki szczeniaczek. - Jestem połączona z jastrzębiem o ile się nie mylę, chociaż mogę się mylić. No ale kogo to obchodzi, mam nadzieję że będziesz ślicznym pieskiem. Będę mogła cię tulić i głaskać, wyprowadzać na spacer. Będzie fajnie!
No dziewczyna wyglądała na bardzo radosną, oraz taką która by nie skrzywdziła muchy. No jest wręcz dość dziwnie, cała sytuacja z minuty na minutę staje się dziwniejsza. Po chwili do pomieszczenia wszedł stary znajomy, który już wiązał koniec z końcem.
- Shuu!! wróciłeś.
Powiedziała radośnie Harii, po czym podbiegła do niego. Shuu natomiast usiadł sobie pod ścianą i czekał na koniec.
- Tss że też tego dzieciaka wybrał. Prychnął, następnie kręcił głową w prawo i lewo. Co prawda nie widział, przez Neona. Oślepił go w walce, tak więc pewnie ma mu za złe. Dziewczyna jedynie co mogła zrobić, to sięgnąć do swojej torby. Wyjęła z niej różne środki do dezynfekcji, oraz bandaże. Po czym zaczęła zajmować się Shuu.

Neony leżał prawie nieruchomo. Wiedząc, że kot nie widzi go, a harpia zajęła się towarzyszem, mag przestał udawać głupiego i postanowił odpocząć. Nie mógł zrobić nic...
Dlaczego nie jestem magiem... silnym magiem. Co mi przyszło do głowy z tym zleceniem? Dlaczego tak się wszystko potoczyło...?
Chłopak postanowił uważnie słuchać i czekać na następstwo wydarzeń.

Tak więc przez dłuższą chwilę nic się nie działo, można powiedzieć że każdy robił swoje. Harii opatrywała rany Shuu, natomiast on nic sobie z tego nie robił. Można powiedzieć że atmosfera robiła się monotonna przez moment, lecz to się zmieniło. Gdyż naglę w drzwiach pojawił się zakapturzony osobnik, ten który wcześniej był w strefie mieszkalnej. Neon mógł go poznać po posturze, oraz niektórych szczegółach. Wchodząc do środka, stanął obok Harii i Shuu. - Dobrze że wróciłeś Shuu, później naprawię twoje ciało. Rzekł, następnie ruszył w stronę Neona. Wolnym krokiem okrążył kamienny stół, wciąż spoglądając na chłopaka.
- Ludzie czasami nie pojmują swojej słabości, starają stać się silniejsi. Szukają rozwiązania i nowych możliwości, niektórzy chcą przekroczyć limit.
Stając zza chłopakiem, skierował swoją rękę ku jego głowie.
- Co prawda mówię o ludziach, nie magach.
Dotykając jego głowy, po chwili zabrał rękę. Następnie zaczął znów chodzić w okół Neona, tym razem dotykając rąk i nóg. Aż w końcu spod płaszcza wyciągnął futrzaną kulkę, którą postawił na brzuchu chłopaka. Tą kulką okazała się fretka, dość mała.
- Zawszę chciałem sprawdzić, jaki efekt będzie na magu.

Harii skończyła opatrywać Shuu, skierowała się ona do szefa. Stając przy jego boku, spojrzała na małą fretkę. - Oj jakie śłodkie~~ Czyli jak zwykle słodycz wylatywała jej z ust.
Zakapturzony osobnik, po chwili zdjął kaptur. Widok mógł w tej sytuacji zdziwić, był to normalny człowiek. Co prawda miał wytatuowaną cała twarz, różnymi wzorami. Oraz miał krótkie czarne włosy, z wydłużoną grzywką.
- Nazywam się Samael.
Po tych słowach, Samael wystawił ręce nad głową chłopaka. Wokół stołu pojawiły się kręgi magiczne, koło dziesięciu. Wszystkie były skierowane w Neona.
- Tak więc zaczynajmy.
Kręgi zaczęły nachodzić na siebie, po czym zbliżać się do ciała Neona i fretki. Gdy już były wystarczająco blisko, jakieś pół metra, obydwa ciała zaczęły lśnić. Po czym magia zaczęła rozchodzić się po pomieszczeniu i kumulować w jednym miejscu. Dokładnie nad Neonem, tym samym tworząc wielką kulę energii. W różnych kolorach.
- Magia fuzji przeistoczenie! Nadaja nowy kształt, nowy charakter. Stwórz na nowo, zapełnij swą mądrością. Spłyń na niego niczym światło z nieba!
Kula energii przetworzyła się w promień, który uderzył w ciało chłopaka. Tym samym zmieniając go w, o taką metrową fretkę.
Dym wytworzony przez zaklęcie zaczął znikać, a oczom wszystkich. Po za Shuu, bo ma przypalone. Ukazała się nowa forma chłopaka.
- Magia fuzji art drugi, amnezja!
Ostatnie zaklęcie trafiło prosto w główkę Neono fretki, tym samym ogłuszając go.
- Harii wskaż mu odpowiednią drogę, udam się teraz na odpoczynek.
Widać rytuał wymaga wielkiej ilości magii, dlatego też Samael znikł. Tym samym zostawiając trójkę na pastwę losu.

------------------
Neon -
Tymczasowe ciało. Zwinniejsze i szybsze, siły troszkę więcej.
Amnezja - Nie pamiętasz zupełnie nic, znasz tylko swoją magię. Czas trwania Amnezji 6-10 postów.
MM całkowicie odnowione, plus tymczasowy bonus 500 MM.

Bardzo dziwne uczucie... Jakbym stał się idealną formą światła i połączył się z kimś lub czymś innym...
Neony stał na swoich nowych łapkach na kamiennym stole. Dookoła widział dziwne pomieszczenie. jakieś takie... duże. Czuł delikatny ból uszu i oczu. Wszystko widział wyraźnie pomimo półmroku, wszystko słyszał pomimo milczenia. Postanowił poczekać grzecznie na stole aż podejdzie do niego Harii. Przysiadł i zaczął oglądać swoje futerko. Zauważył dziwny znak na łapce- symbol Lamia Scale- ale nie wiedział co znaczy.

Po całym zamieszaniu które powstało, a raczej się zakończyło. Chłopak siedział spokojnie na stole, oglądając swoje nowe ciałko. W tym momencie Harii wzięła w swoje łapki Neona, po czym zaczęła go tulić i głaskać. - Braciszku, w końcu się obudziłeś. Pamiętasz mnie? Uśmiechnęła się dziewczyna, po czym usiadła na stole wraz z fretką.
- To ja Harii, twoja starsza siostra. Pamiętasz prawda, Nao.
Chłopakowi nie przychodziło nic do głowy, żadne wspomnienia. Po po prostu pustka, lecz dowiedział się swojego tymczasowego imienia. Widać Harii była dobrze przygotowana na pranie mózgu, co po części nie sprzyjało fretce. No lecz z amnezją co można zrobić, skoro pamięć nie ta. Pozostaje tylko pogodzić się z losem.
Shuu widać zasnął, jego opatrzone rany widać goiły się powoli. Pozostaje mu tylko nabrać siły.
W pomieszczeniu dalej znajdowały się tylko trzy osoby, lecz po chwili znalazła się tam i czwarta. Pokryta poszarpanym czarnym płaszczem, zasłaniająca większość ciała o raz twarzy. Jedyne co można było zauważyć, to długi i gruby ogon. Dzięki któremu się przemieszczał, był on w kolorze srebrnym.
- Widać wssssztko posssszło zgodnie z planem, kim jessst nasssz nowy towarzysssz?
Sssyczący osobnik zadał pytanie, po czym przypełznął bliżej Harii i Nao.
- Mard wróciłeś, to jest mój młodszy braciszek. Nao, poznajcie się.

Jestem Nao... To moja siostrzyczka Harii... A to mój braciszek Mard... powtarzał w głowie Nao... to znaczy Neony. Wszystko mu się mieszało. Ale odnalazł w tym mętliku pewną uciechę- podobało mu się jego ciało.
Gdy Harii wzięła go na ręce zaczął się lekko wiercić, ale nie sprawiał problemów. Nie spodobało mu się głaskanie. Bardziej czochrała mu futerko co tylko go drażniło i irytowało. W końcu jednak przysiadła na stole, a on wyrwał się z jej uścisku i usiadł obok. Wolał stać na własnych łapkach.
Uważnie przyglądał się wszystkim obecnym. Harii wyglądała przyjaźnie, Mard wydał mu się dziwny, ale nie wiedział dlaczego. Z kolei postać pod ścianą, kotek z ranami na twarzy, przerażał go.
Siostrzyczka i braciszek obronią mnie... Na pewno mnie obronią...
Może obawa przed rannym pochodziła ze zwierzęcego instynktu jaki w nim pozostał po przemianie? W końcu koty polują na fretki... Oczywiście Neony nie miał o tym pojęcia.
-Nao jest głodny...- wyszeptał cicho fretka- Burczy mu w brzuszku...

<♫♪~♫♪~♪♪♪~>
Dasz mi znać gdy amnezja zacznie przechodzić?
3550MM

Tak więc rozmowa zakończyła się, gdy tylko Nao postanowił wyrwać się z objęć siostrzyczki. Oraz spróbować stanąć na łapkach, co prawda nie był to problem. W końcu jest tylko hybrydą, może normalnie chodzić. Gdy tylko zaczął mówić, Harii uśmiechnęła się. Po czym udała się do wyjścia.
- Zaraz coś przyniosę braciszku.
Dodała, następnie zniknęła w drzwiach. Nao został z Mardem, który przypatrywał się fretce. Co prawda nie było można zauważyć jego pyska, no ale z większości można było wnioskować że ma coś z węża.
- Nao miło mi cię poznać, zossstaniemy na pewno dobrymi przyjaciółmi. Jego ton głosu był miły dla ucha, oraz nie czuć od niego zbytniej aury. Był bardziej taki tajemniczy. No ale wracając do tego, że po chwili powróciła Harri. Z małym szmacianym workiem, w którym pewnie znajdowało się jedzenie. Rozstawiając na stole całość, można było tam dostrzec. Suchary, trochę ciastek. Kawałek chleba i suszoną wołowinę, nie było tego sporo. No ale starczy dla każdego.
- Niedługo będzie trzeba udać się po zapasy. Rzekła Harii, następnie spojrzała na Marda. Który po chwili odwrócił się i popełzną do wyjścia. - Zosssstaw to mnie.
Tak więc pewnie musi udać się do najbliższej wioski, lub miasta. Trzeba w końcu coś ukraść, a on zdawał się być w tym dobry.

~~~~~~~~~~~~
Będę cię informował na bieżąco, nie martw się.
2/6-10 Amnezja

Nao... Neony nie marudził z jedzonkiem. W sumie wcale nie był jakiś bardzo głodny, ale skoro wszczął już o to bunt... Pochwycił ciasteczko i klepną na ogonie. Wyglądało to conajmniej śmiesznie. Jadł podobnie do myszy, skrobiąc brzeg ciastka swoimi ząbkami.
-Czy Mard jest braciszkiem Nao? Nao go lubi... Ale kim jest on?- spytał wpatrując się w Shuu.
Fretka zachowywał spokój. Całkowicie uwierzył Harii i nie myślał nawet, że może go okłamywać. Gdyby teraz poznał prawde prawdopodobnie wpadłby w histerię i był wstrząśnięty. Ciekawe jak zareaguje gdy amnezja przeminie... Jeżeliprzeminie.
Smaczne to jedzonko... Chciałbym więcej, ale to niemiłe tak się narzucać. Wytrzymam z moim brzuszkiem! Siostrzyczka Harii i braciszek Mard są tacy mili. Uwielbiam ich! Nie mogę ich zawieść!
Nie czekając na odpowiedź na poprzednie pytanie mag zadał kolejne widząc reakcję ogoniastego na niewielki zapas jedzenia.
-Czy Nao też może pomóc braciszkowi Mardowi?- spytał fretka gdy Mard wysuwał się przez drzwi.

Fretka zaczęła swoją konwersację z Harii, na co ona od razu odpowiedziała. Pełna uśmiechu i radości, czyli podstawa u niej. - Mard braciszek? Hmm. To twój dziadek, ma już swoje lata na karku. A tam leży wujek Shuu, jest trochę ranny i teraz odpoczywa. Wygląda na groźnego, ale dużo nie szczeka.
No więc można powiedzieć że cała rodzinka w komplecie, brakuje tylko telewizji i wieczór rodzinny jak strzelił. Naglę odezwał się Shuu, który otworzył swoje wielkie oczka.
- Słyszałem.
Powoli wstając, skierował swoje spojrzenie na pozostałą dwójkę. Co prawda wyglądał na dość zdenerwowanego, ale może to wyraz jego twarzy. - Wujek huh?, skoro to dla dobra szefa. To jestem twoim wujkiem! Dodał, po chwili szeroko uśmiechając się. Co prawda wymuszony uśmiech, no ale liczą się starania. - Mam nadzieję że Mard przyniesie jakiś stek, jestem cholernie głodny.

-------------
Tymczasem przed cmentarzem, pojawił się RD wraz z Kazu. Widocznie dotarli tutaj dość szybko, wraz z nimi Mard. A raczej obok nich, niezauważony. Który udał się jak najszybciej do reszty.

-Wujek Shuu? Nao lubi wujka Shuu. Nao lubi też siostrzyczkę i dziadka!- powiedział radośnie fretka i zaczął skakać po całym pokoju. W pewnym momencie zauważył, że pozostawia za sobą świetlistą wstęgę w kolorze pomarańczu i różu. Jego ciało bardzo przyśpieszyło. Dla pozostałych obecnych w pokoju wyglądało to bardziej jakby odbijała się od ścian pozostawiając za sobą neonową siatkę. Nagle jednak zatrzymał się siadając na stole i spojrzał na rodzinę.
-Nao przeprasza... Nao nie chciał... Nao prze...- powiedział fretka i wpadł w płacz. Ryczał jak dziecko i zachowywał się jak dziecko- Nao... nie... chciał! Prze- pra- sza! Aaaa!
Jego płacz i krzyk był wyjątkowo wysokich tonów. Większość zwierząt dostałaby silnego bólu uszu, a nawet oszołomienia [w przypadku mniejszych istot typu myszy]. Co ciekawe jego zachowanie znowu zmieniło się równie szybko. Tym razem przestał płakać i zaczął bawić się łapkami zbierając cząsteczki światła na futerku i zdmuchując je niczym proszek.
Jakie to fajne!

Dziewczyny przeszły dreszcze, nigdy nie była na cmentarzu. Aura była dziwna, bardzo mroczna i negatywna. Mała Sue, wtuliła się w Rosse, cicho szlochając.
- Cii... wszystko będzie dobrze, nie martw się, Sue... zrobimy swoje i wyruszymy... - rozejrzała się, czując naprawdę się bardzo dziwnie. Miała wrażenie, że ktoś ich obserwuje. I, że to nie będzie miłe spotkanie.

No więc Nao dostał wścieklizny czy coś podobnego, trzeba będzie uśpić. Wszyscy tutaj trochę dziwnie zareagowali na zachowanie fretki, no po za Harii. Ona jedynie się jeszcze bardziej cieszyła, oraz była wręcz zaciekawiona całym tym pokazem. Shuu natomiast stał i złapał się za głowę, nie wiedział o co chodziło. Gdy już Nao się uspokoił i stanął z powrotem na stole, dziewczyna go po chwili przytuliła. Żeby nie płakał, oraz nie szalał zbytnio. - Już spokojnie braciszku, będzie dobrze. Powiedziała, następnie do pomieszczenia wpadł Mard.
- Sssspodziewaliście sssię gośśści? Sssspytał, następnie położył na stole jedzenie. Shuu od razu dorwał się do torby, następnie sięgnął po duży kotlet. Po czym go zaczął jeść. - Gości, co masz na myśli?
Merd po prostu zaczął kierować się w stronę wyjścia, po czym spojrzał kątem na resztę. - To że znaleźli nas, przygotujcie się do walki. Następnie osobnik zniknął w drzwiach, tak więc i cała reszta postanowiła coś zrobić.
Shuu postanowił też wyjść, następnie gdzieś się udać.
- Nao słuchaj mnie uważnie, idę do szefa. Poinformuję go o całym zamieszaniu, mam do ciebie prośbę. Zostań tutaj i nie oddalaj się, zrobisz to dla mnie. Za chwilę wrócę.
Po chwili Harii ruszyła do innego pomieszczenia.

-----------
Przed Cmentarzem.
RD i Kazu stali przed wejściem, oraz obmyślali plan. Aż w pewnym momencie, Kazu zauważył pewną dziewczynę. Która to właśnie przybyła. Obydwaj podeszli do dziewczyny, następnie zaczęły się pytania.
- Kim jesteś i co tu robisz? Kazu był pierwszym który zadał pytanie, obok niego stał RD i tylko spoglądał na dziewczynę. Dodają swoje słówko. - Powinniśmy ruszać, na pewno mają Neona.

-Dobrze wujku Shuu. Nao poczeka, ale Nao chce się pobawić...- powiedział fretka opuszczając głowę. Miał ochotę poskakać więcej lub pobawić się łapkami. Czekał na reakcję siostrzyczki. Nie wiedział nawet kim jest szef i dlaczego goście są dla nich tak straszni- Siostrzyczka Harii też idzie?
W międzyczasie Neony... Nao chwycił z pakunku dziadka jakiś mały owoc zaczął zdrapywać z niego skórkę by go zjeść. Instynkt podpowiadał mu, że na dworze jest niebezpiecznie. Jeżeli coś się stanie to tutaj przynajmniej będzie bezpieczny. No i tutaj ma pełny brzuszek...
Nao chce pomóc... Ale Nao się boi... Co Nao powinien zrobić...? Nao umie tworzyć neon... Neony... Nao zna to słowo. A może to imię? Nao boli głowa... Nao zje i się schowa! Nao znajdzie bezpieczne miejsce. Może pod stołem? Nie... Pod krzesłem! Też nie... Nao nie wie... Zbyt trudne dla Nao... Nao wie! Nao przykryje się tobołkiem jedzonka! O tak!
Myśląc w ten niecodziennny sposób mag położył się na brzuszku i zwiną w kulkę. Następnie chwycił za materiał pakowy i zarzucił go na sibie. Nie był świadomy tego, że nie przykrył się cały. Spod materiału wystawał prawie cały jego ogonek.

Dziewczę delikatnie uniosło brwi do góry.
- Jestem Rosalie Espada, przybyłam tutaj z misją... - odezwała się, patrząc na nieznajomych. - A kim wy jesteście? I kim jest ten Neon, o którym wspominacie? - zmarszczyła brwi, wkładając swoją jedną dłoń do kiszeni sukienki. Była podejrzliwa, gdyż nie miała pojęcia kim oni są. Myślała, że tę misję będzie odbywać w samotności, a tutaj niespodzianka.

Ros, wraz z pozostałą dwójką. Stali spokojnie przed cmentarzem, atmosfera nie mogła być przyjemna. W końcu pełno trupów leży pod nogami, takie już są cmentarze. No ale w końcu Kazu postanowił coś dodać od siebie, w ramach bliższego poznania się i misji.
- Jestem Kazu, pracuję dla rady magicznej. No z jednej strony to dobrze że dołączyłaś, przyda się dodatkowa para rąk. Wytłumaczę ci w skrócie co się dzieje.
Po chwili mężczyzna zrobił głęboki wdech, następnie wydech. Podrapał się po głowie, zastanawiając się od czego zacząć i jak dobrze to wszystko ułożyć. No co prawda zajęło mu to chwilę, ale w końcu przeszedł do sprawy.
- Prawdopodobnie na cmentarzu znajduje się kryjówka osoby odpowiedzialnej za ostatni incydent, a raczej incydenty. Nie wiemy kim jest, ale posiada dość niebezpieczną magię. Jest w stanie mieszać gatunki, czyli inaczej mówiąc łączy ze sobą różne rasy. Przez co powstaje hybryda, na pewno jest ich tu kilka. Są to ludzie, pomieszani ze zwierzętami.
Gdy już skończył, zaczął dyszeć. No widać nie dla niego długie przemowy. Naglę deszczowy stanął obok i przyjrzał się dziewczynie, następnie odpowiedział na pytanie.
- Jestem Deszczowym Tancerzem, pewnie o mnie słyszałaś. A co na temat tego Neona, to mój towarzysz. Został uprowadzony, prawdopodobnie też się tu znajduje.
Tak więc rozmowa miała się dobrze, no lecz to nie był czas na pogawędki. Na cmentarzu było widać trzy wielkie bielutkie domki, nie wiadomo skąd się tam wzięły. No prawdopodobnie to należy do przeciwnika.
- Dobra zrobimy tak, każdy z nas wybierze po jednym z tych trzech bielutkich budynków. Na pewno w którymś znajdziemy kogoś, gdy już natkniecie się na przeciwnika. Nie wahajcie się zwołać reszty, nie można ich lekceważyć.
Dodał Kazu, następnie ruszył przodem.
--------------------
Do wyboru masz budynek/ Na lewo/prawo/oraz po środku.

Neony został sam, no cóż. Zdarza się, co więcej można dodać. Po chwili do pomieszczenia weszła Harii, która wyglądała na trochę smutną. Nie wiadomo z jakiego powodu. - Braciszku gdzie jesteś? Dodała smutnym głosem, najwidoczniej coś się stało. Tylko nie wiadomo co, sądząc po jej głosie. To może być coś poważnego.

-Nao tu jest- powiedział Nao... Neony delikatnie wysuwając nosek spod materiału na stole- Wujek Shuu kazał się schować...
Fretka starał się nie poruszać i nie mówić zbyt głośno. Przyjął do serca rozkaz Shuu. Nie miał pojęcia co dzieje się na dworze, ale spodziewał się niebezpieczeństwa. Harii brzmiała jak smutna dziewczynka. Jej mina też nie była zbyt wesoła. Zauważywszy to, Nao wyskoczył spod materiału i wpatrując się w nią przekrzywił głowę. Wyglądało to głupio i śmiesznie za razem.
Czy coś się dzieje? Może potrzeba pomocy Nao? Nao może pomagać! Nao umie skakać i przyśpieszać... I strzelać! Ale Shuu kazał zostać. Nao posłucha wujka!

- Dobrze, idę zatem do środkowego budynku. - odezwała się jasnowłosa, po czym wyruszyła przed siebie. Jeżeli znajdzie kogokolwiek podejrzanego, dziwnego, to widziała, kogo wysłać. Uśmiechnęła się ciepło sama do siebie. Na pewno kogoś znajdzie, albo jakiekolwiek wskazówki. Albo tego ich towarzysza, Neonego. Nie była pewna, czy dobrze zapamiętała jego imię, liczy sę teraz tylko i wyłącznie przeszukanie środkowego grobowca.

Tak więc wszyscy się rozeszli, Kazu poszedł na lewo. Natomiast RD na prawo, samotna Ros wybrała środkowy budynek. Ciekawe co się tam kryje, no pewnie niedługo się dowiemy. Gdy dziewczyna podeszła do drzwi, które były dość nowe i wprawie nie naruszone. Łącznie te budyni były dość nowe, co dziwne na cmentarzu musiał je ktoś postawić niedawno. Wszystko w okół było w tragicznym stanie.

Harii uśmiechnęła się lekko do fretki, po czym wzięła go na rączki. Nie głaskała, po prostu do siebie przytuliła. - Nao braciszku, martwię się. Nie wiadomo co się wydarzy, szef jest na razie w złym stanie. Potrzebuje więcej czasu żeby odzyskać energię. Dziewczyna po chwili zaczęła płakać, łzy spływały po jej buźce wprost na główkę Nao.
- Nie mogę cię stracić, nie pozwolę im cię tknąć braciszku.
Widać Harii bardzo polubiła Nao, dość bardzo wczuła się w rolę. Która miała na celu zmienić całkowicie chłopaka, lecz teraz przeistoczyło się to w coś innego. Darzyła go prawdziwym uczuciem, które było problemem.

Po chwili drzwi do pomieszczenia się otworzyły, do Harii i Nao dołączyła nieznajoma dziewczyna. Mianowicie Rosalie, Harii od razu zerwała się ze stołu wraz z Nao. Po czym zaczęła się cofać do tyłu. - Nie pozwolę ci skrzywdzić braciszka. Powiedziała, bardziej agresywnie. Odstawiając Nao na ziemię, poklepała go po główce. Po czym szepnęła na uszko. - Nie martw się, obronię cię.
No i tutaj dziewczyna sięgnęła po dwa duże noże, które miała przyczepione do pasa. Następnie złapała je w swoje szponiaste łapy i rozprostowała skrzydła, wzlatując do góry. Zaczęła wędrować w okół Ros, tym samym szykując się do ataku. Odległość jaka dzieliła dziewczyny, wynosiła koło dziesięciu metrów.  

-----------------
7/10 Amnezja Neon.

- SUE, NATYCHMIAST UCIEKAJ! - krzyknęła niebieskooka, po czym wydała natychmiast rozkaz. Może i jej wróg latał, ale to nie jest przeszkoda. Wystarczy tylko użyć głowy.
- Rozkaz! Wbij te dwa noże w swoje skrzydła! - wrzasnęła, używając na stworze swojej magii, kontrolując jej obydwie łapy. Nie mogła się teraz wahać. Spojrzała na... Neonego. To chyba był on.
- Jeżeli to Ty jesteś Neo, to proszę, otrząśnij się i mi pomóż! Nie pozwól, aby cokolwiek zmąciło twój umysł! - zawołała, mając nadzieję, że Sue sprowadzi tutaj jej nowych towarzyszy.

5100MM - 600MM = 4500MM

Neo? Nao? Przejęzyczenie? Ale skąd ona zna moje imię?
Neony szybko wskoczył pod krzesło na którym przedtem siedział Shuu i zakrył oczka ogonkiem. Nie chciał patrzeć na to co się dzieje. Usłyszał tylko krwawy jęk Harii... Był przerażony.
-Siostrzyczko...
Czemu ona ją krzywdzi? Dlaczego nas atakują? Czy my coś im zrobiliśmy? Czy dziadek i wujek są bezpieczni? Ja się boję! Ja nie chcę ran! Nie chcę łez... Nie... Błagam!
-Nao błaga was byście przestały! Nao się boi! Nao płacze! Nao nie chce! Siostrzyczko... Nie krzywdź siostrzyczki! Nao nie może na to patrzeć!

Zaklęcie Ros zadziałało poprawnie, połączone wraz z łapami Harri. Które po chwili skierowały się na skrzydła, raniąc je. Co spowodowało upadek z wysokości, wprost na skalny stół. Krzyk który wydobył się z ust harpii, trwał krótką chwilę. Dziewczyna już raczej nie wzleci, a tym bardziej nic nie zrobi. Upadek trochę ją poobijał, jedyne co zrobiła. To zaczęła się czołgać w stronę Ros.
- Nao uciekaj, powstrzymam ją jak najdłużej się da.
Co prawda szybko się nie czołgała. Zwierzęce formy mają u niektórych tylko jeden minus, brak magii. Są to istoty bardzo słabe magicznie, lecz za to wykazują się w innych dziedzinach.

Nao natomiast spanikował, co nic nie wniosło. Walka może nie była już taka ruchliwa jak wcześniej, w sumie zakończyła się dość szybko. No lecz wracając do Sue, laleczki Ros. Która poleciała po pomoc, gdy już dotarła do pierwszej krypty. Mogła zauważyć deszczowego, który walczył z dziwnym osobnikiem. Posiadał on ogon na którym pełzał, oraz był pokryty czarnym poszarpanym płaszczem. Walka toczyła się dość szybko, a większość budynku była podziurawiona. Natomiast w budynku, w którym przebywał Kazu. Doszło do eksplozji. Tak więc, każdy był zajęty.
-------
Amnezja 8/10

Nastolatka wyjęła z kieszeni swój rodowy sztylet.
- Na twoim miejscu bym się nie zbliżała. Chcesz skończyć z poderżniętym gardłem? Myślę, że nie. A jeżeli zechcę twojej śmierci, to ona nastąpi. Zatem... PRAWDA. Kim Ty jesteś i co masz wspólnego z zabójstwami na trakcie Oak? Oraz co zrobiliście Neo? - od razu wiedziała, co ma zrobić. Spojrzenie niebieskookiej zwiastowało niechybne tortury i ogromną nienawiść do wroga. Zatrzasnęła drzwi i dalej się wpatrywała w swojego wroga, a sztylet ściskała mocno. W każdej chwili, mogła rzucić sztylet na podłogę i rozkazać potworowi zabić się, na przykład wydając rozkaz poderżnięcia sobie gardła.
- Neony, nie panikuj, proszę, jestem twoim sojusznikiem. - uśmiechnęła się, aczkolwiek nerwowo w stronę fretki.

4500MM - 500MM = 4000MM

[i]Ona zabije siostrzyczkę Harii! Nao nie pozwoli na to! Nao musi pomóc![/b]
Neony wstał spod krzesła i nastroszył futerko. Z miejsca wystrzelił jak kometa przyjmując formę neonu. Starał się przy tym uderzać raz za razem przeciwniczkę. Jego neon przyjął kolor fioletu i czerwieni. Był wściekły. Zwiększona szybkość ruchów i zwinne ciało ułatwiało manewrowanie podczas odbijania się od ścian i sufitu.
-Skrzywdziłaś siostrzyczkę Harii! Nao ci tego nie wybaczy! Siostrzyczko uciekaj!
Podczas tych ciągłych ataków Nao... Neony zaczął zastanawiać się, czy jest jakakolwiek szansa na pomoc dla Harii w tym stanie. Chyba powinien sprowadzić kogoś do pomocy. Zatrzymał się na stole i krzyknął:
-Nie możesz pokonać Nao! Nao musi bronić rodziny! Kiedy to robi jest niepokonany! Odejdź stąd! Zostaw nas...
Po tych słowach fretka zebrał na pyszczku dużą ilość świecących cząsteczek. Otworzył i strzelił laserem pod jej nogi. To był atak ostrzegawczy.


3550 - 400 = 3150

No więc cała sytuacja trochę się pomieszała, Harii leżała na ziemi. Co prawda zaprzestała się czołgać, lecz nie przestraszyła się Ros. - Nie ważne co ze mną zrobisz, nie pozwolę ci zabrać Nao. Naglę jednak zaczęło działać na nią pewne zaklęcie, które wymusiło na niej dodatkowe słowa.
- Prawdopodobnie Shuu wraz z Mardem, pozbywali się osób które nas szukały. Szef tak powiedział, żeby nie wpuszczać nikogo na cmentarz...... Dlaczego ja to mówię.
Powiedziała, kiedy naglę do akcji wparował Neon. Tym samym uderzając dwa razy dziewczynę, co spowodowało jej upadek na tyłek. Jak wiadomo forma fretki nie była taka słaba, była też bardzo szybka. Gdy Ros upadła na swą pupcię, Nao chcąc obronić swą siostrzyczkę. Wystrzelił laser wprost pod nogi wróżki, co spowodowało iż w całym pomieszczeniu narobiło się pełno dymu. Co prawda obrażeń dziewczyna nie dostałą, bardziej ją całą ubrudziło. No i troszkę pocięło całe ubranie, odłamki robią swoje.

Naglę od prawej strony Naona, przez ścianę wpadł Kazu. Upadając na plecy, pluną krwią. Za nim przywędrował Shuu, który był w stanie krytycznym. Całe jego ciało było pokiereszowane, oraz mocno krwawiło. - Hehe... Dokopałem mu..... Po wypowiedzi, przybrany wujek Nao upadł na ziemię. Tym samym tracąc przytomność, oraz prawdopodobnie umierając.
Kazu który leżał poobijany na ziemi, przekręcił głowę w stronę Naona. Po czym spojrzał na resztę, nie wiedział zbytnio co tu się dzieje. No ale musiał coś zadziałać.
- Ech... Jesteście aresztowani.....Jak możecie.....To się zakujcie... Muszę udać się na urlop.
Leżąc dalej na ziemi, nie miał zamiaru wstawać. Zbyt dużo obrażeń spowodowanych przez walkę z Shuu, no ale wracając do całej sytuacji.

------------Flashback Nao------------
W głowie zaczęły pojawiać się obrazy, matki i ojca. To co robili, czym się zajmowali. Wspólnie spędzony czas z ojcem, który pokazywał świetliste malunki.  Główka zaczęła boleć, przez co nie możesz się skupić.
-----------------------------------------------------------

--------
9/10 Amnezja przestaje powoli działać, wracają wspomnienia z początku narodzin postaci. Do pewnego momentu, przed dołączeniem do gildii.
Ból główki - Problemy ze skupieniem się.
----------------
Ros - Poszarpane ubranko, ubrudzone. Trochę boli tyłek ( ͡° ͜ʖ ͡°)

Dziewczyna kaszlnęła jeszcze raz.
- No pięknie, moja nowa sukienka... - jęknęła w duchu. - No dobrze, a zatem inne pytanie. PRAWDA. Kim jest wasz szef, gdzie stacjonuje i do czego dąży? - zapytała się, używając por aż kolejny swej magii na wrogu. Spojrzała na fretkę, bardzo zirytowana.
- Zbliż się do mnie, tchórzofretko, a Cię usmażę i zjem na kolację... - burknęła, bardzo niezadowolona z tego faktu co się właśnie stało.

4000MM - 500MM = 3500MM